Σύμφωνα με την παγκόσμια μυθολογία οι ναυτικοί που περνούν κοντά απ’ τις Εβρίδες και βλέπουν τη θάλασσα γαληνεμένη, ξέρουν πως οι Γαλάζιοι, οι άνθρωποι της θάλασσας, κοιμούνται του καλού καιρού. Γιατί αν δεν κοιμούνταν, το πλοίο θα είχε πάει σύψυχο στο βυθό από τη λύσσα του νερού και του ανέμου. Άνθρωποι κανονικοί -θηλυκοί κι αρσενικοί- είναι οι Γαλάζιοι. Μόνο που έχουν καταγάλανο δέρμα. Βέβαια, αυτή δεν είναι η μόνη παραξενιά τους. Μιλούν συνέχεια με στίχους και στήνουν κάτι γλέντια τρικούβερτα, που ταράζεται η θάλασσα και ζητάει να πνίξει τα ίδια της τα ψάρια. Ζουν οικογενειακά σε σπηλιές του βυθού κι εκλέγουν αρχηγό, άγνωστο κάθε πότε. Σύμφωνα με μια παράδοση είναι Άγγελοι διωγμένοι από τον Παράδεισο. Σ’ αυτούς ήρθαν να προστεθούν αδικοχαμένοι Μαυριτανοί σκλάβοι με ποιητικές ευαισθησίες, που τους έφεραν στην Ιρλανδία οι Βίκινγκς δουλέμποροι. Συχνά, παίρνουν από κοντά τα καράβια και προσπαθούν να γοητεύσουν τους ναυτικούς με μελωδικά ποιήματα, ώστε να ριχτούν στο νερό για να γίνουν τάχα κι αυτοί γλυκόφωνοι. Όταν η γλώσσα σου κόβει και ράβει, μπορείς να τους ξεφύγεις απαγγέλλοντας καλύτερα ποιήματα απ’ αυτούς.
Στα ιστορικά χρόνια συναντούμε τους Γαλάζιους, αυτή τη φορά όχι ως μοναδικούς δερβέναγες, μια και δεν είχαν να τσακώνονται με τυχαίους περαστικούς, ούτε μόνο με ναυτικούς. Στη Ρωμαϊκή και στη Βυζαντινή αυτοκρατορία στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα σέρβιραν διάφορα θεάματα με λαοφιλέστερο εκείνο των αρματοδρομιών. Τότε αναπτύχθηκαν ομάδες οπαδών που όταν οργανώθηκαν χαρακτηρίστηκαν από το χρώμα της στολής τους. Οι Γαλάζιοι (Βένετοι), οι Πράσινοι, οι Κόκκινοι (Ρούσσοι) και οι Λευκοί, οι 4 μεγάλες ομάδες οπαδών, απόκτησαν με το χρόνια και πολιτική-θρησκευτική επιρροή, υποθάλποντας στους κόλπους τους πολιτικούς, κακοποιούς και άλλα επικίνδυνα στοιχεία για την κοινωνία. Ίσως γι΄ αυτό αργότερα κυριάρχησαν δυο μόνο ομάδες: οι Γαλάζιοι και οι Πράσινοι. Εξάλλου είναι γνωστά σε όλους μας τα μεταξύ τους γεγονότα κατά τη Βυζαντινή Περίοδο γνωστά ως Στάση του Νίκα, όταν ο Ιουστινιανός, άπειρος πολιτικά είχε πολλές άλλες σκοτούρες και αδυνατούσε να ελέγξει την κατάσταση.
Στα νεότερα χρόνια, στην Ελλάδα οι Γαλάζιοι και οι Πράσινοι εξακολουθούν να διαφεντεύουν και να δημιουργούν μεταξύ τους επεισόδια, και να έχουν στους κόλπους τους πολιτικούς οι οποίοι μάλιστα κατηγορούνται πυκνά συχνά για αδικήματα. Όσο για τις άλλες ομάδες οι μεν Άσπροι αγνοούνται, οι δε Κόκκινοι παραμένουν έχοντας να αντιμετωπίσουν όχι μόνο τα μέτωπα στο εσωτερικό τους αλλά και το λαϊκό έρεισμα των γαλοζο-πράσινων. Βλέπετε, αυτοί οι τελευταίοι όσα δεινά και να προκάλεσαν εξακολουθούν να έχουν μυθικές ικανότητες και να πείθουν τα πλήθη των Ελλήνων.
Πηγές
Γαλάζιοι: Εγκυκλοπαίδεια των Τεράτων, Γιώργος Μπλάνας.
Βένετοι και Πράσινοι: Η στάση του Νίκα, Βικιπαίδεια.
Κόκκινοι: Ποιοι και γιατί οδήγησαν στον Εμφύλιο πόλεμο, Ριζοσπάστης.
.
