Αυλαία, ασύστατοι! Αιμορραγούν ως και οι πέτρες, σ’ αυτόν τον άνυδρο καιρό! ΑΥΛΑΙΑ (Γ. Μπλάνας, Στασιωτικό 53o)

8/4/12

Ελεύθεροι Πολιορκημένοι


Γκερνίκα, 1937, Πάμπλο Πικάσο (25 Οκτωβρίου 1881 - 8 Απριλίου 1973)


Και ακροάζεται αλλά τη νυχτική γαλήνη δεν αντίσκοβε μήτε φωνή, μήτε κλάψα,
μήτε αναστεναγμός ήθελε πεις ότι είχε παύσει η ζωή οι ήρωες είναι ενωμένοι
και, μέσα τους λόγια λένε
Για την αιωνιότητα, που μόλις τα χωράει
Στα μάτια και στο πρόσωπο φαίνονται οι στοχασμοί του
Τους λέει μεγάλα και πολλά η τρίσβαθη ψυχή τους.
Αγάπη κι έρωτας καλού τα σπλάχνα τους τινάζουν.
Τα σπλάχνα τους κι η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν/
Γλυκιά κι ελεύθερ' η ψυχή σα να 'τανε βγαλμένη,
Κι υψώναν με χαμόγελο την όψη τη φθαρμένη.

Διονυσίου Σολωμού
(8 Απριλίου 1798 - 9 Φεβρουαρίου 1857)

Σχεδίασμα Β, απόσπασμα 9