Αυλαία, ασύστατοι! Αιμορραγούν ως και οι πέτρες, σ’ αυτόν τον άνυδρο καιρό! ΑΥΛΑΙΑ (Γ. Μπλάνας, Στασιωτικό 53o)

15/10/08

H Λύκαινα

Pollock Jackson, Η Λύκαινα (1943), Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Νέα Υόρκη


ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΠΟΤΕ ένας μύλος που δεν τον πλησίαζε κανείς, επειδή εκεί κατοικούσε μόνιμα ένας θηλυκός λύκος. Μόνο ένας στρατιώτης, πήγε μια φορά εκεί για να κοιμηθεί. Άναψε φωτιά, ανέβηκε πιο πάνω, στη σοφίτα, άνοιξε μια τρύπα στο πάτωμα με ένα μεγάλο ξυλοτρύπανο και έκατσε εκεί να κρυφοκοιτάζει.

Δεν πέρασε πολλή ώρα και κατέφθασε μια λύκαινα. Αφού κοίταξε γύρω της και δεν βρήκε κάτι να φάει, πλησίασε στη φωτιά και είπε: «Προβιά πέσε! Προβιά πέσε! Προβιά πέσε!». Σηκώθηκε στα πίσω πόδια της, και τότε η προβιά της έπεσε στο πάτωμα. Εκείνη τη μάζεψε και μόλις την κρέμασε σε ένα ξύλινο κρεμαστάρι, από το σώμα της αναδύθηκε μια λυγερή κοπέλα.

Το κορίτσι πήγε και ξάπλωσε κοντά στη φωτιά. Όταν την πήρε ο ύπνος, ο στρατιώτης που την παρακολουθούσε όλη αυτήν την ώρα κατέβηκε από τη σοφίτα, άρπαξε το τομάρι και το κάρφωσε γρήγορα στη ρόδα του μύλου. Μετά ξαναγύρισε φωνάζοντας: «Καλημέρα, δεσποινίς! Τι κάνετε;». Εκείνη τότε άρχισε να ουρλιάζει: «Προβιά έλα σε μένα! Προβιά έλα σε μένα! Προβιά έλα σε μένα! ». Μάταια όμως! Το τομάρι δεν μπορούσε να κατέβει, γιατί ήταν καρφωμένο.

Ο στρατιώτης και η κοπέλα παντρεύτηκαν κι απέκτησαν δύο γιους. Όταν μια μέρα ο μεγαλύτερος άκουσε τυχαία ότι η μάνα του ήταν λύκος, έτρεξε και της είπε: «Μαμά! Μαμά! Έχω ακούσει ότι είσαι λύκος.» Η μάνα του, τού απάντησε τότε: «τι αηδίες είναι αυτές που λες; Πώς σου πέρασε από το μυαλό ότι μπορεί να είμαι λύκος;»

Ένα πρωί, ο μικρός παρακάλεσε τον πατέρα του, να πάνε μαζί στο χωράφι. Έτσι κι έγινε. Σαν έφτασαν εκεί, γυρνάει και ρωτάει τον πατέρα του: «Μπαμπά, είναι αλήθεια ότι η μάνα μας είναι λύκος;». «Ναι, αλήθεια είναι» του απάντησε εκείνος. «Και που είναι η προβιά της; Δεν υπάρχει;», συνέχισε. «Στη ρόδα του μύλου είναι καρφωμένη», του λέει τότε ο πατέρας του.

Όταν τέλειωσαν τις δουλειές τους και γύρισαν στο σπίτι, μπήκε πρώτος ο μικρός φωνάζοντας: «Μαμά! Μαμά! Είσαι λύκος! Ξέρω που είναι και η προβιά σου!». «Και που είναι η προβιά μου;», τον ρώτησε αμέσως εκείνη. «Στη ρόδα του μύλου είναι καρφωμένη, μαμά». «Σ΄ ευχαριστώ, γιόκα μου, που μ΄ έσωσες», του είπε εκείνη, κι από τότε έφυγε μακριά και κανείς δεν ξανάκουσε γι΄ αυτήν.

Η Λύκαινα, ένα παραμύθι από την Κροατία, αποτελεί μια παραλλαγή από τους πολλούς μύθους περί λυκανθρωπίας που δημιουργήθηκαν στην Ευρώπη. Πηγή: Folklore and Mythology Electronic Texts. Απόδοση: Α.Μ.
________