ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΕΔΩ ΔΕΝ ΠΡΟΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
Είναι πολύς καιρός τώρα που η συζήτηση για την υποχρέωση των ιστολόγων να γράφουν επώνυμα έχει ανάψει. Στις αρχές του μήνα διάβασα το σχετικό άρθρο στο Preza TV όπου αναφέρεται ότι «το Υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμάζεται να καταθέσει νομοσχέδιο το οποίο θα θέσει όρια και προϋποθέσεις στη λειτουργία των blogs και θα καταργήσει την ανωνυμία τους». Στον ίδιο άρθρο αναφέρεται, επίσης, ότι το νέο νομοσχέδιο θα κινηθεί στη λογική της Συνθήκης της Βουδαπέστης, την οποία υπέγραψε το 2001 και η χώρα μας».
Αν και έχω επιλέξει να γράφω επώνυμα, δεν μπορώ να μην δηλώσω την συμφωνία μου με τους προβληματισμούς του PrezaTV. Το αντίθετο θα ήταν υποκρισία από πλευράς μου μια κι αυτά που γράφει τα έχω συζητήσει πολλές φορές με φίλους. Άλλωστε γενικότερα θεωρώ εξαιρετικά υποκριτικό όταν γράφουμε για πολιτικές που μας ξεσκίζουν κυριολεκτικά να κόβουμε και να ράβουμε τις λέξεις στα μέτρα «λόγου προς εκφώνηση», ενώ όταν τις συζητάμε να κοντράρουμε ποιος θα «αισχρολογήσει» περισσότερο. Και τελικά αν γράψω και κάτι «κακό», όπως λέει και ο γιατρός «μηνύστε με».
Ξεκαθαρίζοντας λοιπόν τη θέση μου για την ελευθερία της έκφρασης έρχομαι σήμερα να ρωτήσω ανοικτά ορισμένα πράγματα όλους εσάς που με επισκέπτεστε απλώς ή/και σχολιάζετε. Να σας ρωτήσω με αφορμή μια θλιβερή κατάσταση που έχει διαμορφωθεί όχι εδώ, αλλά σε ένα άλλο ιστολόγιο που το αγαπώ σαν παιδί μου. Όμως είπα πριν αναφέρω τα συμβάντα να «ξεφορτώσω» λίγο και τα παράπονά μου με κάποιους «φίλους» επισκέπτες των Γεφυρισμών. Γιατί όπως και να το κάνουμε όταν νιώθω να με εξουσιάζουν αντιστέκομαι. Ακόμη.
Ξέρω ότι δεν έχετε συνηθίσει να διαβάζετε στους «Γεφυρισμούς» παρόμοιους προβληματισμούς ούτε προσωπικά ζητήματα. Ξέρω ότι με έχετε συνηθίσει στα όρια ενός «ψιλοκουλτουριάρικου» και πολιτικά «αυτοσαρκαζόμενου» ιστολόγιου. Δεν απαιτώ απάντηση αλλά θα σας παρακαλούσα να αναγνώσετε το κείμενο αυτό που επέλεξα να το αποτυπώσω όπως θα σας το έλεγα (προφορικά), αν είχα και προσωπικές σχέσεις μαζί σας.
Παρατηρήσατε ότι τον τελευταίο καιρό, όπως και στο παρελθόν άλλες δύο φορές, εφάρμοσα την αρχή προέγκρισης σχολίων, μια εξαιρετικά απεχθή προς εμένα τακτική, για την οποία έχω λογοδοτήσει. Εδώ οφείλω να επισημάνω ότι ο περιορισμός των σχολίων δεν έγινε μόνο για συγκεκριμένους σχολιαστές ούτε αυτό σημαίνει ότι θα περιοριστούν σχόλια λόγω του αποστολέα. Για το ιστολόγιό μου η ουσία βρίσκεται σε αυτό που γράφει ο καθένας, όχι στο ποιος είναι. Και η ουσία σε κάποιες περιπτώσεις έθιγε εμένα, τις μνήμες μου και τους ανθρώπους που εκτιμώ.
Παρατηρήσατε επίσης, ορισμένοι, ότι κρατώ το απόρρητό σας όσο και αν αυτό με θίγει. Για παράδειγμα θα αναφέρω την περίπτωση ιστολόγου που πριν από λίγο καιρό μου γνωστοποίησε …. ότι επικοινωνώ !! με άλλ- ιστολόγο μέσω e-mail. Ξέρετε τι σκέφτηκα στην αρχή; «Καλά τόσο σημαντική είμαι τελικά ώστε να υπάρχουν άνθρωποι που διαφημίζονται λέγοντας ότι με γνωρίζουν;». Αστεία πράγματα! Φυσικά και δεν είμαι εγώ σημαντική... εκείνοι είναι ασήμαντοι. Κι αν περιμένω ακόμη μια συγγνώμη είναι επειδή θα ήθελα να μην έχω ασήμαντους μεταξύ των φίλων μου.
Γιατί όπως θα έχετε καταλάβει το «μαγαζί» είναι οικογενειακό και το e-mail μου είναι προσβάσιμο από τους γιους μου και από ένα αγαπημένο μου πρόσωπο. Και οι τρεις γνωρίζουν με ποιους επικοινωνώ και με ποιους συναναστρέφομαι. Κι όσο κι αν γέλασαν με τα περιστατικά η δική μου πίκρα δεν καταλάγιασε. Εξάλλου διατηρώ ακόμη -και θα διατηρήσω όσο ζω- τον ρομαντισμό του αριστερού ανθρώπου.
Τέλος πάντων, όπως λέει κι ένας φίλος «όλοι οι άνθρωποι δεν σκέπτονται όπως εμείς ρε Αλεξάνδρα». Τέλος λοιπόν και το ξεφόρτωμα με τους «Γεφυρισμούς». Πάμε τώρα να σας διηγηθώ και την αφορμή των παραπόνων μου.
Αν και έχω επιλέξει να γράφω επώνυμα, δεν μπορώ να μην δηλώσω την συμφωνία μου με τους προβληματισμούς του PrezaTV. Το αντίθετο θα ήταν υποκρισία από πλευράς μου μια κι αυτά που γράφει τα έχω συζητήσει πολλές φορές με φίλους. Άλλωστε γενικότερα θεωρώ εξαιρετικά υποκριτικό όταν γράφουμε για πολιτικές που μας ξεσκίζουν κυριολεκτικά να κόβουμε και να ράβουμε τις λέξεις στα μέτρα «λόγου προς εκφώνηση», ενώ όταν τις συζητάμε να κοντράρουμε ποιος θα «αισχρολογήσει» περισσότερο. Και τελικά αν γράψω και κάτι «κακό», όπως λέει και ο γιατρός «μηνύστε με».
Ξεκαθαρίζοντας λοιπόν τη θέση μου για την ελευθερία της έκφρασης έρχομαι σήμερα να ρωτήσω ανοικτά ορισμένα πράγματα όλους εσάς που με επισκέπτεστε απλώς ή/και σχολιάζετε. Να σας ρωτήσω με αφορμή μια θλιβερή κατάσταση που έχει διαμορφωθεί όχι εδώ, αλλά σε ένα άλλο ιστολόγιο που το αγαπώ σαν παιδί μου. Όμως είπα πριν αναφέρω τα συμβάντα να «ξεφορτώσω» λίγο και τα παράπονά μου με κάποιους «φίλους» επισκέπτες των Γεφυρισμών. Γιατί όπως και να το κάνουμε όταν νιώθω να με εξουσιάζουν αντιστέκομαι. Ακόμη.
Ξέρω ότι δεν έχετε συνηθίσει να διαβάζετε στους «Γεφυρισμούς» παρόμοιους προβληματισμούς ούτε προσωπικά ζητήματα. Ξέρω ότι με έχετε συνηθίσει στα όρια ενός «ψιλοκουλτουριάρικου» και πολιτικά «αυτοσαρκαζόμενου» ιστολόγιου. Δεν απαιτώ απάντηση αλλά θα σας παρακαλούσα να αναγνώσετε το κείμενο αυτό που επέλεξα να το αποτυπώσω όπως θα σας το έλεγα (προφορικά), αν είχα και προσωπικές σχέσεις μαζί σας.
Παρατηρήσατε ότι τον τελευταίο καιρό, όπως και στο παρελθόν άλλες δύο φορές, εφάρμοσα την αρχή προέγκρισης σχολίων, μια εξαιρετικά απεχθή προς εμένα τακτική, για την οποία έχω λογοδοτήσει. Εδώ οφείλω να επισημάνω ότι ο περιορισμός των σχολίων δεν έγινε μόνο για συγκεκριμένους σχολιαστές ούτε αυτό σημαίνει ότι θα περιοριστούν σχόλια λόγω του αποστολέα. Για το ιστολόγιό μου η ουσία βρίσκεται σε αυτό που γράφει ο καθένας, όχι στο ποιος είναι. Και η ουσία σε κάποιες περιπτώσεις έθιγε εμένα, τις μνήμες μου και τους ανθρώπους που εκτιμώ.
Παρατηρήσατε επίσης, ορισμένοι, ότι κρατώ το απόρρητό σας όσο και αν αυτό με θίγει. Για παράδειγμα θα αναφέρω την περίπτωση ιστολόγου που πριν από λίγο καιρό μου γνωστοποίησε …. ότι επικοινωνώ !! με άλλ- ιστολόγο μέσω e-mail. Ξέρετε τι σκέφτηκα στην αρχή; «Καλά τόσο σημαντική είμαι τελικά ώστε να υπάρχουν άνθρωποι που διαφημίζονται λέγοντας ότι με γνωρίζουν;». Αστεία πράγματα! Φυσικά και δεν είμαι εγώ σημαντική... εκείνοι είναι ασήμαντοι. Κι αν περιμένω ακόμη μια συγγνώμη είναι επειδή θα ήθελα να μην έχω ασήμαντους μεταξύ των φίλων μου.
Γιατί όπως θα έχετε καταλάβει το «μαγαζί» είναι οικογενειακό και το e-mail μου είναι προσβάσιμο από τους γιους μου και από ένα αγαπημένο μου πρόσωπο. Και οι τρεις γνωρίζουν με ποιους επικοινωνώ και με ποιους συναναστρέφομαι. Κι όσο κι αν γέλασαν με τα περιστατικά η δική μου πίκρα δεν καταλάγιασε. Εξάλλου διατηρώ ακόμη -και θα διατηρήσω όσο ζω- τον ρομαντισμό του αριστερού ανθρώπου.
Τέλος πάντων, όπως λέει κι ένας φίλος «όλοι οι άνθρωποι δεν σκέπτονται όπως εμείς ρε Αλεξάνδρα». Τέλος λοιπόν και το ξεφόρτωμα με τους «Γεφυρισμούς». Πάμε τώρα να σας διηγηθώ και την αφορμή των παραπόνων μου.
Το ιστολόγιο που προανάφερα είναι η σελίδα των Ανεμολογιτών, που δημιουργήθηκε με μία βασική αρχή: την ελευθερία στην έκφραση. Κι όμως βρέθηκαν άνθρωποι, ανώνυμοι όπως οι περισσότεροι που σχολιάζουν, που όχι μόνο επιβουλεύτηκαν το εγχείρημα, όχι μόνο προσπάθησαν να θίξουν τον αγαπητό δημοσιογράφο της εκπομπής αλλά ξεκίνησαν σταδιακά να στοχεύουν προσωπικά σε εμένα και σε 2-3 φίλους Ανεμολογίτες επειδή είμαστε αριστεροί! Απίστευτο κι όμως αληθινό!
Και φυσικά οι βολές τους όχι μόνο είναι καθαρά προσωπικές και στοχευμένες αλλά και διατυπωμένες έτσι ώστε να δίνουν την εντύπωση ότι διαθέτουν όλα τα προσωπικά μας δεδομένα, και ειδικότερα τα δικά μου!!
Και τώρα έρχομαι να σας ρωτήσω βρε παιδιά, και σας μαζί ανώνυμοι επισκέπτες των Ανεμολογιτών, αν έρχεστε κι εδώ.
Μήπως έχουμε μπερδέψει τα μούσμουλα με τα (παλιά) τρόλεϊ; Ποιος είπε ότι στο πλαίσιο της ελευθερίας της έκφρασης μπορούμε να στοχεύουμε σε ανθρώπους επειδή είναι Αριστεροί;
Άντε και για να αστειευθώ και λίγο, ποιος είπε ότι στο πλαίσιο της ελεύθερης επικοινωνίας μπορούμε να διαδίδουμε δεξιά και αριστερά ότι γνωρίζουμε όποιον μας αρέσει;
Ποιος είπε βρε παιδιά ότι μπορούμε να βρίζουμε γιατί απλά δεν μας αρέσουν τα κείμενα ή δεν τα καταλαβαίνουμε ή έχουμε αντίθετη άποψη;
Μήπως τελικά πρέπει όλοι να ρίξουμε μια σοβαρή ματιά στα ΠΟΛΙΤΙΚΑ blogs για να διαπιστώσουμε τη δική μας επιπολαιότητα; Για παράδειγμα ο Preza TV φίλοι μου, μια και τον διαβάζω, κάνει πολιτικό σχολιασμό δεν χτυπάει απλούς πολίτες, αλλά δημόσια πρόσωπα. Έτσι έχει κάθε δικαίωμα να «τα χώσει» όπως κάνουμε και μεις μεταξύ μας, για όλους όσους μας δουλεύουν ψιλό γαζί.
Εγώ για ποιο λόγο θα πρέπει να υπομένω ύβρεις, φήμες και ανοησίες; Πείραξα κανέναν από εσάς ποτέ; Αρνήθηκα να ακούσω την άποψή σας; Με γνωρίζετε προσωπικά; Μια συνηθισμένη μητέρα, γυναίκα και αριστερή είμαι και δεν το έκρυψα ποτέ. Πρέπει να δηλώσω και το κόμμα που ανήκω και το όνομα του ανθρώπου μου;
ΗΜΑΡΤΟΝ
Επειδή δεν θα επανέλθω στα θέματα αυτά, υπενθυμίζω ότι οι «Γεφυρισμοί» υπάρχουν για να μεταφέρουμε ότι μελετάμε, όσα διαβάζουμε, όλα αυτά που μεταφράζουμε, για το κέφι μας. Ασφαλώς ποτέ δεν θα απευθυνθώ σε καμιά αρχή και σε κανέναν φορέα για να με προστατεύσουν.
Κι όσο για εσάς που είμαι σίγουρη ότι αναγνωρίσατε εαυτούς στα πρόσωπα που με πίκραναν με ύβρεις και φήμες, σας υπόσχομαι ότι ποτέ δεν πρόκειται να δημοσιοποιήσω ποιοι είστε, ούτε να κόψω σχόλιά σας. Ελπίζω μόνο να σας έδωσα την ευκαιρία να επανεξετάσετε τη συμπεριφορά σας και να σκεφτείτε ότι κάποιες πράξεις σας μπορούν να βλάψουν πολύ, τόσο ανθρώπους όσο και σχέσεις. Ακόμη ελπίζω να δόθηκε η ευκαιρία στους «κακόβουλους» να ανατρέψουν την άποψη που έχουν για μένα.
Ευχαριστώ Εσάς, τους πολλούς φίλους που μας τιμάτε με την αξιοπρεπή παρουσία σας.
Και συ που με διαβάζεις σταμάτα να γελάς!
