O Άρης Βελουχιώτηςπραγματικό όνομα Θανάσης Κλάρας
27/8/1905 -15ή16/06/1945
Εδώ ισχύει το "μια εικόνα χίλιες λέξεις". Δεν γράφουμε. Απλά αποθέτουμε στην εικόνα του ένα κόκκινο τριαντάφυλλο και αφήνουμε τους στίχους του Νικηφόρου Βρεττάκου να μιλήσουν. Γιατί ο Άρης έφυγε μικρός, νέος. Και ο αγωνιστής αυτός έλειψε πραγματικά από την Αριστερά αλλά και από την Ελλάδα.
Πάνω στο χώμα το δικό σου λέμε τ' όνομά μας.
Πάνω στο χώμα το δικό σου σχεδιάζουμε τους κήπους και τις
πολιτείες μας.
Πάνω στο χώμα σου Είμαστε. Έχουμε πατρίδα.
Έχω κρατήσει μέσα μου την τουφεκιά σου.
Γυρίζει μέσα μου ό φαρμακερός ήχος του πολυβόλου.
Θυμάμαι την καρδιά σου που άνοιξε κι' έρχονται στο μυαλό μου
κάτι εκατόφυλλα τριαντάφυλλα
που μοιάζουνε σαν ομιλία του απείρου προς τον άνθρωπο.
Έτσι μας μίλησε ή καρδιά σου.
Κι΄ είδαμε πως ο κόσμος είναι μεγαλύτερος
κι΄ έγινε μεγαλύτερος για να χωρά ή αγάπη.
Το πρώτο σου παιχνίδι, Εσύ.
Το πρώτο σου αλογάκι, Εσύ.
Έπαιξες τη φωτιά. Έπαιξες το Χριστό.
Έπαιξες τον Άι - Γιώργη και το Διγενή.
Έπαιξες τους δείχτες του ρολογιού πού κατεβαίνουν απ' τα
μεσάνυχτα.
Έπαιξες τη φωνή της ελπίδας εκεί που δεν υπήρχε φωνή.
Η πλατεία ήταν έρημη. Η πατρίδα είχε φύγει.
Ήταν καιρός! Δε βάσταξε η καρδιά σου περισσότερο!
Ν' ακούς κάτω απ΄ τη στέγη σου τ΄ ανθρώπινα μπουρμπουνητά
της Ευρώπης!
Άναψες κάτω απ΄ το σακάκι σου το πρώτο κλεφτοφάναρο.
Καρδιά των καρδιών! Σκέφτηκες τον ήλιο και προχώρησες...
Ανέβηκες στο πεζοδρόμιο κι΄ έπαιξες τον Άνθρωπο!
Προτείνουμε
«Άρης ο αρχηγός των ατάκτων» του Διονύση Χαριτόπουλου
Αφιέρωμα στον Άρη από τον Αστυάνακτα
