Αυλαία, ασύστατοι! Αιμορραγούν ως και οι πέτρες, σ’ αυτόν τον άνυδρο καιρό! ΑΥΛΑΙΑ (Γ. Μπλάνας, Στασιωτικό 53o)

31/8/08

Κυράσπρη

Satan II, G.H. Giger, ακρυλικό σε χαρτί, 1976


Ο Αύγουστος σήμερα τελειώνει. Μαζί του και το αφιέρωμά μας στην Κίνα. Ο επόμενος μήνας θα είναι, φυσικά, αφιερωμένος στη Ρωσία. Όχι μόνο για να κάνουμε πρόβα στο κρύο αλλά κι επειδή είναι στο επίκεντρο. Αυτή τη φορά δεν έχουμε κανένα λόγο να κρύψουμε και το ζωγράφο. Άλλωστε οι περισσότεροι θα καταλάβατε ήδη ότι τα έργα που θα πλαισιώσουν τα ρώσικα τερατάκια θα είναι του Βασίλι Καντίνσκι.

Και επιμένουμε να παρουσιάζουμε τα τερατάκια με έργα μεγάλων ζωγράφων επειδή η τέχνη έχει το θαυμαστό προνόμιο να μπορεί να μετατρέπει την φρίκη σε ομορφιά εκφράζοντάς την καλλιτεχνικά. Ο πόνος, όταν του δίνεται ρυθμός και μέτρο, γεμίζει το πνεύμα με μια γαλήνια χαρά. Έτσι δήλωνε, τουλάχιστον, ο Σαρλ Μπωντλέρ που έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα πριν από 141 χρόνια. Ας δούμε όμως το τελευταίο τέρας από την Κίνα. Την πεντάμορφη Κυράσπρη.

Μια πανέμορφη αρχόντισσα Κινέζα είναι η Δαιμόνισσα Κυράσπρη, που φέρνει θάνατο μαύρο κι άραχλο. Άσπρο σαν το γάλα είναι το δέρμα της, κόκκινα σαν κεράσια τα χείλια της, λεπτή σαν δαχτυλίδι η μέση της, και φοράει πάντα άσπρα. Πίσω της έρχεται μια υπηρέτρια ντυμένη στα γαλάζια, μα δεν είναι υπηρέτρια, είναι ένα γαλάζιο ψάρι, κι η Κυράσπρη ένας κάτασπρος πύθωνας.

Αφιέρωμα στην Κίνα, ως χώρα του μήνα, με ένα Τέρας-Κινέζο από την Εγκυκλοπαίδεια των Τεράτων και πίνακες του H.R. Giger. Ο συνδυασμός βασίστηκε σε μια ιδέα του Samael.
---------------

30/8/08

Το σχήμα μου

Female Nude, Seated, Vincent van Gogh, 1886


Θα προσπαθήσω να δώσω το σχήμα μου
όπως συντρίβεται σε δυο λιθάρια
θα σκεφτώ υπόχρεος απέναντί σου
θα στήσω τη φοβερή ομπρέλα μου
με τις μπαλένες απ' το πρόσωπό μου
μαύρη υγρή ακατανόητη
απ' τον καιρό που ήτανε ασπίδα
που ήταν ταπεινό κυκλάμινο
και μια ρομφαία.

Θέλω να μιλήσω απλά για την αγάπη
των ανθρώπων
και παρεμβαίνουν οι θύελλες
παρεμβαίνει το πλήθος
το στήθος μου
το τρομερό ηφαίστειο που λειτουργεί
κάτ' από πέτρες.
Τα φριχτά ερωτήματα παραμένουν επίμονα
μαύρα υγρά ακατανόητα
παραμένουν επίσημα
σαν σαρτεβάλια.

Όσο απ' τις μικρές καλύβες να γελούν
όσοι οι χωρικοί να μπαίνουν στα εργοστάσια
ο πύργος μας καίγεται
θ' αφήσουν εποχή οι ένδοξες μέρες
όλα τ' απόκρυφα χειρόγραφα θα επιστραφούν
από σοφούς και μάντεις.
Μετά το θέμα μας χάθηκε.
Δεν έχομε τίποτα να σας πούμε
έτσι που όλα προδοθήκανε
έτσι που όλα λύσαν τους αρμούς
από πίστη σε πίστη
από υπόγειο σε υπόγειο
από πρόσωπο σε πρόσωπο
δεν έχομε τίποτα να σας πούμε.

Βαθιά στις ρίζες του δέντρου σας
μαζί με τους τυφλοπόντικες
μαζί με τους καταποντισμένους πίθηκους
σε σκοτεινούς υποχθόνιους κρότους
ασθμαίνοντας μετατοπίζομαι
-ανακατωμένοι οι βρόγχοι-
βαθιά στα ξερά λιβάδια σας πέφτει καινούργια
αθόρυβη βροχή
όπου συντρίβει
όπου ανθίζει τα χέρια μας απ' τις δικές σας
πληγές
όπου γεμίζουν τ' άδεια μας σταμνιά
κερί και μέλι.

Κάποτε θ' ανεβούμε καθώς προζύμι
ο σιδερένιος κλοιός θα ραγιστεί
τα όρη σας όπως πυκνά σύννεφα θα χωριστούν
οι κόσμοι θα τρίξουν
στις έντρομες αίθουσες οι ρήτορες θα
σωπάσουν
και θ' ακουστεί η φωνή μου:
«Οι νέοι πρίγκιπες με σάλπιγγες και νέες
στολές
οι νέοι συμβουλάτορες οι νέοι παπάδες
οι πρόεδροι και τα συμβούλια και οι επιτροπές
όλοι οι μάγοι προφεσόροι...»
Περιμένετε αυτή τη φωνή.
Έτσι θ' αρχίζει.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ



Ποίημα από τη συλλογή «Κατά Σαδδουκαίων», στον τόμο
«Μιχάλης Κατσαρός - Ποιήματα», εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2005

Το λάβαμε από το e-poema

29/8/08

Χριστός ή Beatles;



Φωτογραφίες από την τελευταία ζωντανή παρουσία των Beatles


Στις 29 Αυγούστου 1966 οι Beatles παρουσιάστηκαν για τελευταία φορά μπροστά στο κοινό στο Πάρκο Candlestick του Σαν Φρανσίσκο. Αφορμή για το τέλος των συναυλιών τους έδωσε μια τηλεοπτική συνέντευξη του Λένον στην οποία υποστήριξε ότι τα «σκαθάρια» είναι πιο διάσημα από τον Χριστό. Η δήλωση αυτή σε συνδυασμό με την παραδοχή του Μακάρτνεϊ περί χρήσης LSD δημιούργησε τεράστιες αντιδράσεις, στους συντηρητικούς κατά τα άλλα Αμερικανούς και οδήγησε στην απομάκρυνση από τη σκηνή το διάσημο συγκρότημα. Αξιοσημείωτο είναι δε, ότι σε μια προσπάθεια άμβλυνσης των αντιδράσεων ο Λένον απολογήθηκε για αυτήν του δήλωση.


Το βίντεο από την επίμαχη συνέντευξη


Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν ο Λένον έκανε αυτή τη δήλωση σήμερα; Εμείς πάντως, πιστεύουμε ότι θα ήταν το ίδιο είτε αυτό αφορούσε στον Χριστό, είτε στον Μωάμεθ.

27/8/08

Ελεγείο πάνω στον τάφο ενός μικρού αγωνιστή

O Άρης Βελουχιώτης
πραγματικό όνομα Θανάσης Κλάρας
27/8/1905 -15ή16/06/1945




Εδώ ισχύει το "μια εικόνα χίλιες λέξεις". Δεν γράφουμε. Απλά αποθέτουμε στην εικόνα του ένα κόκκινο τριαντάφυλλο και αφήνουμε τους στίχους του Νικηφόρου Βρεττάκου να μιλήσουν. Γιατί ο Άρης έφυγε μικρός, νέος. Και ο αγωνιστής αυτός έλειψε πραγματικά από την Αριστερά αλλά και από την Ελλάδα.



Πάνω στο χώμα το δικό σου λέμε τ' όνομά μας.
Πάνω στο χώμα το δικό σου σχεδιάζουμε τους κήπους και τις
πολιτείες μας.
Πάνω στο χώμα σου Είμαστε. Έχουμε πατρίδα.

Έχω κρατήσει μέσα μου την τουφεκιά σου.
Γυρίζει μέσα μου ό φαρμακερός ήχος του πολυβόλου.
Θυμάμαι την καρδιά σου που άνοιξε κι' έρχονται στο μυαλό μου
κάτι εκατόφυλλα τριαντάφυλλα
που μοιάζουνε σαν ομιλία του απείρου προς τον άνθρωπο.
Έτσι μας μίλησε ή καρδιά σου.
Κι΄ είδαμε πως ο κόσμος είναι μεγαλύτερος
κι΄ έγινε μεγαλύτερος για να χωρά ή αγάπη.
Το πρώτο σου παιχνίδι, Εσύ.
Το πρώτο σου αλογάκι, Εσύ.
Έπαιξες τη φωτιά. Έπαιξες το Χριστό.
Έπαιξες τον Άι - Γιώργη και το Διγενή.
Έπαιξες τους δείχτες του ρολογιού πού κατεβαίνουν απ' τα
μεσάνυχτα.
Έπαιξες τη φωνή της ελπίδας εκεί που δεν υπήρχε φωνή.

Η πλατεία ήταν έρημη. Η πατρίδα είχε φύγει.
Ήταν καιρός! Δε βάσταξε η καρδιά σου περισσότερο!
Ν' ακούς κάτω απ΄ τη στέγη σου τ΄ ανθρώπινα μπουρμπουνητά
της Ευρώπης!
Άναψες κάτω απ΄ το σακάκι σου το πρώτο κλεφτοφάναρο.
Καρδιά των καρδιών! Σκέφτηκες τον ήλιο και προχώρησες...

Ανέβηκες στο πεζοδρόμιο κι΄ έπαιξες τον Άνθρωπο!


Προτείνουμε
«Άρης ο αρχηγός των ατάκτων» του Διονύση Χαριτόπουλου
Αφιέρωμα στον Άρη από τον Αστυάνακτα

26/8/08

Τα ανθρώπινα δικαιώματα στις διακηρύξεις

Η φωτογραφία είναι από το προσωπικό μας αρχείο (Κομοτηνή, 1999). Δύο υπερήλικες γυναίκες, μία Μουσουλμάνα και μία Χριστιανή ασκούν το δικαίωμα της επαιτείας ανεξάρτητα από φυλή και θρήσκευμα.


Μια από τις πρώτες ενέργειες των Γάλλων, μετά την πτώση της Βαστίλης, ήταν η σύνταξη του καταλόγου με τα ανθρώπινα δικαιώματα, που έγιναν γνωστά ως Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη όταν επικυρώθηκαν από τη Συντακτική Συνέλευση στις 26 Αυγούστου 1789.


ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
26 Αυγούστου 1789



Οι αντιπρόσωποι του γαλλικού λαού, συγκεντρωμένοι σε Εθνική Συνέλευση, επειδή πιστεύουν ότι η άγνοια, η λήθη και η περιφρόνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι οι αποκλειστικοί λόγοι της κοινής δυστυχίας και της διαφθοράς των κυβερνήσεων, αποφάσισαν να εκθέσουν σε μια επίσημη διακήρυξη τα φυσικά, αναπαλλοτρίωτα και ιερά δικαιώματα του ανθρώπου με τελικό σκοπό αυτή η διακήρυξη, μια και θα βρίσκεται συνέχεια μπροστά στα μάτια του κοινωνικού σώματος, να υπενθυμίζει σε όλους αδιάκοπα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους. Ακόμη σκοπεύει να καταστήσει τις αποφάσεις της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας περισσότερο σεβαστές, μια και θα μπορούν σε κάθε περίπτωση να συγκρίνονται με τον τελικό στόχο του κάθε πολιτικού θεσμού. Τέλος, η διακήρυξη αυτή αποβλέπει να στρέψει τις διεκδικήσεις των πολιτών, που θα στηρίζονται πια σε απλές αρχές και αναμφισβήτητες, προς τη στήριξη του Συντάγματος και προς το γενικό καλό. Επομένως, η Εθνική Συνέλευση μπροστά και κάτω από την προστασία του Ανωτάτου Όντος αναγνωρίζει και διακηρύσσει τα παρακάτω δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη.
ΑΡΘΡΟ 1 Οι άνθρωποι γεννιούνται και παραμένουν ελεύθεροι, με ίσα δικαιώματα. Κοινωνικές διακρίσεις γίνονται μόνο με γνώμονα το κοινό συμφέρον.
ΑΡΘΡΟ 2 Σκοπός κάθε πολιτικής ένωσης αποτελεί η διατήρηση των φυσικών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου. Τα δικαιώματα αυτά είναι η ελευθερία, η ιδιοκτησία, η ασφάλεια και η αντίσταση στη βία.
ΑΡΘΡΟ 3 Το Έθνος είναι η αποκλειστική πηγή κάθε εξουσίας. Καμία ομάδα ανθρώπων και κανένα άτομο δεν μπορεί να ασκεί εξουσία που δεν απορρέει από το Έθνος.
ΑΡΘΡΟ 4 Ελευθερία σημαίνει το να μπορεί να πράττει το κάθε άτομο ο,τιδήποτε δε βλάπτει ένα άλλο άτομο. Έτσι, η άσκηση των φυσικών δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου θέτει σαν όριο το σημείο εκείνο, από το οποίο αρχίζει η άσκηση των ίδιων δικαιωμάτων για το άλλο άτομο. Το όριο αυτό δεν καθορίζεται παρά μόνον από το νόμο.
ΑΡΘΡΟ 5 Ο νόμος μπορεί να απαγορεύσει μόνο ό,τι είναι επιζήμιο για την κοινωνία. Ό,τι δεν απαγορεύεται από το νόμο θεωρείται επιτρεπτό και δεν μπορεί σε κανέναν να επιβληθεί να κάνει κάτι που δεν ορίζεται από το νόμο.
ΑΡΘΡΟ 6 Ο νόμος αποτελεί έκφραση της κοινής βούλησης. Όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα, προσωπικά ή με αντιπροσώπους τους, να μετέχουν στη θέσπισή του. Ο νόμος πρέπει να είναι ο ίδιος για όλους, ανεξάρτητα αν προστατεύει ή τιμωρεί. Εφόσον όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, μπορούν όλοι να μετέχουν το ίδιο και στα δημόσια αξιώματα, στις θέσεις και τις υπηρεσίες ανάλογα με τις ικανότητές τους και χωρίς καμία άλλη διάκριση παρά αυτή που πηγάζει από την αρετή τους και το ταλέντο τους.
ΑΡΘΡΟ 7 Κανένα άτομο δεν μπορεί να κατηγορηθεί, να συλληφθεί ή να κρατηθεί παρά μόνο στις περιπτώσεις που ο νόμος ορίζει και σύμφωνα με τις διαδικασίες που προκαθορίζονται από αυτόν. Όσοι αιτούνται, εκδιώκουν, και εκτελούν αμέσως ή εμμέσως αυθαίρετες εντολές πρέπει να τιμωρούνται. Όπως επίσης, κάθε πολίτης ο οποίος καλείται ή συλλαμβάνεται εν ονόματι του νόμου πρέπει να συμμορφώνεται αμέσως, κάθε αντίσταση που προβάλλει όντας ομολογία ενοχής.
ΑΡΘΡΟ 8 Ο νόμος οφείλει να επιβάλλει ποινές που είναι αποκλειστικά και απόλυτα αναγκαίες. Κανείς δεν μπορεί να τιμωρηθεί παρά με νόμο που είχε θεσπιστεί πριν το αδίκημα και ο οποίος εφαρμόζεται νόμιμα.
ΑΡΘΡΟ 9 Επειδή κάθε άνθρωπος θεωρείται αθώος έως ότου αποδειχτεί η ενοχή του, αν κριθεί αναγκαίο να συλληφθεί, κάθε αυστηρό μέτρο που δεν θα ήταν αναγκαίο για τη σύλληψή του απαγορεύεται αυστηρά από το νόμο.
ΑΡΘΡΟ 10 Κανείς δεν πρέπει να διώκεται για τις πεποιθήσεις του, ακόμη και τις θρησκευτικές, εφόσον η εκδήλωσή τους δεν διαταράσσει τη δημόσια τάξη που ο νόμος έχει επιβάλλει.
ΑΡΘΡΟ 11 Η ελεύθερη ανταλλαγή σκέψεων και ιδεών είναι ένα από τα πολυτιμότερα δικαιώματα του ανθρώπου. Επομένως, κάθε πολίτης έχει τη δυνατότητα να ομιλεί, να γράφει, και να τυπώνει τα έργα του ελεύθερα, αρκεί να μην κάνει κατάχρηση αυτής της ελευθερίας σε περιπτώσεις που ορίζονται σαφώς από το νόμο.
ΑΡΘΡΟ 12 Η εξασφάλιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη κάνει αναγκαία την ύπαρξη μιας κρατικής εξουσίας. Άρα αυτή η εξουσία έχει θεσπιστεί για το καλό όλων και όχι για την ιδιωτική ωφέλεια αυτών, στους οποίους έχει ανατεθεί.
ΑΡΘΡΟ 13 Για τη συντήρηση της κρατικής εξουσίας και για τα έξοδα της διοίκησης μια κοινή συνεισφορά είναι αναγκαία. Η συνεισφορά αυτή πρέπει να είναι κατανεμημένη με δικαιοσύνη στους πολίτες, ανάλογα με τις δυνατότητές τους
ΑΡΘΡΟ 14 Όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα, αυτοπροσώπως ή με τους αντιπροσώπους τους, να αποδέχονται ελεύθερα την αναγκαιότητα της δημόσιας εισφοράς, να παρακολουθούν τη χρήση της και να καθορίζουν την ποσότητα, τη διάθεση, την είσπραξη και τη διάρκειά της.
ΑΡΘΡΟ 15 Η κοινωνία έχει το δικαίωμα να ζητήσει ευθύνη από κάθε δημόσιο λειτουργό για τον τρόπο που άσκησε το λειτούργημά του.
ΑΡΘΡΟ 16 Κάθε κοινωνία η οποία δεν έχει εξασφαλίσει τα δικαιώματα των πολιτών της και δεν έχει καθορίσει με ακρίβεια τη διάκριση των εξουσιών, δεν μπορεί να θεωρηθεί οργανωμένη.
ΑΡΘΡΟ 17 Επειδή η ιδιοκτησία είναι ένα απαραβίαστο και ιερό δικαίωμα κανείς δεν μπορεί να τη στερηθεί παρά μόνο σε περίπτωση δημόσιας ανάγκης που έχει καθορισθεί από το νόμο και φυσικά με την προϋπόθεση να καταβληθεί προηγουμένως στον κάτοχο μια δίκαιη αποζημίωση.



Πολλά χρόνια μετά (1948) το κείμενο αυτό επηρέασε την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, η οποία όπως είναι γνωστό δεν έχει υιοθετηθεί από όλα τα κράτη.

Εκείνο βέβαια που είναι ακόμη πιο γνωστό είναι ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται καθημερινά σε κάθε γωνιά του πλανήτη και οι έννοιες του ισχυρού και του αδύναμου εντείνουν την παρουσία τους και στις μεταξύ μας σχέσεις. Έτσι ίσως να αποδεικνύεται και ο λόγος για τον οποίο έπρεπε να ενταχθούν στο εθιμικό δίκαιο ακόμη και τα φυσικά ανθρώπινα δικαιώματα.

Χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε την Οικουμενική Διακήρυξη παραθέτουμε τα άρθρα της μήπως κάποιος άλλος μπορέσει να διαπιστώσει εκείνο το «απαράγραπτο δικαίωμα αντίστασης στη βία» που περιλαμβανόταν στην αντίστοιχη γαλλική. Επειδή εμείς δεν καταφέραμε να το εντοπίσουμε. Εκτός κι αν υποκρύπτεται στις φράσεις που σχετίζονται με την επίκληση του νόμου και της προστασίας από τις διάφορες αρχές.
Σημαντική επίσης παρατήρησή μας, είναι ότι σήμερα, παρά ποτέ, η Γαλλική Διακήρυξη προκύπτει πιο ρεαλιστική και απαιτητή για εφαρμογή.


ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1948


ΠΡΟΟΙΜΙΟ
-Επειδή η αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων τους αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο.
-Επειδή η παραγνώριση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου οδήγησαν σε πράξεις βαρβαρότητας, που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση, και η προοπτική ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι να μιλούν και να πιστεύουν, λυτρωμένοι από τον τρόμο και την αθλιότητα, έχει διακηρυχθεί ως η πιο υψηλή επιδίωξη του ανθρώπου.
-Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα από ένα καθεστώς δικαίου, ώστε ο άνθρωπος να μην αναγκάζεται να προσφεύγει, ως έσχατο καταφύγιο, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης.
-Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να ενθαρρύνεται η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων ανάμεσα στα έθνη.
-Επειδή, με τον καταστατικό Χάρτη, οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών διακήρυξαν και πάλι την πίστη τους στα θεμελιακά δικαιώματα του ανθρώπου, στην αξιοπρέπεια και την αξία της ανθρώπινης προσωπικότητας, στην ισότητα δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών, και διακήρυξαν πως είναι αποφασισμένοι να συντελέσουν στην κοινωνική πρόοδο και να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής στα πλαίσια μιας ευρύτερης ελευθερίας.
-Επειδή τα κράτη μέλη ανέλαβαν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν, σε συνεργασία με τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, τον αποτελεσματικό σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιακών ελευθεριών σε όλο τον κόσμο.
-Επειδή η ταυτότητα αντιλήψεων ως προς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες αυτές έχει εξαιρετική σημασία για να εκπληρωθεί πέρα ως πέρα αυτή η υποχρέωση,



Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ


Διακηρύσσει ότι η παρούσα Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποτελεί το κοινό ιδανικό στο οποίο πρέπει να κατατείνουν όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη, έτσι ώστε κάθε άτομο και κάθε όργανο της κοινωνίας, με τη Διακήρυξη αυτή διαρκώς στη σκέψη, να καταβάλλει, με τη διδασκαλία και την παιδεία, κάθε προσπάθεια για να αναπτυχθεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών αυτών, και να εξασφαλιστεί προοδευτικά, με εσωτερικά και διεθνή μέσα, η παγκόσμια και αποτελεσματική εφαρμογή τους, τόσο ανάμεσα στους λαούς των ίδιων των κρατών μελών όσο και ανάμεσα στους πληθυσμούς χωρών που βρίσκονται στη δικαιοδοσία τους.
ΑΡΘΡΟ 1 Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης.
ΑΡΘΡΟ 2 Κάθε άνθρωπος δικαιούται να επικαλείται όλα τα δικαιώματα και όλες τις ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη, χωρίς καμία απολύτως διάκριση, ειδικότερα ως προς τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τις θρησκείες, τις πολιτικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία, τη γέννηση ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση. Δεν θα μπορεί ακόμα να γίνεται καμία διάκριση εξαιτίας του πολιτικού, νομικού ή διεθνούς καθεστώτος της χώρας από την οποία προέρχεται κανείς, είτε πρόκειται για χώρα ή εδαφική περιοχή ανεξάρτητη, υπό κηδεμονία ή υπεξουσία, ή που βρίσκεται υπό οποιονδήποτε άλλον περιορισμό κυριαρχίας.
ΑΡΘΡΟ 3 Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια.
ΑΡΘΡΟ 4 Κανείς δεν επιτρέπεται να ζει υπό καθεστώς δουλείας, ολικής ή μερικής. Η δουλεία και το δουλεμπόριο υπό οποιαδήποτε μορφή απαγορεύονται.
ΑΡΘΡΟ 5 Κανείς δεν επιτρέπεται να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ούτε σε ποινή ή μεταχείριση σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική.
ΑΡΘΡΟ 6 Καθένας, όπου και αν βρίσκεται, έχει δικαίωμα στην αναγνώριση της νομικής του προσωπικότητας.
ΑΡΘΡΟ 7 Όλοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία του νόμου, χωρίς καμία απολύτως διάκριση. Όλοι έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία από κάθε διάκριση που θα παραβίαζε την παρούσα Διακήρυξη και από κάθε πρόκληση για μια τέτοια δυσμενή διάκριση.
ΑΡΘΡΟ 8 Καθένας έχει δικαίωμα να ασκεί αποτελεσματικά ένδικα μέσα στα αρμόδια εθνικά δικαστήρια κατά των πράξεων που παραβιάζουν τα θεμελιακά δικαιώματα τα οποία του αναγνωρίζουν το Σύνταγμα και ο νόμος.
ΑΡΘΡΟ 9 Κανείς δεν μπορεί να συλλαμβάνεται, να κρατείται ή να εξορίζεται αυθαίρετα.
ΑΡΘΡΟ 10 Καθένας έχει δικαίωμα, με πλήρη ισότητα, να εκδικάζεται η υπόθεσή του δίκαια και δημόσια, από δικαστήριο ανεξάρτητο και αμερόληπτο, που θα αποφασίσει είτε για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του είτε, σε περίπτωση ποινικής διαδικασίας, για το βάσιμο της κατηγορίας που στρέφεται εναντίον του.
ΑΡΘΡΟ 11 Κάθε κατηγορούμενος για ποινικό αδίκημα πρέπει να θεωρείται αθώος, ωσότου διαπιστωθεί η ενοχή του σύμφωνα με τον νόμο, σε ποινική δίκη, κατά την οποία θα του έχουν εξασφαλιστεί όλες οι απαραίτητες για την υπεράσπισή του εγγυήσεις. Κανείς δεν θα καταδικάζεται για πράξεις ή παραλείψεις που, κατά τον χρόνο που τελέστηκαν, δεν συνιστούσαν αξιόποινο αδίκημα κατά το εσωτερικό ή το διεθνές δίκαιο. Επίσης, δεν επιβάλλεται ποινή βαρύτερη από εκείνη που ίσχυε κατά τον χρόνο που τελέστηκε η αξιόποινη πράξη.
ΑΡΘΡΟ 12 Κανείς δεν επιτρέπεται να υποστεί αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του, ούτε προσβολές της τιμής και της υπόληψης του. Καθένας έχει το δικαίωμα να τον προστατεύουν οι νόμοι από επεμβάσεις και προσβολές αυτού του είδους.
ΑΡΘΡΟ 13 Καθένας έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερα και να εκλέγει τον τόπο της διαμονής του στο εσωτερικό ενός κράτους. Καθένας έχει το δικαίωμα να εγκαταλείπει οποιαδήποτε χώρα, ακόμα και τη δική του, και να επιστρέφει σε αυτήν.
ΑΡΘΡΟ 14 Κάθε άτομο που καταδιώκεται έχει το δικαίωμα να ζητά άσυλο και του παρέχεται άσυλο σε άλλες χώρες. Το δικαίωμα αυτό δεν μπορεί κανείς να το επικαλεστεί, σε περίπτωση δίωξης για πραγματικό αδίκημα του κοινού ποινικού δικαίου ή για ενέργειες αντίθετες προς τους σκοπούς και τις αρχές του ΟΗΕ.
ΑΡΘΡΟ 15 Καθένας έχει το δικαίωμα μιας ιθαγένειας. Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιθαγένειά του ούτε το δικαίωμα να αλλάξει ιθαγένεια.
ΑΡΘΡΟ 16 Από τη στιγμή που θα φθάσουν σε ηλικία γάμου, ο άνδρας και η γυναίκα, χωρίς κανένα περιορισμό εξαιτίας της φυλής, της εθνικότητας ή της θρησκείας, έχουν το δικαίωμα να παντρεύονται και να ιδρύουν οικογένεια. Και οι δύο έχουν ίσα δικαιώματα ως προς τον γάμο, κατά τη διάρκεια του γάμου και κατά τη διάλυσή του. Γάμος δεν μπορεί να συναφθεί παρά μόνο με ελεύθερη και πλήρη συναίνεση των μελλονύμφων. Η οικογένεια είναι το φυσικό και το βασικό στοιχείο της κοινωνίας και έχει το δικαίωμα προστασίας από την κοινωνία και το κράτος.
ΑΡΘΡΟ 17 Κάθε άτομο, μόνο του ή με άλλους μαζί, έχει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιδιοκτησία του.
ΑΡΘΡΟ 18 Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Στο δικαίωμα αυτό περιλαμβάνεται η ελευθερία για την αλλαγή της θρησκείας ή πεποιθήσεων, όπως και η ελευθερία να εκδηλώνει κανείς τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, μόνος ή μαζί με άλλους, δημόσια ή ιδιωτικά, με τη διδασκαλία, την άσκηση, τη λατρεία και με την τέλεση θρησκευτικών τελετών.
ΑΡΘΡΟ 19 Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του, και το δικαίωμα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσμο.
ΑΡΘΡΟ 20 Καθένας έχει το δικαίωμα να συνέρχεται και να συνεταιρίζεται ελεύθερα και για ειρηνικούς σκοπούς. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί να συμμετέχει σε ορισμένο σωματείο.
ΑΡΘΡΟ 21 Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στη διακυβέρνηση της χώρας του, άμεσα ή έμμεσα, με αντιπροσώπους ελεύθερα εκλεγμένους. Καθένας έχει το δικαίωμα να γίνεται δεκτός, υπό ίσους όρους, στις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας του. Η λαϊκή θέληση είναι το θεμέλιο της κρατικής εξουσίας. Η θέληση αυτή πρέπει να εκφράζεται με τίμιες εκλογές, οι οποίες πρέπει να διεξάγονται περιοδικά, με καθολική, ίση και μυστική ψηφοφορία, ή με αντίστοιχη διαδικασία που να εξασφαλίζει την ελευθερία της εκλογής.
ΑΡΘΡΟ 22 Κάθε άτομο, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου, έχει δικαίωμα κοινωνικής προστασίας. Η κοινωνία, με την εθνική πρωτοβουλία και τη διεθνή συνεργασία, ανάλογα πάντα με την οργάνωση και τις οικονομικές δυνατότητες κάθε κράτους, έχει χρέος να του εξασφαλίσει την ικανοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την αξιοπρέπεια και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
ΑΡΘΡΟ 23 Καθένας έχει το δικαίωμα να εργάζεται και να επιλέγει ελεύθερα το επάγγελμά του, να έχει δίκαιες και ικανοποιητικές συνθήκες δουλειάς και να προστατεύεται από την ανεργία. Όλοι, χωρίς καμία διάκριση, έχουν το δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίση εργασία. Κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα δίκαιης και ικανοποιητικής αμοιβής, που να εξασφαλίζει σε αυτόν και την οικογένειά του συνθήκες ζωής άξιες στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η αμοιβή της εργασίας, αν υπάρχει, πρέπει να συμπληρώνεται με άλλα μέσα κοινωνικής προστασίας. Καθένας έχει το δικαίωμα να ιδρύει μαζί με άλλους συνδικάτα και να συμμετέχει σε συνδικάτα για την προάσπιση των συμφερόντων του.
ΑΡΘΡΟ 24 Καθένας έχει το δικαίωμα στην ανάπαυση, σε ελεύθερο χρόνο, και ιδιαίτερα, σε λογικό περιορισμό του χρόνου εργασίας και σε περιοδικές άδειες με πλήρεις αποδοχές.
ΑΡΘΡΟ 25 Καθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένεια του υγεία και ευημερία, και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη όπως και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες. Έχει ακόμα δικαίωμα σε ασφάλιση για την ανεργία, την αρρώστια, την αναπηρία, τη χηρεία, τη γεροντική ηλικία, όπως και για όλες τις άλλες περιπτώσεις που στερείται τα μέσα της συντήρησής του, εξαιτίας περιστάσεων ανεξαρτήτων της θέλησης του. Η μητρότητα και η παιδική ηλικία έχουν δικαίωμα ειδικής μέριμνας και περίθαλψης. Όλα τα παιδιά, ανεξάρτητα αν είναι νόμιμα ή εξώγαμα, απολαμβάνουν την ίδια κοινωνική προστασία.
ΑΡΘΡΟ 26 Καθένας έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση. Η εκπαίδευση πρέπει να παρέχεται δωρεάν, τουλάχιστον στη στοιχειώδη και βασική βαθμίδα της. Η στοιχειώδης εκπαίδευση είναι υποχρεωτική. Η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση πρέπει να εξασφαλίζεται για όλους. Η πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία πρέπει να είναι ανοικτή σε όλους, υπό ίσους όρους, ανάλογα με τις ικανότητες τους. Η εκπαίδευση πρέπει να αποβλέπει στην πλήρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας και στην ενίσχυση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιακών ελευθεριών. Πρέπει να προάγει την κατανόηση, την ανεκτικότητα και τη φιλία ανάμεσα σε όλα τα έθνη και σε όλες τις φυλές και τις θρησκευτικές ομάδες, και να ευνοεί την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων των Ηνωμένων Εθνών για τη διατήρηση της ειρήνης. Οι γονείς έχουν, κατά προτεραιότητα, το δικαίωμα να επιλέγουν το είδος της παιδείας που θα δοθεί στα παιδιά τους.
ΑΡΘΡΟ 27 Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει ελεύθερα στην πνευματική ζωή της κοινότητας, να χαίρεται τις καλές τέχνες και να μετέχει στην επιστημονική πρόοδο και στα αγαθά της. Καθένας έχει το δικαίωμα να προστατεύονται τα ηθικά και υλικά συμφέροντά του που απορρέουν από κάθε είδους επιστημονική, λογοτεχνική ή καλλιτεχνική παραγωγή του.
ΑΡΘΡΟ 28 Καθένας έχει το δικαίωμα να επικρατεί μια κοινωνική και διεθνής τάξη, μέσα στην οποία τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη να μπορούν να πραγματώνονται σε όλη τους την έκταση.
ΑΡΘΡΟ 29 Το άτομο έχει καθήκοντα απέναντι στην κοινότητα, μέσα στα πλαίσια της οποίας και μόνο είναι δυνατή η ελεύθερη και ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Στην άσκηση των δικαιωμάτων του και στην απόλαυση των ελευθεριών του κανείς δεν υπόκειται παρά μόνο στους περιορισμούς που ορίζονται από τους νόμους, με αποκλειστικό σκοπό να εξασφαλίζεται η αναγνώριση και ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των άλλων, και να ικανοποιούνται οι δίκαιες απαιτήσεις της ηθικής, της δημόσιας τάξης και του γενικού καλού, σε μια δημοκρατική κοινωνία. Τα δικαιώματα αυτά και οι ελευθερίες δεν μπορούν, σε καμία περίπτωση, να ασκούνται αντίθετα προς τους σκοπούς και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών.

ΑΡΘΡΟ 30 Καμιά διάταξη της παρούσας Διακήρυξης δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι παρέχει σε ένα κράτος, σε μια ομάδα ή σε ένα άτομο οποιοδήποτε δικαίωμα να επιδίδεται σε ενέργειες ή να εκτελεί πράξεις που αποβλέπουν στην άρνηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που εξαγγέλλονται σε αυτήν.

Πηγές
Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας
Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών
Ένα κείμενο της Διεθνούς Αμνηστίας για τα 50 χρόνια από την Οικουμενική Διακήρυξη

25/8/08

Το καράβι βουλιάζει, οι ναύτες βουτάνε

ΕΚΤΑΚΤΟ ΘΕΜΑ
Αναδημοσίευση από
25/08/2008, 15:52

Photo: Acrtion Images


Να αποχωρήσει από την ΑΕΚ ζήτησε ο Ριβάλντο. Ο Βραζιλιάνος σούπερ-σταρ επικαλούμενος προσωπικούς λόγους κατέθεσε την Κυριακή στην ΠΑΕ αίτημα να αποδεσμευτεί από την ομάδα. Άγνωστη μέχρι στιγμής η αντίδραση των διοικούντων την ΠΑΕ, όπως και αν θα είναι στη διάθεση του Γιώργου Δώνη για τις αναμετρήσεις με την Ομόνοια για το Κύπελλο UEFA και τον Παναθηναϊκό για την πρεμιέρα του πρωταθλήματος.

Μπορεί ο 36χρονος άσος να τόνισε πως θέλει να αποχωρήσει για προσωπικούς λόγους, αλλά η πρόσφατη ανακοίνωση του Ντέμη Νικολαΐδη πως θα αποχωρήσει στο τέλος της περιόδου ίσως έπαιξε ρόλο στην απόφασή του. Η είδηση αυτή έπεσε σαν βόμβα στα θεμέλια της ΑΕΚ κι έρχεται λίγες ημέρες μετά από τη γνωστοποίηση της απόφασης του Ντέμη Νικολαΐδη να παραιτηθεί. Η χρονική στιγμή είναι η χειρότερη δυνατή, καθώς επίκεινται δύο καθοριστικές αναμετρήσεις, ενώ παράλληλα σε περίπτωση που τελικώς γίνει δεκτό το αίτημά του δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος για να αντικατασταθεί (η μεταγραφική περίοδος ολοκληρώνεται την Κυριακή). Συν τοις άλλοις, δημιουργείται τεράστιο αγωνιστικό πρόβλημα στην "Ένωση" για τον Γιώργο Δώνη, ο οποίος είχε "χτίσει" την ομάδα του πάνω στον Ριβάλντο και τώρα καλείται να αναπροσαρμόσει τα πλάνα του.

24/8/08

ΝΑΤΟ

Αφίσα του Γιώργου Βακιρτζή, 1974
Ελληνικές Αφίσες, εκδ. Κέδρος, 1984




Σίγουρα όλοι γνωρίζετε ότι κατά εποχές διάφορες περιοχές του πλανήτη έχουν πληγεί από πανδημίες που αποδεκάτισαν εκατομμύρια ανθρώπους. Οι πανδημίες αυτές κρατούσαν αρκετά χρόνια. Άλλοτε επέστρεφαν άλλοτε όχι. Μια από τις μεγαλύτερες όμως, κατά τη γνώμη μας φυσικά, είναι το ΝΑΤΟ. Ναι, αυτή η πανούκλα του 20ου αιώνα που συνεχίζει ακάθεκτα να σαρώνει ό,τι βρίσκει στο πέρασμά της, σχεδόν 60 χρόνια.

Σαν σήμερα λοιπόν πριν από 59 χρόνια δραπέτευσε η νόσος αυτή από τα πολιτικά εργαστήρια των ΗΠΑ. Ήταν τότε που οι λαοί της Ευρώπης μπορεί να βγήκαν νικητές από τον πόλεμο κατά του Ναζισμού, ωστόσο τόσο ο πολιτικός όσο και ο οικονομικός χάρτης της γηραιάς ηπείρου είχε αλλάξει. Η Ευρώπη μετά τη συμφωνία στη Γιάλτα βρέθηκε ουσιαστικά διαιρεμένη σε δύο μέρη προσδιοριζόμενα γεωγραφικά ως Ανατολικό και Δυτικό.

Το δυτικό μπλοκ είχε να αντιμετωπίσει τις διαλυμένες οικονομίες, το φόβο της ανάκαμψης των Γερμανών αλλά και δύο ακόμη πιο σημαντικά προβλήματα. Το ένα ήταν ο φόβος ορισμένων ηγετών για την ανάπτυξη ενδεχόμενης επιρροής των Αμερικανών στην ήπειρο και ιδιαίτερα λόγω της σχέσης τους με το Ηνωμένο Βασίλειο (βλ. αντίδραση Σαρλ Ντε Γκολ στην ένταξη των Βρετανών στην ΕΟΚ) και το άλλο ήταν η ανάκαμψη των κομμουνιστικών κινημάτων, ύστερα και από τη δράση τους κατά του Ναζισμού (βλ. κυρίως Ιταλία και Γαλλία). Από την άλλη μεριά το άλλο κομμάτι, το ανατολικό περιλαμβάνοντας όλα τα εδάφη που απελευθερώθηκαν από τη Σοβιετική Ένωση «έκλεισε» τις πόρτες του, προσπαθώντας να ανακάμψει από τις απώλειες του πολέμου.

Έχει μείνει χαρακτηριστική η δήλωση του Ουίνστον Τσόρτσιλ σχετικά με την απομόνωση των Ανατολικών χωρών, το 1946, οπότε μίλησε για το «Σιδηρούν Παραπέτασμα». Όπως αναφέρεται, την έκφραση αυτή που σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς χρησιμοποιούσε ο υπουργός διαφώτισης και προπαγάνδας του Γ΄ Ράιχ, Γκέμπελς, ο Τσόρτσιλ την είχε χρησιμοποιήσει και σε ένα εμπιστευτικό έγγραφό του προς το Χάρι Τρούμαν στα μέσα του 1945.

Η ανάκαμψη της Σοβιετικής Ένωσης, που πρέπει να σημειωθεί ότι είχε τεράστιες ανθρώπινες και οικονομικές απώλειες κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και η ενδυνάμωση των κομμουνιστικών κομμάτων στην Ευρώπη, θορύβησε ιδιαίτερα τους Αμερικανούς οι οποίοι ήλπιζαν, μάταια, πως πολύ σύντομα θα κατέρρεε. Έτσι αποφάσισαν να «λάβουν μέτρα» ένα εκ των οποίων ήταν και το γνωστό Δόγμα Τρούμαν (1947) το οποίο αφορούσε σε οικονομική βοήθεια κυρίως προς την Ελλάδα και την Τουρκία ως χώρες που «κινδύνευαν» από κομμουνιστική επιρροή. Τότε ήταν που ακούστηκε για πρώτη φορά και η έκφραση «Ψυχρός Πόλεμος» δια στόματος Μπερνάρντ Μπαρούχ, ενός μεγαλοεπιχειρηματία και σύμβουλου πολλών Αμερικανών Προέδρων.

Το σχέδιο Μάρσαλ (1948) ήταν το δεύτερο πακέτο αμερικανικής οικονομικής «βοήθειας», μετά από το Δόγμα Τρούμαν, το οποίο προοριζόταν αυτή τη φορά για δυτικές και νότιες ευρωπαϊκές χώρες. Την ίδια χρονιά η Βρετανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο συμφώνησαν στην ίδρυση της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία πολύ σύντομα φάνηκε αδύναμη να αντισταθμίσει τη σοβιετική παρουσία που προέκυψε ισχυροποιημένη, και σε στρατιωτικό επίπεδο, μεταπολεμικά.
Έτσι λίγους μήνες μετά, στις 4 Απριλίου 1949, στην Ουάσιγκτον, ιδρύθηκε ο Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου, γνωστός με τη συντομογραφία ΝΑΤΟ (Νοrth Αtlantic Τreaty Οrganizatiοn). Οι 13 στον αριθμό ιδρυτικές χώρες-μέλη ήταν: Βέλγιο, Καναδάς, Μεγάλη Βρετανία, Λουξεμβούργο, Γαλλία, Δανία, Νορβηγία, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Ολλανδία,
Ισλανδία, Πορτογαλία, Ιταλία.

Η συμμαχία αυτή ήταν στρατιωτική αν και σύμφωνα με την ιδρυτική του διακήρυξη αποσκοπεί στη συνεργασία και σε άλλους τομείς, όπως οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, μορφωτικό, γεωπολιτικό και φυσικά την ανατροπή ενδεχόμενης επίθεσης από τρίτη χώρα προς χώρα-μέλος του συμφώνου, σκοπός που προσδιορίζει και το «αμυντικό» του χαρακτήρα του. Η συνθήκη που υπογράφηκε από τις παραπάνω χώρες εκτός από το προοίμιο περιλαμβάνει συνολικά 14 άρθρα και παρατίθεται στη συνέχεια σύμφωνα με την επίσημη μετάφραση του Υπουργείου Εξωτερικών, γνωρίζοντας ότι θα βρείτε το νομικό πλαίσιο του αμερικανικού θράσους μεταξύ των άρθρων.

ΠροοίμιονΤα δια της παρούσης Συνθήκης Συμβαλλόμενα Μέρη διαδηλούν εκ νέου την πίστιν των εις τους σκοπούς και τας αρχάς του Χάρτου των Ηνωμένων Εθνών, ως και την επιθυμίαν των να διαβιώσουν εν ειρήνη μεθ' απάντων των λαών και απασών των Κυβερνήσεων.
Έχουν απόφασιν να διαφυλάξουν την ελευθερίαν, τας κοινός παραδόσεις και τον πολιτισμόν των λαών των, άτινα πάντα εισί θεμελιωμένα επί των δημοκρατικών αρχών, της ατομικής ελευθερίας και του κράτους του νόμου.
Αποβλέπουν εις την προαγωγήν της ευσταθείας και της ευημερίας εν τη περιοχή του Βορείου Ατλαντικού.
Έχουν απόφασιν να ενώσουν τας προσπάθειας των προς συλλογικήν άμυναν και προς διαφύλαξιν της ειρήνης και της ασφαλείας.
Ως εκ τούτου συμφωνούν επί της παρούσης Συνθήκης του Βορείου Ατλαντικού.
Άρθρον 1
Τα Μέρη αναλαμβάνουν, ως καθορίζεται εν τω Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, όπως διακανονίζουν πάσαν διεθνή διαφοράν εις ην ήθελον ευρέθη εμπεπλεγμένα, δι' ειρηνικών μέσων, κατά τρόπον ώστε η διεθνής ειρήνη και ασφάλεια και η δικαιοσύνη να μη εκτεθούν εις κινδύνους, και όπως εις τας διεθνείς αυτών σχέσεις απέχουν της απειλής ή της χρησιμοποιήσεως βίας καθ' οιονδήποτε τρόπον απάδοντα προς τους σκοπούς των Ηνωμένων Εθνών.
Άρθρον 2Τα Μέρη θέλουν συμβάλλει εις την περαιτέρω ανάπτυξιν ειρηνικών και φιλικών διεθνών σχέσεων δια της ενισχύσεως των ελευθέρων αυτών θεσμών, δια της επιτεύξεως καλλίτερος κατανοήσεως των αρχών εφ' ων οι θεσμοί ούτοι έχουν εδραιωθή και δια της προαγωγής συνθηκών σταθερότητος και ευημερίας, θέλουσιν επιδιώξει την εξάλειψιν των συγκρούσεων εις την διεθνή αυτών οικονομικήν πολιτικήν και θέλουσιν ενθαρρύνει την οικονομικήν συνεργασίαν μεταξύ τινών ή του συνόλου αυτών.
Άρθρον 3
Προς μάλλον τελεσφόρον επίτευξιν των σκοπών της παρούσης Συνθήκης τα Μέρη κεχωρισμένως και από κοινού, δια συνεχούς και αποτελεσματικής κατ' ιδίαν προσπάθειας και αμοιβαίας αρωγής, θέλουσι διατηρήσει και αναπτύξει την ατομικήν και ένοπλον συλλογικήν αυτών ικανότητα προς αντίστασιν κατ' ενόπλου επιθέσεως.
Άρθρον 4Τα Συμβαλλόμενα Μέρη θέλουσι συσκέπτεσθαι από κοινού οσάκις κατά την γνώμην οιουδήποτε ε αυτών απειλείται η εδαφική ακεραιότης ή πολιτική ανεξαρτησία ή ασφάλεια ενός οιουδήποτε των Μερών.
Άρθρον 5
Τα Συμβαλλόμενα Μέρη συμφωνούν ότι, ένοπλος εηίθεσις εναντίον ενός ή πλειόνων εξ αυτών εν Ευρώπη ή Βορείω Αμερική θέλει θεωρηθεί επίθεσις εναντίον απάντων και, συνεπώς, συμφωνούν ότι, εν περιπτώσει τοιαύτης ενόπλου επιθέσεως, έκαστον εξ αυτών, εν τη ασκήσει του υπό του άρθρου 51 του Χάρτου των Ηνωμένων Εθνών αναγνωριζομένου δικαιώματος της ατομικής ή συλλογικής αυτοαμύνης, θα συνδράμη τα υφιστάμενα την επίθεσιν εν ή πλείονα Μέρη δια της αμέσου λήψεως, τόσον ατομικώς όσον και από συμφώνου μετά των ετέρων Μερών, των μέτρων άτινα θεωρεί αναγκαία περιλαμβανομένης της χρήσεως ενόπλου βίας προς αποκατάστασιν και διατήρησιν της ασφαλείας της περιοχής του Βορείου Ατλαντικού.
Πάσα τοιαύτη ένοπλος επίθεσις ως και παν μέτρον λαμβανόμενον συνεπεία ταύτης θα φέρωνται αμέσως εις γνώσιν του Συμβουλίου Ασφαλείας. Τα μέτρα ταύτα θα λήξουν όταν το Συμβούλιον Ασφαλείας θα έχη λάβει τα αναγκαία μέτρα προς αποκατάστασιν και διατήρησιν της διεθνούς ειρήνης και ασφαλείας.
Άρθρον 6 (1)Προς τον σκοπόν της εφαρμογής του άρθρου 5, η ένοπλος επίθεσις εναντίον ενός ή πλειόνων Μερών λογίζεται ότι περιλαμβάνει ένοπλον επίθεσιν:
εναντίον του εδάφους οιουδήποτε των Μερών εν Ευρώπη ή Βορείω Αμερική, εναντίον των Αλγερινών Νομών της Γαλλίας (2), εναντίον του εδάφους της Τουρκίας ή εναντίον των νήσων υπό την δικαιοδοσίαν οιουδήποτε των Μερών εν τη περιοχή του Βορείου Ατλαντικού βορείως του Τροπικού του Καρκίνου.
εναντίον των δυνάμεων, πλοίων ή αεροσκαφών αυτών ή οιασδήποτε άλλης περιοχής εν Ευρώπη ένθα δυνάμεις κατοχής οιοδήποτε των Μερών ήσαν στρατοπεδεμέναι κατά την χρονολογίαν ότι η Συνθήκη ετέθη εν ισχύι ή της Μεσογείου ή της περιοχής του Βορείου Ατλαντικού βορείως του Τροπικού του Καρκίνου.
Άρθρον 7Η παρούσα Συνθήκη δεν θίγει ουδέ θέλει ερμηνευθή ως θίγουσα καθ' οιονδήποτε τρόπον τα κατά τον Χάρτην δικαιώματα και τας υποχρεώσεις των Μερών, άτινα τυγχάνουσι Μέλη των Ηνωμένων Εθνών ή την πρωταρχικήν ευθύνην του Συμβουλίου Ασφαλείας δια την διατήρησιν της διεθνούς ειρήνης και ασφαλείας.
Άρθρον 8
Έκαστον των Μερών δηλοί ότι ουδεμία των ήδη εν ισχύι διεθνών υποχρεώσεων μεταξύ αυτού και οιουδήποτε ετέρου Μέρους ή οιασδήποτε τρίτης Δυνάμεως, αντίκειται προς τας διατάξεις της παρούσης Συνθήκης, υπόσχεται δε να μη αναλάβη οιανδήποτε διεθνή υποχρέωσιν αντικειμένην προς την παρούσαν Συνθήκην.
Άρθρον 9
Τα Μέρη ιδρύουν δια του παρόντος Συμβουλίου εν ω θ' αντιπροσωπεύηται έκαστον εξ αυτών, ίνα εξετάζη τα ζητήματα τ' αφορώντα την εφαρμογήν της παρούσης Συνθήκης. Το Συμβούλιον θέλει ούτω οργανωθή ώστε να είναι εις θέσιν να συνέρχηται ταχέως ανά πάσαν στιγμήν. Το Συμβούλιον θέλει οργανώσει οία βοηθητικά σώματα κριθούν αναγκαία, ειδικότερον θέλει ιδρύσει αμέσως Επιτροπήν Αμύνης, ήτις θέλει συστήσει μέτρα δια την εφαρμογήν των άρθρων 3 και 5.
Άρθρον 10Τα Μέρη δύνανται, δι' ομοφώνου συμφωνίας, να καλέσουν οιονδήποτε έτερον Ευρωπαϊκόν Κράτος όπερ είναι εις θέσιν να προαγάγη τας αρχάς της παρούσης Συνθήκης και να συμβολή εις την ασφάλειαν της περιοχής του Βορείου Ατλαντικού, όπως προσχώρηση εις την παρούσαν Συνθήκην. Παν Κράτος ούτω προσκαλούμενον, δύναται να μετάσχη της Συνθήκης δια της καταθέσεως του οργάνου προσχωρήσεως του παρά τη Κυβερνήσειτων Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Η Κυβέρνησις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής θέλει πληροφορήσει έκαστον των Μερών περί της καταθέσεως ενός εκάστου των τοιούτων οργάνων προσχωρήσεως.
Άρθρον 11
Η παρούσα Συνθήκη θέλει επικυρωθεί και αϊ διατάξεις της θέλουσι τεθή εν ισχύι υπό των Μερών συμφώνως προς την συνταγματικήν διαδικασίαν ενός εκάστου. Τα όργανα επικυρώσεως θα κατατεθούν όσον ένεστι συντομώτερον παρά τη Κυβερνήσει των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ήτις θα γνωστοποιήσει εκάστην τοιαύτην κατάθεσιν εις τα υπόλοιπα υπογράψαντα Μέρη. Η Συνθήκη θέλει τεθή εν ισχύι μεταξύ των Κρατών άτινα θα έχουν επικυρώσει αυτήν ευθύς ως κατατεθούν αϊ επικυρώσεις της πλειοψηφίας των υπογραψάντων μερών, περιλαμβανομένων των επικυρώσεων του Βελγίου, του Καναδά, της Γαλλίας, του Λουξεμβούργου, των Κάτω Χωρών, του Ηνωμένου Βασιλείου και των Ηνωμένων Πολιτειών, θα ισχύση δε αναφορικώς προς τα έτερα Κράτη από της καταθέσεως της επικυρώσεως των. (3)
Άρθρον 12
Αφ' ου η Συνθήκη παραμείνη εν ισχύι επί δέκα έτη, η καθ' οιονδήποτε μετά ταύτα χρόνον, τα Μέρη θέλουσιν, εάν εν εξ αυτών τούτο ζήτηση, να συσκεφθούν προς τον σκοπόν της αναθεωρήσεως της Συνθήκης λαμβάνοντας υπ' όψιν τους παράγοντας, οίτινες τότε θα επηρεάζουν την ειρήνην και την ασφάλειαν εν τη περιοχή του Βορείου Ατλαντικού, περιλαμβανομένης της αναπτύξεως παγκοσμίων ή και τοπικών συνεννοήσεων υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών δια την διατήρησιν της διεθνούς ειρήνης και ασφαλείας.
Άρθρον 13
Αφ' ου η Συνθήκη παραμείνει εν ισχύι επί είκοσιν έτη, οιονδήποτε Μέρος δύναται να παύση τελούν Μέρος αυτής εν έτος αφ' ου επώώση δήλωσιν καταγγελίας προς την Κυβέρνησιν των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ήτις θέλει ειδοποιήσει τας Κυβερνήσεις των ετέρων Μερών περί της καταθέσεως εκάστης δηλώσεως καταγγελίας.
Άρθρον 14
Η παρούσα Συνθήκη, ης το αγγλικόν και γαλλικόν κείμενον τυγχάνουν εξ ίσου αυθεντικά, θέλει κατατεθή εις τα αρχεία της Κυβερνήσεως των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Δεόντως κεκυρωμένα αντίγραφο αυτής θέλουσι διαβιβασθή υπό της Κυβερνήσεως ταύτης προς τας Κυβερνήσεις των άλλων υπογραψάντων Μερών.


Εγένετο εν Ουασιγκτώνι την 4ην ημέραν του Απριλίου 1949.
Η Συνθήκη τέθηκε σε ισχύ στις 24 Αυγούστου 1949 μετά από επικύρωση όλων των χωρών-μελών που είχαν υπογράψει την ιδρυτική διακήρυξη.


Ανώτατο όργανο του ΝΑΤΟ είναι το Συμβούλιο του Βόρειου Ατλαντικού (North Atlantic Council), έχει έδρα στις Βρυξέλλες και συνίσταται από τους υπουργούς Εξωτερικών και Άμυνας των κρατών-μελών. Στο Συμβούλιο, το οποίο συγκαλείται δύο φορές το χρόνο, προεδρεύει ο Γενικός Γραμματέας, ενώ το εκτελεστικό όργανο αυτού συνέρχεται κάθε εβδομάδα. Ο πρώτος Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, 1952, ήταν ο Άγλλος λόρδος Λάιονελ Ισμέν.
Η Στρατιωτική Επιτροπή (Military Committee) αποτελεί επίσης ανώτατο νατοϊκό όργανο, απαρτίζεται από τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων όλων των κρατών-μελών και διαθέτει εκτελεστικό όργανο το οποίο συνέρχεται σε εβδομαδιαία βάση. Η ίδια η Επιτροπή συγκαλείται όπως και το Συμβούλιο, δύο φορές το χρόνο. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Στρατιωτική Επιτροπή, γνωστή επίσης και με τον όρο «στρατιωτικό σκέλος», αρχικά υπήρχαν τρεις διοικήσεις:
(α) η ευρωπαϊκή με έδρα τις Βρυξέλες: Ανώτατο Αρχηγείο των Συμμαχικών Δυνάμεων Ευρώπης
(β) η ατλαντική με έδρα το Νόρφολκ της Βιρτζίνια: Διοίκηση Ατλαντικού Ωκεανού
(γ) του Στενού της Μάγχης
Η τελευταία καταργήθηκε το 1994.

Η πρώτη μεγάλη κρίση του ΝΑΤΟ εμφανίσθηκε το 1955, εποχή που τέθηκε το ζήτημα της ένταξης της Δυτικής Γερμανίας στη Συμμαχία, πράγμα που προκάλεσε τη βαθιά ανησυχία των χωρών-μελών επειδή κάτι τέτοιο σήμαινε επανεξοπλισμό της χώρας που προκάλεσε τόσα δεινά. Τελικά η Δ. Γερμανία έγινε μέλος του ΝΑΤΟ και η ένταξή της σήμανε την δημιουργία ενός άλλου συμφώνου, αυτή τη φορά ανατολικού που πήρε το όνομά του από την πόλη στην οποία έγινε η ιδρυτική διακήρυξή του. Του Συμφώνου της Βαρσοβίας, με το οποίο θα ασχοληθούμε μελλοντικά.

Το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, ένα σύμφωνο φιλίας, συνεργασίας και αμοιβαίας βοήθειας, η οποία, όμως, όπως και στο «αντίπαλο» Βορειοατλαντικό Σύμφωνο, με το οποίο ιδρύθηκε το 1949 το ΝΑΤΟ, περιλάμβανε και τη χρήση ένοπλης βίας, ανακοινώθηκε στις 14 Μαΐου 1955, από τις οκτώ χώρες της Ανατολικής Ευρώπης: Αλβανία, Ανατολική Γερμανία, Βουλγαρία, Ουγγαρία, Πολωνία, Ρουμανία, Σοβιετική Ένωση, Τσεχοσλοβακία.

Η επόμενη κρίση συνοχής στους κόλπους του ΝΑΤΟ διαπιστώθηκε τον Ιούλιο του 1966 οπότε ο στρατηγός Σαρλ ντε Γκολ, φανερά ενοχλημένος από τον αμερικανισμό της συμμαχίας και με το φόβο να υποταχθεί η Γαλλία ή να αναγκαστεί να συμμετάσχει σε στρατιωτική σύρραξη ενδεχόμενα ανεπιθύμητη, αποφασίζει την απόσυρση της χώρας του από το στρατιωτικό σκέλος. Τότε απομακρύνθηκαν και όλες οι νατοϊκές δυνάμεις από τα γαλλικά εδάφη.

Ένα ακόμη μόνιμο πρόβλημα που γνωρίζουμε καλά οι Έλληνες είναι και αυτό της συμμετοχής της Τουρκίας στο σχηματισμό. Φυσικά η κοινή συμμετοχή δεν εμπόδισε την Τουρκία να εισβάλλει στην Κύπρο το 1974 και να δημιουργήσει ψευδοκράτος το οποίο υφίσταται μέχρι σήμερα. Τότε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποφάσισε την απόσυρση της χώρας μας από το στρατιωτικό σκέλος αν και έχουμε την εντύπωση ότι η κίνηση δεν συνοδεύτηκε από «γαλλική» φιλοσοφία, δεδομένου ότι οι βάσεις παρέμειναν. Η Ελλάδα επανεντάχθηκε πλήρως το 1980.

Η σοβαρότερη σύγκρουση στο σύμφωνο προκλήθηκε σχετικά πρόσφατα όταν την Άνοιξη του 2003 Γάλλοι και Γερμανοί διαφώνησαν για τη στρατιωτική επέμβαση στο Ιράκ αρνούμενοι να συμμετάσχουν. Κάτι που πάλι αν δεν κάνουμε λάθος δεν έπραξαν στη περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας. Άλλωστε κάποια νατοϊκά μιάσματα βραβεύθηκαν κιόλας.

Κλείνοντας την αναφορά μας σημειώνουμε ότι οι ΗΠΑ επικαλέσθηκαν για πρώτη φορά το άρθρο 5 το έτος 2001 όταν πλήγηκε το Παγκόσμιο Εμπορικό Κέντρο της Νέας Υόρκης από τρομοκράτες.

ΠΗΓΕΣ
Οι μεγάλες Συνθήκες, Βορειοατλαντικό Σύμφωνο 1949 - Σύμφωνο της Βαρσοβίας 1955, του Αυγουστίνου Ζενάκου, ΤΟ ΒΗΜΑ, Ιστορία, 24-08-2003 [online]
North Atlantic Treaty Organization [Official Homepage]
Η Συνθήκη του Βορείου Ατλαντικού Συμφώνου [online]

23/8/08

Ευγένα

Νικολά Πουσέν, Η αρπαγή των Σαβίνων γυναικών, 1635
Μητροπολιτικό Μουσείο Ν. Υόρκης


<...>
Αφησ', να ζεις, τα πάθη σου, και θες μου τα ξηγήσεις
με άλλην σου ανάπαυσιν τα 'παθες θες μιλήσεις.
Μόνον ας έρθει ο άνδρας σου ο ακριβός, κυρά μου,
γιατί έναι αυτός τα μάτια μου, ψυχή μου και χαρά μου.
Μα πρώτα θε να διηγηθώ ετούτη την χαρά μου,
κι απόκεις στο παλάτι μου πάγω με τα παιδιά μου˙
διατί μου άρχισαν οι χαρές και όλα τα παιχνίδια
οπού 'δα την Ευγένα μου στα γερατειά μου αφνίδια.
Οι κάμποι λουλουδίζουσι, τα χορταράκια ανθούσι
και τα πουλάκια απ' τες φωλιές για μένανε μιλούσι.
Τα δένδρη ετρυφεράνασι, οι κάμποι και τα δάση,
οκ της καρδιάς μου την χαράν, οπού την είχα χάσει.
Τώρα ο κόσμος χαίρεται και βούκινα λαλούσι,
μικροί μεγάλοι τραγουδούν, διά την χαράν μιλούσι.
Το κάστρον θέλω να χαρεί, λουμπάρδες να κτυπήσουν
κι όλ' οι πτωχοί της χώρας μου χαρά πολλή να ποίσουν
κ' η Ρήγισσά μου μοναχή να χάσει την ζωήν της
με τ' ολίγον το έχει της, μαζί με την τιμήν της,
διά να πάρουν μάθημα, να ξέρουν να λογιάσουν
τα άδικα φονεύματα να μην μπορούν να σάσουν.
Ελάτε, τα παιδάκια μου, να πηαίνωμεν ομάδι,
γιατί 'μαι στην απόφασιν να πάγει εις τον Αδη.
<...>


Απόσπασμα από την έκδοση «Τραγωδία ονομαζόμενη Ευγένα του Κυρ Θεόδωρου Μοντσελέζε, 1646», παρουσ.: Mario Vitti, φιλ. επιμ.: Giuseppe Spadaro, εκδόσεις Οδυσσέας, 1995. Το λάβαμε από το e-poema.


Λίγα λόγια για την Ευγένα
Ο Θεόδωρος Μοντσελέζε, ζακυνθινός αγνώστων λοιπών στοιχείων, στα 1646 έγραψε και έκδωσε την τραγωδία «Ευγένα». Το μόνο επιπρόσθετο στοιχείο για τον δραματουργό, προϊόν έρευνας, είναι ότι πιθανόν υπήρξε στρατιωτικός από αστική οικογένεια. Η «Ευγένα» αποτελεί την πρώτη ζακυνθινή τραγωδία σε ντόπια διάλεκτο στην οποία επιπλέον χρησιμοποιήθηκαν και τοπωνύμια του νησιού.

Ο Μοντσελέζε φαίνεται να είναι βαθιά επηρεασμένος από την «Ερωφίλη» του Γεωργίου Χορτάτση, η οποία ωστόσο παρουσιάστηκε στη Ζάκυνθο στα 1728, ως παράσταση σε αρχοντικό «προ του γεύματος». Σημαντικό όμως είναι ότι η πρώτη έκδοση της «Ερωφίλης», στη Βενετία στα 1637, έγινε από τον επίσης Ζακύνθιο Φίλιππo Καρρέρη, γεγονός που μας οδηγεί στη διαπίστωση μιας πιθανής οδού μέσω της οποίας το έργο αυτό μπορεί να περιήλθε στα χέρια του Μοντσλέζε.

Η «Ευγένα», αποτελώντας ένα από τα σημαντικότερα δραματουργήματα του 17ου αιώνα παρέμεινε άγνωστη μέχρι τη στιγμή (1962) που ο «περίεργος» Μάριο Βίτι ψάχνοντας στο Ινστιτούτο Καθολικών στη Ρώμη, που έχει κληροδοτήσει ο Λέων Αλάτιος, βρήκε το μοναδικό αντίτυπό της. Άλλωστε όλη η «περιέργεια» του εκπληκτικού αυτού νεοελληνιστή προκλήθηκε από μια αναφορά του Αλάτιου στο βιβλίο του με τίτλο «Σύγχρονη λογοτεχνία σε δημοτική γλώσσα» (17ος αι.) όπου μνημονεύει τον κυρ Θεόδωρο Μοντσελέζε και την «Ευγένα» του. Έτσι το έργο εκδόθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό «Θέατρο» του Κώστα Νίτσου (1964), ακολούθως στη Νάπολη και πιο πρόσφατα στην χώρα μας (εκδ. Οδυσσέας, 1995) με επιμέλεια του Μάριο Βίτι και του Τζουζέπε Σπαντάρο.

Η τραγωδία έχει παρουσιαστεί από τότε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις, με προσαρμογή ή όχι, με πρώτη εκείνη του Σπύρου Ευαγγελάτου ως λαϊκό παραμύθι (1997). Τελικά, η «Ευγένα» ακολουθεί τα πρότυπα του μεσαιωνικού παραμυθιού σε αντίθεση με την «Ερωφίλη» αλλά και το ιταλικό αντίστοιχο ιταλικό δράμα «Στέλλα».

Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τις αιμομικτικές σχέσεις πατέρα-κόρης και το δεσμό μητριάς-κόρης που καταλήγει, ως θανατηφόρος, στην άβυσσο. Από τεχνικής πλευράς, σύμφωνα με τον Πεφάνη, παρουσιάζει αφηγηματικά χάσματα, επαναλήψεις και ατελή διαχωρισμό των σκηνών. Ωστόσο, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η «Ευγένα» αποτελεί έργο του λαϊκού και όχι του κλασσικού πολιτισμού.

Περισσότερα στοιχεία για την «Ευγένα» μπορείτε να διαβάσετε ανατρέχοντας στις πηγές. Η αναφορά μας κλείνει λίγο ανάποδα: με το εισαγωγικό «ως ευ παρέστητε» του κυρ Θεόδωρου Μοντσελέζε για τους θεατές της οικιακής παράστασης.


«Άρχοντες, καλώς ήρθετε, πτωχοί, μικροί, μεγάλοι,
αρχόντισσες κ' εσείς πτωχές, κοράσια λέγω πάλι,
οπού εκαταδεκτήκετε κ' ήρθετε επά σιμά μου,
και θέλει αγροικήσετε τι έχει να πει η καρδιά μου...»



Πηγές
- «Είμαι είδος υπό εξαφάνιση», Ο Μάριο Βίτι μιλάει για τις φιλολογικές ανακαλύψεις του και τη νεοελληνική λογοτεχνία: Συνέντευξη στη Μυρτώ Λοβέρδου, ΤΟ ΒΗΜΑ, Νέες Εποχές, 21-09-1997 [online]
- Η καταγωγή της «Ευγένας», Ρέα Γρηγορίου, ΤΟ ΒΗΜΑ, Νέες Εποχές, 26-10-1997 [online]
- Παρουσίαση βιβλίου του Γ. Πεφάνη «Το βασίλειο της Ευγένας. Λογοτεχνικά διακείμενα και ανθρωπολογικά περιεχόμενα στην «Ευγένα» του Θεοδώρου Μοντσελέζε», από τον Βαγγέλη Χατζηβασιλείου, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Ξεφυλλίζοντας, 26-08-2005 [online]
- Ιστορία του θεάτρου Ζάκυνθος, gozakynthos [online]
- Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο και την Εκπαίδευση: Ευγένα, Σπ. Ευαγγελάτος [online]

22/8/08

Γιάμα

G.H. Giger, Illuminatus I, 1978, Ακρυλικό σε χαρτί



Την Κόλαση στην Κίνα την κυβερνάει ο σιχαμερός Γιάμα, βιαστής, αιμομίκτης, σκοτεινό κάθαρμα. Κάθεται στον θρόνο του κι έχει δεξιά κι αριστερά του δυο κεφάλια Δαιμόνων, που μπορεί να είναι δικά του. Το θηλυκό κεφάλι βλέπει τις αμαρτίες των πεθαμένων, που έρχονται εκεί να κριθούνε, και το αρσενικό κεφάλι τις μυρίζεται. Ολόγυρα βόσκουν χιλιάδες χιλιάδων μάτια, που μπορεί να είναι δικά του, και κοιτάνε να δούνε πόσο σοβαρές είναι οι αμαρτίες των κολασμένων, για να τους δώσουν στους Κινέζους Δαίμονες και να περάσουνε τα χειρότερα κινέζικα βασανιστήρια. Αυτά παθαίνει στην Κίνα όποιος κάνει αμαρτίες, που μόνο ο Γιάμα επιτρέπεται να κάνει.


Αφιέρωμα στην Κίνα, ως χώρα του μήνα, με ένα Τέρας-Κινέζο από την Εγκυκλοπαίδεια των Τεράτων και πίνακες του H.R. Giger. Ο συνδυασμός βασίστηκε σε μια ιδέα του Samael.

21/8/08

Για τον Ντέμη

ΕΚΤΑΚΤΟ ΘΕΜΑ



... που ελπίζουμε, έστω και την τελευταία στιγμή όλα αυτά που γράφονται να μην βγουν αληθινά. Για την ΑΕΚ, για εμάς, για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ντέμη,


Τα σπίτια που είχα μου τα πήραν. Έτυχε
να ΄ναι τα χρόνια δίσεχτα πολέμοι χαλασμοί ξενιτεμοί
κάποτε ο κυνηγός βρίσκει τα διαβατάρικα πουλιά
κάποτε δεν τα βρίσκει το κυνήγι
είταν καλό στα χρόνια μου, πήραν πολλούς τα σκάγια
οι άλλοι γυρίζουν ή τρελαίνουνται στα καταφύγια...


Από την Κίχλη του Γιώργου Σεφέρη
Φωτ.: από το SPORT24

20/8/08

Μια πίτα που βρωμούσε



Ο σοφός αυτός λαός, ο οποίος μάλλον έχει υιοθετήσει περισσότερες παροιμίες από όσες μπορεί να αντέξει, έχει πει κάτι πολύ σοφό… μεταξύ άλλων: «δεν μπορείς να έχεις και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο».

Αλήθεια είναι αυτό. Όταν ο σκύλος πάει δίπλα στην πίτα θα την φάει. Ο σκύλος σου θα είναι ταϊσμένος, αλλά η πίτα σου φαγωμένη. Μπορείς να φτιάξεις καινούργια. Αν βέβαια πάρεις την πίτα μακριά από τον σκύλο και δεν τον ταΐσεις, θα ψοφήσει. Και δυστυχώς δεν μπορείς να τον φτιάξεις ξανά… όπως την πίτα.



Θα αναρωτηθείτε γιατί τα γράφω όλα αυτά. Ε λοιπόν ας μπούμε στο ψητό. Και ρωτώ ευθέως κάθε Έλληνα: «Γουστάρεις να πανηγυρίζεις μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες;».



Ποιος δεν γουστάρει; Αλήθεια, ποιος; Μήπως η επανάσταση για καθαρό αθλητισμό είναι αρκετή για να υπερβεί τους πανηγυρισμούς όταν η Πηγή Δεβετζή «πετάει» στα 15 μέτρα και φέρνει το χάλκινο; Όχι! Δεν είναι. Και καλά κάνει!



Θυμάστε ποτέ –ειδικά οι νεότεροι- να μας δίδαξαν στο σχολείο μας ΤΙ είναι τα αναβολικά; Ψάξατε ποτέ μόνοι σας; Ζητήσατε την γνώμη ενός ειδικού; Ή απλώς ακολουθήσατε τυφλά την κάθε φυλλάδα που στον βωμό των φύλλων που πουλάει, θυσίασε την στήριξή τους στους αθλητές με τους οποίους έντυνε τα πρωτοσέλιδά της, για να τους καταρρακώσει, χαρακτηρίζοντάς τους «βρώμικους και υποκριτές»;

Αλήθεια, γνωρίζουν πολλοί τι είναι το Μ3; Η περίφημη μεθυλτριενολόνη; Δεν νομίζω.


Αλήθεια, γνωρίζουν πολλοί ΤΙ κάνουν τα αναβολικά; Ή μήπως πιστεύετε πραγματικά πως αν κάνετε χρήση αναβολικών θα γίνετε και εσείς ένας νέος Πύρρος Δήμας. Μια νέα Βούλα Πατουλίδου.



Αλήθεια, όταν σας έδωσαν την «βρώμικη» πίτα του αθλητισμού και του Ολυμπισμού, κοιτάξατε μέσα ή την καταβροχθίσατε ολόκληρη, πανηγυρίζοντας και κάνοντας τους αθώους όταν μάθατε πως όλα ήταν με την «βοήθεια» αναβολικών;

Πριν απαντήσετε, αναλογιστείτε τα εξής. Βούλα Πατουλίδου - 1992, Πύρρος Δήμας - 1992, 1996, 2000, 2004, Κάχι Καχιασβίλι - 1996, 2000, Κώστας Κεντέρης - 2000, Κατερίνα Θάνου - 2000, Φανή Χαλκιά - 2004, Λεωνίδας Σαμπάνης - 2000.

Δυστυχώς για όσους πολεμούν τους αθλητές, υπάρχει πάντα κάτι βρώμικο πίσω από τον καθένα που εμπλέκεται στο εν λόγω κύκλωμα. Και ο πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, του οποίου το όνομα δεν αναφέρω γιατί είναι περιττό, ήταν ο άνθρωπος που δήλωσε στην κάμερα πως η Φανή Χαλκιά δεν έχει πλέον καμία σχέση με τον ελληνικό αθλητισμό. Μάλλον ο κύριος αυτός, θα πρέπει πριν κατηγορήσει την αθλήτρια και τον προπονητή της, να κοιτάξει λίγο πιο βαθιά στο σύστημα του ελληνικού αθλητισμού.



Ίσως να αποσύρει την Ελλάδα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και να φτιάξει τους καινούργιους, Ελληνικούς Αγώνες. Στους οποίους όλοι θα τρέχουν χωρίς την βοήθεια φαρμάκων, όλοι οι χρόνοι θα είναι περίπου 5-6 δευτερόλεπτα παραπάνω από τους τωρινούς. Όμως το κούτελο της Ελλάδας θα είναι καθαρό.

Τότε και μόνο τότε, θα σταματήσω να πολεμάω αυτούς που πουλάνε φούμαρα όταν κάποια βρωμιά τους βγαίνει στην επιφάνεια και που πανηγυρίζουν όταν επιβραβεύονται για κόπους των άλλων. Για κόπους που οι αθλητές απέκτησαν πουλώντας την ψυχή τους στον διάβολο της δόξας που μας επιβάλλει αυτή η κοινωνία.

«Ήθελε και την πίτα σωστή και το σκύλο χορτάτο»
Η φράση ξεκινάει από παροιμία και είναι πολύ παλιότερη, αλλά έγινε γνωστή από το παρακάτω επεισόδιο: «Η ιστορία του τηλεγραφικού σύρματος στην Ελλάδα, διανθίζεται με αρκετά κωμικά επεισόδια, από τα οποία το πιο αστείο είναι εκείνο, που συνέβηκε το Δεκέμβρη του 1858. Πλησίαζε Πρωτοχρονιά και η βασίλισσα Αμαλία είχε παραγγείλει στη Γερμανία μερικά δώρα για τους αυλικούς της. Επειδή όμως αργούσαν να έρθουν, έστειλε το γραμματέα της, Μαναράκη, στον Πειραιά, για να ρωτήσει τηλεγραφικά στη Σύρα, μήπως είχε φτάσει εκεί το ατμόπλοιο της γραμμής, που θα έφερνε τα δώρα. Το τηλεγράφημα έφυγε αμέσως για τον προορισμό του, αλλά η απάντηση που ήρθε σε λίγο έλεγε: «Και την πίτα θέλεις γερή και το σκύλο χορτάτο. Εδώ χαλάει ο κόσμος, βρέχει και χιονίζει».
Έκπληκτος ο τηλεγραφητής, είπε τα καθέκαστα στο Μαναράκη. Εκείνος διέταξε τότε να ξανακαλέσουν. Η απάντηση, που ήρθε, ήταν ακόμα πιο αναιδής: «Όχι μονάχα θα φάω την πίτα, αλλά και τη σκύλα σου. Παράτησε με, βλάκα!» Ο Μαναράκης έγινε έξω φρενών, έσπευσε να εκθέσει τα διατρέξαντα στον υπουργό Εσωτερικών, Χριστόπουλο, και να διατάξει την αντικατάσταση του ασεβήσαντος στη βασιλική εντολή υπαλλήλου. Αλλά τι είχε συμβεί; Ο τηλεγραφητής της Σύρας είχε αφήσει ανοιχτή τη γραμμή με τον τηλεγραφικό σταθμό του ακρωτηρίου της Έλλης -στην Καλλίπολη- και ο χειριστής του δεύτερου σταθμού που μιλούσε τυχαία την ώρα εκείνη με τον τηλεγραφητή της Σύρας -ο οποίος του είχε αφήσει μια λαγωνική σκυλίτσα και μια πίτα για να τα παραλάβει αργότερα- έδινε τις περίεργες εκείνες απαντήσεις, νομίζοντας ότι τις λαβαίνει ο φίλος του. Φυσικά η παρεξήγηση δεν είχε συνέπειες, γιατί όταν άκουσε την αστεία αυτή ιστορία η βασίλισσα Αμαλία, ξέσπασε σε δυνατά γέλια:
-Το φτωχό! είπε. Ήθελε και την πίτα σωστή και το σκύλο χορτάτο.


[Τάκης Νατσούλης, Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις, εκ. Σμυρνιωτάκη]

19/8/08

Σήμερα γιορτάζει όλη η Γη…

… αφού ο Κώστας γίνεται 21 χρονών.








Και η περήφανη μαμά, του χαρίζει ένα βίντεο με τον αγαπημένο του συνθέτη και εικόνες από την Αθήνα. Που τόσο αγαπά.



ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΩΣΤΗ ΜΟΥ

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ!

17/8/08

Βασκανόγατες και Βεεμώθ

ΑΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΣΤΙΣ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ, ΣΗΜΕΡΑ
ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ

Έξω από την Κίνα είναι ένα νησί, όπου οι γάτες έχουν πολύ κακό μάτι, κι όποιον κοιτάξουν κατάματα τον κεραυνοβολούν και μουδιάζει ο άνθρωπος και δεν μπορεί να κουνηθεί, μέχρι που πεθαίνει.

G.H. Giger, Behemoth, ακρυλικό, χαρτί σε ξύλο, 100x70, 1975

Για να γνωρίσουμε όμως καλύτερο κι αυτό το βιβλικό τέρας από το οποίο προφανώς ο Giger εμπνεύστηκε τον πίνακά του. Τι είναι αυτό το Βεεμώθ λοιπόν; Και πάλι στην Εγκυκλοπαίδεια των Τεράτων διαβάζουμε τα παρακάτω.

Βεεμώθ. Το μεγαλύτερο πλάσμα της γης είναι ο Βεεμώθ, ένας τεράστιος αρσενικός ιπποπόταμος με ουρά ψηλή σαν κυπαρίσσι και χάλκινα πλευρά και σιδερένια ράχη. Είναι αποτέλεσμα των πρώτων προσπαθειών του Θεού να δημιουργήσει κόσμο. Όταν τον έπλασε, του έδωσε σύντροφο τον θηλυκό Λεβιάθαν. Μα καθώς περνούσαν οι αιώνες, διαπίστωσε πως ήθελαν βουνά ολόκληρα πευκόφυτα για να χορτάσουν, και το νερό που χύνει στη θάλασσα ο Ιορδάνης ποταμός όλο τον χρόνο για να ξεδιψάσουν. Φοβήθηκε, λοιπόν, ο έμπειρος πια δημιουργός πως αν αποφάσιζαν να σμίξουν τα θηρία και να γεννοβολήσουν, δεν θ’ άφηναν στο σύμπαν τίποτα για να χαλάσει ο άνθρωπος, και το μεγαλειώδες σχέδιό του θα ναυαγούσε. Έτσι, ευνούχισε τον Βεεμώθ και στείρωσε τον Λεβιάθαν, κλείνοντας τη μήτρα του με αλάτι. Μετά από αυτή τη μεγαλειώδη επίδειξη δύναμης, έδειξε την ευσπλαχνία του βάζοντας το πρώην αρσενικό να βόσκει σ’ ένα σκιερό λιβάδι, στην άκρη της αβύσσου και χαρίζοντάς του τον ποταμό Γιουμπάλ, που πηγάζει απ’ τον Παράδεισο, για να σβήνει τη δίψα του. Το πρώην θηλυκό το ξαπόστειλε στα σκοτάδια της θαλάσσιας αβύσσου. Στην πραγματικότητα, ο πάνσοφος και παντοδύναμος δημιουργός διατήρησε τον Βεεμόθ, προκειμένου να ταΐσει με το κρέας του τους δικαίους ανθρώπους στη Δευτέρα Παρουσία. Όμως οι άνθρωποι που θα έχουν εξασφαλίσει την εύνοια του Θεού, πριν απολαύσουν το σπάνιο κρέας του θηρίου, θα έχουν την ευκαιρία να τον δουν να παλεύει με τον Λεβιάθαν.
Να τι αναφέρεται στο Βιβλίο του Ιώβ για τον Βεεμώθ: Τότε, μέσα απ’ τον ανεμοστρόβιλο, ακούστηκε ο Θεός να λέει στον Ιώβ: Ανασκουμπώσου σαν άντρας σωστός κι απάντησε σ’ αυτό που θα σε ρωτήσω. Θέλεις ν’ αμφισβητήσεις την κρίση μου, να με καταδικάσεις για να δικαιωθείς; Είναι τα χέρια σου χέρια Θεού; Μπορείς να μιλάς και να τραντάζεται η γη; Εμπρός, λοιπόν, στολίσου με τη μεγαλοπρέπεια και την υπεροχή σου. Ντύσου με τη δόξα και την ομορφιά σου. Πέταξε φλόγες απ’ την οργή σου. Κοίταξε τον περήφανο και ταπείνωσέ τον. Κοίταξέ τον και γκρεμοτσάκισέ τον και χτύπα αλύπητα, άφησε στον τόπο τους ασεβείς. Θάψε τους στη γη, εξαφάνισέ τους. Κάνε τα όλα αυτά, κι εγώ θα παραδεχθώ πως είναι στο χέρι σου να λυτρωθείς. Να, εδώ είναι ο Βεεμώθ. Βόσκει σαν αγαθό γελάδι αυτός που έπλασα μαζί σου. Κοίτα τον. Όλη η δύναμή του βρίσκεται στα νεφρά και στον αφαλό του. Υψώνει την ουρά του σαν κυπαρίσσι και στέκεται απάνω στα δυνατά νεύρα των μοιρών του. Χάλκινα είναι τα κόκαλά του, σαν λοστοί. Αυτός είναι το αριστούργημα του Θεού κι όμως παιχνιδάκι για τους Αγγέλους του. Τα ίδια τα βουνά που τρέφουν όλα τ’ αγρίμια τρέφουν κι αυτόν. Κάτω απ’ τα ίδια δέντρα ξαπλώνει. Τα ίδια καλάμια, στους ίδιους βάλτους, τον φιλοξενούν. Τα ίδια κλωνάρια ιτιάς, στα ίδια ρυάκια, τον δροσίζουν. Πες πως πλημμυρίζουν τα ποτάμια κι αυτός ατρόμητος δεν φεύγει να σωθεί, αλλά έρχεται ο Ιορδάνης στο στόμα του. Ποιος μπορεί να τον τυφλώσει, ποιος μπορεί να του περάσει χαλκά στη μύτη;

Αφιέρωμα στην Κίνα, ως χώρα του μήνα, με ένα Τέρας-Κινέζο από την Εγκυκλοπαίδεια των Τεράτων και έναν πίνακα του H.R. Giger, μια γάτα που την λένε Βεεμώθ. Σαν το άλλο το τέρας των Ιουδαίων. Ο συνδυασμός βασίστηκε σε μια ιδέα του Samael.

13/8/08

Ρενέ Γκοσινί

Ένα μικρό εικονογραφημένο αφιέρωμα στον άνθρωπο που μεγάλωσε το κοινό των κόμιξ



Ο ΡΕΝΕ ΓΚΟΣΙΝΥ γεννήθηκε στο 5ο Διαμέρισμα του Παρισιού στις 14 Αυγούστου 1926, γιος του Πολωνού χημικού μηχανικού Στάνισλας Γκοσινύ και της Άννα Μπερεσνιάκ, ουκρανικής καταγωγής. Σήμερα το χωριό που γεννήθηκε η μητέρα του ανήκει στην Ουκρανία ενώ ο πατέρας του είχε γεννηθεί στη Βαρσοβία. Στην πολωνική γλώσσα το επώνυμο του μεγάλου δημιουργού, σημαίνει «φιλόξενος». Οι γονείς του, Εβραίοι και οι δύο, γνωρίσθηκαν στο Παρίσι και παντρεύτηκαν το 1919, αποκτώντας δύο παιδιά, τον Κλοντ (1920) και τον Ρενέ. Το 1928, ο πατέρας Γκοσινί, εξασφάλισε μια καλή θέση σε επιχείρηση του Μπουένος Άιρες και η οικογένεια μετακινήθηκε στην Αργεντινή. Εκεί, ο Ρενέ φοίτησε σε γαλλικό σχολείο ενώ πολύ νωρίς διαπιστώθηκε το έμφυτο χιούμορ του το οποίο εκδήλωνε δημόσια, στις σχολικές αίθουσες κάνοντας τους συμμαθητές του να γελούν. Λέγεται μάλιστα ότι το χρησιμοποιούσε ώστε να αντεπεξέλθει στον ντροπαλό του χαρακτήρα! Εκτός όμως από το ταλέντο αυτό ζωγράφιζε κιόλας από πολύ μικρός, με βάση κυρίως τις εικονογραφημένες ιστορίες που ρουφούσε κυριολεκτικά.

Όταν ήταν 17 ετών (1943) πέθανε αιφνίδια από εγκεφαλική αιμορραγία ο πατέρας του και αναγκάστηκε να δουλέψει. Στην αρχή σαν βοηθός λογιστή σε επιχείρηση επισκευής ελαστικών αυτοκινήτων και λίγο αργότερα ως βοηθός σκιτσογράφου σε μια διαφημιστική εταιρεία. Εκεί δημιουργεί και τα πρώτα του σχέδια επάνω στο Notre Voix και στο Quartier Latin για ένα γαλλικό λύκειο του Μπουένος Άιρες. Τον Οκτώβριο του 1945 ο Ρενέ με τη μητέρα του έφυγαν από την Αργεντινή και εγκαταστάθηκαν στη Νέα Υόρκη όπου ήδη κατοικούσε ο θείος του Μπόρις, αδελφός της μητέρας του.

Θέλοντας να αποφύγει να υπηρετήσει στον αμερικανικό στρατό γύρισε στη Γαλλία όπου στρατολογήθηκε το 1946. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ασχολήθηκε ως εικονογράφος των εντύπων του γαλλικού στρατού. Την περίοδο της παραμονής του στο Παρίσι παρουσιάζει μάλιστα και την πρώτη προσωπική δουλειά του δημιουργώντας Το κορίτσι με τα μάτια από χρυσό βασισμένο σε ένα μυθιστόρημα του Μπαλζάκ. Η σειρά είχε τίτλο Οι κλασικοί του 19ου αιώνα (1947).

Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ, στις 30 Απριλίου του 1947, ξεκινά ίσως η πιο δύσκολη φάση της ζωής του. Για έναν περίπου χρόνο έμεινε άνεργος, χωρίς χρήματα, αλλά σύντομα ανακάμπτει όταν προσλαμβάνεται σε ένα μικρό στούντιο. Εκεί μπορεί να μην κατάφερε να προσεγγίσει τα στούντιο της Disney, που ήταν κατά βάθος και η επιδίωξή του, αλλά γνωρίσθηκε και συνδέθηκε φιλικά με άλλους καλλιτέχνες όπως ο Γουίλ Έλντερ, ο Τζακ Ντέιβις, ο Τζον Σέβεριν και ο Χάρβει Κούρτζμαν. Να σημειωθεί ότι η ομάδα αυτή δημιούργησε αργότερα (1952) το περίφημο περιοδικό MAD.

Την ίδια χρονιά (1948) ο Γκοσινί πετυχαίνει θέση καλλιτεχνικού διευθυντή στον οίκο Kunen, μέσω του οποίου εξέδωσε, με την υπογραφή του, συνολικά τέσσερα παιδικά βιβλία: Playtime Stories (βιβλίο puzzle) The Monkey in the Zoo, Water Pistol Pete and Flying Arrow και Jolly Jingle. Τότε γνωρίστηκε με τον Βέλγο καρτουνίστα, Ζοζέφ Γκιλέν, που δημοσίευε στο περιοδικό Spirou, με το ψευδώνυμο Ζιζέ, αλλά και μέσω αυτού με τον Μορίς ντε Μπεβέρ, μετέπειτα δημιουργό του αθάνατου Λούκι Λουκ, γνωστός ως Μόρις. Το 1950 παρουσιάζει με δικό του σενάριο και σκίτσο τον χαρακτήρα Dick Dicks, έναν ιδιωτικό αστυνομικό της Νέας Υόρκης με απίστευτες περιπέτειες.

Ταυτόχρονα, συνδέθηκε φιλικά με τον Ζόρζ Τρουαφοντέν, ιδιοκτήτη του πρακτορείου World Press. Ήταν αυτός που έπεισε τελικά τον Ρενέ να γυρίσει στο Παρίσι, το 1951, προσφέροντάς του τη θέση του διευθυντή στις εκδόσεις του. Ήταν ακριβώς η εποχή της συνάντησης Ρενέ Γκοσινί και Αλμπέρ Ουντερζό, η συνεργασία των οποίων έμελλε να χαρίσει σε όλο τον κόσμο το χωριό των τρελών.

Στην αρχή συνεργάσθηκαν για τη σειρά Sylvie που δημοσιευόταν στο γυναικείο περιοδικό Bonnes Soirées και στη συνέχεια για το La Libre Junior, στο οποίο δημοσίευσαν τις σειρές Jehan Pistole και Luc Junior. Το 1955 οι δύο συνεργάτες, μαζί με το Βέλγο καρτουνίστα Ζαν Μισέλ Σαρλιέ και τον Ζαν Εμπράντ, ιδρύουν την κοινοπραξία Edipress-Edifrance, δουλεύοντας κυρίως για την προβολή επιχειρήσεων. Ο Γκοσινί και ο Ουντερζό συνεργάσθηκαν επίσης στις σειρές Bill Blanchart για το Jeannot, Pistolet για το Pistolin και Benjamin et Benjamine για το ομώνυμο περιοδικό.

Η φιλία του Γκοσινί με τον Μόρις, απέδωσε καρπούς το 1955, με την εμφάνιση του φτωχού και μόνου κάου μπόι στο περιοδικό Spirou, τεύχος 906. Οι περιπέτειες του Λούκι Λουκ, και της μοναδικής φίλης του Ντόλι, δημοσιεύτηκαν στην αρχή στο περιοδικό Spirou και αργότερα στο Pilote, με τεράστια επιτυχία. Η συνεργασία τους κράτησε 22 ολόκληρα χρόνια, στη διάρκεια των οποίων ο Γκοσινί έγραψε περίπου 70 σενάρια. Μέχρι σήμερα αυτή η σειρά αποτελεί μία από πιο δημοφιλείς στην Ευρώπη, μαζί με τον Αστερίξ και τον Τεν Τεν.

Όπως εξομολογήθηκε ο Μόρις σε μια συνέντευξή του, η συνεργασία τους ήταν μια ευχάριστη έκπληξη: Υπήρξε ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος. Όταν έγραφε σενάρια ήξερε πολύ καλά πως εγώ κατόπιν θα τα σχεδίαζα. Όταν με τη σειρά μου τα διάβαζα, ήξερα τι ήθελε να κάνει. Υπήρχε μια συνοχή, την οποία είχα και με τους άλλους σεναριογράφους ύστερα από αυτόν. Όλοι τους σεβάστηκαν το χαρακτήρα του ήρωα. Όμως ο Γκοσινί είχε το χάρισμα να γράφει το σενάριο σε δύο διαφορετικά επίπεδα. Το πρώτο ήταν για τα παιδιά, στο δεύτερο όμως, έκλεινε το μάτι στην επικαιρότητα. Αυτό ήταν για τους ενήλικες. Πρόσφερε το μεγάλο πλεονέκτημα να μπορέσουμε να μεγαλώσουμε το κοινό του κόμιξ.

Την ίδια χρονιά και για τις τρεις επόμενες, ο Γκοσινί γράφει τα κείμενα για τη σειρά Modeste et Pompon που δημοσιευόταν στο βελγικό περιοδικό Tin Tin, με σκίτσα του Αντρέ Φρανκέν. Οι δυο καλλιτέχνες παρουσίαζαν τις περιπέτειες ενός άτακτου νεαρού και της φίλης του.

Ανατρέχοντας, για λίγο, πίσω στην Άνοιξη του 1951, βλέπουμε το σκιτσογράφο Ζαν Ζακ Σανπέ, να επισκέπτεται το πρακτορείο World Press, στο Παρίσι. Εκεί περίμενε, άρτι αφιχθείς από τη Νέα Υόρκη και ο Ρενέ Γκοσινί. Η συνάντηση αυτή ήταν σημαδιακή. Λίγα χρόνια αργότερα παρουσίασαν τον Μικρό Νικόλα σημειώνοντας τεράστια επιτυχία. Ο Μικρός Νικόλας σε σενάριο του Ρενέ Γκοσινί, με το ψευδώνυμο Αγκοστίνι, και εικονογράφηση του Ζαν Ζακ Σανπέ, έτυχε ενθουσιώδους αποδοχής από το αναγνωστικό κοινό. Αρχικά δημοσιευόταν στην βελγική εφημερίδα Le Moustique και από τις 29 Μαρτίου 1959 και στη συνέχεια ξαναζωντανεύει με περισσότερους φίλους στην εφημερίδα Sud-Ouest Dimanche και αργότερα στο Pilote, περνώντας στην ιστορία ως μία από τα πιο επιτυχημένες σειρές κόμιξ.

Η σειρά αυτή γοήτευσε όλες τις ηλικίες, μεταφράστηκε σε περισσότερες από 30 γλώσσες και έζησε συνολικά 10 χρόνια. Ο Ρενέ ανακάλυψε τη μαγική συνταγή, δηλαδή να περιγράφει σε πρώτο πρόσωπο τη ζωή ενός παιδιού έξι ως δέκα ετών, λέει ο Σανπέ σε συνέντευξή του στη Φιγκαρό. Ο μικρός Νικολά είναι τα παιδικά χρόνια που εκείνος κι εγώ θα θέλαμε να έχουμε ζήσει. Το μεγάλο ταλέντο του Γκοσινύ είναι ότι κατάφερε να δημιουργήσει έναν παιδικό κόσμο όπως τον ονειρεύονται όλοι..

Από το 1957 μέχρι το 1959, ο Γκοσινί γράφει τα κείμενα για το κόμιξ που δημοσιευόταν τότε στο Tin Tin, σε σκίτσα του Μορίς Μαρεσάλ, με τίτλο Prudence Petitpas. Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι η ηλικιωμένη Προυντένς, ένα καρτούν, ενσάρκωση της Μις Μαρπλ, που ζει με το αγαπημένο της γατί, Στάνισλας!


Παράλληλα στο ίδιο περιοδικό, από το 1957 μέχρι το 1965, περιγράφει τις περιπέτειες του Ιταλού γκαφατζή μετανάστη, Σινιόρ Σπαγγέτι. Ο χαρακτήρας δημιουργήθηκε από το σκιτσογράφο Ντίνο Ατανάσιο και σημείωσε πολύ μεγάλη επιτυχία.

Ο Ούμπα-Πα, κάνει την εμφάνισή του στο Tin Tin το 1958, σε κείμενα του Γκοσινί και εικονογράφηση του Αλμπέρ Ουντερζό. Η σειρά εξακολούθησε να δημοσιεύεται μέχρι το 1962 στο βελγικό περιοδικό, αργότερα από τους οίκους Lombard και Dargaud, ενώ σήμερα τα δικαιώματα έχουν επιστρέψει στους δημιουργούς της.



Οι ιστορίες του Στραποντέν του ταξιτζή σε εικονογράφηση του Αρθούρ Μπερκμάν, γνωστού ως Μπερκ, και σενάριο του Γκοσινί, δημοσιεύονται στο Tin Tin την περίοδο 1958-1964. Το 1959, η κοινοπραξία Édifrance-Édipresse ξεκίνησε να εκδίδει το περιοδικό Pilote, με τον Γκοσινί ως τον πλέον παραγωγικό συγγραφέα του. Στη φωτογραφία που ακολουθεί οι τρεις σκιτσογράφοι και ο σεναριογράφος. Σανπέ, Γκοσινύ, Ουντερζό και Σαρλιέ, την εποχή που οργάνωναν την έκδοση του Pilot (από αριστερά προς δεξιά).



Στο πρώτο τεύχος, στις 29 Οκτωβρίου 1959 εμφανίσθηκε για πρώτη φορά η πιο γνωστή δημιουργία του: Ο Αστερίξ, ο Γαλάτης. Το χωριό των τρελλών στη Βρετάνη, ήταν πραγματικότητα. Η επιτυχία ήταν άμεση και παγκόσμια. Στο περιοδικό αρχίζει να δημοσιεύεται και ο Μικρός Νικόλας, ο οποίος εξακολουθούσε να έχει την αγάπη του αναγνωστικού κοινού.


Τρία χρόνια αργότερα σε συνεργασία με τον Ζαν Ταμπαρί παρουσιάζουν στους φίλους των κόμιξ έναν άλλο χαρακτήρα που αγαπήθηκε πολύ. Αυτή τη φορά ο πρωταγωνιστής δεν ήταν ούτε Ευρωπαίος, ούτε Αμερικανός, και επιπλέον δεν είχε τα χαρακτηριστικά των άλλων ηρώων. Ο ραδιούργος Ιζνογκούντ, από τη Βαγδάτη, κάνει την εμφάνισή του στο τεύχος του Ιανουαρίου, 1962, του περιοδικού Record σε μια ιστορία με τον τίτλο Οι περιπέτειες του Χαλίφη Χαρούν ελ Πουσάχ. Λίγο αργότερα αλλάζει τίτλο και αρχίζει να δημοσιεύεται στο Pilote.


Το Pilote εν τω μεταξύ είχε αγορασθεί το 1960 από τον Ζόρζ Νταργκό και ο Γκοσινί παρέμεινε ως διευθυντής εκδόσεων. Στο διάστημα αυτό παρουσιάζει τις σειρές Les Dingodossiers σε συνεργασία με το Γάλλο καρτουνίστα Μισέλ Γκοτλίμπ, Jehan Soupolet σε σκίτσα του Ουντερζό όπως και τις Jacquot le Mousse και Tromblon et Bottaclou με εικονογράφηση του Κριστιάν Γκοντάρ. Επίσης τη σειρά Les Divagations de Monsieur Sait-Tout με τον Ζαν Γκαμπί, La Potachologie Illustrée με τον Γκοτλίμπ και La Forêt de Chênebeau με τον Μικ Ντελίν.

Το 1967 ο Γκοσινί παντρεύτηκε με την κατά 18 χρόνια νεότερή του Ζιλμπέρ Πολαρό Μιλό με την οποία είχαν γνωρισθεί το 1963 και ένα χρόνο αργότερα φέρνουν στον κόσμο την Άννα. Η επιτυχία του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε σε συνέντευξή του στο περιοδικό Schtroumpf-les cahiers de la bande dessinée, τεύχος 22/1973, ο ίδιος κατέγραψε ότι το Μάιο του 1968, όταν το Pilote διέκοψε την έκδοσή του για τρεις εβδομάδες, αναστατώθηκαν οι πάντες.

Και συνεχίζει περιγράφοντας την κρίση της εποχής, αναφέροντας ότι τότε δεν προσκλήθηκε, στη συνέλευση του συνδικαλιστικού οργάνου των σκιτσογράφων, προφανώς επειδή λόγω της επιτυχίας τον θεωρούσαν… αφεντικό. Χαρακτηριστικό άλλωστε για την κρατούσα άποψη της εποχής είναι και το σκίτσο του Γκρεκ με τον Γκοσινί ως ιδιοκτήτη του Pilote. Αντιλαμβανόμενοι όμως, οι συνάδελφοί του το λάθος τους, το προσκάλεσαν στη δεύτερη συνέλευση όπου ο δημιουργός του Αστερίξ, αν και απογοητευμένος, υποκύπτει στις συγγνώμες. Λίγο αργότερα, τους προσκαλεί εκείνος σε συνέλευση, προτείνοντας τη δημιουργία ενός περιοδικού νέου τύπου, πιο δυναμικού, απαλλαγμένου από τα παρωχημένα πράγματα, που να έχει άμεση σχέση με τη ζωή, την επικαιρότητα και τις δράσεις των σκιτσογράφων. Όμως οι ρωγμές που δημιούργησε ο Μάης του ’68 ήταν τόσο μεγάλες που σιγά-σιγά ομάδες σκιτσογράφων αποχώρησαν, δημιουργώντας τις δικές τους εκδόσεις. Τότε πολλοί από αυτούς διείσδυσαν και στην αμερικανική αγορά, ρίχνοντας κυριολεκτικά μια ευρωπαϊκή βόμβα στη χώρα των καρτούνς.


Το όνομα του Γκοσινί συνδέθηκε με το ανώνυμο, μικρό χωριό της Αρμορικής, του οποίου οι κάτοικοι, στο έτος 50 π.Χ αποδεικνύουν καθημερινά ότι αντιστέκονται και θα αντιστέκονται πάντα στους Ρωμαίους. Αντίθετα από τον Ουντερζό που ήθελε έναν ήρωα σωματώδη και επιβλητικό, ο Γκοσινί επιθυμούσε έναν αντι-ήρωα, έναν μικροφτιαγμένο πλην πανέξυπνο τυπάκο που θα έβγαζε όμως και γέλιο. Το όνομά του το επέλεξε, όπως λέγεται, ώστε να βρίσκεται στις πρώτες θέσεις σε ενδεχόμενη μελλοντική κατάταξη των ηρώων των κόμιξ σε αλφαβητική σειρά. Έτσι επέλεξε το Αστερίξ, συνδυάζοντας τις λέξεις Αστερίσκος (* δηλ. τυπογραφικό σημάδι) και το Rix που σημαίνει βασιλιάς στην κελτική γλώσσα. Ο χαρακτήρας άρεσε τόσο πολύ στο κοινό ώστε το Νοέμβριο του 1965, όταν οι Γάλλοι εκτόξευσαν τον πρώτο δορυφόρο τους με κωδική ονομασία Α1, ανεπίσημα οι τεχνικοί τον είχαν βαφτίσει Αστερίξ!

Ο Οβελίξ βαφτίστηκε έτσι λόγω… της κομψότητάς του, την οποία κληρονόμησε κυρίως από τον πατέρα του. Οι οβελίσκοι στην αρχαία Αίγυπτο ήταν πέτρινες στήλες προς τιμήν του θεού Ήλιου. Ο ήρωας αυτός χαρακτηρίζεται επιπλέον για την ….γαλατική αβρότητα έναντι των Ρωμαίων, τους οποίους επιθυμεί για λόγους αρχής να αποτελειώνει ο ίδιος. Τη δύναμή του την οφείλει σε μια άτυχη στιγμή των βρεφικών του χρόνων, όταν έπεσε στη χύτρα με το μαγικό ζωμό. Ο προμηθευτής μενίρ, έγινε από το δεύτερο κιόλας επεισόδιο -Χρυσό δρεπάνι- αχώριστος με τον Αστερίξ.

Και φυσικά όπως δήλωναν και οι ίδιοι οι δημιουργοί το διασημότερο δίδυμο των Γαλατών δεν θα ήταν πλήρες αν δεν ήταν…. τρίδυμο! Πολύ σύντομα -Ο γύρος της Γαλατίας- ήρθε στην παρέα τους να προστεθεί ο οικολόγος σκύλος Ιντεφίξ, του οποίου το όνομα επιλέχθηκε μετά από ψηφοφορία των αναγνωστών του Pilote, μεταξύ πολλών άλλων ονομάτων. Και φυσικά ο Ιντεφίξ επειδή αφενός αγαπά το πράσινο και αφετέρου έχει ανατραφεί από τον Οβελίξ, αρέσκεται και στις... στολές των Ρωμαίων!

Απαραίτητος για τους άθλους τους, ο Δρ(ο)υίδης Πανοραμίξ, που κατέχει το μυστικό για την παρασκευή του περίφημου μαγικού ζωμού. Μάλιστα, ο Γκοσινί σε μια εξομολόγησή του σχετικά με τις ….οικογενειακές επιπτώσεις των χαρακτήρων του, ανέφερε κάποτε το εξής περιστατικό: όταν η κόρη του Άννα πήγε στο Δημοτικό οι μόνες πληροφορίες που είχε σχετικά με τους Δρ(ο)υίδηδες ήταν ό,τι αφορούσε στον Πανοραμίξ, μαζί και το μαγικό ζωμό! Με τον τρόπο αυτό περιέγραψε, λοιπόν, στη δασκάλα τα πρόσωπα αυτά, γεγονός για το οποίο εκείνη επέπληξε τους γονείς της.

Οι υπόλοιποι της συντροφιάς είναι ο αρχηγός Μα(τ)ζεστίξ, ο βάρδος Κακοφωνίξ, ο ψαρέμπορας Αλφαβητίξ, ο σιδηρουργός Αυτοματίξ αλλά και πολλοί άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι κάτοικοι του χωριού, άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι εκτός από το μόνιμο άγχος που έχουν, μην τυχόν τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι, επιδίδονται συχνότατα στο σπορ των καυγάδων και ειδικότερα των… ψαροκαυγάδων.


Ο Μα(τ)ζεστίξ μάλιστα, ο αρχηγός ή αλλιώς το γουρουνάκι της Μπονεμίνα, έχει ακόμη ένα άγχος πέραν του συνολικού περί πτώσης του ουρανού: αν θα σκύψουν οι βαστάζοι του, όταν περνούν τις πόρτες διότι αλίμονο αν έσκυβε ο αρχηγός! Η ... απήθεια των βαστάζων έχει δώσει αφορμή για σπαρταριστά περιστατικά στη.. βασιλική καλύβα!

Ο Αλφαβητίξ, ο μοναδικός ψαρέμπορος στην ιστορία του οποίου τα ψάρια ενίοτε ενοικιάζονται, αλλά συνήθως ίπτανται μετά τις δυναμικές παρεμβάσεις του Αυτοματίξ. Του σιδερά του χωριού ο οποίος επιτελεί και ένα επιπλέον έργο: προστατεύει μόνιμα τους Γαλάτες από ενδεχόμενη επίθεση των μελωδιών του Κακοφωνίξ! Σεβαστικός Γαλάτης, ποτέ μα ποτέ δεν χτυπάει εκείνο το ερείπιο τον Μαθουσαλίξ. Ω! μα τον Τουτάτης, είναι τρελοί αυτοί οι Γαλάτες!



Πρωταγωνιστές επίσης είναι και οι δύστυχοι Ρωμαίοι, όλων των βαθμίδων με προεξάρχοντα τον Ιούλιο Καίσαρα, Γαλάτες από τις περιοχές, εγγύς … της Βρετάνης (γιατί μην ξεχνάμε ότι το χωριό είναι το κέντρο του κόσμου!) αλλά και διάφοροι λαοί σ΄ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Το άλλο και πιο αγαπημένο σπορ των ανίκητων Γαλατών είναι η λεληλασία των 4 ρωμαϊκών οχυρών που προστατεύουν τα… σύνορα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τους βαρβάρους! Ενώ οι φτωχοί λεγεωνάριοι πέφτουν με μια στο πεδίο της μάχης, ο Ιούλιος παραμένει περήφανος στο άλογό του. Κι όταν τους χρειαστεί, οι Γαλάτες είναι κοντά του (βλ. Ο γιος του Αστερίξ και Ο Αστερίξ στην Ελβετία). Έτσι! Για να είναι βέβαιοι οι Γαλάτες ότι κάποτε θα διατάξει νέα επίθεση των ανίκητων λεγεώνων του. Που με άλλες λέξεις σημαίνει ξύλο. Και μετά το ξύλο ένα καλό τσιμπούσι κάτω από τον μονίμως έναστρο ουρανό!

Οι ήρωες ταξίδεψαν στην Ελλάδα, στην Αίγυπτο, στην Ινδία, στο Βέλγιο, στην Ελβετία, στην Κορσική, στη Μεγάλη Βρετανία, στην Ιταλία, στη Γερμανία, στην Ισπανία και στη Σκανδιναβία, έκαναν το γύρο της Γαλατίας, φιλοξενήθηκαν στη Λουτέτια (Παρίσι) και αντιμετώπισαν τους Νορμανδούς, ανακάλυψαν την Αμερικανική ήπειρο, πολλά-πολλά χρόνια πριν ο Κολόμβος φθάσει εκεί, και κράτησαν ως επτασφράγιστο μυστικό την επίσκεψή τους στην Ατλαντίδα. Τότε που ο λαίμαργος Οβελίξ λιμπίστηκε το μαγικό ζωμό με αποτέλεσμα να χάσει την.. κομψότητά του και να γίνει πάλι παιδί!

Βέβαια, αξίζει να επισημάνουμε ότι εκτός από τους Ρωμαίους, μόνιμα .. θύματα του Αστερίξ, του Οβελίξ και ενίοτε και του Ιντεφίξ είναι εκείνοι οι δύστυχοι πειρατές που σε κάθε περιπέτεια, βρίσκονται χωρίς πλοίο! Στο τέλος βέβαια είναι πάντα ελεύθεροι, αν και δαρμένοι, ώστε να αποχαιρετούν το ..σκαρί τους, το οποίο δεν ας μην ξεχνάμε ότι δεν το έχουν ξεχρεώσει ακόμη ….




Αλλά και τα αγριογούρουνα που ομολογουμένως πολλαπλασιάζονται με απίστευτο ρυθμό! Διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στις καθημερινές απαιτήσεις του Οβελίξ αλλά ούτε και να καλύψουν ένα γενναίο, γαλατικό τσιμπούσι κάτω από το φως του φεγγαριού. Κάποτε μάλιστα τα δύστυχα ζωντανά προσαρμόσθηκαν στο πολεμικό περιβάλλον τους. Κι έτσι οδηγούσαν πάντα τον Οβελίξ και τον Αστερίξ προς μία ρωμαϊκή περίπολο για να τους αποσπάσουν την προσοχή. Το αποτέλεσμα; Στη Ρώμη συζητήθηκε ξανά το θέμα επειδή ο Καίσαρας πίστεψε ότι οι Γαλάτες έχουν άγρια ζώα τα οποία επιτίθενται στους γενναίους λεγεωνάριους του Ακουάριουμ, Πετιμπόνουμ, Λαβδάνουμ και Μπαμπάορουμ. Αυτό το τελευταίο συνήθως ούτε ο ίδιος ο Ιούλιος δεν μπορούσε να το αρθρώσει σωστά!




Φυσικά από τις περιπέτειες του Αστερίξ, που διαδραματίζονται κυρίως σε δάση, δεν είναι δυνατόν να λείπουν και τα άγρια ζώα. Στην περιπέτεια Το Χρυσό Δρεπάνι,οι άτυχοι λύκοι, χωρίς να γνωρίζουν με ποιους έχουν να κάνουν τόλμησαν να αντισταθούν στους Γαλάτες. Τα αποτελέσματα σίγουρα, έπληξαν τη φήμη των περήφανων θηλαστικών, τα οποία, μα το Μπελισαμά, δεν τρώγονται κιόλας!

Και οι γυναίκες. Αχ! Αυτές οι μόνιμες κάτοικοι ή γκεστ σταρ, ταράζουν τα νερά του χωριού σκορπίζοντας έρωτα, θαυμασμό αλλά και πολλές φορές βία και ανατροπή των ισορροπιών! Ξέρουν να μαγειρεύουν, να ερωτεύονται, να γοητεύουν, να διδάσκουν, να φιλοσοφούν αλλά πάνω απ΄ όλα ξέρουν να είναι Γαλάτισσες με ό,τι συνεπάγεται αυτό!

Ο Ρενέ Γκοσινί, έφυγε από τη ζωή πολύ νέος. Πέθανε στο Παρίσι αιφνίδια από καρδιακό επεισόδιο, σε ηλικία 51 ετών, στις 5 Νοεμβρίου 1977. Λίγο μετά το θάνατό του συνεχίστηκαν οι δικαστικές διαμάχες που είχαν προκύψει ήδη, με τον οίκο του Νταργκό. Οι περισσότερες ήταν νικηφόρες για την εταιρεία Αλμπέρ-Ρενέ που ιδρύθηκε από τον Ουντερζό. Τα δικαιώματα του συγγραφέα διαχειρίζεται η κόρη του Άννα, σε συνεργασία με τον σκιτσογράφο.

Μπορεί οι μετά θάνατον του πατρός, περιπέτειες του Αστερίξ να μην υστερούν εικαστικά σε σχέση με τις άλλες, ωστόσο είναι κοινή παραδοχή ότι υπολείπονται σεναρίου, παρ΄ όλες τις προσπάθειες του μεγάλου σκιτσογράφου να προσεγγίσει το πνεύμα του φίλου του. Εντονότερη κριτική ασκήθηκε για την τελευταία περιπέτεια (2005) με τίτλο Και ο ουρανός έπεσε στο κεφάλι τους, που ξένισε λόγω των εξωγήινων πλασμάτων τους κλασικούς αναγνώστες.



Η σύγκριση είναι αναπόφευκτη. Ο Ρενέ Γκοσινί, πέρα από το ανεξάντλητο χιούμορ του, μας μετέφερε μέσα από τις περιπέτειες των Γαλατών πολλά ιστορικά και πολιτισμικά στοιχεία διαφόρων λαών, οι οποίοι όπως είναι γνωστό, κατά κανόνα είναι …. τόσο τρελοί όσο και οι Ρωμαίοι! Αντίστοιχα ο μεγάλος δημιουργός στις περιπέτειες του Λούκι Λουκ, είχε συμπεριλάβει πλήθος πραγματικών γεγονότων και υπαρκτών προσώπων. Οι 33, συνολικά, περιπέτειες του Αστερίξ, εκ των οποίων οι 24 σε κείμενα του Γκοσινί, έχουν μεταφρασθεί σε περισσότερες από 100 γλώσσες στον κόσμο αλλά και σε πολλές διαλέκτους. Στη χώρα μας ειδικότερα έχουν κυκλοφορήσει αρκετά τεύχη στην Αρχαία Ελληνική αλλά και στην Ποντιακή, Κρητική και Κυπριακή διάλεκτο. Επίσης ορισμένες περιπέτειες μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο με έναν εξαιρετικό Ζεράρ Ντεπαρντιέ, στο ρόλο του Οβελίξ.

Ο χαρακτήρας που εμπνεύστηκε ο Ρενέ Γκοσινί, έχει καταξιωθεί ως ένα πραγματικό σύμβολο για τη Γαλλία. Μάλιστα όταν στα μέσα της δεκαετίας του ΄80 το Παρίσι διεκδικούσε τη διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων του 1992, ο τότε δήμαρχος της πόλης και μετέπειτα Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, Ζακ Σιράκ, απευθύνθηκε στον Αλμπέρ Ουντερζό ώστε να ετοιμάσει μία αφίσα και ένα τετρασέλιδο κόμιξ, για την προβολή των ενεργειών με κεντρικό ήρωα τον Αστερίξ. Το αποτέλεσμα ήταν τόσο πολύ όμορφο, που λέγεται ότι οι Αθάνατοι, παρόλο που δεν υπερψήφισαν το Παρίσι, δεν επέστρεψαν ποτέ το πρωτότυπο της αφίσας στο δημιουργό της.-


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Η γαλλική σελίδα του Ρενέ Γκοσινί
Βικιπαίδεια: Ρενέ Γκοσινί
Μετάφραση συνέντευξης του Γκοσινύ (1973)
Οι περιπέτειες του Μικρού Νικόλα
Ο Μικρός Νικόλας σε νέες Περιπέτειες
Ο Aστερίξ στη Γουόλ Στριτ
Ο κύριος Σπαγγέτι στην εφημερίδα του Τεν Τεν
Η σελίδα του Λούκι Λουκ
Εκδόσεις Le Lombard
Εκδόσεις ΜΑΜΟΥΘ COMIX

ΕΙΚΟΝΕΣ: Από τις παραπάνω ιστοσελίδες, τα τεύχη του Αστερίξ από τις εκδόσεις ΜΑΜΟΥΘ COMIX και ελεύθερα από το διαδίκτυο.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όπως πάντα κάθε παρατήρηση και διόρθωση είναι ευπρόσδεκτη. Αρκεί αυτή τη φορά να μην μου πέσει ο ουρανός στο κεφάλι!

.

ΕΔΩ το αφιέρωμα και σε e-book.