Μεγάλος σαν λυκόσκυλο είναι ο ανισόρροπος και επικίνδυνος Γκουλόν, από τα μέρη της Γερμανίας, λέει ο Σκανδιναβός εξερευνητής Olaus Magnus. Και είναι το κεφάλι του και τ΄ αυτιά του σαν μεγάλης γάτας και το πρόσωπό του παχύ με μάτια πεταχτά από την ασωτία. Όσο για τα δόντια και τα νύχια του, κόβουν και σκίζουν σαν ξυράφια. Πυκνό είναι το τρίχωμά του και πολύ καλής ποιότητας.
Γι΄ αυτό οι Γερμανοί φτιάχνουν ωραία γούνινα καπέλα με το τομάρι του. Το κρέας του δεν τρώγεται, αλλά το αίμα του ίσως να είναι αφροδισιακό, λένε. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι καθόλου εύκολο να πιαστεί νεκρός ή ζωντανός.
Πώς περνάει τις μέρες του, λοιπόν, αυτό το ανισόρροπο τέρας; Ακολουθώντας την ακατάσχετη βουλιμία του. Γυρίζει και βρίσκει ψοφίμια ζώων κι ανθρώπων και τρώει τόσο πολύ που τουμπανιάζει και γίνεται σαν μεγάλο τσουβάλι. Και πάει και βρίσκει δυο δέντρα το ένα κοντά στο άλλο, και στριμώχνεται και περνάει ανάμεσά τους με το ζόρι και ξερνάει το φαγητό του κι αδειάζει και τρέχει αμέσως πάλι και βρίσκει άλλα ψοφίμια και ξανατουμπανιάζει απ΄ το πολύ φαΐ, κι άντε πάλι απ΄ την αρχή να ψάχνει να βρει δέντρα για να στριμωχτεί.
Από την Εγκυκλοπαίδεια των Τεράτων του Γιώργου Μπλάνα, στον οποίο ανήκει, επίσης, και η δημιουργία της εικόνας.
