Το ποίημα της εβδομάδας έφθασε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο από το e-Poema, το ηλεκτρονικό περιοδικό για την ποίηση, αυτή τη φορά καθισμένο πάνω σε μεγάλα λευκά φτερά. Τι καλύτερο από ένα θαλασσοπούλι του Baudelaire για να ησυχάσουμε τις καλοκαιρινές μας ανησυχίες στην πόλη και να χλευάσουμε ό,τι προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν είναι καλοκαίρι;
Νικηφόρος Λύτρας «Βάρκα με πανί (Πάνορμος Τήνου)», 1923-1926, λάδι σε μουσαμά.Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου.
CHARLES BAUDELAIRE
Το Άλμπατρος
Καμιά φορά, το πλήρωμα -για να ξεσκάσει- πιάνει τα Άλμπατρος, τεράστια πουλιά θαλασσινά, που ακολουθούν ανύποπτοι σύντροφοι το καράβι, πάνω στα ερέβη τ’ αλμυρά σαν φάσμα να γλιστρά.
Δεν προλαβαίνουν να βρεθούν απάνω στα σανίδια οι βασιλιάδες τ’ ουρανού και δείχνονται βαριά, συνεσταλμένα πλάσματα, που αφήνουν τα φτερά τους -τ’ άσπρα μεγάλα τους φτερά- να σέρνονται στο πλάι τους σαν άχρηστα κουπιά.
Τι ανίσχυρος -ο φτερωτός κατακτητής- που δείχνει· τι άσχημος -ο όμορφος- τι αστείος, τι κωμικός! Άλλος χώνει στο ράμφος του μιαν αναμμένη πίπα κι άλλος... αυτόν που πέταγε μιμείται, στο κατάστρωμα σέρνοντας σαν κουτσός!
Μοιάζει, λοιπόν, ο ποιητής με τον ιππότη των νεφών, που κυνηγάει τις θύελλες και ξεγελάει τους κυνηγούς· εξόριστος στον κόσμο αυτό των πιο χυδαίων χλευασμών, μπερδεύεται όταν περπατά στ’ άσπρα μεγάλα του φτερά.
