Τις μέρες αυτές οι Ευρωπαίοι έχουν επιδοθεί σε ένα απίστευτο σούρτα φέρτα με το επιχείρημα της «θεραπείας» της ελληνικής οικονομίας που σε όλους, λίγο ή περισσότερο, δημιουργεί ένα αίσθημα δυσφορίας. Σε ορισμένους δε, όπως εμείς, που δεν φημιζόμαστε και για την εκτίμησή μας προς το μόρφωμα «Ευρωπαϊκή Ένωση», η δυσφορία καταλήγει σε οργή καθώς αισθανόμαστε ως να πηγαίνουμε στην τουαλέτα συντροφιά με έναν «εταίρο».
Ο καλός φίλος και συνιστολόγος Fegia [1] βρήκε έναν κομψό τρόπο να μας ρίξει τη φιτιλιά προτείνοντάς μας ένα εξαιρετικό φιλμ προς αποφυγήν των γραβατομένων τεχνοκρατών που αλωνίζουν τα ταμεία μας –και τις τουαλέτες μας. Ε, κάτι τέτοιο κάναμε λοιπόν κι εμείς ωστόσο συγκυριακά(;) ξεφυλλίσαμε και διάφορα «ξεχασμένα» βιβλία, κάναμε κι ένα σερφάρισμα στο διαδίκτυο, ακούσαμε και μουσική, ίσα για να νιώσουμε λίγο αγωνιστικό παλμό, από ΄κείνον που λείπει τα τελευταία χρόνια –και ως παλμός και ως αγωνιστικός.
Ο Κώστας άκουσε λατινοαμερικάνικα τραγούδια, ύμνους στον Τσε, εγώ άκουσα κάποιους άλλους ύμνους, «ξεχασμένοι» κι αυτοί, και πήραμε λίγο τα ΄πάνω μας. Ωστόσο η σημερινή μας αναφορά δεν έχει να κάνει με τις δόσεις «επαναστατικότητας». Μεταξύ των βιβλίων που ξεφυλλίσαμε ήταν και το δικό μας Ευαγγέλιο και για το οποίο δεχόμαστε όποιο χαρακτηρισμό χωρίς να μας ακουμπά. Αναφερόμαστε φυσικά στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο που τείνει σιγά σιγά να ξεχνιέται και να αντικαθίσταται –πιο τραγικό- από αριστερόστροφες γκλαμουριές και ευκαιριακή καινομανία.
Στην έκδοση του «Αλφειού», μετάφραση και εισαγωγή Γιάννης Κορδάτος, περιλαμβάνεται η Προκήρυξη του 1848 που αφορούσε στις διεκδικήσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας. Μια προκήρυξη εποχής μεγάλων κοινωνικών εξεγέρσεων, και στη χώρα μας [2], η οποία ξεκινούσε με τη γνωστή φράση «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε». Αυτό λοιπόν το κείμενο ξαναδιαβάσαμε και το ερωτηματικό «Μα τίποτα δεν άλλαξε;» μας δημιουργήθηκε για μια ακόμα φορά.
Σας αφήνουμε να διαβάσετε ένα απόσπασμά της, όχι τίποτ΄ άλλο, αλλά για να μας πείτε αν υπερβάλλουμε με τον προβληματισμό μας, ειδικά σήμερα που οι Τράπεζες, και τα ακόρεστα ιδιωτικά συμφέροντα αφού έκαναν τη ζημιά τους σε βάρος μας, μάς ζητούν να τους αποζημιώσουμε κιόλας. Ειδικά σήμερα που ακόμα και οι Δημόσιοι Υπάλληλοι κατατάσσονται απροκάλυπτα σε κατηγορίες διαφόρων ταχυτήτων –μεγάλος καημός μου κι αυτός-, που η Εκκλησία εξακολουθεί να εξουσιάζει, που η εκπαίδευση βρίσκεται στο ναδίρ της, σήμερα που η δικαιοσύνη αποτελεί γοητευτική φιγούρα από το χέρι των λόγιων.
Αφαιρέστε λοιπόν τη χώρα (Γερμανία) και σκεφτείτε αν έχουμε άδικο: Πόσα έχουν αλλάξει από το 1848 μέχρι σήμερα; Κι αν έχουμε παραλείψει τα πρώτα άρθρα που αναφέρονται κυρίως στη φεουδαρχία[3] το κάναμε για συντομία και όχι για άλλο λόγο. Εξάλλου τα δάση και τα μνημεία μας ακόμα με αυτό το σύστημα διαπραγματεύονται. .
.
Ο καλός φίλος και συνιστολόγος Fegia [1] βρήκε έναν κομψό τρόπο να μας ρίξει τη φιτιλιά προτείνοντάς μας ένα εξαιρετικό φιλμ προς αποφυγήν των γραβατομένων τεχνοκρατών που αλωνίζουν τα ταμεία μας –και τις τουαλέτες μας. Ε, κάτι τέτοιο κάναμε λοιπόν κι εμείς ωστόσο συγκυριακά(;) ξεφυλλίσαμε και διάφορα «ξεχασμένα» βιβλία, κάναμε κι ένα σερφάρισμα στο διαδίκτυο, ακούσαμε και μουσική, ίσα για να νιώσουμε λίγο αγωνιστικό παλμό, από ΄κείνον που λείπει τα τελευταία χρόνια –και ως παλμός και ως αγωνιστικός.
Ο Κώστας άκουσε λατινοαμερικάνικα τραγούδια, ύμνους στον Τσε, εγώ άκουσα κάποιους άλλους ύμνους, «ξεχασμένοι» κι αυτοί, και πήραμε λίγο τα ΄πάνω μας. Ωστόσο η σημερινή μας αναφορά δεν έχει να κάνει με τις δόσεις «επαναστατικότητας». Μεταξύ των βιβλίων που ξεφυλλίσαμε ήταν και το δικό μας Ευαγγέλιο και για το οποίο δεχόμαστε όποιο χαρακτηρισμό χωρίς να μας ακουμπά. Αναφερόμαστε φυσικά στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο που τείνει σιγά σιγά να ξεχνιέται και να αντικαθίσταται –πιο τραγικό- από αριστερόστροφες γκλαμουριές και ευκαιριακή καινομανία.
Στην έκδοση του «Αλφειού», μετάφραση και εισαγωγή Γιάννης Κορδάτος, περιλαμβάνεται η Προκήρυξη του 1848 που αφορούσε στις διεκδικήσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας. Μια προκήρυξη εποχής μεγάλων κοινωνικών εξεγέρσεων, και στη χώρα μας [2], η οποία ξεκινούσε με τη γνωστή φράση «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε». Αυτό λοιπόν το κείμενο ξαναδιαβάσαμε και το ερωτηματικό «Μα τίποτα δεν άλλαξε;» μας δημιουργήθηκε για μια ακόμα φορά.
Σας αφήνουμε να διαβάσετε ένα απόσπασμά της, όχι τίποτ΄ άλλο, αλλά για να μας πείτε αν υπερβάλλουμε με τον προβληματισμό μας, ειδικά σήμερα που οι Τράπεζες, και τα ακόρεστα ιδιωτικά συμφέροντα αφού έκαναν τη ζημιά τους σε βάρος μας, μάς ζητούν να τους αποζημιώσουμε κιόλας. Ειδικά σήμερα που ακόμα και οι Δημόσιοι Υπάλληλοι κατατάσσονται απροκάλυπτα σε κατηγορίες διαφόρων ταχυτήτων –μεγάλος καημός μου κι αυτός-, που η Εκκλησία εξακολουθεί να εξουσιάζει, που η εκπαίδευση βρίσκεται στο ναδίρ της, σήμερα που η δικαιοσύνη αποτελεί γοητευτική φιγούρα από το χέρι των λόγιων.
Αφαιρέστε λοιπόν τη χώρα (Γερμανία) και σκεφτείτε αν έχουμε άδικο: Πόσα έχουν αλλάξει από το 1848 μέχρι σήμερα; Κι αν έχουμε παραλείψει τα πρώτα άρθρα που αναφέρονται κυρίως στη φεουδαρχία[3] το κάναμε για συντομία και όχι για άλλο λόγο. Εξάλλου τα δάση και τα μνημεία μας ακόμα με αυτό το σύστημα διαπραγματεύονται. .
.
Ένα βίντεο που μας άρεσε πολύ προερχόμενο, προφανώς, από τη γειτονική μας Ιταλία. Το παρελθόν με το παρόν σε πλήρη συσχετισμό με πρωταγωνιστικό ρόλο στην Pandiera Rossa. Ως λάτρεις του ποδοσφαίρου, επισημαίνουμε πως οι κερκίδες που προβάλλονται είναι πλήρεις φιλάθλων, φυσικά, της Λιβόρνο.
ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ του 1848
ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Μετάφραση Γιάννης Κορδάτος, από το Κομουνιστικό Μανιφέστο, εκδόσεις Αλφειός, Αθήνα,χ.χ.
Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθήτε
[…] Όλα τούτα τα μέτρα, που αναφέρονται στα άρθρα 6,7,8 και 9 θα εφαρμοστούν για να ελαττωθούμε τα δημόσια και τ΄ άλλα βάρη των χωρικών και μικροπαχτωτών[4], χωρίς όμως να λιγοστέψουν τα μέσα που χρειάζονται για να πληρώνουνται οι κρατικές δαπάνες και χωρίς να βάλουν σε κίνδυνο την παραγωγή.
Ο καθαυτό γαιοχτήμονας (τσιφλικάς), που δεν είναι ούτε χωρικός ούτε παχτωτής, δεν έχει κανένα μερδικό στην παραγωγή. Έτσι η κατανάλωσή του είναι απλή κατάχρηση.
10. Στη θέση όλων των ιδιωτικών Τραπεζών θα μπη μια κρατική Τράπεζα, που η αξία του χαρτονομίσματός της θα ορίζεται απ΄ το νόμο. Το μέτρο τούτο διευκολύνει το διακανονισμό της πίστης προς όφελος του λαού και υποσκάφτει έτσι την κυριαρχία των μεγάλων παραδούχων. Αντικατασταίνοντας σιγά σιγά το χρυσάφι και το ασήμι με το χαρτονόμισμα, κάνει πιο φτηνό το απαραίτητο μέσο της αστικής συναλλαγής, το καθολικό ανταλλαχτικό μέσο, κι επιτρέπει να χρησιμοποιηθή το χρυσάφι και το ασήμι στις εξωτερικές σχέσεις. Το μέτρο τούτο είναι στο κάτω της γραφής αναγκαίο, για να καθηλώση τα συμφέροντα της συντηρητικής μπουρζουαζίας στην Επανάσταση.
11. Όλα τα μεταφορικά μέσα: σιδηρόδρομοι, βαπόρια, κανάλια, δρόμοι, κλπ. τα παίρνει το Κράτος στα χέρια του. Θα γίνουν κρατική ιδιοχτησία και θα μπουν στη διάθεση της φτωχολογιάς δωρεάν.
12. Στο μισθολόγιο όλων των κρατικών υπαλλήλων δεν χωρεί καμμιά διάκριση, εχτός από τους οικογενειάρχες υπαλλήλους, κείνους δηλαδή που έχουν πιο πολλές ανάγκες. Αυτοί θα παίρνουν μιστό μεγαλύτερο απ΄ τους άλλους.
13. Πλέριος διαχωρισμός της Εκκλησίας απ΄ το Κράτος. Οι κληρικοί όλων των δογμάτων θα πληρώνονται μονάχα απ΄ τις Κοινότητες που θεληματικά θα ιδρυθούν (από τους πιστούς).
14. Περιορισμός του κληρονομικούς δικαιώματος.
15. Εφαρμογή βαριάς προοδευτικής φορολογίας και κατάργηση των φόρων κατανάλωσης.
16. Ίδρυση εθνικών εργαστηρίων. Το κράτος εξασφαλίζει την ύπαρξη σ΄ όλους τους εργάτες και φροντίζει (για τη συντήρηση) εκείνων που είναι ανίκανοι για δουλειά.
17. Καθολική εκπαίδεψη δωρεάν.
Για το συμφέρον του γερμανικού προλεταριάτου, των μικροαστών και μικροχωρικών, είναι ανάγκη να δουλέψουμε μ΄ όλα μας τα δυνατά για την επιβολή των μέτρων που αναφέραμε πιο πάνω.
Γιατί μονάχα με την πραγματοποίησή τους θα μπορέσουν τα εκατομμύρια, που μέσα στη Γερμανία ως τα τώρα στάθηκαν οι σκλάβοι της εκμετάλλευσης των λίγων και οι λίγοι τούτο θα προσπαθήσουν και στο μέλλον να τους κρατήσουν υπόδουλους, να αποχτήσουν το δίκαιό τους και τη δύναμη που αξίζει σα δημιουργούς του πλούτου ολόκληρου.
Η Επιτροπή
Καρλ Μάρξ, Καρλ Σάππερ, Χ, Μπάουερ, Φριντρ. Ένγκελς, Ι. Μολλ, Β. Βολφ[5]
Σημειώσεις μας
[1] Η πρόταση του Fegia με τίτλο: Στο πέρασμα του χρόνου. Blog Creation.
[2] Την μετεπαναστατική περίοδο 1830-1875 οι κοινωνικοί αγώνες τάραξαν την επικράτεια. Σε αρκετούς από αυτούς έχουμε αναφερθεί κατά καιρούς και προσφάτως στο γεγονός της απόπειρας δολοφονίας κατά της Αμαλίας. Αναλυτικά για τις εξεγέρσεις σε Άνδρο, Κεφαλονιά, Αίγινα, Τήνο, Κύθνο, Εύβοια, Μάνη, Μεσσηνία, Αρκαδία, Σάμο, Ύδρα, Σπέτσες, Σύρο, Αιτωλοακαρνανία, Πελοπόννησο, Στερεά Ελλάδα, Ναύπλιο και αλλού, όπως και για τους πρωτεργάτες βλ. στις «προτάσεις».
[3] Στα πρώτα άρθρα αναφέρεται στο ενιαίο και αδιαίρετο της Γερμανίας, στο δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι από τα 21 έτη, στη βουλευτική αποζημίωση ώστε να μπορούν και οι εργάτες να συνεδριάζουν στη Βουλή, σε παραγωγικό στρατό και στην κρατικοποίηση της γης και των υποθηκών.
[4] Παχτωτής ή πακτωτής: ο μισθωτής αγροτικού κτήματος που έχει το δικαίωμα χρήσης και κάρπωσης.
[5] Οι Σάππερ, Μπάουερ, Μολ και Βολφ αποτελούσαν τον κεντρικό πυρήνα της «Ένωσης των Κομμουνιστών» τα μέλη της οποίας το πρώτο ήμισυ του 19ου αιώνα δραστηριοποιήθηκαν στην Ευρώπη, κινούμενοι μεταξύ Παρισιού, Λονδίνου, Βρυξελών και γερμανικών πόλεων.
Προτάσεις e-ανάγνωσης
-Φρ. Ένγκελς, Για την ιστορία της ένωσης των κομμουνιστών, από το Πολιτικό Καφενείο, όπου περιλαμβάνονται και άλλα άρθρα της προκήρυξης.
.
-Καρλ Μαρξ - Φρίντριχ Ένγκελς: Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος, από το ελληνικό τμήμα του Αρχείου των Μαρξιστών στο Internet.
.
-Καρλ Μαρξ - Φρίντριχ Ένγκελς: Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος, από το ελληνικό τμήμα του Αρχείου των Μαρξιστών στο Internet.
.
- Για μια ιστορία του Αναρχικού Κινήματος στην Ελλάδα και ειδικότερα το 2ο κεφάλαιο Κοινωνικοί Αγώνες 1830-1875, στον Βραχόκηπο.
.
