Αυλαία, ασύστατοι! Αιμορραγούν ως και οι πέτρες, σ’ αυτόν τον άνυδρο καιρό! ΑΥΛΑΙΑ (Γ. Μπλάνας, Στασιωτικό 53o)

15/7/08

Τεύτονες Ιππότες ή αλλιώς…

… δουλειά δεν είχε ο διάολος κι έπαιζε ... ποδόσφαιρο!



Διαβάζω σε Αλμανάκ πως τη μέρα αυτή, 15 Ιουλίου, το έτος 1410 οι Πολωνοί και οι Λιθουανοί συνέτριψαν τους Τεύτονες Ιππότες στο Τάνενμπεργκ ή Γκρούνβαλντ. Ιστορικό γεγονός που ασφαλώς δεν μπορεί να παρακάμψουν οι «Γεφυρισμοί» επειδή αφενός έχουν το μήνα αφιερωμένο στη Γερμανία και αφετέρου μας προέκυψε η Μεσογειακή Ένωση που φαίνεται να θορυβεί τη Γερμανίδα καγκελάριο.

Και ας μείνουμε λίγο εδώ, πριν το ταξίδι στο ιπποτικό παρελθόν, για να επισημάνουμε ότι παρόλα τα φλερταρίσματα Μέρκελ-Σαρκοζί για τις πολιτικές που πρέπει να ασκήσουν τόσο σε θέματα ενέργειας και περιβάλλοντος όσο και σε διεθνή με κορύφωση τις «ερωτοτροπίες» του Μαρτίου και του Ιουνίου φαίνεται ότι ο ένας κάνοντας μετεγγραφή προσανατολίστηκε προς ένα περισσότερο Μεσογειακό προφίλ, γεγονός που θορύβησε ιδιαίτερα την άλλη πλευρά.






Τώρα βέβαια θα μου πείτε τι φράση είναι αυτή: «έκανε μετεγγραφή». Οφείλεται μάλλον σε συνειρμούς επειδή στο όραμα της Μεσογειακής Ένωσης θέλουν δεν θέλουν η Τουρκία είναι στο επίκεντρο, όπως άλλωστε είναι η Γαλλία και η Γερμανία. Έτσι, το φετινό euro μου φάνηκε σαν καθρέφτης των πολιτικών εξελίξεων στην Ευρώπη, μια και όχι μόνο η Τουρκία έφθασε σε ημιτελικούς αλλά η κούπα πήγε στη Μεσόγειο και μάλιστα στους Ισπανούς ένθερμους υποστηρικτές της ιδέας της Ένωσης. Κι όλα αυτά ακριβώς τη στιγμή που οι σχέσεις Γάλλων-Γερμανών εντάθηκαν εκ νέου, όπως αποδεικνύεται σήμερα. Μα τι συνειρμοί είναι αυτοί πια! Τέλος το euro, τέλος και οι πολιτικοί.

Οι Τεύτονες υπήρξαν πρωτογερμανικός λαός, με καταγωγή πιθανόν από την Ασία, και το όνομά τους είναι το ίδιο με εκείνο που αυτοπροσδιορίζονται σήμερα οι Γερμανοί (Deutsche). Η λέξη αυτή σημαίνει, σύμφωνα με ένα υπέροχο γερμανικό μύθο, παιδί της μάνας γης. Άλλωστε οι Γερμανοί διακρίνονται για την εθνική συνοχή τους, παρ΄ όλες τις διαφορές των φυλών, αλλά και για την λατρεία τους στη μάνα γη τους.

Ο Στράβων αλλά και Ρωμαίοι ιστορικοί τους θεωρούν συγγενικό φύλο με τους Κίμβρους και πολύ λιγότερο ή καθόλου με τους Γαλάτες και τους Γερμανούς. Σύμφωνα με τον Πτολεμαίο κατοικούσαν στις περιοχές της Βόρειας Ευρώπης, κυρίως, από τη Γιουτλάνδη μέχρι τη Σκανδιναβία. Γύρω στο 100 π.τ.ε.μ. μετανάστευσαν, το πιθανότερο λόγω κλιματικών αλλαγών, μαζί με τους Κίμβρους στην κοιλάδα του Δούναβη όπου ήρθαν σε επαφή με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Είναι γνωστό μάλιστα, ότι διασχίζοντας τη Γαλατία επιτέθηκαν στην Ρωμαϊκή Ιταλία με άδοξο τέλος, μια και κατατροπώθηκαν από τον Μάριο στα Σέξτεια Ύδατα, κοντά στο Εξ της Προβηγκίας, το 102 π.τ.ε.μ. Ωστόσο ο ηρωισμός τους καταγράφηκε με ιδιαίτερα γλαφυρά χρώματα και κυρίως των γυναικών, από τις οποίες 300 έγγαμες, ως αρχαίες Σουλιώτισσες προτίμησαν τη μαζική αυτοκτονία από την αιχμαλωσία, αφού στραγγάλισαν τα παιδιά τους.





Τόσο οι Τεύτονες όσο και οι Κίμβροι, δεν εξαφανίστηκαν ολοσχερώς δεδομένου ότι στις περιοχές της Γιουτλάνδης, Σκανδιναβίας και Βαλτικής εξακολουθούσαν να συγκατοικούν απομεινάρια τους. Στους αιώνες που ακολούθησαν αναμείχθηκαν με τους Κέλτες και τα άλλα Γερμανικά φύλα τα οποία ένωσε, τελικά, ο Καρλομάγνος. Μετά την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας συναντάμε τους Τεύτονες να συμμετέχουν μαζί με άλλες βόρειες φυλές (Σκανδιναβοί, Σάξονες) σε έναν αμυντικό σχηματισμό προς τους Χριστιανούς. Από τότε, ακόμη, οι Φράγκοι είχαν ταχθεί με τους Νότιους επειδή ακριβώς θεωρούσαν τα γερμανικά φύλα απειλητικά. Επίσης από τότε, οι Άγγλοι ήταν ουδέτεροι.


Η νίκη επί των εισβολέων του Αττίλα (451) σήμανε και την πρώτη προσέγγιση Νοτίων-Βορείων με τους δεύτερους να γίνονται ελαστικότεροι προς τους Χριστιανούς ενώ οι Φράγκοι ανέπτυξαν πολύ στενές σχέσεις με την παπική έδρα. Όταν ο Καρλομάγνος στέφθηκε αυτοκράτορας της Ρώμης (800) οι Τεύτονες, Σκανδιναβοί και Σάξονες, σύναψαν μυστική συμφωνία με τους Μουσουλμάνους Ισπανούς ώστε να χτυπήσουν το Νότο ενώ η είσοδος των Ιουδαίων στην Ευρώπη και μαζί με αυτούς και φανατικών, έγινε περιέργως θερμά αποδεκτή από τους Τεύτονες. Σε αυτό το χρονικό σημείο αρχίζει να αναπτύσσεται μια μυστικιστική κατάσταση στη βάση συνεργασίας Τευτόνων-φανατικών Εβραίων, η οποία ωστόσο πρέπει να στηρίχθηκε και στις παραδόσεις των δύο λαών που περιλάμβαναν και ανθρωποθυσίες. Και όλα αυτά βέβαια τα γεγονότα, πάντα είχαν στο επίκεντρο την Αγία Έδρα.

-ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΠΑΜΕ;
-ΠΡΟΣ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΒΗΣΙΓΟΤΘΩΝ, ΣΤ΄ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ!
-ΟΙ ΒΗΣΙΓΟΤΘΟΙ ΕΙΝΑΙ ΓΟΤΘΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ;
-ΟΧΙ ΟΙ ΒΗΣΙΓΟΤΘΟΙ ΕΙΝΑΙ ΓΟΤΘΟΙ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ, ΟΙ ΓΟΤΘΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΟΣΤΡΟΓΟΤΘΟΙ,
ΑΛΛΑ ΟΙ ΓΟΤΘΟΙ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΖΟΥΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΕΜΑΣ, ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ;
-ΟΧΙ!
___________________________________
Το Τευτονικό Τάγμα αποτελούσε ουσιαστικά, μια γερμανική ρωμαιοκαθολική θρησκευτική τάξη. Τα μέλη του, στρατιωτικοί, έμειναν στην ιστορία ως Τεύτονες Ιππότες και κυριάρχησαν σε διάφορες φάσεις κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα αλλά και αργότερα. Το Τάγμα σχηματίσθηκε στα τέλη του 12ου αιώνα στην Παλαιστίνη και μετά την ήττα των Χριστιανών μεταφέρθηκε στην Τρανσυλβανία (1211) βοηθώντας τους Ούγγρους να αντιμετωπίσουν τους Κουμάνους, περιοχή την οποία όπως φαίνεται εγκατέλειψαν το 1225 επειδή ο Πάπας επεδίωκε να τους θέσει υπό τις εντολές του. Το 1230 συμμετείχαν σε σταυροφορία του βορρά, αυτή τη φορά, για τον εκχριστιανισμό των κατοίκων της Βαλτικής, οπότε κατηγορήθηκαν για απάτες κατά των Πολωνών, δημιουργώντας ανεξάρτητο μοναχικό τάγμα. Την ίδια περίοδο το Τάγμα εκχριστιάνισε βιαίως του Λετονούς και κυριάρχησε στην ευρεία περιοχή –και ως ναυτική δύναμη της Βαλτικής- έχοντας τη δυνατότητα να προσλαμβάνει μισθοφόρους. Όπως αναφέρθηκε εισαγωγικά το 1410 οι Πολωνοί και οι Λιθουανοί κατάφεραν να συντρίψουν το Τάγμα των Τευτόνων Ιπποτών.

Στο σημείο αυτό αξίζει αναφοράς η προσπάθεια των Τευτόνων Ιπποτών να εισέλθουν στη Ρωσία, μια προσπάθεια που κατέληξε σε συντριπτική ήττα μετά τη Μάχη των Πάγων, όπως πέρασε στην ιστορία, με τον Αλέξανδρο Νιέφσκι επικεφαλή των Ρώσων. Η μάχη έγινε το 1242 στο Πσκοβ. Ο Νιέφσκι αντιλήφθηκε αμέσως πως θα ήταν δύσκολη η αναμέτρηση με τους ιππείς Ιππότες και σκαρφίστηκε τότε να τους παρασύρει στην παγωμένη λίμνη Πέιπους, όπου οι έφιπποι Τεύτονες ακινητοποιήθηκαν και δεν ενόχλησαν ποτέ πια την περιοχή.

Οι Τεύτονες Ιππότες εξακολούθησαν να είναι ισχυροί μέχρι που ο Δούκας Αλβέτρος του Βρανδεμβούργου ασπάστηκε τον Λιθουριανισμό ώστε να στεφθεί Δούκας της Πρωσίας. Από τότε, αν και αποδυναμωμένο το Τάγμα, εξακολούθησε να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη Γερμανία, μέχρι που ο Ναπολέων Βοναπάρτης διέταξε τη διάλυσή του (1809). Η εποχή αυτή σηματοδότησε μόνο την κοσμική απόσυρση των μελών του, διότι όπως αποδεικνύεται με την επανεμφάνισή του, πριν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εξακολουθούσε να υφίσταται και να δρα, όπως άλλωστε και σήμερα για κοινωφελείς, τυπικά, σκοπούς.



Από το Τάγμα αυτό που έπνιξε στο αίμα, κυριολεκτικά, αιώνες ολόκληρους τη Βόρεια Ευρώπη, ξεπήδησε ο γερμανικός εθνικισμός. Άλλωστε το όνειρο των Γερμανών από το 19ο αιώνα που υιοθετήθηκε από τους Ναζί, περί «προς Ανατολάς επέκταση» (Drang nach Osten) είναι στηριγμένο στις ατυχείς προσπάθειες των Τευτόνων Ιπποτών. Φαίνεται όμως, ότι κάθε εποχή έχει και τον κατάλληλο άνθρωπο. Εν προκειμένω λοιπόν κάθε εποχή για τη Ρωσία ή ΕΣΣΔ έχει και τον Αλέξανδρό της.

Τέλος, η υιοθέτηση των λατρευτικών συνηθειών των Τευτόνων, όπως και η προσπάθειές τους να προσδιορίσουν την Άρια(!) φυλή έχουν γίνει επίσης αντικείμενο διαφόρων συγγραμμάτων. Αλλά ας μην γίνει καμία αναφορά. Καλοκαίρι γαρ, και γυρνάμε... λευκοί στην πόλη μην παρεξηγηθούμε κιόλας! Αλλά κυρίως επειδή πάντα θα προσκυνώ αυτούς στους οποίους οφείλουμε μεγάλος μέρος του δικαιώματός μας στη ζωή. Αυτούς: