Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε τα Χριστούγεννα του 2005 στην εφημερίδα Η ΑΥΓΗ, πριν η σύγκρουση με τα μικροαστικά ανακλαστικά της «ανανεωτικής» Αριστεράς θέσει τον ποιητή Γιώργο Μπλάνα, «εκτός γραμμής». Σήμερα, αφιερώνεται, από τον ίδιο, στους ΓΕΝΝΑΙΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΤΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ.
«Καν Ηρώδης πολεμή κοπιών ανωφελώς,
θρηνήσει δε αψευδώς
ότι το κράτος αυτού καθαιρείται ταχύ».
ΡΩΜΑΝΟΣ Ο ΜΕΛΩΔΟΣ
θρηνήσει δε αψευδώς
ότι το κράτος αυτού καθαιρείται ταχύ».
ΡΩΜΑΝΟΣ Ο ΜΕΛΩΔΟΣ
Ας τρέμουν οι κυρίαρχες τάξεις μπροστά σε μια κομμουνιστική επανάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν σ’ αυτήν παρά μόνο τις αλυσίδες τους. Έχουν όμως να κερδίσουν έναν κόσμο ολόκληρο.
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ
«Έχετε όπλα. Το ίδιο κι εμείς. Έχετε μπαρούτι και βόλια. Το ίδιο κι εμείς. Είσαστε αποφασισμένοι να πολεμήσετε. Το ίδιο κι εμείς˙ θα πολεμήσουμε μέχρι η τελευταία σταγόνα του αίματός μας να ποτίσει αυτό το βοσκοτόπι».
Το μεγαλείο των παραπάνω λόγων ανήκει σε κείνο το είδος αποφασιστικότητας που όλοι αναγνωρίζουμε ως «Θυσία». Οι μεγάλοι, οι γενναίοι, οι δυνατοί, είναι οι αποφασισμένοι να θυσιαστούν. Και οι μικροί, οι δειλοί, οι αδύναμοι; Μα δεν υπάρχουν τέτοιοι. Η μικρότητα, η δειλία, η αδυναμία είναι συμπτώματα μιας αλαλίας.
Ο άνθρωπος που δεν έχει ήχους, εικόνες, σύμβολα και μύθους μεγάλους, γενναίους και δυνατούς, πώς να φωνάξει το μεγαλείο που δίκαια του δόθηκε με την γέννησή του; Γι’ αυτό, φυσικά, ο μύθος του αδύναμου Χριστού, ενός φτωχού μωρού σ’ ένα παχνί, έκανε τους ανθρώπους να «μιλήσουν» το μεγαλείο που έκρυβαν στην ψυχή τους, και γι’ αυτό άλλωστε η θεολογία έσπευσε να βάλει τάξη στον μύθο, να τον ξεδοντιάσει, να τον βουβάνει, να τον καταντήσει ιδεολογία. Γιατί η Ιστορία είναι γεμάτη από περιστατικά στα οποία οι πιο ασήμαντοι, καθημερινοί, φαινομενικά αδύναμοι άνθρωποι είναι έτοιμοι να θυσιαστούν, προκειμένου να μείνουν ελεύθεροι.
Ελεύθερος ήθελε να μείνει ο Osceola, ο ηγέτης των Ινδιάνων Seminole, ο ρακένδυτος, «πρωτόγονος», αγράμματος άνθρωπος, στον οποίον ανήκουν τα λόγια της αρχής. Και δεν τα είπε σε οποιονδήποτε. Τα είπε στον Zachary Taylor, τον μελλοντικό πρόεδρο των Η.Π.Α. Και δεν ήταν μόνο λόγια. Στις 25 Δεκεμβρίου του 1837, τον αντιμετώπισε πλάι στην λίμνη Okeechobee της Florida. Μόνος του; Αυτός ο άγριος, έναν στρατηγό; Όχι. Ο λαός των Seminole αντιμετώπισε το έκτο σύνταγμα του στρατού των Η.Π.Α. Μέσα σε τρεις ώρες χάθηκαν 105 λευκοί στρατιώτες και τρεις (!) ιθαγενείς. Οι γενναίοι Seminole έτρεψαν σε φυγή τους εισβολείς, οι οποίοι πλήρωσαν ακριβά την απρονοησία τους να επιτίθενται σε φτωχούς γεωργούς την ημέρα που οι ιερείς τους έψαλαν υποκριτικά το «Επί γης ειρήνη». Το ράπισμα στην αλαζονεία της κυβέρνησης των Η.Π.Α. μπορεί να μην ήταν αρκετά ισχυρό, ώστε να γλιτώσει τους Seminole από την εξορία και τον εξανδραποδισμό, αλλά φαίνεται πως παραήταν διδακτικό, αφού ακόμη και σήμερα οι 19.000 απόγονοι των μαχητών Seminole αυτοαποκαλούνται «Ο λαός των ανυπότακτων».
Πραγματικά, ταυτότητα αυτού του λαού υπήρξε αποκλειστικά η βούλησή του για ελευθερία. Οι Seminole δεν είχαν κοινή καταγωγή, γλώσσα και θρησκεία. Είχαν μόνο γη και διάθεση να συμβιώσουν αρμονικά. Αποτελούνταν από Ινδιάνους διαφόρων φυλών, φυγάδες Αφρικανούς σκλάβους και μιγάδες διαφόρων συνδυασμών. Από τις αρχές του 17ου αιώνα, οι Ισπανοί άποικοι της Florida προσπαθούσαν να «εκπαιδεύσουν» τους Ινδιάνους στο δουλοκτητικό σύστημα. Εκείνοι αγόραζαν νέγρους, αλλά δεν είχαν τρόπο να τους χρησιμοποιήσουν, αφού η οικονομία τους ήταν κατά βάση οικιακή και οι θεσμοί τους δεν προέβλεπαν κάτι ανάλογο.
Μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα, οι νέγροι είχαν μετατραπεί σε ελεύθερους «Μαύρους Ινδιάνους». Έφεραν όπλα και είχαν όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των πρώην ιδιοκτητών τους. Παράλληλα, όσοι σκλάβοι κατάφερναν ν’ αποδράσουν από τις φυτείες κατέφευγαν με τις οικογένειές τους στα χωριά των Seminole. Η πρώτη αντίδραση των δουλοκτητών, όταν είδαν τον πληθυσμό των Seminole να αυξάνεται επικίνδυνα, ήταν η «αυτοδικία». Προσπάθησαν να πάρουν πίσω τους σκλάβους, αλλά δεν κατάφεραν τίποτε. Στη συνέχεια στράφηκαν προς τον «νόμο», τον ομοσπονδιακό στρατό.
Επί μία εικοσαετία, οι Seminole απέκρουαν συνεχώς τις επιθέσεις του στρατού. Τελικά, παρά την λυσσαλέα αντίσταση, αναγκάστηκαν να πάρουν τον δρόμο της εξορίας, προς την Oklahoma. Μετά την μάχη της λίμνης Okeechobee, ο Osceola συνελήφθη, καταδικάστηκε, φυλακίστηκε, και πέθανε δέσμιος την επόμενη χρονιά. Οι Seminole συνέχισαν να πολεμούν ακόμη και στην εξορία τους. Οι βάρβαροι «πολιτισμένοι» εφάρμοσαν τακτική συστηματικής γενοκτονίας στους «πολιτισμένους» βαρβάρους.
Εκατόν εξήντα οκτώ χρόνια μετά από εκείνα τα Χριστούγεννα, η νέα Ρώμη, για να ολοκληρώσει το «εκπολιτιστικό» έργο της, προσπαθεί να μετατρέψει το ιερό για τους σύγχρονους Seminole πεδίο μάχης της 25ης Δεκεμβρίου του 1837 σε εμπορικό κέντρο. Φυσικά, ο «λαός των ανυπότακτων» ανθίσταται με όλα τα μέσα που διαθέτει. Και διαθέτει αρκετά: ανδρεία, αγάπη για τον πλησίον, πνεύμα συνεργασίας, ειλικρινή αφοσίωση στα σύμβολά του, πίστη στην δύναμη του ανθρώπου να ορίζει την ζωή του, αποφασιστικότητα, αυτοθυσία.
