Ένα παραμύθι των Αφρικανών και των Αφροαμερικανών
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ο Λαγός περπατούσε στο δρόμο μονολογώντας και χαζογελώντας. Ξαφνικά άκουσε έναν περίεργο θόρυβο και σταμάτησε. Πράγματι άκουγε ένα μουρμουρητό! Αν και το άκουγε πολύ κοντά του, δεν μπορούσε να καταλάβει από που προερχόταν. Δεν διέκρινε και καμιά κίνηση γύρω του, άλλωστε. Έκανε απόλυτη ησυχία για να αφουγκραστεί και ναι! άκουσε μια κραυγή από το πουθενά να λέει: «Θεούλη μου! Θεούλη μου! Δεν υπάρχει επιτέλους κάποιος να με βοηθήσει;» .
Ήταν σίγουρος πια ότι κάποιος φώναζε σε βοήθεια όταν η κραυγή, από το πουθενά, επαναλήφθηκε λέγοντας αυτή τη φορά: «Θεούλη μου! Θεούλη μου. Σε παρακαλώ, κάποιε, έλα να με βοηθήσεις».
Ο Λαγός τέντωσε τ΄ αυτιά του και απάντησε: «Ποιος είσαι, τελικά, και τι σου συμβαίνει;».
«Σε παρακαλώ, Κάποιε, τρέχα εδώ!».
Ο Λαγός αφού στάθηκε στα τρία πόδια, ώστε αν συμβεί κάτι να μπορέσει να τρέξει γρήγορα, του φώναξε: «Τι τρέχει με εσένα και που είσαι;»
«Σε παρακαλώ, Κάποιε, τρέχα εδώ να βοηθήσεις ένα φτωχό και άθλιο πλάσμα. Είμαι κάτω από αυτόν τον μεγάλο βράχο που βλέπεις μπροστά σου».
Ο Λαγός μάζεψε το φράκο του και σύρθηκε τότε να κοιτάξει κάτω από το βράχο. Και ποιον νομίζετε ότι είδε εκεί; Κανείς σ΄ ολόκληρο τον κόσμο, παρά μόνο ο Λαγός, και μόνο σε εκείνο το μέρος, δεν είχε αντικρίσει τέτοιο πράγμα. Εκεί, βρισκόταν χωμένος ο Λύκος και για καλή του τύχη, ο βράχος στεκόταν ίσα-ίσα από πάνω του. Κι αν θέλετε να μάθετε πώς ο βράχος δεν έλιωσε το Λύκο, θα πρέπει να ρωτήσετε κάποιον που να ξέρει περισσότερα πράγματα για το πώς και τι, γιατί φυσιολογικά έπρεπε να τον είχε λιώσει. Όμως, όχι μόνο δεν είχε συμβεί κάτι τέτοιο αλλά ο Λύκος ήταν εκεί ζωντανός και είχε και μια φωνή που μπορούσε να ξυπνήσει άνθρωπο χιλιόμετρα μακριά! Και ήταν τόσο μόνος που έκανε το Λαγό να τον λυπηθεί τόσο που χωρίς πολλές-πολλές σκέψεις αποφάσισε να τον βοηθήσει.
Χώθηκε, λοιπόν, κάτω από το βράχο για να δει τι μπορούσε να κάνει. Όταν έφθασε κοντά του, ο Λύκος τον ικέτευε να τον βοηθήσει να μετακινήσουν το βράχο κι εκείνος του είπε ότι θα το κάνει. Μετά απ΄ αυτό, ο Λύκος άρχισε να τον ευχαριστεί για το έλεος και φωνάζοντας δυνατά, του είπε να μη βιαστεί, μπας και πέσει ο βράχος και τον καταπλακώσει. Έτσι ο Λαγός σιγά-σιγά με τη βοήθεια ενός κούτσουρου κύλησε λίγο το βράχο και ο Λύκος πετάχτηκε έξω. Βγαίνοντας κοιτάχτηκε μήπως είχε πάθει κάτι και μόλις βεβαιώθηκε ότι όλα ήταν εντάξει, άρπαξε το Λαγό από το σβέρκο! Εκείνος ο δύστυχος κλώτσαγε αλλά μάταια. Μα εκείνος τον κράταγε τόσο σφιχτά που δεν μπορούσε να κάνει τίποτε∙ ίσα που ανάσανε.
«Αδελφέ Λύκε», του είπε, «μ΄ αυτόν τον τρόπο ανταμείβεις κάποιον που σου έσωσε τη ζωή;».
Ο Λύκος γελώντας απάντησε:
«Καλά, θα σε ευχαριστήσω Λαγέ, και μετά θα σε κάνω μια μπουκιά!».
«Αν ξαναπείς τέτοια πράγματα, Λύκε, στ΄ ορκίζομαι ότι δεν πρόκειται ποτέ, μα ποτέ, ξανά να σε βοηθήσω, όσο ζω».
Ο Λύκος γέλασε πιο δυνατά και που είπε: «Δεν θα χρειαστεί Λαγέ. Δεν θα χρειαστεί. Δεν θα χρειαστεί ποτέ να μου κάνεις άλλη χάρη μέχρι να πεθάνεις».
Εκείνος αφού το ξανασκέφτηκε του λέει: «Στα μέρη μου αυτό που κάνεις είναι αντίθετο με το νόμο που λέει ότι απαγορεύεται να σκοτώσεις εκείνον που σου έσωσε τη ζωή και νομίζω ότι αυτό ισχύει κι εδώ».
Ο Λύκος φάνηκε προβληματισμένος γιατί δεν ήταν σίγουρος αν ίσχυε ή όχι αυτός ο νόμος και ο Λαγός άδραξε την ευκαιρία να του προτείνει να συμβουλευθούν τη γριά σοφή νεροχελώνα η οποία θα δικάσει την περίπτωσή τους. Ο κατά τα άλλα νομοταγής Λύκος, δέχθηκε ευχαρίστως αυτή τη λύση. Έτσι ξεκίνησαν για το σπίτι της γριάς χελώνας. Όταν έφθασαν εκεί, ο Λύκος εξέθεσε τις απόψεις του και ο Λαγός τις δικές του. Η σοφή χελώνα έβαλε τα γυαλιά της, ξερόβηξε και τους είπε: «Kάτι με προβληματίζει στην περίπτωσή σας και έχω επιφυλάξεις. Για να πάρω θέση θα πρέπει να με πάτε ακριβώς εκεί που έγινε το περιστατικό ώστε να δω το σημείο που ήσουν Λύκε όταν σε βρήκε ο Λαγός».
Σύμφωνοι και οι δυο, συνόδευσαν τη γριά χελώνα μέχρι το μεγάλο βράχο που είχε πέσει πάνω στο Λύκο.
Η χελώνα έκανε μια βόλτα γύρω από το βράχο ώσπου βρέθηκε στο σημείο που ο Λαγός είχε βάλει το κούτσουρο για να τον ανασηκώσει. Εκεί ακριβώς γύρισε και τους είπε: «Κύριοι, ειλικρινά απεχθάνομαι τις αναπαραστάσεις, αλλά για να μάθω πώς ακριβώς παγιδεύτηκες Λύκε θα πρέπει να ξαναμπείς κάτω από το βράχο. Εμείς οι ηλικιωμένοι θέλουμε να ξέρουμε που ακριβώς είναι το πρόβλημα» είπε και συνέχισε φιλοσοφώντας, «και γηράσκω αεί διδασκόμενη».
Ο Λύκος πήρε θέση για να της δείξει σε ποιο σημείο ακριβώς βρισκόταν όταν τον βρήκε ο Λαγός, και άλλοι κύλησαν το βράχο πάνω του. Η χελώνα γύρισε γύρω - γύρω το βράχο εξετάζοντας την κατάσταση. Μετά έκατσε και άρχισε να χαράζει την άμμο, σαν να σκεφτόταν κάτι άλλο. Ο Λύκος άρχισε τότε να διαμαρτύρεται: «Ω, Αδελφή Χελώνα. Αυτό κουνιέται και είναι πολύ βαρύ!».
Η χελώνα όμως συνέχισε να σχεδιάζει στην άμμο.
«Ω, Αδελφή Χελώνα. Αυτό κουνιέται και μου κόβει την ανάσα!», ξαναφώναξε ο Λύκος.
Η Χελώνα γυρνάει τότε στο Λαγό και του λέει κατηγορηματικά: «Το άδικο είναι δικό σου Λαγέ! Δεν είχες καμιά δουλειά να ενοχλήσεις το Λύκο, εφόσον εκείνος δεν σε πείραξε. Εκείνος έκανε τη δουλειά του κι εσύ όφειλες να κάνεις τη δική σου».
Ο Λαγός ντροπιάστηκε αλλά η Χελώνα εξακολούθησε να του απευθύνεται κατηγορώντας τον: «Όταν το πρωί πέρασες από αυτό το δρόμο, σίγουρα κάπου πήγαινες και να συνεχίσεις να πηγαίνεις. Ο Λύκος δεν πήγαινε πουθενά, και δεν θα πάει ούτε τώρα. Τον βρήκες κάτω από το βράχο, και κάτω από το βράχο πρέπει να τον αφήσεις».
Έτσι συνέχισαν τη ζωή τους, αυτοί καλά κι ο λύκος χειρότερα. Ευχηθείτε όμως, τα άλλα ζώα που θα διαβούν τον ίδιο δρόμο να προσπεράσουν τον "καημένο" το Λύκο. Γιατί αλλιώς… μαύρος Λύκος που τα έφαγε…
Ενδιαφέρουσα σημείωση
Ο Br΄er (αδελφός) Rabbit είναι ένας μπαγαπόντης χαρακτήρας λαϊκών παραμυθιών των Αφρικανών, Αφροαμερικανών και Αυτόχθονων Αμερικανών της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ. Τα παραμύθια αυτά βρήκαν μεγάλη απήχηση τα χρόνια της δουλείας στις ΗΠΑ και μεταφέρθηκαν από τον Τζόελ Τσάντλερ Χάρις στο Τραγούδι του Νότου. Ο Λαγός αποτελεί τον πιο ολοκληρωμένο χαρακτήρα των παραμυθιών, σε σχέση με τα άλλα ζώα, και βρίσκεται μόνιμα αντιμέτωπος με τους Br΄er Αλεπού, Br΄er Λύκο και Br΄er Αρκούδα, αλλά πάντα νικητής, δηλώνοντας με τον τρόπο αυτό την ελπίδα των αφροαμερικανών για απελευθέρωση. Ο Br΄er Rabbit, χωρίς απόστροφο στο προσωνύμιό του (Brer) υπήρξε για πολλά χρόνια ένας πολυαγαπημένος χαρακτήρας του Disney. Θεωρείται μάλιστα ως εξάδελφος του γνωστού μας Roger Rabbit και η απόσυρσή του, παρά την τεράστια επιτυχία του, συσχετίστηκε και με το ρατσισμό επειδή είχε πολύ μεγαλύτερη απήχηση στους Αφροαμερικανούς.
Απόδοση Α.Μ.
Χαρισμένο στον Βάκχο
Χαρισμένο στον Βάκχο
