Έργο τέχνης των ελληνικών κυβερνήσεων
Πανέμορφες Νύμφες των Άλπεων είναι οι Βίλες με τα βαθίσκιωτα μάτια και τα μακριά μεταξένια μαλλιά, που χύνονται σαν ποτάμια στ’ αραχνοΰφαντα φορέματά τους. Τριγυρίζουν στα δάση και προσπαθούν να τα κρατήσουν ζωντανά. Όμως άλλη δύναμη από την ομορφιά τους δεν έχουν. Ο άντρας που θ’ αντικρύσει Βίλα —μα κυνηγός, μα ξυλοκόπος, μα βοσκός— μουδιάζει ολόκληρος από τον κεραυνοβόλο έρωτα και δεν μπορεί να πειράξει ούτε μυρμήγκι. Ωστόσο, στις καλοκοπέλες μας δεν αρέσει ιδιαίτερα η συντροφιά των ανθρώπων. Αποφεύγουν τις συναντήσεις, αλλά φροντίζουν να περιποιούνται τους χαμένους ορειβάτες και να προειδοποιούν για κατολισθήσεις, βγάζοντας κάτι φωνές σαν του τρυποκάρυδου.
Αγαπούν πολύ τα ζώα και μιλούν άπταιστα τις γλώσσες τους. Πραγματική λατρεία τρέφουν για τα σκυλιά, ιδίως τα σκυλιά του Αγίου Βερνάρδου. Οι Βίλες είναι από μόνες τους ένας Ερυθρός Σταυρός. Ξέρουν να θεραπεύουν πολλές ασθένειες και να περιποιούνται κάθε λογής τραύματα με βότανα. Τριγυρίζουν στις χιονισμένες πλαγιές κι όσο πιο ανατολικά πηγαίνουν τόσο ομορφότερες γίνονται.
Στην Πολωνία πια γίνονται εκτυφλωτικές. Το δέρμα τους μοιάζει διάφανο σαν κρύσταλλο και δύσκολα μπορεί να πει κανείς αν φορούν ρούχα ή αν είναι τυλιγμένες με τα κατάξανθα μαλλιά τους. Όταν περνούν στην Ρωσία, βγάζουν φτερά πολύχρωμα σαν πεταλούδες και γίνονται πολύ φιλικές, βοηθούν τις νοικοκυρές, περιθάλπουν τα ορφανά και σε εξαιρετικές περιπτώσεις προλέγουν το μέλλον. Περνούν τη μέρα τους πλάι στις πηγές και μπορούν μάλιστα να τις ξεράνουν, αν πικραθούν από τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Όποιος καταφέρει να τους αρπάξει τα φτερά, τις υποτάσσει στη θέλησή του, και δεν λίγες οι Βίλες που ακολούθησαν κάποιον Ρώσο στο σπίτι του, τον παντρεύτηκαν και του έκαναν όμορφα παιδιά.
Νοτιότερα, στα Βαλκάνια, οι Βίλες είναι πάντα αρσενικές. Μερικές από αυτές ζουν και στην Ελλάδα. Είναι πανέμορφα αγόρια, που βοηθούν τους αγρότες στα χωράφια και λέγονται Γοργόνια που εκτός από την μαγευτική ομορφιά, άλλη σχέση με τις Γοργόνες δεν έχουν. Τα λένε έτσι οι Αραχωβήτες επειδή είναι πολύ γοργά και πρόθυμα στις δουλειές. Συνήθως το Γοργόνι μένει στα χωράφια και στ’ αμπέλια. Κι όταν πάει ο αγρότης να δουλέψει, πιάνει μαζί του και σκαλίζει, ποτίζει, σκάβει, οργώνει... Ο χωραφάς δεν βγάζει μιλιά. Ξέρει πως είναι ο αγαθός Δαίμονας της γης του και δέχεται με ευχαρίστηση τις υπηρεσίες του. Κι όταν σωδιάσει στις αποθήκες του όλα τα καλά του Θεού, λένε οι γείτονές του: «Αυτός είναι προκομμένος. Έχει Γοργόνι».
Δυστυχώς τόσο οι Βίλες όσο και τα Γοργόνια ανήκουν στη Μυθολογία. Στη χώρα μας μάλιστα οι άνθρωποι, χωρίς Γοργόνια πια, βλέπουν χρόνια τώρα άψυχες τσιμεντένιες Βίλες να κατατρώνε τα χωράφια τους και τα δάση τους. Το μόνο που έχουν κοινό με τα μυθολογικά τέρατα εκτός από το όνομα, είναι ως ένα βαθμό η ομορφιά τους. Μόνο που δεν είναι πια κοινόχρηστη.
Πηγές
Τα στοιχειά από την Εγκυκλοπαίδεια των Τεράτων του Γιώργου Μπλάνα.
Οι Βίλες απόγονοι, από τον Ριζοσπάστη.
Η φωτογραφία, από το daylife.
Αγαπούν πολύ τα ζώα και μιλούν άπταιστα τις γλώσσες τους. Πραγματική λατρεία τρέφουν για τα σκυλιά, ιδίως τα σκυλιά του Αγίου Βερνάρδου. Οι Βίλες είναι από μόνες τους ένας Ερυθρός Σταυρός. Ξέρουν να θεραπεύουν πολλές ασθένειες και να περιποιούνται κάθε λογής τραύματα με βότανα. Τριγυρίζουν στις χιονισμένες πλαγιές κι όσο πιο ανατολικά πηγαίνουν τόσο ομορφότερες γίνονται.
Στην Πολωνία πια γίνονται εκτυφλωτικές. Το δέρμα τους μοιάζει διάφανο σαν κρύσταλλο και δύσκολα μπορεί να πει κανείς αν φορούν ρούχα ή αν είναι τυλιγμένες με τα κατάξανθα μαλλιά τους. Όταν περνούν στην Ρωσία, βγάζουν φτερά πολύχρωμα σαν πεταλούδες και γίνονται πολύ φιλικές, βοηθούν τις νοικοκυρές, περιθάλπουν τα ορφανά και σε εξαιρετικές περιπτώσεις προλέγουν το μέλλον. Περνούν τη μέρα τους πλάι στις πηγές και μπορούν μάλιστα να τις ξεράνουν, αν πικραθούν από τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Όποιος καταφέρει να τους αρπάξει τα φτερά, τις υποτάσσει στη θέλησή του, και δεν λίγες οι Βίλες που ακολούθησαν κάποιον Ρώσο στο σπίτι του, τον παντρεύτηκαν και του έκαναν όμορφα παιδιά.
Νοτιότερα, στα Βαλκάνια, οι Βίλες είναι πάντα αρσενικές. Μερικές από αυτές ζουν και στην Ελλάδα. Είναι πανέμορφα αγόρια, που βοηθούν τους αγρότες στα χωράφια και λέγονται Γοργόνια που εκτός από την μαγευτική ομορφιά, άλλη σχέση με τις Γοργόνες δεν έχουν. Τα λένε έτσι οι Αραχωβήτες επειδή είναι πολύ γοργά και πρόθυμα στις δουλειές. Συνήθως το Γοργόνι μένει στα χωράφια και στ’ αμπέλια. Κι όταν πάει ο αγρότης να δουλέψει, πιάνει μαζί του και σκαλίζει, ποτίζει, σκάβει, οργώνει... Ο χωραφάς δεν βγάζει μιλιά. Ξέρει πως είναι ο αγαθός Δαίμονας της γης του και δέχεται με ευχαρίστηση τις υπηρεσίες του. Κι όταν σωδιάσει στις αποθήκες του όλα τα καλά του Θεού, λένε οι γείτονές του: «Αυτός είναι προκομμένος. Έχει Γοργόνι».
Δυστυχώς τόσο οι Βίλες όσο και τα Γοργόνια ανήκουν στη Μυθολογία. Στη χώρα μας μάλιστα οι άνθρωποι, χωρίς Γοργόνια πια, βλέπουν χρόνια τώρα άψυχες τσιμεντένιες Βίλες να κατατρώνε τα χωράφια τους και τα δάση τους. Το μόνο που έχουν κοινό με τα μυθολογικά τέρατα εκτός από το όνομα, είναι ως ένα βαθμό η ομορφιά τους. Μόνο που δεν είναι πια κοινόχρηστη.
Πηγές
Τα στοιχειά από την Εγκυκλοπαίδεια των Τεράτων του Γιώργου Μπλάνα.
Οι Βίλες απόγονοι, από τον Ριζοσπάστη.
Η φωτογραφία, από το daylife.
-
