Καλό μήνα σε όλους, και καλά να περνάτε όπου κι αν βρίσκεστε. Πρώτη του Αυγούστου και η μη αστική Ελλάδα έχει φορέσει τα γιορτινά της να υποδεχτεί χιλιάδες κουρασμένους κατοίκους των πόλεων αν και πάντα αναρωτιόμουν αν μας κουράζει η πόλη ή η δουλειά μας εκεί. Φανατική του Αυγούστου της Αθήνας, έχω κάθε λόγο τώρα που γυρίζω να γιορτάζω. Όπως γιορτάζω και την επέτειο του «κλικ». Όλοι κάποτε κάνουμε ένα «κλικ» άλλωστε στη ζωή μας. Μπορεί η αφορμή για τη στροφή αυτή να μην έτυχε επιτυχίας, μπορεί ό,τι ακολούθησε και ακολουθεί να συγκαταλέγεται στα ζόρια, ωστόσο έχω κάθε δικαίωμα -και υποχρέωση- να γιορτάζω την ελευθερία μου, τουλάχιστον.
Σήμερα στους Γεφυρισμούς κυριαρχεί ένα ακόμη ελληνικό τερατάκι, όχι και τόσο γνωστό, από νότια μέρη αυτή τη φορά. Για τα γαϊδουράκια, τον Κώστα και τους φίλους του που από σήμερα σεργιανούν στην Κρήτη με την ευχή να περάσουν καλά!! Άντε να το χαρίσω και στο «μουλάρι» της 1ης Αυγούστου 2001, αλλά κυρίως σε ένα αδέσποτο φιλαράκι που μ΄ έμαθε να κλωτσάω πριν μου την πέσουν.
Είναι ένας γάιδαρος με μεγάλα αυτιά και σαμάρι ο Ανασκελάρης, που πάει και στέκεται στις άκριες των δρόμων της Κρήτης και βοσκάει τ’ αγκάθια. Περνάει κανένας Κρητικός, τον βλέπει έτσι μονάχο του, αδέσποτο, και τον λυπάται τάχα και τον καβαλάει. Δεν προλαβαίνει να πάει δυο μέτρα δρόμο κι αρχίζει ο γάιδαρος να ψηλώνει απάνω στα πόδια του, ώσπου ο καβαλάρης βλέπει δεν βλέπει τον κόσμο κάτω. Ύστερα δίνει μια και τον πετάει στη γη και τον σκοτώνει. Μόνο αν προλάβει και του μπήξει το μαχαίρι του στα καπούλια, ο Ανασκελάρης κονταίνει πάλι κι αρχίζει να βοσκάει και ξεπεζεύει με ασφάλεια ο λαθρεπιβάτης. Υπάρχει κι ένας τρόπος να καταλάβει κανείς αν ο αδέσποτος γάιδαρος που βλέπει είναι Ανασκελάρης. Τον πλησιάζει και λέει: «Βρε, όρεξη που έχω τώρα για γυναίκα!» Αν το ζώο δεν είναι κανονικός γάιδαρος, αλλά δαιμονισμένος, αρχίζει και τσινάει και βγάζει σπίθες από τον πισινό του. Λέει τότε ο Κρητικός: «Ε, άμε στο γεροδιάολο για γάιδαρος που μου ’λαχες!» κι απομακρύνεται όσο πιο γρήγορα μπορεί.
Το τέρας: Από την εγκυκλοπαίδεια των τεράτων του Γιώργου Μπλάνα.
Ο πίνακας: Χουάν Μιρό. Λαχανόκηπος με γάιδαρο. 1918. Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Στοκχόλμη.
Σήμερα στους Γεφυρισμούς κυριαρχεί ένα ακόμη ελληνικό τερατάκι, όχι και τόσο γνωστό, από νότια μέρη αυτή τη φορά. Για τα γαϊδουράκια, τον Κώστα και τους φίλους του που από σήμερα σεργιανούν στην Κρήτη με την ευχή να περάσουν καλά!! Άντε να το χαρίσω και στο «μουλάρι» της 1ης Αυγούστου 2001, αλλά κυρίως σε ένα αδέσποτο φιλαράκι που μ΄ έμαθε να κλωτσάω πριν μου την πέσουν.
Είναι ένας γάιδαρος με μεγάλα αυτιά και σαμάρι ο Ανασκελάρης, που πάει και στέκεται στις άκριες των δρόμων της Κρήτης και βοσκάει τ’ αγκάθια. Περνάει κανένας Κρητικός, τον βλέπει έτσι μονάχο του, αδέσποτο, και τον λυπάται τάχα και τον καβαλάει. Δεν προλαβαίνει να πάει δυο μέτρα δρόμο κι αρχίζει ο γάιδαρος να ψηλώνει απάνω στα πόδια του, ώσπου ο καβαλάρης βλέπει δεν βλέπει τον κόσμο κάτω. Ύστερα δίνει μια και τον πετάει στη γη και τον σκοτώνει. Μόνο αν προλάβει και του μπήξει το μαχαίρι του στα καπούλια, ο Ανασκελάρης κονταίνει πάλι κι αρχίζει να βοσκάει και ξεπεζεύει με ασφάλεια ο λαθρεπιβάτης. Υπάρχει κι ένας τρόπος να καταλάβει κανείς αν ο αδέσποτος γάιδαρος που βλέπει είναι Ανασκελάρης. Τον πλησιάζει και λέει: «Βρε, όρεξη που έχω τώρα για γυναίκα!» Αν το ζώο δεν είναι κανονικός γάιδαρος, αλλά δαιμονισμένος, αρχίζει και τσινάει και βγάζει σπίθες από τον πισινό του. Λέει τότε ο Κρητικός: «Ε, άμε στο γεροδιάολο για γάιδαρος που μου ’λαχες!» κι απομακρύνεται όσο πιο γρήγορα μπορεί.
Το τέρας: Από την εγκυκλοπαίδεια των τεράτων του Γιώργου Μπλάνα.
Ο πίνακας: Χουάν Μιρό. Λαχανόκηπος με γάιδαρο. 1918. Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Στοκχόλμη.
.
