Αυλαία, ασύστατοι! Αιμορραγούν ως και οι πέτρες, σ’ αυτόν τον άνυδρο καιρό! ΑΥΛΑΙΑ (Γ. Μπλάνας, Στασιωτικό 53o)

30/11/07

Φορείς ... δύο ταχυτήτων



To AIDS εξακολουθώντας να αποτελεί μια ασθένεια που μαστίζει κυριολεκτικά την Αφρική έχει χτυπήσει την πόρτα του αναπτυγμένου κόσμου προ πολλού.


Στην Μπρατισλάβα τις μέρες αυτές οι Ευρωπαίοι Υπουργοί Υγείας μεταξύ άλλων συζήτησαν και το ζήτημα του AIDS στους μετανάστες οι οποίοι όπως ξέρουμε δεν απολαμβάνουν ίσων ευκαιριών στην περίθαλψη, τουλάχιστον στη χώρα μας. Τα στοιχεία για τον τρόπο που ζουν οι άνθρωποι αυτοί είναι πραγματικά συγκλονιστικά.


Από την άλλη μεριά το δελτίο επιδημιολογικής επιτήρησης της νόσου, που εκδίδει το Κέντρο Ελέγχου Πρόληψης Νόσων παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον για την προέλευση και τον αριθμό των κρουσμάτων.

Στη φωτογραφία του BBC: Οι σέλες των ενοικιαζόμενων ποδηλάτων στο Παρίσι χρησιμοποιούνται στην εκστρατεία συνειδητοποίησης για το AIDS/HIV. Κάθε σέλα περιέχει προφυλακτικά, το ειδικό gel και ένα ενημερωτικό φυλλάδιο.

Σημεία του καιρού


Στο Κόσοβο το ζήτημα της ανεξαρτησίας αλλά και οι συνεχείς διενέξεις για το έθνος που θα επικρατήσει μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, αποτελούν σχεδόν μόνιμα πρωτοσέλιδο σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αν και οι εξελίξεις περί ανεξαρτησίας της περιοχής δεν φαίνονται να είναι και πολύ θετικές η Σερβία δηλώνει ότι δεν θα επέμβει στρατιωτικά και ότι δεν βλέπει το ΝΑΤΟ ως εχθρό.

Ο φακός του Ermal Meta (AFP) αποδίδει με τον καλύτερο τρόπο το θολό τοπίο του Κοσόβου. Η μεγαλύτερη πόλη του, η Πρίστινα, στις 29 Νοεμβρίου σκεπασμένη από ομίχλη.

26/11/07

Το ΕΣΥ της ντροπής!

Οι ελλείψεις των κρατικών νοσοκομείων και η απουσία του κράτους πρόνοιας, είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα εξευτελίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ειδικά όμως για τους πάσχοντες από ανίατη νόσο και ειδικότερα για εκείνους που βρίσκονται σε καταληκτικό στάδιο καρκίνου είναι επίσης γνωστό ότι δεν υπάρχει μια θέση στα κρατικά νοσοκομεία. Είναι αυτό που λέμε «δεν έχεις δικαίωμα ούτε να πεθάνεις αξιοπρεπώς σ΄ αυτή τη χώρα».
Από την άλλη μεριά οι έχοντες ελπίδα, πέρα από το γεγονός ότι περιμένουν επί μακρόν για μια θέση σε θεραπευτικό κέντρο, όταν φθάσει εκείνη η ώρα θα πρέπει να τραβήξουν τον Γολγοθά μόνοι τους, εφόσον δεν κατοικούν στα μεγάλα αστικά κέντρα, που υπάρχουν μονάδες ακτινοθεραπείας ή χημειοθεραπείας. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχουν ξενώνες τόσο για τους ίδιους -εάν δεν νοσηλεύονται- όσο και για τους συνοδούς τους. Εκτός κι αν έχουν χρήματα να διαμένουν σε ξενοδοχείο. Μα αν είχαν χρήματα, θα μου πείτε, δεν θα επέλεγαν μια ιδιωτική μονάδα; Κι ούτε λίστες, ούτε ξενοδοχεία…
Αυτήν τη ζοφερή κατάσταση παρουσιάζει σήμερα η Έλενα Φυντανίδου σε άρθρο της στο ΒΗΜΑ, μεταφέροντας ιστορίες ζωής και θανάτου. Μόλις όμως πριν από ένα μήνα, ο Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Δ. Αβραμόπουλος, απαντώντας σε ερώτηση της βουλευτή του ΚΚΕ, κ. Λιάνας Κανέλλη σχετικά με το ζήτημα της λειτουργίας Ιατρείων Πόνου, αποκάλυψε(!) ότι προωθεί τη μετατροπή των προσφυγικών πολυκατοικιών στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας (δίπλα στον «Άγιο Σάββα») σε ξενώνες καρκινοπαθών και συνοδών τους, χωρίς να ξεχάσει να τονίσει ότι υπάρχουν αντιρρήσεις πολιτικών κομμάτων για τη μετατροπή αυτή, παραπέμποντας εμμέσως πλην σαφώς στο ΣΥΡΙΖΑ.
Εάν όμως ο Υπουργός είναι τόσο αποφασισμένος να προβεί σε αυτήν την ενέργεια όσο είναι αλήθεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαφωνεί με τη στέγαση καρκινοπαθών στις πολυκατοικίες, τότε δυστυχώς θα περιμένουμε πολύ ακόμη μέχρι να βρεθεί λύση στο πρόβλημα. Γιατί κατ΄ αρχήν η πρόταση αυτή που ανήκει στις Κοινωνικές Υπηρεσίες του Νοσοκομείου «Άγιος Σάββας» έχει διατυπωθεί από τον κ. Φώτη Κουβέλη στο πλαίσιο ερώτησης προς τον Υπουργό Υγείας στις 19 Μαρτίου 2007, ενώ ο επικεφαλής του συνδυασμού «Ανοιχτή Πόλη» κ. Τσίπρας ξαναδήλωσε κατηγορηματικά ότι θα σταθεί στο πλευρό των πασχόντων.
Και η κουβέντα φυσικά γίνεται μόνο για την Αθήνα. Οι άλλες πόλεις έχουν … μπει στη λίστα αναμονής. Αλλά τι μπορεί να περιμένει κανείς από μία χώρα η οποία στηρίζει την υγεία σε πολιτικά πρόσωπα, με βάση πολιτικές σκοπιμότητες και επιλογές; Από μια χώρα που όπως χαρακτηριστικά γράφει η Πέννυ Μπουλούτζα σήμερα στη Καθημερινή βρίσκεται σε ένα συνεχές «Ράβε-ξήλωνε» των διοικήσεων των Νοσοκομείων. Πώς να προλάβουν οι «άνθρωποι» να κοιτάξουν τους αρρώστους;

23/11/07

Και τώρα, τι θα κάνουμε χωρίς τις μέλισσες;

Μετά την καταστροφή της Πάρνηθας, το προηγούμενο καλοκαίρι, ο Περικλής Κοροβέσης δημοσίευσε σχετικό άρθρο στην Ελευθεροτυπία που φιλοξενήθηκε σε διάφορα blogs λόγω του εξαιρετικού ενδιαφέροντος το οποίο παρουσίαζε. Στο άρθρο αυτό ο σημερινός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσίασε τη μέλισσα ως δείκτη για την κατάσταση του οικοσυστήματος. Το έντομο αυτό ζει στον πλανήτη κάτι περισσότερο από 60 χιλιάδες χρόνια πριν τον άνθρωπο και λειτουργεί κυριολεκτικά ως μηχανισμός αναπαραγωγής σχεδόν όλων των φυτών. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των μελισσών είναι η ευαισθησία τους στη μόλυνση του περιβάλλοντος και η έλλειψη προσαρμογής στις ενδεχόμενες αλλαγές του. Βλέπετε τα έντομα αυτά έχουν γεννηθεί από τη φύση για να τη διατηρούν. Ο Αϊνστάιν, μάλιστα, αναγνωρίζοντας το σημαντικό ρόλο του εντόμου είχε δηλώσει ότι «Αν οι μέλισσες εξαφανίζονταν, η ανθρωπότητα δεν θα έμενε για πολύ καιρό ζωντανή».
Ωστόσο την τελευταία δεκαετία ο πληθυσμός τους έχει μειωθεί δραματικά ενώ στις ΗΠΑ το είδος κυριολεκτικά αφανίζεται. Σε πρόσφατο άρθρο της Τάνιας Γεωργοπούλου στην εφημερίδα Καθημερινή, εκτίθεται η τραγική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα αυτή, όπου σύντομα δεν θα μπορούν να γονιμοποιηθούν τα φυτά λόγω της εξαφάνισης των μελισσών.
Στη φωτογραφία (AFP), τις μέρες αυτές, μια μέλισσα-εργάτης αναρριχάται στις κατεστραμμένες-έρημες κυψέλες στη φάρμα του Τζέρυ Άπλ, στο Τζάσπερ της πολιτείας Ινδιάνα στις ΗΠΑ. Η πρώτη κυψέλη της φάρμας αυτής δημιουργήθηκε το 1957 ενώ λίγο πριν τα παράσιτα εισβάλλουν στη χώρα ο Τζέρυ Άπλ διέθετε 100 κυψέλες. Σήμερα αποτελούν ήδη παρελθόν...

18/11/07

Δείγματα ανάπτυξης...

Σε ένα από πιο επικίνδυνα ανθρακωρυχεία στον κόσμο, στην περιφέρεια Ντονέτσκ της Ουκρανίας, σκοτώθηκαν τουλάχιστον 56 εργάτες ενώ τα σωστικά συνεργεία καταβάλλουν προσπάθειες για τον εντοπισμό 44 αγνοουμένων. Το ατύχημα που έγινε σήμερα το πρωί, οφείλεται σε έκρηξη μεθανίου σε βάθος ενός χιλιομέτρου, ενώ εργάζονταν στις στοές τουλάχιστον 450 άτομα. Από τους διασωθέντες οι 25 νοσηλεύονται λόγω εισπνοής του αερίου ενώ ο πρόεδρος του συνδικάτου δήλωσε ότι οι ελπίδες να βρεθούν επιζώντες είναι ελάχιστες. Ο πρωθυπουργός Βίκτωρ Γιανουκόβιτς παρακολουθεί τις προσπάθειες των σωστικών συνεργείων μαζί με τους συγγενείς των αγνοουμένων. Ένας ανθρακωρύχος, δήλωσε στο BBC ότι λίγο πριν κατέβει είχε ελέγξει τα επίπεδα μεθανίου και τα είχε βρει φυσιολογικά ενώ για την ώρα της έκρηξης είπε ότι το αέριο ξεχύθηκε σαν θάλασσα και οι στοές καταλήφθηκαν από πυκνή σκόνη. Ο περιφερειάρχης του Ντονέτσκ δήλωσε στο πρακτορείο Ιτάρ Τας ότι πρόκειται για εγκληματική ενέργεια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι όλα τα ουκρανικά ορυχεία συγκαταλέγονται μεταξύ των πιο επικίνδυνων στον κόσμο και τα ατυχήματα που σημειώνονται είναι συχνά και μοιραία. Η αμοιβή των ανθρακωρύχων είναι συνδεδεμένη με την παραγωγή κι έτσι οι περισσότεροι απ΄ αυτούς παραβλέπουν τους κανόνες ασφάλειας. Το Σάββατο ένας ανθρακωρύχος σκοτώθηκε στο ορυχείο Λένιν, επίσης στην περιοχή του Ντόνετσκ. Στις 16 Σεπτεμβρίου 2006 έχασαν τις ζωή τους συνολικά 13 άτομα στο μεγαλύτερο ανθρακωρυχείο της χώρας αυτής, πάλι από διαρροή αερίου ενώ στο ίδιο ορυχείο σκοτώθηκαν από έκρηξη 20 εργάτες το 2002. Επίσης στο ορυχείο Μπαράκοβα σκοτώθηκαν το 2000 άλλοι 80 ανθρακωρύχοι.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι μετά το διαμελισμό της ΕΣΣΔ το Ντονέτσκ και άλλες γειτονικές περιοχές υπέφεραν, είτε επειδή έκλεισαν πολλά εργοστάσια, είτε επειδή έγιναν μαζικές απολύσεις. Παρά τη δύσκολη οικονομική κατάσταση στην Ουκρανία, σήμερα η περιοχή κατατάσσεται στις αναπτυσσόμενες!

Στη φωτογραφία (AFP) δυο κοράκια, μια μέρα χιονισμένη του Νοέμβρη, στέκονται στο σοβιετικό μνημείο που είχε στηθεί προς ανάμνηση της πάλαι πότε Ουκρανο-Ρωσικής Ένωσης, στο Κίεβο.

16/11/07

Πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε;

Ωραία παιδιά, με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια.
Ωραία παιδιά, δικά μας, με τη μεγάλη θλίψη των αντρείων,
Αψήφιστοι, όρθιοι στα προπύλαια, στον πέτρινο αέρα,
Έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι, - πως μεγαλώνει
το μπόι, το βήμα και η παλάμη του ανθρώπου;
17 Νοεμβρίου
Βαρειά σιωπή, διάτρητη απ΄ τους πυροβολισμούς,
πικρή πολιτεία,
αίμα, φωτιά, η πεσμένη πόρτα, ο καπνός, το ξύδι-
ποιος θα πει : περιμένω απ΄ το μέσα μαύρο;



Μικροί σκοινοβάτες με τα μεγάλα παπούτσια
μ΄ έναν επίδεσμο φωτιά στο κούτελο
κόκκινο σύρμα, κόκκινο πουλί,
και το μοναχικό σκυλί στ΄ αποκλεισμένα προάστια
ενώ χαράζει η χλωμότερη μέρα πίσω
απ΄ τα καπνισμένα αγάλματα
κι ακούγεται ακόμη η τελευταία κραυγή διαλυμένη
στις λεωφόρους.
Πάνω απ΄ τα τανκς, μέσα στους σκόρπιους πυροβολισμούς
πως μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε;

Γιάννης Ρίτσος
Αθήνα, 16-17 Νοεμβρίου 1973

15/11/07

Καλωσόρισες Xenoposeidon proneneukus!

Ιανουάριος 2007. Ο Μάικ Τέιλορ, αρχαιολόγος, επισκέπτεται το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο. Ο Άγγλος βρίσκεται στη φάση έρευνας για το PhD που κάνει στην αρχαιολογία δεινοσαύρων στο Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ .

Στην περιήγησή του, στα άδυτα του Μουσείου, ο Τέιλορ ανακαλύπτει ένα ξεχασμένο κόκαλο. Το βγάζει έξω, το ξεσκονίζει και αρχίζει να το επεξεργάζεται. Ρωτάει τον υπεύθυνο πόσα χρόνια βρίσκεται εκεί αυτό το απολίθωμα. Η απάντηση τον αφήνει άναυδο: 113 ολόκληρα χρόνια! Σκονισμένο.

Χθες, μερικούς μήνες μετά την περιήγησή του, ο Τέιλορ κατέληξε σε ένα από τα πιο εντυπωσιακά συμπεράσματα του τελευταίου αιώνα: ένας νέος δεινόσαυρος βρέθηκε! Και ένας δεινόσαυρος πολύ εντυπωσιακός! Ο Xenoposeidon proneneukus, όπως είναι η επιστημονική του ονομασία, είχε μέγεθος ελέφαντα και ζύγιζε περίπου 7,5 τόνους!

Έζησε στην Γη πριν από περίπου 140 εκατομμύρια χρόνια και φαίνεται πως είναι από τα τελευταία ήδη δεινοσαύρων που πάτησαν το πόδι τους πριν εξαφανιστούν εντελώς και δώσουν την θέση τους… σε εμάς! Όσο για τον Τέιλορ; Η δήλωσή του για το πώς ένιωσε όταν κρατούσε το απολίθωμα είναι αρκετή για να καταλάβει κανείς το μεγαλείο της ανακάλυψης.

«Είναι αγνή αγάπη»!

13/11/07

Ποιον άλλον έχω εκτός από εσάς;


Επί 14 μήνες, 14 νέοι φωτογράφοι, Έλληνες και ξένοι, σκανάρισαν με το φακό τους τους πολυπολιτισμικούς δρόμους της Αθήνας, απαθανατίζοντας τη συμβίωση ανθρώπων διαφόρων εθνικοτήτων. Ταυτόχρονα μαθητές δέκα σχολείων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, επίσης διαφόρων εθνικοτήτων, φωτογράφισαν σκηνές από την καθημερινότητα των κατοίκων της πρωτεύουσας.

Το φωτογραφικό υλικό, από την παραπάνω πρωτοβουλία του Βρετανικού Συμβουλίου και του Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής, συγκεντρώθηκε και παρουσιάζεται αυτές τις μέρες στο Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας.

Το λεύκωμα που κυκλοφόρησε με επιλεγμένο φωτογραφικό υλικό έχει τον τίτλο «Οι δρόμοι της πόλης» (City Streets) και σε αυτό αποτυπώνονται δηλώσεις μεταναστών που κάθε άλλο παρά ξένοι μπορούν να χαρακτηριστούν, πια.

«Μας είπε η κυρία μας να φέρουμε ο καθένας κάτι από την πατρίδα μας. Ποια πατρίδα μας; Εδώ είναι η πατρίδα μας. Εδώ γεννηθήκαμε. Να φέρουμε κάτι από που;»
Οι μικρές Άννα και Σοφία από την Τουρκία


«Γιατί τώρα, εδώ, αν το σκεφτείτε, εγώ ποιον άλλον έχω εκτός από εσάς;».
Καρίμ, Ιράν, 30 ετών


Η έκθεση θα μεταφερθεί επίσης στη Θεσσαλονίκη και στις Βρυξέλες ενώ στις 20 Νοεμβρίου θα γίνουν και υπαίθριες εκδηλώσεις.


Φωτ.: η πρώτη του ΑΠΕ από το http://www.in.gr/ και η 2η η πρόσκληση της έκθεσης.

12/11/07

1-1 στα… σημεία!


Ο Φίλιπο Ράσιτι ήταν 40 ετών

Πριν εννέα μήνες στις 2 Φεβρουαρίου 2007 η Κατάνια υποδεχόταν την Παλέρμο στο μεγάλο ντέρμπι της Σικελίας. Εκείνη την ημέρα γράφτηκε με κόκκινα γράμματα μια ακόμη μαύρη σελίδα στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου. Ο 40χρονος αστυνομικός εν υπηρεσία Φίλιπο Ράσιτι έπεσε νεκρός στην άσφαλτο έξω από το στάδιο της Κατάνια «Άντζελο Μασίμινο». Οι επιπλοκές από τη ρήξη ήπατος μετά τον άγριο ξυλοδαρμό του από τους οπαδούς των δυο ομάδων τον πρόδωσαν.


Ο Γκαμπριέλε Σάντρι ήταν 26 ετών

Χθες λίγους μήνες αργότερα ένας ακόμη άνθρωπος άφησε την τελευταία του πνοή στον δρόμο. Αυτήν την φορά ήταν ο Γκαμπριέλε Σάντρι, οπαδός της Λάτσιο που σκοτώθηκε από σφαίρα αστυνομικού. Ο νεαρός ήταν διάσημος DJ της Ρώμης.
Λίγα λεπτά μετά την δολοφονία του επικράτησε χάος σε ολόκληρη την Ιταλία. Το ματς Ρόμα-Κάλιαρι αναβλήθηκε καθώς έξω από το γήπεδο «Ολίμπικο» οι αστυνομικές δυνάμεις συγκρούστηκαν με οπαδούς της Ρόμα .

Στο Μπέργκαμο οι οπαδοί της Αταλάντα κομμάτιασαν κυριολεκτικά το προστατευτικό από πλεξιγκλάς που έχουν μπροστά τους και ο αγώνας διεκόπη ύστερα από εφτά λεπτά. Τα υπόλοιπα ματς διεξήχθησαν κανονικά με δέκα λεπτά καθυστέρηση. Και σε αγώνα μπάσκετ σημειώθηκαν επεισόδια.


Πρόκειται για βεντέτα; Κανείς δεν ξέρει! Σημασία έχει πως το «σκορ» γράφει πλέον 1-1. Δυο ανθρώπινες ζωές χάθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη, σε διάστημα εννέα μηνών. Αιτία, δυστυχώς για το άθλημα, ήταν το ποδόσφαιρο. Ή μάλλον… για να εξηγούμαστε σωστά: το ποδόσφαιρο ήταν η αφορμή. Αιτία ήταν μια ακόμη αποσαθρωμένη κοινωνία…

Πριν αναφωνήσετε οτιδήποτε… θυμηθείτε τον θάνατο του οπαδού του Παναθηναϊκού Μιχάλη Φιλόπουλου και θα καταλάβετε πως ό,τι συμβαίνει δίπλα μας είναι καθρέφτης του εαυτού μας…

Εκτός ελληνικής πραγματικότητας


Σήμερα που η «έγκυος» του Πα.Σο.Κ. γέννησε, εμείς διαλέξαμε να προβάλλουμε μια άλλη γέννα, μακριά από τη χώρα μας και την πολιτική.

Η πρώτη πολύδυμη κύηση λέαινας σε αιχμαλωσία, στο ζωολογικό κήπο Mogo στα νότια του Σίδνεϋ, απέδωσε τα πέντε όμορφα θηλυκά κουτάβια που βλέπουμε στην εικόνα να λιάζονται.

Φωτ.: AFP από το www.cnn.com

9/11/07

Σκόπια - ΝΑΤΟ το ίδιο ΣΥΝδικάτο


Η υπουργός εξωτερικών κ. Μπακογιάννη, τρέχει και δεν φτάνει την τελευταία στιγμή, κατά τη συνήθη ελληνική πρακτική, να «μαζέψει» τα ασυμάζευτα στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων. Μάλιστα σε σημερινές δηλώσεις της ξεκαθαρίζει ότι το ζήτημα της ΠΓΔΜ δεν αποτελεί θέμα για πρόωρες εκλογές.
Από την άλλη μεριά ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και του ΣΥΝ, επισκέφθηκε τη γείτονα χώρα και όπως γίνεται σαφές στη συνέντευξή του, η πρωτοβουλία του αποσκοπεί στην ειρηνική συνύπαρξη των λαών της Βαλκανικής.
Εκείνο που μας προβληματίζει δεν είναι η πολιτική της κυβέρνησης στο θέμα των Σκοπίων, ούτε οι παραπάνω δηλώσεις της κ. Μπακογιάννη. Άλλωστε το ίδιο θέμα έχει προκαλέσει εκλογές και απώλειες για τη ΝΔ στο παρελθόν, με πρωταγωνιστές από την ίδια οικογένεια.
Εκείνο που μας προβληματίζει είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραβλέπει συστηματικά, την αφορμή για την επιστροφή του ζητήματος "ονομασία των Σκοπίων" στο προσκήνιο. Δηλαδή τη διακαή επιθυμία της ΠΓΔΜ να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.
Είναι φυσικό λοιπόν να αναρωτιόμαστε, πώς είναι δυνατόν ένας πολιτικός σχηματισμός που αυτοπροσδιορίζεται στο χώρο της Αριστεράς, και που σε πολλές περιπτώσεις έχει αποδείξει ότι εκεί ανήκει, να κινητοποιείται τόσο δυναμικά σε αυτή τη φάση;
Μήπως η διαβαλκανική διάσκεψη των δυνάμεων της αριστεράς, την οποία εξήγγειλε ο κ. Αλαβάνος έπρεπε να προηγηθεί της επίσκεψής του;
Μήπως τελικά ο λαός των Σκοπίων αντιμετωπίζει κι άλλο πρόβλημα εκτός από το ατελέσφορο της αναγνώρισης της συνταγματικής ονομασίας της χώρας τους, ;
Φωτογραφία ΑΠΕ, από τη συνάντηση του κ. Αλαβάνου με τον κ. Τσερβένκοφσκι

6/11/07

Το Gre-No-Li μαγεύει πλέον στους ουρανούς!

Γκρεν και Λίντχολμ
Την περίοδο 1949-50 η Ευρώπη έβγαινε από την φρίκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα μπλοκ είχαν ήδη μοιραστεί σε Ανατολικό και Δυτικό όμως ο άρχοντας του πλανήτη δεν έπαψε ποτέ να είναι… το ποδόσφαιρο! Το δημοφιλέστερο άθλημα του κόσμου εκείνες τις εποχές ξεκίνησε να παίρνει τα πάνω του. Πέραν των «μάγων» της Λατινικής Αμερικής, η Ιταλία καθώς και η Βόρεια Ευρώπη παρήγαγαν εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές που λίγα χρόνια αργότερα θα συμπεριλαμβάνονταν χωρίς δεύτερη σκέψη στους κορυφαίους όλων των εποχών.
Η ολυμπιακή ομάδα ποδοσφαίρου της Σουηδίας κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948 του Λονδίνου. Το 99% αυτής της επιτυχίας οφειλόταν στην πιο επιτυχημένη τριπλέτα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Gunnar Gren (Γκούναρ Γκρεν), Gunnar Nordahl (Γκούναρ Νόρνταλ) και Nils Liedholm (Νιλς Λίντχολμ) συνέθεσαν το πιο θρυλικό επιθετικό τρίδυμο που έχει παράγει ποτέ η Ευρώπη και ήταν οι μοναδικοί ποδοσφαιριστές που ενωμένοι μπορούσαν να κοιτάξουν στα μάτια τις μαγικές τριπλέτες των Βραζιλιάνων συμπαικτών τους.
Αυτή η τριπλέτα μετακόμισε σταδιακά στην ιστορική ομάδα της Μίλαν. Την σεζόν ’49-50 η ομάδα πέτυχε 118 (!) γκολ σε 38 (!!!) αγώνες και διαμόρφωσε μια από τις πιο παραγωγικές επιθέσεις που έχουν καταγραφεί ποτέ! Η τριπλέτα των Γκρεν, Νόρνταλ και Λίντχολμ πήρε το προσωνύμιο «Gre-No-Li» από τα αρχικά των επωνύμων τους.
Στις 5 Νοεμβρίου 2007, η τελευταία «συλλαβή» της μαγικής τριάδας, ο Νιλς Λίντχολμ άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 85 ετών. Στην κατοικία του στην Ιταλία, στο Cuccaro Monferrato έσβησε ύστερα από ταλαιπωρία πολλών ετών.
Έτσι λοιπόν, από χτες η τριπλέτα του σουηδικού ποδοσφαίρου και της θρυλικής Μίλαν της δεκαετίας του ’50, κάνει πλέον τα δικά της κόλπα στους ουρανούς. Οι χιλιάδες ιαχές από το Μιλάνο ωστόσο, συνεχίζουν έως και σήμερα να ακούγονται: «Gre-No-Li! Gre-No-Li»!

5/11/07

Γκοτζαμάν τραμ, ελεύθερο...


Στη Μονάδα Εντατικής του Νοσοκομείου ΚΑΤ νοσηλεύεται, διασωληνωμένος, ο αθλητής από την Κένυα που συμμετείχε στον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Ο άτυχος αθλητής τραυματίστηκε χθες το πρωί όταν στη διασταύρωση Β. Σοφίας και Αρδηττού ήρθε αντιμέτωπος με το… τραμ!

Ευχόμενοι ολόψυχα, γρήγορη ανάρρωση και αποκατάσταση της υγείας του, δεν μπορούμε να μην σκεφτούμε ότι τελικά σ΄ αυτή τη χώρα, το έχει φαίνεται η μοίρα των Μαραθωνοδρόμων να "συγκρούονται" με μεταφορικά μέσα Δημοσίας Χρήσεως…


Διαβάστε τα αποτελέσματα του 25ου Κλασικού Μαραθώνιου:

Φωτογραφία: news247.gr

Ευτυχισμένοι και στον τάφο τους

Το Μιρογκόι (Mirogoj) είναι ένα νεκροταφείο-μνημείο στο Ζάγκρεμπ (Κροατία). Όσο κι αν ακούγεται παράξενο θεωρείται ένα από τα ομορφότερα πάρκα-νεκροταφεία στην Ευρώπη. Η δημιουργία του ξεκίνησε το 1876 σε μια έκταση που ανήκε στο γλωσσολόγο, πολιτικό, δημοσιογράφο και συγγραφέα Ljudevit Gaj (1809-1872). Ο αυστριακός αρχιτέκτονας Hermann Bollé (1845-1926) σχεδίασε το κυρίως κτίριο ενώ οι σκεπαστοί υπαίθριοι διάδρομοι που οδηγούν σε οικογενειακά μνήματα, οι θόλοι και η είσοδος ξεκίνησαν να διαμορφώνονται το 1879. Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν το 1929.

Στο νεκροταφείο κείτονται σημαντικοί άνθρωποι, κυρίως Κροάτες και Αυστριακοί, ανεξάρτητα από το θρήσκευμα. Μπορεί κανείς να βρει ορθόδοξους, καθολικούς, εβραϊκούς, προτεσταντικούς και μουσουλμανικούς τάφους. Μεταξύ εκείνων που τάφηκαν στο Μιρογκόι είναι ο ίδιος ο αρχιτέκτονας που το σχεδίασε, ο ποιητής Πίτερ Πρεράντοβιτς, ο νομπελίστας χημικός Βλαντιμίρ Πρελόγκ, το αστέρι του μπάσκετ Πέτροβιτς και ο Φράνκο Τούτζμαν ο πρώτος πρόεδρος της Κροατίας.

Στις 2 Νοεμβρίου, ημέρα εορτής των Αγίων Πάντων χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο νεκροταφείο για να ανάψουν ένα κερί στη μνήμη των ανθρώπων τους. Στη φωτογραφία (AFP) ένας κάτοικος παρακολουθεί το μοναδικό θέαμα. Δεν πιστεύω να κάνετε τίποτε συγκρίσεις με το μυαλό σας;

2/11/07

Αμετανόητος


Πέθανε χθες σε ηλικία 92 ετών, ο Πωλ Τίμπετς, κυβερνήτης του Ενόλα Γκέι που σκόρπισε το θάνατο, στις 6 Αυγούστου 1945, στη Χιροσίμα. Ο Τίμπετς είχε γεννηθεί στο Ιλλινόις το 1915. Ξεκίνησε σπουδές ιατρικής αλλά από το 1937 πετούσε με τα στρατιωτικά αεροπλάνα της χώρας του. Αποστρατεύθηκε το 1966 με τα βαθμό του στρατηγού. Από τις δηλώσεις του προκύπτει ότι όχι μόνο δεν μετάνιωσε ποτέ για το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας αλλά ότι η πτήση θανάτου ήταν καθήκον του. Ο ίδιος είχε εκφράσει την επιθυμία να μην ταφεί, ώστε να αποφευχθούν διαδηλώσεις στο μνήμα του. Ήταν τόσο σίγουρος...