Γκερνίκα, 1937, Πάμπλο Πικάσο (25 Οκτωβρίου 1881 - 8 Απριλίου 1973)
Και ακροάζεται∙ αλλά τη νυχτική γαλήνη δεν αντίσκοβε μήτε φωνή, μήτε κλάψα,
μήτε αναστεναγμός∙ ήθελε πεις ότι είχε παύσει η ζωή∙ οι ήρωες είναι ενωμένοι
και, μέσα τους λόγια λένε
Για την αιωνιότητα, που μόλις τα χωράει∙
Στα μάτια και στο πρόσωπο φαίνονται οι στοχασμοί του∙
Τους λέει μεγάλα και πολλά η τρίσβαθη ψυχή τους.
Αγάπη κι έρωτας καλού τα σπλάχνα τους τινάζουν.
Τα σπλάχνα τους κι η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν∙/
Γλυκιά κι ελεύθερ' η ψυχή σα να 'τανε βγαλμένη,
Κι υψώναν με χαμόγελο την όψη τη φθαρμένη.
Διονυσίου Σολωμού
(8 Απριλίου 1798 - 9 Φεβρουαρίου 1857)
Σχεδίασμα Β, απόσπασμα 9
