Αυλαία, ασύστατοι! Αιμορραγούν ως και οι πέτρες, σ’ αυτόν τον άνυδρο καιρό! ΑΥΛΑΙΑ (Γ. Μπλάνας, Στασιωτικό 53o)

12/9/09

Ένα πολιτικό τοπίο

Ορισμένα κείμενα στο διαδίκτυο, σκορπούν γέλιο, αφήνουν όμως και μια πίκρα με τα διακριτικά διατυπωμένα, αλλά τραγικά για τη ράτσα μας υπονοούμενα, που δεν μπορούν, δυστυχώς, να περάσουν απαρατήρητα. Τουλάχιστον από ΄κείνους που ντρέπονται επειδή γεννήθηκαν σε χώρα ραγιάδων με την σπάθα του γονίδιου να αιωρείται δια βίου επάνω τους. Ένα τέτοιο κείμενο έφερε στην θύμηση κι ένα από τα Τοπία της Λιλής Ζωγράφου, απόσπασμα από τη Συβαρίτισσά της. Προτείνουμε την ανάγνωση και των δύο. Κι αν τα χωρίζουν 20 και πλέον χρόνια την ίδια γεύση αφήνουν.
.


Η εικόνα δημιουργήθηκε με βάση το επικήδειο των παλιών καλών χρόνων που παρουσιάζεται στην αρχή της έκδοσης της Συβαρίτισσας. Εκεί η Λιλή Ζωγράφου γράφει: «Εκποιούνται άπατα τα υλικά, πλάνες και παλιά καλά χρόνια γενικώς. Κατά την κατεδάφισιν απαγορεύονται δάκρυα, οδυρμοί, επικήδειο. Παρακαλούμεν αντί στεφάνου καταθέσατε ό,τι προαιρείσθε εις φιλόπτωχον ταμείον Μεγάλων Εραστών. Εκ της οικογενείας».


.
Πλούσιοι φτωχαίνουν τη δεκαετία πριν τον πόλεμο. Οι θεαματικές εμφανίσεις καλλονών και μη, με τα παραδείσια φτερά στις τεράστιες μαύρες καπελίνες γίνονται παρελθόν από τη μια στιγμή στην άλλη.
Τα εντυπωσιακά ερωτικά σκάνδαλα της κυρίαρχης τάξης πνίγονται σε ανησυχητικούς θορύβους κοινωνικών ταραχών.
Απόηχος μόνο στα καλντερίμια οι παρελάσεις της άμαξας με την κυρία τυλιγμένη σε λευκή ζιμπελίν, το πανέρι τις βιολέτες της Πάρμας στα γόνατα και τον σύζυγο με τον εραστή εκστατικούς στα πόδια της.
Περίλυποι οι μικροαστοί για την κατάρρευση των ειδώλων τους που τους στέρησαν τις παρελάσεις της πολύχρωμης παρουσίας τους από τη μεγάλη πλατεία.

Οι φτωχοί που πλήθαιναν και οι στρατιές των άνεργων δεν ερεθίζουν τη φαντασία ούτε για να τους λυπηθούν.
Ποτέ πριν ο ραγιαδισμός δεν υπηρέτησε αποτελεσματικότερα τη δικαίωση των πλουσίων.
Σκοτεινές δυνάμεις φρόντισαν μετά τους απελευθερωτικούς αγώνες να ανακόψουν τη φυσιολογική εξέλιξη του υψηλού αγωνιστικού φρονήματος σε ταξική συνείδηση και πολιτική υπευθυνότητα.
Εκχυδαϊσμός, βαρβαρότητα, καπετανιλίκι και ηλίθιες αξίες ενισχύονται με τις ευλογίες της Δικαιοσύνης και του πολιτικαντισμού.

Οι φόνοι τιμής για το άπλυτο βρακί μιας χωριάτας τιμωρούνται ελάχιστα ή καθόλου -ανάλογα με το κόμμα που κυβερνά- «λαμβάνοντας χώρα εν βρασμώ ψυχής».
Ο χθεσινός ελευθερωτής του νησιού, αποπροσανατολισμένος, μεταβάλλεται σε φύλακα της τιμής «του» που απειλείται μόνο στη φαντασία του, σε ψηφοφόρο που ανταλλάσσει την ψήφο του με ευτελή ρουσφέτια και απόλυτη αδιαφορία για την εξαθλίωση του συνόλου ή σε νεόπλουτο θαμπωμένο από την άνοδό του.
Στην προσπάθειά του να είναι αρεστός στην άρχουσα τάξη για να εξασφαλίσει μια ταξική ταυτότητα, ο ανερχόμενος, προσφέρεται σαν παράδειγμα δουλοπρέπειας που εκείνος βαφτίζει «αρετή».

Ααχ, τα παλιά καλά χρόνια!

Πηγές…
-
Εκλογές 2009: Η Σοράγια στη Βουλή, Γιώργος Κάππα, 12/9/09
-Λιλή Ζωγράφου (1987) Η Συβαρίτισσα, Αθήνα: Γαβριηλίδης, σ.σ. 95-96.

…και σκέψεις περί ραγιαδισμού
Ραγιάδες, Γεφυρισμοί 7/12/08
Γι΄ αυτό φτύνουν τους Ραγιάδες, Γεφυρισμοί, 9/12/08
Δόγμα Μονρόε, Γεφυρισμοί, 2/12/08
Καλικάντζαροι και Κοτζαμπάσηδες, αιώνες τώρα, Γεφυρισμοί, 21/12/08


.