Το κυρίαρχο χρώμα των Χριστουγέννων και του Άγιου Βασίλη είναι το ΚΟΚΚΙΝΟ. Οι μέρες πλησιάζουν και βιάστηκε να κατακλύσει την Αθήνα. Αλίμονο όμως, με το ΑΙΜΑ ενός ανθρώπου. Ενός ΠΑΙΔΙΟΥ. Είχαμε προγραμματίσει για δημοσίευση κάτι σχετικό με το κακό ξωτικό των Χριστουγέννων, τον Μαύρο Πέτρο, που ακολουθεί.
Το άρθρο «ανέβηκε» λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του μικρού. Αφήστε το, μην το διαβάσετε. Υπάρχει χρόνος. Σήμερα ΕΠΙΛΕΞΤΕ ό,τι αφορά τη ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του παιδιού. Διαμαρτυρηθείτε όπως εσείς νομίζετε. Αλλά πάνω απ΄ όλα ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΤΕ.
Ο Κώστας και ο Γιάννης έχουν διατυπώσει ήδη τις απόψεις τους. Ο καθένας με το δικό του τρόπο. Προτείνουμε ακόμη και το άρθρο του Αυτόχθονα για την αντιμετώπιση της δολοφονίας του 15χρονου από τα διεθνή ΜΜΕ και έναν διάλογο μεταξύ δύο πολύ νέων ανθρώπων από το το blog του Χρήστου.
Θυμήθηκα μέρες Νοέμβρη του ΄80 (Κανελλοπούλου, Κουμής) αλλά και του ΄85 οπότε δολοφονήθηκε ένας άλλος δεκαπεντάχρονος (Μιχάλης Καλτεζάς). Όχι, δεν το γράφω για να υποβιβάσω την τραγική κατάχρηση εξουσίας. Αντίθετα, το γράφω γιατί έχω την πεποίθηση ότι η εξουσία δεν πηγάζει μόνο από τη δεξιά. Και η ιστορία του τόπου αλλά και διεθνώς το έχει αποδείξει.
Έχω επίσης την πεποίθηση ότι η εξουσία αδιαφορεί για τα δημογραφικά μας στοιχεία (ενήλικες, ανήλικοι). Όπως αδιαφορεί για ό,τι χαρακτηρίζει τους ραγιάδες. Γιατί τέτοιοι είμαστε. Και πάλι θα το ξεχάσουμε το περιστατικό όπως και τόσα άλλα. Θα ξεχαστεί και δεν θα προβληθεί όπως δεν προβάλλονται οι δολοφονίες των ανήλικων και ενήλικων εργατών που συμβαίνουν τόσο συχνά αλλά σπάνια βλέπουν τα φώτα της δημοσιότητας. Και τώρα, σκέφτηκες ότι το ζήτημα δεν θα είχε προβληθεί από τα ΜΜΕ αν δεν υπήρχε παράλληλη μετασχηματισμολογία και εκλογολογία;
Η εξουσία είναι μία και ενωμένη με έναν στόχο. Να σκοτώσει εμάς που την συντηρούμε Γιάννη. Παντοιοτρόπως. Ο καθένας και με ένα λιθαράκι.. όλοι συντηρούμε αυτούς που μας σκοτώνουν.
Και χωρίς αιδώ, αλίμονο να ντρεπόμαστε μπροστά σε αυτόν τον όλεθρο, θα σου γράψω ότι εδώ ο κόσμος καίγεται και εμείς μαλακιζόμαστε. Με ψυχοπαπαριές και ερωτιλίκια. Τα έχω πάρει στο κρανίο όπως καταλαβαίνεις γιατί στα 46 μου χρόνια έχοντας λιώσει και χάσει εκατοντάδες παπούτσια στους δρόμους, έχοντας αφισοκολλήσει τη μισή Αθήνα για να έχουν οι γιοι μου ένα καλύτερο μέλλον, βλέπω ότι μόνο πίσω πάμε. Κι ας με πείτε σταλινική σας θυμίζω ότι οι Γάλλοι ακόνιζαν την γκιλοτίνα χρόνια ολόκληρα για να αποτελούν δημοκρατία που τη δείχνουν ακόμη και οι αριστεροί της Ευρώπης (τρομάρα μας!).
