Αυλαία, ασύστατοι! Αιμορραγούν ως και οι πέτρες, σ’ αυτόν τον άνυδρο καιρό! ΑΥΛΑΙΑ (Γ. Μπλάνας, Στασιωτικό 53o)

13/8/11

Πώς πλάστηκαν τ΄ αστέρια και το φεγγάρι



Ένα παραμύθι από τις Φιλιππίνες (Μιντανάο)

Τα πολύ παλιά χρόνια, εκείνες τις εποχές που ο ουρανός σχεδόν ακουμπούσε στη γη, μια γεροντοκόρη βγήκε έξω να κοπανήσει ρύζι. Πριν αρχίσει τη δουλειά της έβγαλε τα κολιέ και το χτενάκι από τα μαλλιά της και τα κρέμασε στον ουρανό που έμοιαζε με κοράλλι.

Μετά άρχισε τη δουλειά της και κάθε φορά που σήκωνε το γουδοχέρι έδινε μια και στον ουρανό. Κάποια στιγμή όμως, το σήκωσε τόσο ψηλά με αποτέλεσμα ο ουρανός να δεχτεί ισχυρό χτύπημα.

Τότε ήταν που άρχισε να μεγαλώνει, να φουσκώνει και να σηκώνεται, μαζί με τα στολίδια της γερόντισσας που έμειναν εκεί ψηλά καρφωμένα. Οι χάντρες των κομματιασμένων από τα χτυπήματα κολιέ έγιναν αστέρια. Κι όσο για το χτένι, παρασύρθηκε κι εκείνο, και έγινε φεγγάρι.

Απόδοση: α.μ.
Ο πίνακας: Paul Klee Villa R, 1919, Offentliche Kunstsammlung, Berne