Πριν από 23 χρόνια, 11 Μαρτίου 1985, ανέλαβε την εξουσία της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, εφαρμόζοντας Περεστρόικα (αναδιάρθωση) και Γκλάσνοστ (διαφάνεια), δίνοντας παράλληλα κι ένα τέλος στον ψυχρό πόλεμο.
Χωρίς να αμφισβητούμε την αναγκαιότητα στην ελευθερία του λόγου και στην ανατροπή της συγκεντρωτικής γραφειοκρατίας που μάστιζε την ΕΣΣΔ, δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε ότι η ημερομηνία αυτή σήμανε και την αρχή του τέλους του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους στην ιστορία.
Τα επόμενα χρόνια, όταν η γραφειοκρατία αντικαταστάθηκε από διαφθορά δυτικού τύπου, τα γκουλάκ [1] από την επαιτεία και η κομματική ελίτ από συμμορίες, πολλοί έφθασαν στο σημείο να βάλουν στη ζυγαριά το ψωμί και τη δημοκρατία.
Σήμερα, που η νέα κατάσταση, τουλάχιστον για τη Ρωσία, βαίνει συνεχώς ανατρεπόμενη το φάντασμα άρχισε να πλανιέται πάνω από την Ευρώπη [2] και πάλι. Κάθε εποχή έχει και το Βλαδίμηρό της.
Σήμερα, που μαζί με την υπερθέρμανση του πλανήτη «άναψαν και τα αίματα», ο ψυχρός πόλεμος αρχίζει να φαντάζει αύρα. Φαίνεται όμως, ότι κάθε εποχή έχει και τον πατερούλη της.
Εκείνο που μένει είναι να δοκιμάσουμε τους συνδυασμούς, επειδή τελικά αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι «πρέπει να είσαι λέρα για να κυβερνάς γαλέρα».
[1] Στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας για την «υποταγή» της φύσης στη Σιβηρία την περίοδο διακυβέρνησης του Ιωσήφ Στάλιν. Διαβάστε σχετικό άρθρο:
http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,dt=27.05.2001,id=70012988
[2] «Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη». Με αυτή τη φράση άρχιζε το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» (Κ. Μαρξ, Φ. Ένγκελς, 1847).
[2] «Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη». Με αυτή τη φράση άρχιζε το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» (Κ. Μαρξ, Φ. Ένγκελς, 1847).
