Τις τελευταίες μέρες διάβασα ένα βιβλίο που χρονολογείται από το 2001 και το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους (τους σύγχρονους Έλληνες). «Η τελευταία μαύρη γάτα», του Ευγένιου Τριβιζά, είναι μια περιπέτεια σε ένα άγνωστο και μακρινό νησί που κρατά τον αναγνώστη με κομμένη την ανάσα από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα.
Εκεί, στο νησί, μια κρυφή Αδελφότητα αποφασίζει να εξοντώσει όλες τις μαύρες γάτες θεωρώντας ότι σε αυτές οφείλεται κάθε στραβό κι ανάποδο του τόπου. Με ισχυρά επιχειρήματα του τύπου «οι μαύρες γάτες φταίνε για την ανεργία, τα άδεια ταμεία, τα άθλια νοσοκομεία, τα ρημαγμένα σχολεία», τα μέλη της Αδελφότητας πείθουν τον Πρωθυπουργό της χώρας να επιβάλλει με νόμο την εξόντωση όλων των μαύρων γατιών. Έτσι τα δύστυχα ζωντανά αφανίζονται με απίστευτα βάρβαρες μεθόδους. Όμως, ένα μαύρο γατί δεν το βάζει κάτω ούτε όταν οι άλλες γάτες του νησιού –οι άσπρες, οι κόκκινες και οι παρδαλές- φοβούμενες αρνούνται να βοηθήσουν και βγάζουν την ουρά τους έξω. Μαζί με το γατί αυτό και μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού άνθρωποι που δεν φοβούνται το αυτόφωρο, τη φυλάκιση, τις διώξεις και τους βασανισμούς.
Τα πράγματα όμως δεν σταματούν εκεί. Σταδιακά η Αδελφότητα. και κατ΄ επέκταση και η Κυβέρνηση. προβαίνουν σε εκκαθαρίσεις όλων των γατιών του νησιού ξεκινώντας από τα γκρίζα, στη συνέχεια εκείνα που έχουν έστω και ένα σημάδι μαύρο επάνω τους μέχρι που αφανίζουν και την τελευταία άσπρη γάτα. Ή τουλάχιστον αυτό νόμιζαν καθώς όχι μόνο ο ήρωας μαύρος γάτος εξακολουθεί να επιζεί αλλά και καμιά 70αριά άλλα γατιά που τα λαμόγια των διωκτών είχαν κρατήσει στην … άκρη για να βγάλουν τη γούνα τους. Όταν λοιπόν θεώρησαν ότι δεν υπήρχε ούτε για δείγμα γάτας στο νησί αμόλησαν δυο καραβιές αρουραίους ανθεκτικούς στα ποντικοφάρμακα με σκοπό να πουλήσει η Αδελφότητα ένα καράβι φάκες που είχε δεμένο στο λιμάνι. Λογάριαζαν όμως χωρίς τον ήρωά μας που με τη βοήθεια των τρυποκάρυδων βούλιαξε το καράβι με τις φάκες κι έτσι οι άνθρωποι –φανατικοί διώκτες των γατιών- έπεσαν στην ανάγκη των τελευταίων του είδους…
Αύριο ξεκινά η εφαρμογή του μέτρου απαγόρευσης του καπνίσματος με ποινές που δεν τις έχουν επιβάλλει ποτέ στους παράνομους εργοδότες, στους τραπεζίτες με τις ληστρικές μεθόδους, στους υπουργούς που αφήνουν τα νοσοκομεία της χώρας μας να διαλύονται προς όφελος του ιδιωτικού τομέα υγείας, στους «σύμβουλους-οικονομολόγους» που πούλησαν το βιός μας σε ένα χαρτί (βλ. ομόλογα ασφαλιστικών ταμείων) στους πάσης φύσεως και προελεύσεως «λαδωμένους» του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, στους καταπατητές της γης μας, σε όλους αυτούς που ρημάζουν μέχρι σήμερα τα πάντα.
Ωστόσο είναι φυσικό κι επόμενο το θράσος τους να λαμβάνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Αφού τους αφήσαμε να μας βάλουν στη «φάκα», τώρα μπορούν με επιχείρημα την υγεία μας να αρχίσουν να απαγορεύουν. Ίσως έτσι να ξεχάσουμε τα ράντζα, τις ουρές, τα χαλασμένα μηχανήματα, τους θανάτους από έλλειψη μονάδων εντατικής ή και νοσοκομείων σε απομακρυσμένες περιοχές. Μπορεί να ξεχάσουμε, ακόμη, τα ανύπαρκτα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας, τους άθλιους δρόμους, τον κίνδυνο για τη δημόσια υγεία από τον τρόπο διαχείρισης (;) των απορριμμάτων, τα ξεχέρσωμα της γης, τη μεικτή χρήση γης, τη μόλυνση του υπεδάφους και του υδροφόρου ορίζοντα, και ένα σωρό άλλα σοβαρά και σοβαρότερα ανοικτά θέματα υγείας και υγιεινής στη χώρα μας που δημιουργούν ένα νοσολογικό χάρτη όμοιο με τον πολιτικό.
Σήμερα είναι οι μαύρες γάτες –οι καπνιστές, αύριο αυτοί που πίνουν καφέ, αυτοί που διασκεδάζουν, αυτοί που διαβάζουν, αυτοί που σκέφτονται… Παιδεία, πρόληψη, αγωγή υγείας: άγνωστες λέξεις. Αντ΄ αυτών, «πάταξη», «ρουφιανιλίκι» και «επιτροπές».
Προτάσεις
Τριβιζάς, Ευγένιος (2001) Η τελευταία μαύρη γάτα. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Τσιγαρόβηχας, Γεφυρισμοί.
