Σήμερα είναι μια μέρα σημαντική. Ένας στόχος ζωής που κινδύνεψε να χαθεί, για διάφορους λόγους, τελικά επιτεύχθηκε ξεπερνώντας μάλιστα και τις καλύτερες προσδοκίες μου. Γι΄ αυτό παρεμβαίνω στην ανάρτηση αυτή, την οποία μαζί με τις επόμενες εικαστικές-μυθολογικές, χαρίζω σε εκείνον που με εμψύχωσε να προχωρήσω παρ΄ όλες τις αντιξοότητες, με όλη μου την αγάπη και την εκτίμηση. [Α]Κάτω από τις ρίζες των πολύ μεγάλων δέντρων, στην Γερμανία, ζούνε οι Έλες, οι αγριογυναίκες που πλανεύουν τους κυνηγούς και γεννάνε άλλες Έλες, το ίδιο άγριες. Ολόγυμνες τριγυρίζουν κι έχουν τα κορμιά τους το χρώμα τον φύλλων: χάλκινο το φθινόπωρο, καταπράσινο την άνοιξη, κίτρινο το καλοκαίρι, μαύρο κι άραχλο τον χειμώνα. Πάντως είναι πολύ κοντές. Δεν ξεπερνάνε το ένα μέτρο. Αλλά οι Γερμανοί κυνηγοί τις λαχταράνε.
Πίνακας: Παράδεισος, Ιερώνυμος Μπος (1485-1490), Ελαιογραφία, Μονή Σεν Λορέντζο, Ελ Εσκοριάλ, Ισπανία.
Ανάρτηση στο πλαίσιο του αφιερώματος στη Γερμανία ως χώρα του μήνα.
