Βασίλι Καντίνσκι. Βουνό. 1909.Νεκροζώντανα πλάσματα είναι τα Γκουλ. Όταν πεθάνει κανένας Άραβας μπορεί να γίνει Γκουλ. Σηκώνεται από τον τάφο του, αλλαγμένος πολύ, άλλο πλάσμα, κι αρχίζει να ψάχνει για κρέας. Τέσσερα Γκουλ χρειάζονται πέντε λεπτά για ν’ αφήσουν μόνο τα κόκαλα ενός ανθρώπου. Είναι πλάσματα κοντά, κοκαλιάρικα, με κιτρινωπά γουρλωτά μάτια, δόντια σαν ξυράφια, μακριά αδύνατα χέρια με νύχια μυτερά και πολύ δυνατά πόδια.
Μπλε ανοιχτό είναι το δέρμα τους, άγαρμπο και πολύ λεπτό. Τις πιο πολλές φορές είναι γυμνά ή φοράνε τα σάβανα με τα οποία θάφτηκαν. Όλο στα νεκροταφεία τριγυρίζουν. Σπάνια απομακρύνονται. Δεν είναι καθόλου έξυπνα και μόλις που μπορούν να πουν μια δυο κουβέντες. Συνεννοούνται με χειρονομίες. Δεν καταλαβαίνουν πόνο, δεν σκοτώνονται με τουφέκια και σπαθιά. Μόνο το φως του ήλιου φοβούνται.
Πίθηκος με πόδια ελαφήσια είναι ο Πανόρν Μαουέξ, που ζει στο ιερό δάσος Ιμάπαν, στα Ιμαλάϊα. Είναι όλος πράσινος και τρέφεται με μπανάνες κι ανανάδες κι έχει όλες τις συνήθειες των πιθήκων και είναι πολύ περίεργος: παντού μπερδεύεται, όταν κάνει βόλτες στην Ινδία και στα γύρω μέρη.
Από την Εγκυκλοπαίδεια των Τεράτων του Γιώργου Μπλάνα.
