Αυλαία, ασύστατοι! Αιμορραγούν ως και οι πέτρες, σ’ αυτόν τον άνυδρο καιρό! ΑΥΛΑΙΑ (Γ. Μπλάνας, Στασιωτικό 53o)

27/9/09

Οι θαλασσιές οι χάντρες...



ή αλλιώς … μην μας τυραννάτε πια κι αφήστε μας να την παλέψουμε με άλλο χρώμα χάντρες… γιατί αυτό είναι σίγουρο τουλάχιστον για όσους κοσμούν εαυτούς με κόκκινες χάντρες.

Ωστόσο, επειδή Θόδωρε, η κατάντια είναι πράγματι θλιβερή, Τασούλα, πράγματι το κενό και η οργή δεν κάνουν τόση ζημιά όση αυτοί οι ίδιοι, Αλέκο, ούτε εμένα με εκπλήσσει η κατρακύλα, σκέφθηκα, Γιώργο, ότι έχεις δίκιο. Η επιστροφή στα παραδοσιακά, τα αυθεντικά, είναι ίαση και λύτρωση μαζί.

Όπως αντιλαμβάνεστε ΔΕΝ πρόκειται περί προεκλογικής ευθυμίας.

25/9/09

Ηλίθιοι ή .. ηλίθιοι!

Όλες αυτές οι απόπειρες για διάλογο σχετικά με τα δημόσια οικονομικά και για τη διαφάνεια στο δημόσιο τομέα μας κάνουν να προβληματιζόμαστε. Είτε εμείς είμαστε ηλίθιοι, είτε αυτοί μας περνούν για τέτοιους. Έτσι αυτές τις μέρες που και τα δύο ενδεχόμενα μας κάνουν να ιδρώνουμε -κι ως εκ τούτου αποφεύγουμε την τηλεόραση- το ρίξαμε στο διάβασμα μπας και πάρει καμιά στροφή το μυαλό μας. Απομονώσαμε, λοιπόν, μια όμορφη ιστορία του σοφού των αραβικών παραμυθιών που μας παρηγόρησε.
.


Μια μέρα ο Νασρεντίν Χότζας πήγε να αγοράσει καινούρια ρούχα. Στην αρχή δοκίμασε ένα παντελόνι, το οποίο δεν του άρεσε και το επέστρεψε στον καταστηματάρχη. Μετά του γυάλισε ένα πανωφόρι που είχε την ίδια τιμή με το παντελόνι. Αυτό του άρεσε τόσο πολύ ώστε αποφάσισε να το αγοράσει. Ικανοποιημένος από την επιλογή του, πήρε το πανωφόρι και βγήκε έξω. Την ώρα που ήταν έτοιμος να καβαλήσει τον γάιδαρό του, τον προλαβαίνουν ο καταστηματάρχης και ο υπάλληλος αφού ο Χότζας δεν είχε πληρώσει.

-Δεν έχετε πληρώσει το πανωφόρι, είπε ο καταστηματάρχης.
-Μα εγώ σας έδωσα το παντελόνι και σεις μου δώσατε το πανωφόρι. Έτσι δεν είναι; απάντησε ο Χότζας.
-Ναι, αλλά δεν έχετε πληρώσει ούτε το παντελόνι, του αντιγύρισε ο έμπορος.
-Φυσικά αφού δεν είχα αγοράσει το παντελόνι, απάντησε ο Χότζας. Δεν είμαι δα και τόσο χαζός ώστε να πληρώσω κάτι που ποτέ δεν αγόρασα!


Πηγή: Mullah Nasruddin
Απόδοση: α.μ.

22/9/09

wrestling


.
Ό,τι να ΄ναι. Μόνο έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω όσα άκουσα σήμερα, στη δουλειά, στο δρόμο, στα μαγαζιά, για τη χθεσινή τηλεμαχία των πολιτικών αρχηγών των έξι κομμάτων που εκπροσωπούνται σε Εθνικό και Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Άλλωστε οι εντυπώσεις αποτελούν σήμερα το κεντρικό θέμα στα ΜΜΕ μια και βρήκαν τροφή οι δημοσιογράφοι. Ασφαλώς δεν μιλώ για πολιτική τροφή αλλά για τον ποιος κέρδισε… στα καλλιστεία και ποιος όχι. Όλα σχολιάστηκαν. Έως και τα μανίκια των πολιτικών πιάσανε στο στόμα τους. Και μου αρέσει που οι ίδιοι, οι δημοσιογράφοι, εκδήλωναν και ενδιαφέρον για τον τρόπο που έπρεπε να οργανωθεί το debate, ως υπερασπιστές της κοινής γνώμης.

Αλλά κι από την άλλη, το κοινό δεν πάει πίσω. Η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας κυκλοφορούσε σήμερα με μια απογοήτευση στο πρόσωπο. Μια απερίγραπτη θλίψη τους είχε καταλάβει, τόση όση να τους κάνει να κλείσουν την τηλεόραση. Προσωπικά θεωρώ ότι δεν οφειλόταν σε θλίψη αλλά μάλλον τους τέλειωσαν οι ξηροί καρποί. Κατηγορούσαν τους πολιτικούς ότι μας κοροϊδεύουν, ότι όλοι τα ίδια είναι και άλλα κοινότυπα και .. ευτράπελα. Ναι ευτράπελα, μια και στο τέλος ξυρίζουν το παπά. Κι όλοι αυτοί οι «απογοητευμένοι» μάγκες θα δώσουν το 90% του κοινοβουλίου σε εκείνους που … ξέρουν. Εξάλλου και μόνο το γεγονός ότι χρησιμοποιούν τη φράση «όλοι είναι ίδιοι» υποδηλώνει την υποκρισία τους μια και με το «όλοι» εννοούν τους γνωστούς και τα κομμάτια τους. Τσάμπα μάγκες δηλαδή..

Αυτά σκεφτόμουν και έγραψα μέχρι τη στιγμή που η τηλεόραση μου θύμισε πως τα .. καλλιστεία δεν τέλειωσαν. Υπάρχουν δύο φιναλίστ που όρθιοι επαναλαμβάνουν αναλυτικότερα τα χθεσινά, τα προχθεσινά, τα περσινά, ξινά σταφύλια. Προσωπικά θα τους προτιμούσα να παίζουν ξύλο σε ρινγκ, να ανταλλάσσουν μπινελίκια και τέτοια. Έτσι, εκτιμώ ότι θα ήταν και πιο χρήσιμοι για τη χώρα. Φαντάζεστε; Ένα ευρώ εισιτήριο να είχε το show, σε ένα μήνα με δυο τρεις παραστάσεις την ημέρα και μαζί με τις χορηγίες θα είχαμε καλύψει ένα μεγάλο μέρος του δημόσιου ελλείμματος…
.


.
Και το ποίημα που ακολουθεί χαρισμένο σε όλους όσους θα πλήρωναν ένα ευρώ για την παράσταση. Σε όλους μας!
.
Δεν λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια
κούτσα μια και κούτσα δυο στης ζωής το ρημαδιό
Μεροδούλι ξενοδούλι δέρναν ούλοι οι αφέντες δούλοι
ούλοι δούλοι αφεντικό και μ' αφήναν νηστικό
και μ' αφήναν νηστικό

Ανωχώρι κατωχώρι ανηφόρι κατηφόρι
και με κάμα και βροχή ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή
Είκοσι χρονώ γομάρι σήκωσα όλο το νταμάρι
κι έχτισα στην εμπασιά του χωριού την εκκλησιά
του χωριού την εκκλησιά

Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς

Και ζευγάρι με το βόδι άλλο μπόι κι άλλο πόδι
όργωνα στα ρέματα τ αφεντός τα στρέμματα
Και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ
για τ' αφέντη το φαί

Koίτα οι άλλοι έχουν κινήσει έχει η πλάση κοκκινίσει
άλλος ήλιος έχει βγει σ' άλλη θάλασσα άλλη γη.

Κώστας Βάρναλης, Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου

20/9/09

Οι δύο βάτραχοι

Επειδή το διάστημα αυτό «τρώω μεγάλες ήττες», όπως χαριτωμένα γράφει και μια φίλη γαυρίνα, ασχολούμαι με τη μελέτη του φυσικού περιβάλλοντος μπας και ξεχαστώ. Όχι δεν επισκέφθηκα κάποιο βουνό για προεκλογικούς λόγους, απλώς διαβάζω σχετικά, και ειδικότερα για την πανίδα μια και η χλωρίδα μάς τέλειωσε προσφάτως εδώ στην Αττική. Αφήστε που τα δέντρα έχουν απωλέσει προ πολλού το δικαίωμα ψήφου. Στο πλαίσιο αυτό ασχολήθηκα και με τον βάτραχο που αποτελεί ίσως το πιο γνωστό και διαδεδομένο αμφίβιο στην πλανήτη, με τον πολύ μεγάλο αριθμό των 2.000 ειδών. Οι βάτραχοι τρέφονται κυρίως με σκουλήκια και έντομα, ενώ οι ίδιοι αποτελούν μεζέ των φιδιών, διαφόρων μεγάλων πουλιών και φυσικά των ανθρώπων. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους, που συνήθως μας κάνει να γελάμε, είναι τα μεγάλα πίσω πόδια τους που έχουν όλα τα άνουρα ζώα και στα οποία οφείλεται και ο διασκεδαστικός τρόπος που πηδούν.

Έμαθα επίσης ότι τα συνηθέστερα είδη βατράχου στη χώρα μας είναι ο πράσινος και ο κοινός που έχει σώμα από ανοιχτό μέχρι σκούρο καστανό και στην κοιλιά κίτρινο. Ωστόσο το ζωάκι αυτό μπορεί να αλλάζει χρώματα και να προσαρμόζεται στο περιβάλλον του, κατ΄ εξοχήν χαρακτηριστικό του χαμαιλέοντα. Αυτή η ικανότητά του μαζί με το γεγονός ότι μπορεί να ζει τόσο στο νερό όσο και στη στεριά αποτελούν τα μεγάλα πλεονεκτήματά του. Το τρίτο πλεονέκτημα μάλλον έχει στοιχίσει στο είδος. Πράγματι η ευκολία με την οποία οι «επιστήμονες» επιλέγουν τον βάτραχο για τα πειράματά τους οφείλεται στην ομοιότητα της ανατομικής κατασκευής και των λειτουργιών του με του ανθρώπου.

Δεν σας κρύβω ότι διαβάζοντας τη ζωολογία πέρασαν διάφορα από το μυαλό μου. Σίγουρα και ο προπονητής της ομάδας μας η οποία, τουλάχιστον επί του παρόντος, δεν τρώει αποκλειστικά ήττες. Γεύεται και καμιά ισοπαλία. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό που πέρασε από το μυαλό μου. Κινήθηκα περισσότερο προς την πολιτική όπου επικρατεί ο χαμαιλεοντισμός, το πήδημα, το κουάξ, η μανιακή, θα έλεγα, ενασχόληση με το πράσινο –πρασίνισαν και τα συκώτια μας πια- και άλλα ιδιαίτερα των βατράχων χαρακτηριστικά πλην του μεζέ και των πειραμάτων σε βάρος τους. Αφορμή για την επέκταση των σκέψεων στάθηκε ένα ιαπωνικό παραμύθι. Όχι δεν είναι από εκείνα με τους πρίγκιπες που περιμένουν το φιλί της μεταμόρφωσης. Είναι από τα άλλα, που όταν έχεις ψιλο-λαλήσει με όσα συμβαίνουν γύρω σου, οι συνειρμοί είναι περίεργοι. Κι επειδή εγώ είμαι σ΄ αυτήν την κατάσταση μην μου δίνετε σημασία. Απλώς απολαύστε ως διασκεδαστικό αυτό το παραμυθάκι. Κι αν σκεφτείτε και κάτι προσβλητικό για τους πολιτικούς μας, και περισσότερο για τα δυο μεγάλα κόμματα και τους υποβολείς τους, δεν βαριέστε… πρώτη φορά θα είναι;


Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν στην Ιαπωνία δύο βάτραχοι. Ο ένας είχε φτιάξει το σπίτι του σε ένα αυλάκι κοντά στην ακτή της Οσάκα, ενώ ο άλλος έμενε δίπλα σ΄ έναν χείμαρρο που διέσχιζε το Κιότο. Όπως ήταν φυσικό, λόγω της μεγάλης απόστασης μεταξύ των πόλεων, οι βάτραχοι δεν είχαν συναντηθεί ποτέ.

Όμως, μια μέρα συνέβη το εξής εκπληκτικό. Την ίδια στιγμή γεννήθηκε η επιθυμία και στους δύο να ταξιδέψουν έξω από την πόλη τους και να γνωρίσουν κι άλλα μέρη. Έτσι ο ένας αποφάσισε να ξεκινήσει από το Κιότο να γνωρίσει την Οσάκα και ο άλλος από την Οσάκα για να επισκεφθεί το Κιότο του Μεγάλου Μικάντο. Όπως κι έκαναν ένα όμορφο ανοιξιάτικο πρωινό, περπατώντας στο δρόμο που ένωνε τις δυο μεγάλες πόλεις, προς την αντίθετη ο κατεύθυνση ο καθένας. Το ταξίδι ήταν περισσότερο κουραστικό από όσο το περίμεναν ενώ στα μισά της απόστασης περίμενε τους βατράχους μια μεγάλη δοκιμασία: ένα θεόρατο βουνό το οποίο έπρεπε να ανέβουν και να κατέβουν για να βρεθούν στον προορισμό τους.

-


Μετά από πολύ καιρό και τρομερές ταλαιπωρίες κατόρθωσαν, επιτέλους, να φτάσουν στην κορφή μα ήταν τόση η έκπληξή τους όταν το πρώτο πράγμα που αντίκρισαν ήταν ένας άλλος βάτραχος! Στην αρχή κοιτάχτηκαν και δεν μίλησαν. Μετά όμως, που πέρασε η αμηχανία της πρώτης στιγμής, έπιασαν την κουβέντα, μίλησαν για τις πόλεις τους και εξήγησαν ο ένας στον άλλο την αιτία του ταξιδιού τους. Και οι δύο εντυπωσιάστηκαν από την κοινή απόφαση στον ίδιο χρόνο και χάρηκαν τόσο πολύ ώστε σκέφτηκαν ότι θα ήταν όμορφα να περάσουν λίγες μέρες σ΄ αυτόν τον όμορφο υγρό τόπο που η μοίρα τους όρισε να συναντηθούν.

«Τι κρίμα που δεν είμαστε πιο ψηλοί» είπε ο βάτραχος από την Οσάκα, «θα μπορούσαμε να δούμε και τις δύο πόλεις από την κορφή του βουνού και θα αποφασίζαμε αν άξιζε τον κόπο».

«Μα αυτό είναι πολύ εύκολο», απάντησε ο βάτραχος του Κιότο, «δεν έχουμε παρά να σηκωθούμε στα πίσω πόδια και να κρατηθεί ο ένας από την πλάτη του άλλου, ώστε να ατενίσουμε τις πόλεις από ψηλά».
-


Η ιδέα αυτή άρεσε πολύ στο βάτραχο της Οσάκα κι χωρίς να χάσει χρόνο αρπάχτηκε από την πλάτη του φίλου του με τα μπροστινά του πόδια ενώ και ο άλλος είχε τεντωθεί όσο μπορούσε περισσότερο στα πίσω πόδια. Κρατημένοι σφιχτά ώστε να μην κινδυνεύουν να πέσουν, ο βάτραχος από το Κιότο γύρισε τη μύτη του προς την Οσάκα και εκείνος της Οσάκα προς το Κιότο. Τα χαζοπλάσματα όμως ξέχασαν ότι σε αυτήν τη στάση έτσι όπως είναι τοποθετημένα τα μάτια τους, έβλεπαν αντίθετα από εκεί που ήθελαν, δηλαδή προς την ίδια κατεύθυνση από την οποία είχαν έρθει στο βουνό!

«Αγαπητέ μου!» φώναξε τότε ο βάτραχος από την Οσάκα, «το Κιότο είναι ακριβώς όπως η Οσάκα. Σίγουρα δεν άξιζε ένα τέτοιο πολυήμερο ταξίδι. Θα πάω πίσω στο σπίτι μου!»

«Αν είχα έστω και την παραμικρή υπόνοια ότι η Οσάκα είναι μόνο ένα αντίγραφο του Κιότο, δεν θα έμπαινα στον κόπο να ταξιδεύω τόσον καιρό», αναφώνησε ο βάτραχος από το Κιότο, και ταυτόχρονα χαλάρωσε με αποτέλεσμα να σωριαστούν και οι δύο στο χορτάρι. Μετά από το φιάσκο που έπαθαν, χαιρετήθηκαν ευγενικά και ξεκίνησαν για το δρόμο της επιστροφής, πιστεύοντας μέχρι το τέλος της ζωής τους ότι η διαφορά μεταξύ Κιότο και Οσάκα ήταν η ίδια με εκείνη που έχουν δυο μπιζέλια!

Πηγές σκέψεων και αναφορές
-The Two Frogs, Folktales from Japan, D.L. Ashliman, απόδοση α.μ.
γαυρίνα που έφαγε ήττα, Ούτε ένα βήμα πίσω
-Frog, from Wikipedia
-Επίσκεψη αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον Πρόεδρο του ΣΥΝ, Αλέξη Τσίπρα, στο Ποικίλο Όρος
-Θέσεις του ΚΚΕ για το περιβάλλον
-Καμιά ανοχή στην ανομία στα καμένα της Αττικής, Συνάντηση του Προέδρου του Πα.Σο.Κ., Γ. Παπανδρέου, με φορείς για το περιβάλλον.
-Σχόλιο του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ για τις δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου μετά τη συνάντηση με περιβαλλοντικούς φορείς
-Το πρόγραμμα της ΝΔ για το Περιβάλλον
-Το καταστατικό των Οικολόγων Πράσινων

Εικονογράφηση του παραμυθιού
.

17/9/09

Μνήμη "προσφήγκων"

.
Στη μνήμη της γιαγιάς μας Καλομοίρας που δάκρυζε
και της Σοφίας μας που χόρευε το δάκρυ της.

Άλλοτε με το παλαιό ημερολόγιο, άλλοτε με το καινούριο –τι σημασία έχει;- πάντα θυμόμαστε να γράψουμε δυο λέξεις για ΄κείνο το μεγάλο κακό. Όταν στις 17 Σεπτεμβρίου 1922 η Σμύρνη αποτελούσε πλέον μια σπαρακτική ανάμνηση. Στη μνήμη των αδικοχαμένων πληθυσμών, των προσφήγκων (ναι, πρόσφηγκες τους έλεγαν οι ντόπιοι), στο όνομα όλων των ανθρώπων που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη γη τους, στο μάτι εκείνων που θέλουν τη ράτσα κριτήριο ταξινόμησης ανθρώπων, διαλέξαμε αυτό το τραγούδι, σε στίχους του αξέχαστου Ηλία Κατσούλη.

Ωστόσο επειδή θέλουμε τη μνήμη πάντα φρέσκια παραθέτουμε το κείμενο του νόμου 2870/1922 με τον οποίο επιχειρήθηκε να εμποδιστεί η μετακίνηση των εγκλωβισμένων στη Σμύρνη πολιτών λίγο πριν τη χαριστική βολή. Και η επιλογή μας αυτή έχει να κάνει, ακριβώς, με την προεκλογική περίοδο που διανύουμε κατά την οποία ακόμη κι αυτοί που χρεώνουν στους οικονομικούς μετανάστες την αύξηση της εγκληματικότητας, τρέχουν να αγκαλιάσουν μπροστά στο φακό κι έναν «πρόσφηγκα», έτσι για να δείξουν ένα άλφα κοινωνικό πρόσωπο. Και δεν ντρέπονται όπως ακριβώς δεν ντράπηκαν τα στέμματα και τα σκουφάκια για τη Μικρασιατική Καταστροφή.

ΝΟΜΟΣ 2870/1922Απαγορεύεται η εν Ελλάδι αποβίβασις προσώπων ομαδόν αφικνουμένων εξ αλλοδαπής εφ΄ όσον ούτοι δεν είναι εφοδιασμένοι δια τακτικών διαβατηρίων, νομίμως τεθεωρημένων ή δια την εγγράφων των εκάστοτε οριζόμενων δια Διαταγμάτων, εκδιδόμενων προτάσει των επί των Εσωτερικών, Εθνικής Οικονομίας και Περιθάλψεως Υπουργών.

Εν Αθήναις τη 16 Ιουλίου 1922
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β΄
Ο επί της εθνικής Οικονομίας Υπουργός Α. Λ. Ρούφος
Εθεωρήθη και ετέθη η μεγάλη του Κράτους σφραγίς
Εν Αθήνας τη 18 Ιουλίου 1922
Ο επί Δικαιοσύνης υπουργός Δ. Γούναρης

Το κείμενο του νόμου περιλαμβάνεται στο: Λίζα Μιχελή (1992) Προσφύγων Βίος και Πολιτισμός, Αθήνα: εκδ. Δρώμενα.

14/9/09

Εχαστούκισα βουλευτήν σας



Μέρες δύσκολες περνάμε όλοι μας. Δεν φτάνει που τους έχουμε καβάλα όλον τον καιρό, υπάρχουν κι αυτές οι περίοδοι που μας κάνουν κουρέλια. Περίοδοι φρεσκαρίσματος της λαϊκής εντολής ή όπως αρέσκεται ο Πρωθυπουργός να λέει «αναγκαιότητα για νωπή εντολή», αν και γνωρίζει ότι ο λαός αυτός έχει βάλει στην κατάψυξη τα πάντα.

Πας να πάρεις τηλέφωνο και πριν το αγγίξεις χτυπάει για να σου αναγγείλει μια δροσερή φωνή, κατά κανόνα γυναικεία, την προεκλογική συγκέντρωση του τάδε υποψηφίου. Προσπαθείς να χαλαρώσεις το απογευματάκι και ξεθεώνεται το κινητό σε μηνύματα νίκης, διότι ως γνωστόν όλοι για τη νίκη πάνε. Ανοίγεις την εξώπορτα σου και κουτρουβαλιάζεσαι γλιστρώντας στα προεκλογικά φυλλάδια. Κάθεσαι να πιεις έναν καφέ και τη στιγμή, ακριβώς, της πρώτης ρουφηξιάς και τζούρας να ΄σου οι κουστουμάτοι να σου τείνουν το χέρι σε μια ελπιδοφόρα χειραψία (ούτε η γρίπη δεν τους πτοεί). Πηγαίνεις στο σινεμά και την έχουν στημένη απέξω με τα χαρτιά γνωριμίας στο χέρι, σπρώχνοντας τους μεροκαματιάρηδες που μοιράζουν φυλλάδια φροντιστηρίων και πάσης φύσεως ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων που εξασφαλίζουν… σίγουρη εργασία.

Ανοίγεις το μέιλ σου και χτυπάει κόκκινο (που λέει ο λόγος δηλαδή γιατί πράσινα και μπλε είναι όλα) από τα «αγωνιστικά» μηνύματα. Όσο για το facebook δεν το συζητάμε. Απερίγραπτη κατάσταση αλλά τουλάχιστον αποφεύξιμη. Εκεί όμως που τα πράγματα στριμώχνονται είναι η τηλεόραση. Έτσι και κάνεις το σφάλμα και την κοιτάξεις, έχεις χάσει το παιχνίδι. Ο ένας να φάει τις σάρκες του άλλου, δικαστές και κατηγορούμενοι, μπλε και πράσινα αγγελούδια. Ο χαρακτηρισμός τσίρκο υποτιμά αυτό το είδος θεάματος. Κοιμάσαι και ξυπνάς με χρωματιστά ιστογράμματα και τις φωτογραφίες των δύο μονομάχων. Σωστοί εφιάλτες! Το μόνο καλό που έχουν όλα αυτά είναι ότι γλιτώσαμε, έστω και προσωρινά, από τις Τράπεζες.

Σήμερα, λοιπόν, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, με τα νεύρα τσιτωμένα και τις αισθήσεις πάσχουσες από επικοινωνιακή εξουθένωση, φάγαμε και τη χαριστική βολή. Αποκλειστήκαμε στην πόλη μας! Δεν λέω, είχαμε ίντερνετ και ρεύμα, αφού ευτυχώς δεν έβρεχε όπως και ικανοποιητική πίεση στο νερό, δείγμα ότι είχαν αρχίσει να διορθώνουν τους σωλήνες που έτρεχαν σαν καταρράκτες ολόκληρο το Σαββατοκύριακο. Ωστόσο δεν υπήρχε δρόμος να φύγουμε προς το κέντρο.

Η φωτιά στο εργοστάσιο της ΕΒΓΑ ανάγκασε στο κλείσιμο της Ιεράς Οδού, η γέφυρα μεταξύ Λεωφόρων Αθηνών-Κορίνθου και Αθηνών-Λαμίας ήταν κλειστή λόγω έργων και αργότερα σε μεγαλύτερο κομμάτι της πρώτης, λόγω απειλής για βόμβα στο Χρηματιστήριο, κάτι άλλα έργα πιο κάτω προς την Πέτρου Ράλλη, φράκαραν τον Κηφισό κι έτσι το Αιγάλεω μετοίκησε στο Νομό… Κορινθίας. Ακριβώς! Μόνο προς τα εκεί μπορούσες να κατευθυνθείς διότι η πολύπαθη Θηβών ήταν κι αυτή ένα απέραντο parking.

Ευτυχώς που τα σχολεία ακολουθούν ακόμη Εκκλησιαστικό ημερολόγιο και σήμερα, γιορτή του πολιούχου του Αιγάλεω, ήταν κλειστά. Έτσι πήγαμε στην Κατεχάκη μέσω… Ασπροπύργου!! Θα μας πείτε γιατί όχι ΜΕΤΡΟ; Χμμ μια κουβέντα είναι κι αυτό. Από τη μια μεριά η απόσταση από το σπίτι από την άλλη η ανασφάλεια –φωτιές, βόμβες, διακοπές ρεύματος κ.λπ.- σε συνδυασμό με την κρισιμότητα και την καταληκτική ημερομηνία του ραντεβού μας στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, μας έκαναν να το απορρίψουμε με την πρώτη.


Αυτές τις ώρες βρε παιδιά, εμείς, άνθρωποι ορκισμένοι κατά της βίας, άνθρωποι που κάνουμε στην άκρη μήπως και πατήσουμε μυρμήγκι, καταλαμβανόμαστε από μια ακατάσχετη επιθυμία να αρχίσουμε να ρίχνουμε.. χαστούκια. Σε ποιους; Μα δεν θέλει ρώτημα. Έτσι, για τη σημερινή περιπέτειά μας η οποία έληξε αισίως με μια επιστροφή αρκούντως ικανοποιητική (95΄ Ομόνοια-Αιγάλεω!) αντλήσαμε από το βιβλίο του Κώστα Χατζιώτη με τίτλο «Από τη ζωή της παλιάς Αθήνας: Πρωταπριλιάτικα και άλλες ευτράπελες ιστορίες» (Ίκαρος, 2005) μια ιστορία που πολύ μας ανακούφισε. Ελπίζουμε κι εσάς το ίδιο κι αν σας βάλει ιδέες δεν πειράζει. Και τα videos.. για παρηγοριά, δική μας και δική σας.

Το επεισόδιο που περιγράφω ευθύς πιο κάτω δεν είναι διόλου ευτράπελο. Το αντίθετο μάλιστα. Εάν συνέβαινε στις μέρες μας, πιθανότατα θα αποτελούσε αφορμή πολιτικής κρίσεως. Κι όμως, όταν έγινε γνωστό, είχε καταδιασκεδάσει τους Αθηναίους.
Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας μας, ένας ποιητής ο οποίος ασκούσε το βιοποριστικό επάγγελμα του τελώνη. Πραγματικός πρωταγωνιστής, όμως, υπήρξε ο Χαρίλαος Τρικούπης. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ποιος ήταν ο τελώνης ποιητής; Ήταν ένας Ζακυνθινός ο Γιάννης Τσακασιάνος (1853-1908), που, αφού επιδόθηκε σε διάφορα επαγγέλματα, μεταξύ των οποίων και του βιβλιοπώλη, κατέληξε να διορισθεί υποτελώνης. Ο διορισμός του έγινε με τη συνηγορία της Σοφίας Τρικούπη.
Ο Τσακασιάνος, όμως, είχε πολλά… ελαττώματα. Ήταν άτεγκτα τίμιος, επιμένοντας να ασκεί τα καθήκοντα που του ανέθεσε η Πολιτεία ευόρκως, χωρίς καμία παρέκκλιση. Και, κυρίως, είχε γλώσσα καυστική. Αυτά ακριβώς τα «ελαττώματα» του εστοίχισαν αλλεπάλληλες μεταθέσεις: Φισκάρδο – Ιθάκη – Κόπραινα – Κυπαρισσία – Πόρος – Άρτα – Λευκάδα (εδώ μόνο κατόρθωσε να υπηρετήσει επί ολόκληρη τετραετία!) – Λάρισα – Ναύπλιο! Περιπλανώμενος Ιουδαίος δηλαδή.

Όταν ο Τρικούπης ανήγγειλε το θλιβερό «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν», ο Τσακασιάνος εσατίρισε το γεγονός. Και οι παρατρεχάμενοι του πρωθυπουργού έσπευσαν όχι απλώς να το απολύσουν από την υπηρεσία αλλά και να τον φυλακίσουν.
Μόλις, όμως, ο Τρικούπης επανήλθε αργότερα στην πρωθυπουργία, διέταξε την επαναπρόσληψη του Τσακασιάνου, τον οποίο μάλιστα προήγαγε σε τελώνη! Ήταν ένα μάθημα υψηλού πολιτικού ήθους, ασυνήθιστου για την Ελλάδα του 19ου αιώνα (και μόνο τότε;).
Αλλά ο Τσακασιάνος δεν φρονηματίσθηκε από την περιπέτειά του. Επέμενε να είναι άτεγκτος στην εκτέλεση των καθηκόντων του. Έτσι, όταν μια μέρα ένας κυβερνητικός βουλευτής απαιτούσε φορτικά κάποιο ρουσφέτι, ο Τσακασιάνος τον … ξυλοφόρτωσε! Και, βέβαιος πλέον για τις συνέπειες της πράξεώς του, έσπευσε να τηλεγραφήσει στον πρωθυπουργό:

Ταύτην την στιγμήν εχαστούκισα βουλευτήν σας ΣΤΟΠ αν επιθυμείτε, διατάξατε έλθω απολογηθώ δια μπόμπας ΣΤΟΠ

Ύστερα, ήσυχος ότι εξετέλεσε το καθήκον του και βέβαιος ότι πολύ σύντομα θα του εκοινοποιείτο η απόλυση, επέστρεψε στο σπίτι του. Λίγο αργότερα, όμως, έφθανε η εκπληκτική και ανεπανάληπτη απάντηση του Τρικούπη, που έγινε αιτία να διασκεδάσουν όχι μόνο οι Αθηναίοι αλλά όλοι οι Έλληνες.

Ευχαριστήρια δια πιστήν εκτέλεσιν καθηκόντων σας ΣΤΟΠ


Πρόταση: Διαβάστε για τον ποιητή Γιάννη Τσακασιάνο στο αφιέρωμα της ζακυνθινής εφημερίδας «Ερμής».
-

12/9/09

Ένα πολιτικό τοπίο

Ορισμένα κείμενα στο διαδίκτυο, σκορπούν γέλιο, αφήνουν όμως και μια πίκρα με τα διακριτικά διατυπωμένα, αλλά τραγικά για τη ράτσα μας υπονοούμενα, που δεν μπορούν, δυστυχώς, να περάσουν απαρατήρητα. Τουλάχιστον από ΄κείνους που ντρέπονται επειδή γεννήθηκαν σε χώρα ραγιάδων με την σπάθα του γονίδιου να αιωρείται δια βίου επάνω τους. Ένα τέτοιο κείμενο έφερε στην θύμηση κι ένα από τα Τοπία της Λιλής Ζωγράφου, απόσπασμα από τη Συβαρίτισσά της. Προτείνουμε την ανάγνωση και των δύο. Κι αν τα χωρίζουν 20 και πλέον χρόνια την ίδια γεύση αφήνουν.
.


Η εικόνα δημιουργήθηκε με βάση το επικήδειο των παλιών καλών χρόνων που παρουσιάζεται στην αρχή της έκδοσης της Συβαρίτισσας. Εκεί η Λιλή Ζωγράφου γράφει: «Εκποιούνται άπατα τα υλικά, πλάνες και παλιά καλά χρόνια γενικώς. Κατά την κατεδάφισιν απαγορεύονται δάκρυα, οδυρμοί, επικήδειο. Παρακαλούμεν αντί στεφάνου καταθέσατε ό,τι προαιρείσθε εις φιλόπτωχον ταμείον Μεγάλων Εραστών. Εκ της οικογενείας».


.
Πλούσιοι φτωχαίνουν τη δεκαετία πριν τον πόλεμο. Οι θεαματικές εμφανίσεις καλλονών και μη, με τα παραδείσια φτερά στις τεράστιες μαύρες καπελίνες γίνονται παρελθόν από τη μια στιγμή στην άλλη.
Τα εντυπωσιακά ερωτικά σκάνδαλα της κυρίαρχης τάξης πνίγονται σε ανησυχητικούς θορύβους κοινωνικών ταραχών.
Απόηχος μόνο στα καλντερίμια οι παρελάσεις της άμαξας με την κυρία τυλιγμένη σε λευκή ζιμπελίν, το πανέρι τις βιολέτες της Πάρμας στα γόνατα και τον σύζυγο με τον εραστή εκστατικούς στα πόδια της.
Περίλυποι οι μικροαστοί για την κατάρρευση των ειδώλων τους που τους στέρησαν τις παρελάσεις της πολύχρωμης παρουσίας τους από τη μεγάλη πλατεία.

Οι φτωχοί που πλήθαιναν και οι στρατιές των άνεργων δεν ερεθίζουν τη φαντασία ούτε για να τους λυπηθούν.
Ποτέ πριν ο ραγιαδισμός δεν υπηρέτησε αποτελεσματικότερα τη δικαίωση των πλουσίων.
Σκοτεινές δυνάμεις φρόντισαν μετά τους απελευθερωτικούς αγώνες να ανακόψουν τη φυσιολογική εξέλιξη του υψηλού αγωνιστικού φρονήματος σε ταξική συνείδηση και πολιτική υπευθυνότητα.
Εκχυδαϊσμός, βαρβαρότητα, καπετανιλίκι και ηλίθιες αξίες ενισχύονται με τις ευλογίες της Δικαιοσύνης και του πολιτικαντισμού.

Οι φόνοι τιμής για το άπλυτο βρακί μιας χωριάτας τιμωρούνται ελάχιστα ή καθόλου -ανάλογα με το κόμμα που κυβερνά- «λαμβάνοντας χώρα εν βρασμώ ψυχής».
Ο χθεσινός ελευθερωτής του νησιού, αποπροσανατολισμένος, μεταβάλλεται σε φύλακα της τιμής «του» που απειλείται μόνο στη φαντασία του, σε ψηφοφόρο που ανταλλάσσει την ψήφο του με ευτελή ρουσφέτια και απόλυτη αδιαφορία για την εξαθλίωση του συνόλου ή σε νεόπλουτο θαμπωμένο από την άνοδό του.
Στην προσπάθειά του να είναι αρεστός στην άρχουσα τάξη για να εξασφαλίσει μια ταξική ταυτότητα, ο ανερχόμενος, προσφέρεται σαν παράδειγμα δουλοπρέπειας που εκείνος βαφτίζει «αρετή».

Ααχ, τα παλιά καλά χρόνια!

Πηγές…
-
Εκλογές 2009: Η Σοράγια στη Βουλή, Γιώργος Κάππα, 12/9/09
-Λιλή Ζωγράφου (1987) Η Συβαρίτισσα, Αθήνα: Γαβριηλίδης, σ.σ. 95-96.

…και σκέψεις περί ραγιαδισμού
Ραγιάδες, Γεφυρισμοί 7/12/08
Γι΄ αυτό φτύνουν τους Ραγιάδες, Γεφυρισμοί, 9/12/08
Δόγμα Μονρόε, Γεφυρισμοί, 2/12/08
Καλικάντζαροι και Κοτζαμπάσηδες, αιώνες τώρα, Γεφυρισμοί, 21/12/08


.

7/9/09

Σύνδρομο Αλέκου: μια πολιτική νόσος

Το παρακάτω κείμενο προήλθε από ένα παιχνίδι αντικατάστασης λέξεων επάνω σε ένα εξαιρετικά διαφωτιστικό άρθρο της ιατρού κ. Ιωάννας Ρέβελα για το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, τη γνωστή μας σπαστική κολίτιδα. Σε αυτό βασιστήκαμε για να παρουσιάσουμε ένα άλλο σύνδρομο όπως αυτό του Αλέκου, με πικρή-χιουμοριστική διάθεση. Ασφαλώς προτείνουμε να διαβάσετε και το ιατρικό άρθρο μια και είναι διαφωτιστικό και καλογραμμένο, παρέχοντας πληροφορίες γι΄ αυτήν τη ψυχοσωματική νόσο της εποχής μας. Εξάλλου η δυσκοιλιότητα και η διάρροια είναι και πολιτικά συμπτώματα του καιρού μας. Το σύνδρομο Αλέκου το εμπνευστήκαμε από κάποιες δηλώσεις των ημερών που μεταξύ άλλων ανέφεραν ότι «αυτά συμβαίνουν σε όλα τα κόμματα». Άποψη που δεν μας βρίσκει σύμφωνους για… συντακτικούς λόγους. Θα το προτιμούσαμε κάπως έτσι: «αυτά συμβαίνουν σε όλα τα μη κομμουνιστικά κόμματα» ή έστω κι έτσι: «αυτά συμβαίνουν σε όλα τα μη αριστερά κόμματα», αγαπητέ μας και παρ΄ ολίγον Αλέκο…
-

Στη φωτογραφία ο δικός μας Αλέκος. Είναι το τέταρτο μέλος της οικογένειάς μας κι εκείνος που αναλαμβάνει την ευθύνη όλων των αταξιών των νεαρών Γεφυριστών, Κώστα και Γιάννη, εδώ και 18 χρόνια χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πάσχει… κι αυτός από αρχηγισμό. Εδώ στην προεδρική δερμάτινη πολυθρόνα του, με άκρως εποχική ένδυση και υπόδηση, και την παρηγορητική φράση: Κανείς δεν είναι τέλειος!

Το Σύνδρομο Αλέκου
Έχετε σκεφτεί ότι συμπτώματα, όπως ηγετική διάθεση, ήπια ή έντονη, που συνοδεύεται από επεισόδια αρχηγικών κρίσεων ή έλλειψη πειθαρχίας και αίσθημα κυριαρχίας μετά τις δημοσκοπήσεις, μπορεί να σας κάνουν υποψήφιους για το Σύνδρομο Αλέκου (ΣΑ) ή όπως είναι ευρύτερα γνωστό σπαστική αρχηγίτιδα;

Το ΣΑ είναι μια χρόνια διαταραχή στη λειτουργία των σχημάτων της Αριστεράς που επηρεάζεται από την ψυχολογία των μελών και μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα της πολιτικής ζωής τους. Είναι η δεύτερη κατά σειρά αιτία μετά το δικομματισμό που ευθύνεται για την απουσία οργανωμένης πολιτείας για λόγους που αφορούν τα διακριτά μόνο από τα χρώματά τους κόμματα, πιο διαδεδομένη νόσος από την αποχή, την πολιτική μιζέρια, και την έλλειψη πειθούς. Συχνά οδηγεί τους πάσχοντες από συνεδρίαση σε συνεδρίαση μέχρι τελικά να μάθουν να την αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά.

Που οφείλεται;
Φυσιολογικά η εκλογή ενός προέδρου διενεργείται μέσω κομματικών διαδικασιών με κανονική, συντονισμένη και συνολική ψηφοφορία σε γενικές συνελεύσεις (εκλογή εκπροσώπων). Στην ευερέθιστη αριστερά οι διαδικασίες αυτές είναι ακανόνιστες, ασυγχρόνιστες και άκαιρες με αποτέλεσμα διαταραχή της εκλογής προέδρου.
Η αιτία της ανωμαλίας αυτής δεν είναι πλήρως κατανοητή. Αρκετοί θεωρητικοί υποστηρίζουν ότι η αιτία είναι κυρίως ψυχολογική καθώς η διαταραχή φαίνεται να εκδηλώνεται συνήθως σε άτομα που βρίσκονται κάτω από συνθήκες πελαγοδρομίας ή ανικανότητας.
Άλλοι συνδέουν την εκδήλωση του ΣΑ με διαταραχές των ερεθισμάτων από το πολιτικό σκηνικό ή με ανωμαλίες στον ιδεολογικό ιστό του σχήματος. Οι ατομικές επιδιώξεις έχουν επίσης συσχετιστεί με τη νόσο καθώς τα συμπτώματα φαίνεται να επιδεινώνονται από τη λήψη κάποιων αποφάσεων και γενικότερα να επηρεάζονται από τις πολιτικές επιλογές του ατόμου.

Πώς εκδηλώνεται;
Το σύνδρομο σπαστικής αρχηγίτιδας εμφανίζεται σε ποσοστό που κυμαίνεται μεταξύ 5% -15% στον πληθυσμό των εχόντων δικαίωμα ψήφου και είναι συχνότερο στους άνδρες απ' ό,τι στις γυναίκες. Μπορεί να παρουσιασθεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά είναι συνηθέστερο σε άτομα 50 ετών και πλέον. Νεότερες έρευνες αναδεικνύουν ότι η νόσος πλήττει και τους τριαντάρηδες.
Το πιο συχνό σύμπτωμα είναι ο πόνος για τους αγώνες του παρελθόντος, ο οποίος μπορεί να είναι συνεχής ή με εξάρσεις και υφέσεις (ιστορικός κωλικός). Ο πόνος μπορεί να εντοπίζεται στο ένα ρεύμα του κόμματος ή να είναι διάχυτος σε όλα καθώς κατά κανόνα υποχωρεί πρόσκαιρα μετά από μια συνεδρίαση.
Ο πόνος μπορεί να συνοδεύεται από:
- διαταραχές στην πολιτική παρουσία. Είναι το προέχον σύμπτωμα του ΣΑ και εκδηλώνεται είτε με απουσία από τα κοινωνικά προβλήματα (λιγότερες από μία παρεμβάσεις για τη φτώχεια), είτε με υπερβάλλουσα παρουσία (περισσότερες από 10 ανακοινώσεις για την προστασία του ποντικού της Ναμίμπια), είτε με εναλλαγή αυτών,
- διαταραχές στη σύνθεση και το ρόλο των οργάνων. Αυτά μπορεί να είναι είτε πολύ σκληρά, σαν τοίχος, είτε χαλαρά και μη καλά σχηματισμένα. Επίσης μπορεί ο ρόλος τους να είναι απαραίτητος είτε να αγνοούνται,
- την ύπαρξη ενός εξιλαστήριου θύματος,
- αίσθημα ατελούς ιδεολογικής πλήρωσης ή ανάγκης για αποχώρηση. Στην πρώτη περίπτωση ο ασθενής νιώθει ότι δεν έχει ικανοποιηθεί ιδεολογικά, πολιτικά και ατομικά μετά τη συνεδρίαση και έχει την τάση να την επαναλάβει. Στη δεύτερη περίπτωση ο ασθενής έχει μεγάλη ανάγκη για άμεση αλλαγή, γεγονός που στην κυριολεξία τον αναγκάζει να τρέχει και να μην φτάνει. Το σύμπτωμα αυτό είναι εντονότερο κατά τις προεκλογικές περιόδους και μπορεί να επηρεάσει την πολιτική ζωή του ασθενούς και κατ΄ επέκταση και του τόπου.
Άλλα συμπτώματα που μπορεί να νιώθει κατά καιρούς ο πάσχων –και ειδικότερα σε περιπτώσεις προβολής των συνεδριάσεων από τα ΜΜΕ- είναι κάποιου βαθμού ναυτία, φουσκώματα, δυσπεψία και ανορεξία για άλλες ανακοινώσεις.
Συχνή είναι και η παρουσία συμπτωμάτων άγχους, κατάθλιψης, διαταραχής πανικού, φοβιών και γενικά διαφόρων ψυχολογικών καταστάσεων που δημιουργούν ένα φαύλο κύκλο ανάμεσα στην ψυχολογία και την ιδεολογία του ασθενούς. Η παρακάτω ιστορία είναι χαρακτηριστική των αποτελεσμάτων της αλληλεπίδρασης του ΣΑ και της ιδεολογικής κατάστασης του ασθενούς.

Πριν από ενάμιση χρόνο κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου είχα ένα ξαφνικό επεισόδιο απουσίας από τα κοινωνικά δρώμενα που συνοδευόταν από πολύ έντονο πόνο για την ιστορία της Αριστεράς. Από τότε εξακολουθώ να έχω τέτοια επεισόδια Έχω φτάσει σε σημείο να φοβάμαι να βγω από το σπίτι μου για να μη μου συμβεί στο δρόμο, δεν μπορώ να εκφράσω τις απόψεις μου και η κατάσταση επιδεινώνεται όταν βρεθώ σε τηλεόραση λόγω του τρομερού άγχους που βιώνω. Η πολιτική ζωή μου από τότε έχει περιοριστεί σημαντικά.

Γενικά, η βαρύτητα των συμπτωμάτων ποικίλει από άτομo σε άτομο, από την μη αξιοσημείωτη αλλαγή στις πολιτικές συνήθειες μέχρι τη σοβαρού βαθμού μεταβολή τους που εξουθενώνουν τον ασθενή και κοινωνικά.
Επίσης μεγάλες διαφορές ανάμεσα στους ασθενείς υπάρχουν και στη διάρκεια των συμπτωμάτων. Σε μερικούς ασθενείς το ΣΑ εκδηλώνεται μόνο σε προεκλογικές περιόδους και μετά υποχωρεί τελείως και σε άλλους συμβαίνει χωρίς προειδοποίηση, σε ενδιάμεσα διαστήματα και δεν υποχωρεί ποτέ ολοκληρωτικά.
Το ΣΑ αν και μπορεί να προκαλεί πολιτικού τύπου ενοχλήματα επί πολλά χρόνια, δεν προκαλεί ουσιαστικά επιπλοκές, ούτε αποτελεί αξιόλογο κίνδυνο για την ιδεολογική του υγεία. Επομένως δεν αυξάνει -σημαντικά- τον κίνδυνο εκδήλωσης νόσων όπως η κακοήθης δεξιόστροφη επιλογή.

Πώς θα βρω αν πάσχω από ΣΑ;
Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη εξέταση για τη διάγνωση του ΣΑ. Η διάγνωση στηρίζεται στην αναγνώριση των συμπτωμάτων που πληρούν τα κριτήρια της νόσου, στην πολιτική δραστηριότητα και σε συνεδριάσεις που γίνονται με σκοπό τον αποκλεισμό της πιθανότητας ύπαρξης άλλων νόσων με παρόμοια συμπτώματα όπως η παραπάνω αναφερθείσα.
Για τη σωστή διάγνωση είναι επομένως απαραίτητο μια σειρά παρακολούθησεων συνεδριάσεων των κεντρικών συντονιστικών οργάνων. Εάν, παρά τα παραπάνω, η διάγνωση παραμένει αβέβαιη, τότε συμπληρωματικά μπορεί να γίνουν τοπικές ή τομεακές συνεδριάσεις.

Ποιες είναι οι θεραπευτικές επιλογές;
Η θεραπεία του ΣΑ βασίζεται στη φύση και τη βαρύτητα των συμπτωμάτων κάθε σχήματος και ειδικότερα των ατόμων που τα συνθέτουν, καθώς και στην παρουσία της επίδρασης άλλων παραγόντων στην πορεία της νόσου. Επομένως η θεραπεία προσαρμόζεται στις κομματικές ανάγκες και μπορεί να περιλαμβάνει τα ακόλουθα: κοινή ιδεολογική πλατφόρμα, κομματική πειθαρχία και απάλειψη προσωπικών επιδιώξεων.
Δεν υπάρχει πάντως μία και μοναδική αποτελεσματική θεραπεία για το ΣΑ. Για το λόγο αυτό οι πάσχοντες πρέπει να προσπαθήσουν να ανακαλύψουν τους παράγοντες που κάνουν τα συμπτώματα χειρότερα και να δοκιμάσουν, σε μεταξύ τους συνεργασία, διάφορες θεραπευτικές επιλογές μέχρι να βρουν την κατάλληλη για την ύφεση των συμπτωμάτων και τη βελτίωση της ποιότητας της πολιτικής τους.
-Η κοινή ιδεολογική πλατφόρμα για το ΣΑ βασίζεται στην αποφυγή ενασχόλησης με ανούσιες θεωρητικές λεπτομέρειες που ενισχύουν την πολιτική απουσία. Αυτό γενικά επιτυγχάνεται με τον περιορισμό της ποσότητας συνεδριάσεων σε κλειστούς χώρους (κομματικά γραφεία, ταβέρνες, κλπ), τη συμμετοχή σε κοινωνικούς αγώνες με δράση στα πεζοδρόμια, την αύξηση της επικοινωνίας με τον λαό και των παρεμβάσεων αντί των συμβολικών κινήσεων.
-Για να ανακαλύψετε ποιες ανούσιες λεπτομέρειες πυροδοτούν τα συμπτώματα πρέπει να αρχίσετε με μια ήπια μελέτη των κοινωνικών προβλημάτων και σταδιακά να προσθέτετε ένα νέο κάθε μέρα καταγράφοντας ταυτόχρονα οποιοδήποτε σύμπτωμα σχετίζεται με την απουσία παρέμβασης για το συγκεκριμένο πρόβλημα. Αν λοιπόν ανακαλύψετε για παράδειγμα ότι η ενασχόληση με το εαν ο πρόεδρος φοράει μπλουτζίν ή καβαλάει μηχανή επιδεινώνει τα συμπτώματά σας, προσπαθήστε να την αποφύγετε.
- Σημαντικότερα προβλήματα βρίσκονται και μεγεθύνονται στην κοινωνία όπως: ανεργία, μείωση εισοδήματος, εκπαίδευση, υγεία, κ.ά. Αυτά μαζί με τα θεσμικά (όπως διαφθορά, κάμερες, ανθρώπινα δικαιώματα, κ.ά.) δρουν καταπραϋντικά στην προεδρολογία, απορροφούν την περίσσεια εγωκεντρικών εκκρίσεων και σταθεροποιούν το ιδεολογικό υπόβαθρο. Έτσι ανακουφίζουν από τους πολιτικούς-ιστορικούς πόνους και την απουσία από την κοινωνία.
- Με τη βοήθεια υγιών στελεχών μπορεί συχνά να περιορισθούν τα διάφορα συμπτώματα του ΣΑ, ωστόσο δεν επιτυγχάνεται η ίαση της νόσου. Αν έχετε έντονο πόνο μπορεί η ανάγνωση σχετικών δηλώσεων να δράσει, αλλά μόνο πρόσκαιρα. Αν ο αρχηγισμός είναι το κύριο σύμπτωμα τότε η αυτοκριτική μπορεί να λειτουργήσει θεραπευτικά και για τους άλλους (κάτι σαν σερβίρισμα καθαρτικού). Αντίθετα αν το κύριο σύμπτωμα είναι η έλλειψη συντονισμού και πειθαρχίας τότε η συλλογική δράση είναι η καταλληλότερη για την αντιμετώπιση της (κάτι σαν αντιδιαρροϊκά).
-Οι ιδεολογικές θεραπείες συνήθως απευθύνονται σε ασθενείς με μεγάλης έντασης συμπτώματα, αποβλέπουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους και ιδιαίτερα στη μείωση του άγχους και της υπερέντασης που φαίνεται να παίζουν ρόλο στην νόσο, ειδικά κατά τις προεκλογικές περιόδους.
-Τέτοιες είναι: η αναγνώριση και λειτουργία των οργάνων, η αποτύπωση συγκεκριμένων προγραμμάτων, οι μέθοδοι ιδεολογικής σύγκλισης, η ανανέωση των προσώπων ενίοτε και οι παραίτηση των ακατάλληλων προσώπων. Επιπλέον θεραπεία μπορεί να προσφέρει η ανάληψη σοβαρότητας. Δυστυχώς το θεραπευτικό αποτέλεσμα φαίνεται μετά από την εκλογική αναμέτρηση.

Εν κατακλείδι, το ΣΑ είναι μια χρόνια κατάσταση με συμπτώματα ποικίλου βαθμού και διάρκειας. Αρκετές φορές αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με αλλαγές στην κομματική συμπεριφορά και με τη μείωση του αρχηγικού άγχους. Όταν αυτό δεν είναι αρκετό τότε ο ασθενής μπορεί να δοκιμάσει, κατόπιν κοινωνικών πιέσεων, διάφορα "φάρμακα". Αυτό που πρέπει να θυμάστε είναι ότι από την πάθηση αυτή δεν κινδυνεύει η ιδεολογία σας με βάση τα μέχρι σήμερα στοιχεία που δείχνουν ότι δεν αυξάνει τον κίνδυνο για την εμφάνιση κάποιας άλλης σοβαρότερης νόσου, όπως η κακοήθης δεξιά στροφή, που αναφέρθηκε ήδη.

-

3/9/09

Βένετοι και Πράσινοι


Σύμφωνα με την παγκόσμια μυθολογία οι ναυτικοί που περνούν κοντά απ’ τις Εβρίδες και βλέπουν τη θάλασσα γαληνεμένη, ξέρουν πως οι Γαλάζιοι, οι άνθρωποι της θάλασσας, κοιμούνται του καλού καιρού. Γιατί αν δεν κοιμούνταν, το πλοίο θα είχε πάει σύψυχο στο βυθό από τη λύσσα του νερού και του ανέμου. Άνθρωποι κανονικοί -θηλυκοί κι αρσενικοί- είναι οι Γαλάζιοι. Μόνο που έχουν καταγάλανο δέρμα. Βέβαια, αυτή δεν είναι η μόνη παραξενιά τους. Μιλούν συνέχεια με στίχους και στήνουν κάτι γλέντια τρικούβερτα, που ταράζεται η θάλασσα και ζητάει να πνίξει τα ίδια της τα ψάρια. Ζουν οικογενειακά σε σπηλιές του βυθού κι εκλέγουν αρχηγό, άγνωστο κάθε πότε. Σύμφωνα με μια παράδοση είναι Άγγελοι διωγμένοι από τον Παράδεισο. Σ’ αυτούς ήρθαν να προστεθούν αδικοχαμένοι Μαυριτανοί σκλάβοι με ποιητικές ευαισθησίες, που τους έφεραν στην Ιρλανδία οι Βίκινγκς δουλέμποροι. Συχνά, παίρνουν από κοντά τα καράβια και προσπαθούν να γοητεύσουν τους ναυτικούς με μελωδικά ποιήματα, ώστε να ριχτούν στο νερό για να γίνουν τάχα κι αυτοί γλυκόφωνοι. Όταν η γλώσσα σου κόβει και ράβει, μπορείς να τους ξεφύγεις απαγγέλλοντας καλύτερα ποιήματα απ’ αυτούς.

Στα ιστορικά χρόνια συναντούμε τους Γαλάζιους, αυτή τη φορά όχι ως μοναδικούς δερβέναγες, μια και δεν είχαν να τσακώνονται με τυχαίους περαστικούς, ούτε μόνο με ναυτικούς. Στη Ρωμαϊκή και στη Βυζαντινή αυτοκρατορία στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα σέρβιραν διάφορα θεάματα με λαοφιλέστερο εκείνο των αρματοδρομιών. Τότε αναπτύχθηκαν ομάδες οπαδών που όταν οργανώθηκαν χαρακτηρίστηκαν από το χρώμα της στολής τους. Οι Γαλάζιοι (Βένετοι), οι Πράσινοι, οι Κόκκινοι (Ρούσσοι) και οι Λευκοί, οι 4 μεγάλες ομάδες οπαδών, απόκτησαν με το χρόνια και πολιτική-θρησκευτική επιρροή, υποθάλποντας στους κόλπους τους πολιτικούς, κακοποιούς και άλλα επικίνδυνα στοιχεία για την κοινωνία. Ίσως γι΄ αυτό αργότερα κυριάρχησαν δυο μόνο ομάδες: οι Γαλάζιοι και οι Πράσινοι. Εξάλλου είναι γνωστά σε όλους μας τα μεταξύ τους γεγονότα κατά τη Βυζαντινή Περίοδο γνωστά ως Στάση του Νίκα, όταν ο Ιουστινιανός, άπειρος πολιτικά είχε πολλές άλλες σκοτούρες και αδυνατούσε να ελέγξει την κατάσταση.

Στα νεότερα χρόνια, στην Ελλάδα οι Γαλάζιοι και οι Πράσινοι εξακολουθούν να διαφεντεύουν και να δημιουργούν μεταξύ τους επεισόδια, και να έχουν στους κόλπους τους πολιτικούς οι οποίοι μάλιστα κατηγορούνται πυκνά συχνά για αδικήματα. Όσο για τις άλλες ομάδες οι μεν Άσπροι αγνοούνται, οι δε Κόκκινοι παραμένουν έχοντας να αντιμετωπίσουν όχι μόνο τα μέτωπα στο εσωτερικό τους αλλά και το λαϊκό έρεισμα των γαλοζο-πράσινων. Βλέπετε, αυτοί οι τελευταίοι όσα δεινά και να προκάλεσαν εξακολουθούν να έχουν μυθικές ικανότητες και να πείθουν τα πλήθη των Ελλήνων.

Πηγές
Γαλάζιοι: Εγκυκλοπαίδεια των Τεράτων, Γιώργος Μπλάνας.
Βένετοι και Πράσινοι: Η στάση του Νίκα, Βικιπαίδεια.
Κόκκινοι: Ποιοι και γιατί οδήγησαν στον Εμφύλιο πόλεμο, Ριζοσπάστης.
.

1/9/09

Σαν το σταφύλι

Καλό μήνα!

-


Τα ρόδινα και τα μαβιά μαλαματένια μου-
ρώγα τη ρώγα σφίγγει το σταφύλι,
φιλί-φιλί ανεβαίνει ο έρωτας.
Δυο τσαμπιά κάθονται στη φούχτα μου,
δυο πέρδικες τριανταφυλλένια μου.
Κ΄ ύστερα με τον Τρυγητή λαγούτα και ντουφέκια-
πίνει ο πατέρας το κρασί, και το μωρό το γάλα.

Γιάννης Ρίτσος
Παιχνίδια τ΄ ουρανού και του νερού, XVII, 1960

.