Αυλαία, ασύστατοι! Αιμορραγούν ως και οι πέτρες, σ’ αυτόν τον άνυδρο καιρό! ΑΥΛΑΙΑ (Γ. Μπλάνας, Στασιωτικό 53o)

22/10/08

Λεβ Γιασίν

Η χαρά του να βλέπεις τον Γιούρι Γκαγκάριν να πετά στο διάστημα παραγκωνίζεται μόνο από τη χαρά μιας καλής απόκρουσης πέναλτι. Πηγή: Wikipedia


Ο Λεβ Ιβάνοβιτς Γιασίν, θεωρείται από τους περισσότερους, αλλά και επίσημα από την Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου, ως μεγαλύτερος τερματοφύλακας όλων των εποχών. Σαν πραγματικός πάνθηρας στα δίχτυα ο επιβλητικός Γιασίν με την τεχνική του και το πάθος του για το άθλημα επέφερε σημαντικές αλλαγές στις αμυντικές τεχνικές του ποδοσφαίρου διεθνώς.

Ο Γιασίν γεννήθηκε στη Μόσχα στις 22 Οκτωβρίου 1929 από γονείς βιομηχανικούς εργάτες, τη δουλειά των οποίων ξεκίνησε και ο ίδιος πολύ νωρίς, μόλις 12 ετών, σε μια προσπάθεια να ενισχύσει τη χώρα του για τις ανάγκες που προέκυψαν από τη δίνη του πολέμου. Εκεί στο μοσχοβίτικο εργοστάσιο ήταν που για πρώτη φορά συμμετείχε σε ποδοσφαιρική ομάδα αλλά κι εκεί δέχτηκε την πρόσκληση για τη συμμετοχή στη ομάδα Νέων της Ντιναμό Μόσχας.

Το 1950 έκανε το ντεμπούτο του με την Ντιναμό σε ένα φιλικό παιχνίδι χωρίς σημαντική εξέλιξη για τα επόμενα χρόνια κυρίως λόγω του ανταγωνισμού που ανέπτυξε ο επίσημος τερματοφύλακας της ομάδας, Alexei «Τίγρης» Khomich, γνωστός και για το ρόλο του στη Ντιναμό κατά τη διάρκεια του αγώνα στη Μ. Βρετανία, ο οποίος όμως αποτέλεσε αργότερα και τον μέντορα του Γιασίν. Παραμένοντας υπομονετικά στην ομάδα παράλληλα έπαιζε χόκει επί πάγου –επίσης με τη Ντιναμό. Η ενασχόλησή του με το άθλημα αυτό του απέφερε ένα κύπελλο (1953) και την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα ως τερματοφύλακας.

Το 1954 δέχεται πρόσκληση από την Εθνική ομάδα της ΕΣΣΔ με την οποία έμελλε να εμφανισθεί 78 φορές αποσπώντας πολλές διακρίσεις μεταξύ των οποίων και το χρυσό των Ολυμπιακών Αγώνων του 1956. Σε εθνικό επίπεδο έμεινε μπροστά στα δίχτυα της Ντιναμό Μόσχας από το 1949 μέχρι το 1971 κατακτώντας 5 πρωταθλήματα και 3 κύπελλα συμμετέχοντας ως βασικός σε 320 επίσημους αγώνες.

Το 1962 παρουσίασε μια καμπή στη σταδιοδρομία του, όταν κατηγορήθηκε ως υπεύθυνος για την αδυναμία της ΕΣΣΔ να εκπληρώσει τις προϋποθέσεις συμμετοχής στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Χιλή. Τότε αποφάσισε να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Γρήγορα όμως ανέκαμψε και στα 33 του χρόνια επιστρέφει δυναμικότερα τόσο στη Ντιναμό όσο και στην Εθνική διανύοντας μια εξαιρετική χρονιά αφού κατόρθωσε να δεχτεί μόνο έξι γκολ σε 27 αναμετρήσεις.


Τι είδους τερματοφύλακας είναι κάποιος ο οποίος δεν ταλανίζεται από το γκολ που έχει επιτρέψει; Πρέπει να ταλανίζεται! Και αν είναι ατάραχος, αυτό σημαίνει το τέλος. Ό,τι και αν είχε στο παρελθόν, δεν έχει κανένα μέλλον. Πηγή:Google

----------------------------------------------------------

Μάλιστα την εποχή εκείνη σημείωσε και μία από τις σπουδαιότερες εμφανίσεις του, 1963, συμμετέχοντας στη Μικτή Κόσμου κόντρα στην Εθνική Αγγλίας στο στάδιο Γουέμπλεϊ, οπότε σημείωσε απίστευτες αποκρούσεις. Όμοια σε ποιότητα παρουσία είχε και στη Ρώμη, την ίδια χρονιά, όταν ο Σάντρο Ματσόλα, σπουδαίος Ιταλός μπαλαδόρος, δήλωνε: « Ο Γιασίν μπορεί να παίξει καλύτερα μπάλα από μένα». Τότε ήταν που το όνομά του έκανε το γύρω το κόσμου με το προσωνύμιο «Μαύρη Αράχνη» σχολιάζοντας ότι φαινόταν να κατέχει οκτώ όπλα έτοιμα να αντιμετωπίσουν τα πάντα.

Οι φίλαθλοι όμως εξακολουθούσαν να θεωρούν τον Γιασίν ως ατρόμητο «Μαύρο Πάνθηρα». Ο σοβιετικός πορτιέρης άλλωστε συνήθιζε να παίζει φορώντας μαύρη γάντια, από αυτό και η συχνή χρήση του επιθέτου «μαύρος». Επίσης σε κάθε αγώνα είχε μαζί του 2 καπέλα στο χρώμα του κεραμιδιού. Το ένα το φορούσε και το άλλο το άφηνε πίσω από τα δίχτυα του για γούρι!
Έχουν υπάρξει μόνο δύο παγκοσμίου κλάσης τερματοφύλακες. Ο ένας ήταν ο Λεβ Γιασίν, ο άλλος ήταν ένα γερμανόπαιδο που έπαιξε στο Μάντσεστερ -Τράουτμαν. Πηγή: Russian National Football Team
-------------------
Όταν στις 27 Μαΐου 1971 συμμετείχε στον τελευταίο αγώνα ως πορτιέρης της Ντιναμό, απέναντι στην ομάδα επίλεκτων Ευρωπαίων ποδοσφαιριστών, αποθεώθηκε από 100.000 φιλάθλους στο στάδιο Λένιν της Μόσχας, μεταξύ των οποίων εκπρόσωποι της ΦΙΦΑ, ο Πελέ, ο Εουσέμπιο και ο Μπεκενπάουερ. Στο τέλος του αγώνα ο Γιασίν απευθύνθυκε στους φιλάθλους ξεκινώντας με την φράση: «Ευχαριστώ του ανθρώπους», γεγονός που τους έκανε να εκδηλωθούν λατρευτικά προς το πρόσωπό του.

Ο Λεβ Γιασίν που είχε τραυματισθεί στο γόνατο το 1986, πέθανε στα εξήντα του χρόνια στις 20 Μαρτίου 1990 μετά τις επιπλοκές που προκλήθηκαν από τον ακρωτηριασμό που υποβλήθηκε. Έχοντας συμμετάσχει σε 812 συνολικά αγώνες, είναι πραγματικά άξιο θαυμασμού το γεγονός ότι στους 480 από αυτούς δεν δέχτηκε γκολ και το ίδιο η απόκρουση των 150 πέναλτι σε επίσημες διοργανώσεις

Τόσο η χώρα του όσο και η FIFA τον έχουν τιμήσει επανειλημμένα με διάφορες διακρίσεις ενώ μέχρι σήμερα εξακολουθεί να παραμένει ο μοναδικός τερματοφύλακας που πήρε τη Χρυσή Μπάλα, δηλαδή το βραβείο του καλύτερου Ευρωπαίου ποδοσφαιριστή, τη χρυσή χρονιά του (1963).

Πηγές-Russian National Football Team
-Wikipedia-The free encyclopedia
------------
Τίμησαν τον Γιασίν επίσης: anti-hooliguns Σίβυλλα