Βρικόλακες ή Βουρκόλακες ή Βουρβούλακες ή Καταχανάδες λέγονται τα Βαμπίρ, που είναι γέννημα θρέμμα Έλληνες. Είναι κι αυτοί όπως οι ανά τον κόσμο συνάδελφοί τους καταδικασμένοι να περιφέρονται ανάμεσα στους ζωντανούς και να τρέφονται με αίμα ανθρώπων ή ζώων. Παρουσιάζουν όμως ορισμένες ιδιοσυγκρασιακές διαφορές, ανάλογες με των κανονικά ζωντανών και των σωστά πεθαμένων Ελλήνων.
Αρχικά μπορούν να διαλέξουν τη μορφή τους: μέσοι άνθρωποι διαφόρων επαγγελμάτων, σκυλιά, λύκοι, περίεργα μαλλιαρά τετράποδα, ασκιά φουσκωμένα με προβοσκίδες, που κατρακυλούν στους έρημους δρόμους κ.λπ. Ύστερα, είναι αρκετά δειλοί με τους άντρες και πολύ θρασείς με τις γυναίκες και τα παιδιά. Τέλος, δεν είναι ιδιαίτερα έξυπνοι με αποτέλεσμα να συλλαμβάνονται εύκολα και να εξοντώνονται, αν υπάρχει σοβαρός λόγος να εξοντωθούν.
Οι λόγοι για τους οποίους μπορεί κανείς να γίνει Βρικόλακας στην Ελλάδα είναι πολλοί: να σε αφορίσει η Εκκλησία, να αδικήσεις, να κλέψεις, να σκοτώσεις, να γεννηθείς ανήμερα γιορτής, να σε συλλάβει η μητέρα σου μέρα γιορτής, να περάσει απάνω από το φέρετρό σου μαύρη γάτα, να σε δαγκώσει άλλος Βρικόλακας. Επειδή οι πιθανότητες να μην γίνει ένας Έλληνας Βρικόλακας μετά το θάνατό του είναι τελικά ελάχιστες, το βρικολάκιασμα δεν θεωρείται ιδιαίτερο πρόβλημα. Απλά, οι συγγενείς κάθε πεθαμένου φροντίζουν να τον ξεθάβουν τρία χρόνια μετά τον θάνατό του και να ελέγχουν το πτώμα του. Αν δεν έχει λιώσει, αλλά είναι πρησμένος και κόκκινος, σημαίνει πως έχει τραφεί πρόσφατα με αίμα και συνεπώς τον καίνε και ησυχάζουν.
Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, τα σώματα των νεκροζώντανων θάβονται σε απομακρυσμένα νησιά, γιατί επικρατεί η αντίληψη πως δεν μπορούν να διασχίσουν το νερό. Οι βρικόλακες βγαίνουν για κυνήγι τη νύχτα. Σε πολλές περιοχές είναι τόσο ευγενικοί, ώστε χτυπούν τις πόρτες των σπιτιών. Οι νοικοκύρηδες που ανοίγουν είναι καταδικασμένοι. Εκείνοι που δεν απαντούν, αλλά κάνουν τους βαθιά κοιμισμένους, γλιτώνουν. Πολλοί βρικόλακες κυκλοφορούν κανονικά τη μέρα. Συνεχίζουν να πηγαίνουν στις δουλειές τους και να κοιμούνται στα σπίτια τους με τις οικογένειές τους.
Χμμ… τώρα με αυτό το τελευταίο μάλλον σας βάλαμε σε σκέψεις….
Το τέρας: Από την Εγκυκλοπαίδεια των Τεράτων του Γιώργου Μπλάνα
Ο πίνακας: Rite of Spring του Κινέζου HongNian Zhang που με έχει κατακτήσει με το λευκό του. Ευχαριστώ πολύ τον φίλο που μου τον σύστησε.
Αρχικά μπορούν να διαλέξουν τη μορφή τους: μέσοι άνθρωποι διαφόρων επαγγελμάτων, σκυλιά, λύκοι, περίεργα μαλλιαρά τετράποδα, ασκιά φουσκωμένα με προβοσκίδες, που κατρακυλούν στους έρημους δρόμους κ.λπ. Ύστερα, είναι αρκετά δειλοί με τους άντρες και πολύ θρασείς με τις γυναίκες και τα παιδιά. Τέλος, δεν είναι ιδιαίτερα έξυπνοι με αποτέλεσμα να συλλαμβάνονται εύκολα και να εξοντώνονται, αν υπάρχει σοβαρός λόγος να εξοντωθούν.
Οι λόγοι για τους οποίους μπορεί κανείς να γίνει Βρικόλακας στην Ελλάδα είναι πολλοί: να σε αφορίσει η Εκκλησία, να αδικήσεις, να κλέψεις, να σκοτώσεις, να γεννηθείς ανήμερα γιορτής, να σε συλλάβει η μητέρα σου μέρα γιορτής, να περάσει απάνω από το φέρετρό σου μαύρη γάτα, να σε δαγκώσει άλλος Βρικόλακας. Επειδή οι πιθανότητες να μην γίνει ένας Έλληνας Βρικόλακας μετά το θάνατό του είναι τελικά ελάχιστες, το βρικολάκιασμα δεν θεωρείται ιδιαίτερο πρόβλημα. Απλά, οι συγγενείς κάθε πεθαμένου φροντίζουν να τον ξεθάβουν τρία χρόνια μετά τον θάνατό του και να ελέγχουν το πτώμα του. Αν δεν έχει λιώσει, αλλά είναι πρησμένος και κόκκινος, σημαίνει πως έχει τραφεί πρόσφατα με αίμα και συνεπώς τον καίνε και ησυχάζουν.
Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, τα σώματα των νεκροζώντανων θάβονται σε απομακρυσμένα νησιά, γιατί επικρατεί η αντίληψη πως δεν μπορούν να διασχίσουν το νερό. Οι βρικόλακες βγαίνουν για κυνήγι τη νύχτα. Σε πολλές περιοχές είναι τόσο ευγενικοί, ώστε χτυπούν τις πόρτες των σπιτιών. Οι νοικοκύρηδες που ανοίγουν είναι καταδικασμένοι. Εκείνοι που δεν απαντούν, αλλά κάνουν τους βαθιά κοιμισμένους, γλιτώνουν. Πολλοί βρικόλακες κυκλοφορούν κανονικά τη μέρα. Συνεχίζουν να πηγαίνουν στις δουλειές τους και να κοιμούνται στα σπίτια τους με τις οικογένειές τους.
Χμμ… τώρα με αυτό το τελευταίο μάλλον σας βάλαμε σε σκέψεις….
Το τέρας: Από την Εγκυκλοπαίδεια των Τεράτων του Γιώργου Μπλάνα
Ο πίνακας: Rite of Spring του Κινέζου HongNian Zhang που με έχει κατακτήσει με το λευκό του. Ευχαριστώ πολύ τον φίλο που μου τον σύστησε.
