Αυλαία, ασύστατοι! Αιμορραγούν ως και οι πέτρες, σ’ αυτόν τον άνυδρο καιρό! ΑΥΛΑΙΑ (Γ. Μπλάνας, Στασιωτικό 53o)

13/2/08

Μεγαλώνοντας με τον Σνούπι (Σνούπυ)


Χθες, 12 Φεβρουαρίου, συμπληρώθηκαν οκτώ χρόνια από τότε που μας αποχαιρέτισε ο Τσάρλι Μπράουν, κατά κόσμον Τσαρλς Σουλτς. Όμως η παρουσία του εξακολουθεί να είναι έντονη [1] αποτελώντας, ίσως, και μια ανάγκη για όλους εμάς που βρήκαμε το alter ego μας σε έναν από τους πολυάριθμους χαρακτήρες του.
Ο πατέρας των Peanuts, Τσαρλς Σουλτς, γεννήθηκε στη Μινεάπολη στις 26 Νοεμβρίου 1922 από πατέρα Γερμανό και μητέρα Νορβηγή και πέθανε στην Καλιφόρνια στις 12 Φεβρουαρίου του 2000. Έλαβε μέρος στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο μετά τη λήξη του οποίου εργάσθηκε σαν καθηγητής στη σχολή Art Instruction Inc, ενώ οι σπουδές του περιορίζονταν σε μαθήματα σχεδίου δι΄ αλληλογραφίας. Τα πρώτα του έργα δημοσιεύτηκαν από τον Robert Ripley στο Ripley's Believe It or Not!
Η γνωστή παρέα των Peanuts εμφανίσθηκε για πρώτη φορά με το όνομα Li'l Folks το οποίο διατήρησαν μέχρι τις 2 Οκτωβρίου 1950 οπότε ξαναβαφτίστηκαν με ένα όνομα που η αλήθεια είναι ότι δεν πολυάρεσε στο δημιουργό (peanuts=φυστικάκια ή ψειρούλες). Από την πρώτη σειρά βλέπουμε τον Τσάρλι Μπράουν να κατέχει πρωταγωνιστική θέση, ωστόσο υπήρχε και ένα σκυλάκι, ο Σνούπι (Snnopy), που έμελλε να γίνει εξίσου (αν όχι περισσότερο) γνωστό από το «αφεντικό» του. Πρότυπα, για σχεδόν όλους τους χαρακτήρες, υπήρξαν άνθρωποι που διαδραμάτισαν κάποιο ρόλο στη ζωή του μεγάλου δημιουργού ο οποίος, σύμφωνα με τη βιογράφο του Ρίτα Τζόνσον, έβρισκε διέξοδο με το έργο του στην κατάθλιψη που τον ακολουθούσε στη ζωή του. Ακόμη και ο Σνούπι είναι εμπνευσμένος από τον ατίθασο και έξυπνο σκύλο που είχε ο Σουλτς στα παιδικά του χρόνια. [2]
Η δημοτικότητα της σειράς απογειώθηκε το 1965 όταν εμφανίσθηκε ο φανταστικός αντίπαλος του Σνούπι, ο Κόκκινος Βαρώνος. Τα peanuts γνώρισαν τεράστια επιτυχία και βραβεύθηκαν πολλές φορές. Το 1964 μάλιστα απονεμήθηκε στον Σουλτς το βραβείο Reuben που αποτελεί την υψηλότερη τιμή στο κόσμο των κόμικς. [3] Το 2005, πέντε χρόνια μετά το θάνατό του, ο σκιτσογράφος βρέθηκε να κατέχει τη δεύτερη θέση στη λίστα Φόρμπς με 35 εκ. δολάρια. Στην πρώτη θέση βρισκόταν ο Έλβις Πρίσλευ και στην τρίτη ο Τζων Λένον![4]
Η πρώτη παρουσίαση των peanuts στην Ελλάδα έγινε στο περιοδικό ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ τη δεκαετία του ΄70 [5] ενώ συνολικά έχει δημοσιευθεί σε 2.600 εφημερίδες, 75 χωρών. [6] Το τελευταίο κόμικ δημοσιεύθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2000 και περιλαμβάνει έναν σκεφτικό Σνούπι, καθισμένο όπως πάντα στην κορφή του σπιτιού του, να πληκτρολογεί στη γραφομηχανή ένα μήνυμα με το οποίο ο Σουλτς ευχαριστούσε τους θαυμαστές του για την «υπέροχη αγάπη και συμπαράσταση». Την επιστολή ο μεγάλος δημιουργός έκλεινε χαρακτηριστικά: «Τσάρλι Μπράουν, Σνούπι, Λάινους, Λούσι.. πως μπορώ ποτέ να τους ξεχάσω».[3]
Στα Peanuts διακρίνουμε ένα έντονο πολιτικό προφίλ, κι όπως αναφέρει ο Ηλίας Κανέλλης, αν και η σειρά αποτελεί ένα προϊόν μαζικής κουλτούρας, ο δημιουργός της είναι περισσότερο πολιτικός ακόμη και από εκείνους που επεδίωκαν να είναι πολιτικοί. Χαρακτηριστική είναι και η σχετική δήλωση του Ουμπέρτο Έκο για τους ήρωες του Σουλτς: «Αυτά τα παιδιά μάς ενδιαφέρουν επειδή είναι τέρατα. Είναι οι τρομακτικές, εφιαλτικές προβολές όλων των νευρώσεων του σύγχρονου πολίτη της βιομηχανικής εποχής». [5]
Οι επιρροές των χαρακτήρων του Σουλτς είναι μεγάλες στο αναγνωστικό κοινό που ποικίλλει σε ηλικία. Τόσο μεγάλες που ακόμη και η Βουλή των Αντιπροσώπων με ομόφωνη απόφασή της, την ημέρα της κηδείας του Τσαρλς Σουλτς, εξουσιοδότησε τον Πρόεδρο Κλίντον να απονείμει στο δημιουργό ειδικό μετά θάνατον μετάλλιο για το έργο του. Η απόφασή αυτή στηρίχθηκε στην άποψη των Αντιπροσώπων ότι ο Σουλτς με το έργο του «ένωσε γενιές Αμερικανών και έγινε μέρος του ιστού της εθνικής κουλτούρας». [7]
Τελικά το κόμικ αυτό είναι ό,τι ακριβώς περιγράφει η Encyclopaedia Britannica: "τα παιδιά το καταλαβαίνουν, οι μεγάλοι το αναλύουν - και όλοι το αγαπούν" [8] ή αλλιώς όταν ήμασταν παιδιά το καταλαβαίναμε, τώρα που μεγαλώσαμε το αναλύουμε και πάντα το αγαπάμε.


ΑΝΑΦΟΡΕΣ
[1] http://red-pep.blogspot.com/2008/02/blog-post_2075.html
[2] http://en.wikipedia.org/wiki/Charles_Schulz
[3] Τσάρλι Μπράουν, Σνούπι, Αντίο. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Δευτέρα 14 -02- 2000, Τέχνης Έργα, σ. 19.
[4]
http://www.tokaleidoskopio.gr/entos_ektos_22.htm
[5] Τσάρλς Σούλτς (1922-200): Ο πατέρας των οικείων τεράτων, Ηλίας Κανέλλης, ΤΟ ΒΗΜΑ, 10 Φεβρουαρίου 2002, σ. Ι12, κωδ, άρθρου B13488I122, ID: 243311, http://www.tovima.gr/print_article.php?e=B&f=13488&m=I12&aa=2
[6] Ένοχα Τετράποδα: Ο σκύλος που «δάγκωσε» τον Τσάρλι Μπράουν, Το ΒΗΜΑ, 16/01/2000, Σελ.: C22 Κωδικός άρθρου: B12817C223, ID: 204116,
http://www.tovima.gr/print_article.php?e=B&f=12817&m=C22&aa=3
[7] Τσαρλς Σουλτς: Ο πατέρας του Σνούπι,
http://www.in.gr/innews/2000/polit/p_feb07.htm
[8] Ο Τραγικός Κόσμος του Τσάρλι Μπράουν Νίκος Δήμου,
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ
Βρείτε το δικό σας alter ego http://www.snoopy.com/
Μάθετε για τον Charles M. Schulz http://www.flyingace.net/
Ανακαλύψτε τον τραγικό κόσμο του Τσάρλι Μπράουν: Δοκίμιο του Ν. Δήμου
http://www.ndimou.gr/articledisplay.asp?time_id=75&cat_id=2
Ρίξτε μια ματιά στην πιο πρόσφατη βιογραφία του Schulz και των Peanuts
και στα σχόλια για την έκδοση
ΦΩΤ: Το αποχαιρετιστήριο σκριπτ από το www.snoopy.com