Το παρακάτω κείμενο προήλθε από ένα παιχνίδι αντικατάστασης λέξεων επάνω σε ένα εξαιρετικά διαφωτιστικό άρθρο της ιατρού κ.
Ιωάννας Ρέβελα για το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, τη γνωστή μας σπαστική κολίτιδα. Σε αυτό βασιστήκαμε για να παρουσιάσουμε ένα άλλο σύνδρομο όπως αυτό του Αλέκου, με πικρή-χιουμοριστική διάθεση. Ασφαλώς προτείνουμε να διαβάσετε και το ιατρικό άρθρο μια και είναι διαφωτιστικό και καλογραμμένο, παρέχοντας πληροφορίες γι΄ αυτήν τη ψυχοσωματική νόσο της εποχής μας. Εξάλλου η δυσκοιλιότητα και η διάρροια είναι και πολιτικά συμπτώματα του καιρού μας. Το σύνδρομο Αλέκου το εμπνευστήκαμε από κάποιες δηλώσεις των ημερών που μεταξύ άλλων ανέφεραν ότι «αυτά συμβαίνουν σε όλα τα κόμματα». Άποψη που δεν μας βρίσκει σύμφωνους για… συντακτικούς λόγους. Θα το προτιμούσαμε κάπως έτσι: «αυτά συμβαίνουν σε όλα τα μη κομμουνιστικά κόμματα» ή έστω κι έτσι: «αυτά συμβαίνουν σε όλα τα μη αριστερά κόμματα», αγαπητέ μας και παρ΄ ολίγον Αλέκο…
-
Στη φωτογραφία ο δικός μας Αλέκος. Είναι το τέταρτο μέλος της οικογένειάς μας κι εκείνος που αναλαμβάνει την ευθύνη όλων των αταξιών των νεαρών Γεφυριστών, Κώστα και Γιάννη, εδώ και 18 χρόνια χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πάσχει… κι αυτός από αρχηγισμό. Εδώ στην προεδρική δερμάτινη πολυθρόνα του, με άκρως εποχική ένδυση και υπόδηση, και την παρηγορητική φράση: Κανείς δεν είναι τέλειος!
Το Σύνδρομο Αλέκου
Έχετε σκεφτεί ότι συμπτώματα, όπως ηγετική διάθεση, ήπια ή έντονη, που συνοδεύεται από επεισόδια αρχηγικών κρίσεων ή έλλειψη πειθαρχίας και αίσθημα κυριαρχίας μετά τις δημοσκοπήσεις, μπορεί να σας κάνουν υποψήφιους για το Σύνδρομο Αλέκου (ΣΑ) ή όπως είναι ευρύτερα γνωστό σπαστική αρχηγίτιδα;
Το ΣΑ είναι μια χρόνια διαταραχή στη λειτουργία των σχημάτων της Αριστεράς που επηρεάζεται από την ψυχολογία των μελών και μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα της πολιτικής ζωής τους. Είναι η δεύτερη κατά σειρά αιτία μετά το δικομματισμό που ευθύνεται για την απουσία οργανωμένης πολιτείας για λόγους που αφορούν τα διακριτά μόνο από τα χρώματά τους κόμματα, πιο διαδεδομένη νόσος από την αποχή, την πολιτική μιζέρια, και την έλλειψη πειθούς. Συχνά οδηγεί τους πάσχοντες από συνεδρίαση σε συνεδρίαση μέχρι τελικά να μάθουν να την αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά.
Που οφείλεται;
Φυσιολογικά η εκλογή ενός προέδρου διενεργείται μέσω κομματικών διαδικασιών με κανονική, συντονισμένη και συνολική ψηφοφορία σε γενικές συνελεύσεις (εκλογή εκπροσώπων). Στην ευερέθιστη αριστερά οι διαδικασίες αυτές είναι ακανόνιστες, ασυγχρόνιστες και άκαιρες με αποτέλεσμα διαταραχή της εκλογής προέδρου.
Η αιτία της ανωμαλίας αυτής δεν είναι πλήρως κατανοητή. Αρκετοί θεωρητικοί υποστηρίζουν ότι η αιτία είναι κυρίως ψυχολογική καθώς η διαταραχή φαίνεται να εκδηλώνεται συνήθως σε άτομα που βρίσκονται κάτω από συνθήκες πελαγοδρομίας ή ανικανότητας.
Άλλοι συνδέουν την εκδήλωση του ΣΑ με διαταραχές των ερεθισμάτων από το πολιτικό σκηνικό ή με ανωμαλίες στον ιδεολογικό ιστό του σχήματος. Οι ατομικές επιδιώξεις έχουν επίσης συσχετιστεί με τη νόσο καθώς τα συμπτώματα φαίνεται να επιδεινώνονται από τη λήψη κάποιων αποφάσεων και γενικότερα να επηρεάζονται από τις πολιτικές επιλογές του ατόμου.
Πώς εκδηλώνεται;
Το σύνδρομο σπαστικής αρχηγίτιδας εμφανίζεται σε ποσοστό που κυμαίνεται μεταξύ 5% -15% στον πληθυσμό των εχόντων δικαίωμα ψήφου και είναι συχνότερο στους άνδρες απ' ό,τι στις γυναίκες. Μπορεί να παρουσιασθεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά είναι συνηθέστερο σε άτομα 50 ετών και πλέον. Νεότερες έρευνες αναδεικνύουν ότι η νόσος πλήττει και τους τριαντάρηδες.
Το πιο συχνό σύμπτωμα είναι ο πόνος για τους αγώνες του παρελθόντος, ο οποίος μπορεί να είναι συνεχής ή με εξάρσεις και υφέσεις (ιστορικός κωλικός). Ο πόνος μπορεί να εντοπίζεται στο ένα ρεύμα του κόμματος ή να είναι διάχυτος σε όλα καθώς κατά κανόνα υποχωρεί πρόσκαιρα μετά από μια συνεδρίαση.
Ο πόνος μπορεί να συνοδεύεται από:
- διαταραχές στην πολιτική παρουσία. Είναι το προέχον σύμπτωμα του ΣΑ και εκδηλώνεται είτε με απουσία από τα κοινωνικά προβλήματα (λιγότερες από μία παρεμβάσεις για τη φτώχεια), είτε με υπερβάλλουσα παρουσία (περισσότερες από 10 ανακοινώσεις για την προστασία του ποντικού της Ναμίμπια), είτε με εναλλαγή αυτών,
- διαταραχές στη σύνθεση και το ρόλο των οργάνων. Αυτά μπορεί να είναι είτε πολύ σκληρά, σαν τοίχος, είτε χαλαρά και μη καλά σχηματισμένα. Επίσης μπορεί ο ρόλος τους να είναι απαραίτητος είτε να αγνοούνται,
- την ύπαρξη ενός εξιλαστήριου θύματος,
- αίσθημα ατελούς ιδεολογικής πλήρωσης ή ανάγκης για αποχώρηση. Στην πρώτη περίπτωση ο ασθενής νιώθει ότι δεν έχει ικανοποιηθεί ιδεολογικά, πολιτικά και ατομικά μετά τη συνεδρίαση και έχει την τάση να την επαναλάβει. Στη δεύτερη περίπτωση ο ασθενής έχει μεγάλη ανάγκη για άμεση αλλαγή, γεγονός που στην κυριολεξία τον αναγκάζει να τρέχει και να μην φτάνει. Το σύμπτωμα αυτό είναι εντονότερο κατά τις προεκλογικές περιόδους και μπορεί να επηρεάσει την πολιτική ζωή του ασθενούς και κατ΄ επέκταση και του τόπου.
Άλλα συμπτώματα που μπορεί να νιώθει κατά καιρούς ο πάσχων –και ειδικότερα σε περιπτώσεις προβολής των συνεδριάσεων από τα ΜΜΕ- είναι κάποιου βαθμού ναυτία, φουσκώματα, δυσπεψία και ανορεξία για άλλες ανακοινώσεις.
Συχνή είναι και η παρουσία συμπτωμάτων άγχους, κατάθλιψης, διαταραχής πανικού, φοβιών και γενικά διαφόρων ψυχολογικών καταστάσεων που δημιουργούν ένα φαύλο κύκλο ανάμεσα στην ψυχολογία και την ιδεολογία του ασθενούς. Η παρακάτω ιστορία είναι χαρακτηριστική των αποτελεσμάτων της αλληλεπίδρασης του ΣΑ και της ιδεολογικής κατάστασης του ασθενούς.
Πριν από ενάμιση χρόνο κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου είχα ένα ξαφνικό επεισόδιο απουσίας από τα κοινωνικά δρώμενα που συνοδευόταν από πολύ έντονο πόνο για την ιστορία της Αριστεράς. Από τότε εξακολουθώ να έχω τέτοια επεισόδια Έχω φτάσει σε σημείο να φοβάμαι να βγω από το σπίτι μου για να μη μου συμβεί στο δρόμο, δεν μπορώ να εκφράσω τις απόψεις μου και η κατάσταση επιδεινώνεται όταν βρεθώ σε τηλεόραση λόγω του τρομερού άγχους που βιώνω. Η πολιτική ζωή μου από τότε έχει περιοριστεί σημαντικά.
Γενικά, η βαρύτητα των συμπτωμάτων ποικίλει από άτομo σε άτομο, από την μη αξιοσημείωτη αλλαγή στις πολιτικές συνήθειες μέχρι τη σοβαρού βαθμού μεταβολή τους που εξουθενώνουν τον ασθενή και κοινωνικά.
Επίσης μεγάλες διαφορές ανάμεσα στους ασθενείς υπάρχουν και στη διάρκεια των συμπτωμάτων. Σε μερικούς ασθενείς το ΣΑ εκδηλώνεται μόνο σε προεκλογικές περιόδους και μετά υποχωρεί τελείως και σε άλλους συμβαίνει χωρίς προειδοποίηση, σε ενδιάμεσα διαστήματα και δεν υποχωρεί ποτέ ολοκληρωτικά.
Το ΣΑ αν και μπορεί να προκαλεί πολιτικού τύπου ενοχλήματα επί πολλά χρόνια, δεν προκαλεί ουσιαστικά επιπλοκές, ούτε αποτελεί αξιόλογο κίνδυνο για την ιδεολογική του υγεία. Επομένως δεν αυξάνει -σημαντικά- τον κίνδυνο εκδήλωσης νόσων όπως η κακοήθης δεξιόστροφη επιλογή.
Πώς θα βρω αν πάσχω από ΣΑ;
Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη εξέταση για τη διάγνωση του ΣΑ. Η διάγνωση στηρίζεται στην αναγνώριση των συμπτωμάτων που πληρούν τα κριτήρια της νόσου, στην πολιτική δραστηριότητα και σε συνεδριάσεις που γίνονται με σκοπό τον αποκλεισμό της πιθανότητας ύπαρξης άλλων νόσων με παρόμοια συμπτώματα όπως η παραπάνω αναφερθείσα.
Για τη σωστή διάγνωση είναι επομένως απαραίτητο μια σειρά παρακολούθησεων συνεδριάσεων των κεντρικών συντονιστικών οργάνων. Εάν, παρά τα παραπάνω, η διάγνωση παραμένει αβέβαιη, τότε συμπληρωματικά μπορεί να γίνουν τοπικές ή τομεακές συνεδριάσεις.
Ποιες είναι οι θεραπευτικές επιλογές;
Η θεραπεία του ΣΑ βασίζεται στη φύση και τη βαρύτητα των συμπτωμάτων κάθε σχήματος και ειδικότερα των ατόμων που τα συνθέτουν, καθώς και στην παρουσία της επίδρασης άλλων παραγόντων στην πορεία της νόσου. Επομένως η θεραπεία προσαρμόζεται στις κομματικές ανάγκες και μπορεί να περιλαμβάνει τα ακόλουθα: κοινή ιδεολογική πλατφόρμα, κομματική πειθαρχία και απάλειψη προσωπικών επιδιώξεων.
Δεν υπάρχει πάντως μία και μοναδική αποτελεσματική θεραπεία για το ΣΑ. Για το λόγο αυτό οι πάσχοντες πρέπει να προσπαθήσουν να ανακαλύψουν τους παράγοντες που κάνουν τα συμπτώματα χειρότερα και να δοκιμάσουν, σε μεταξύ τους συνεργασία, διάφορες θεραπευτικές επιλογές μέχρι να βρουν την κατάλληλη για την ύφεση των συμπτωμάτων και τη βελτίωση της ποιότητας της πολιτικής τους.
-Η κοινή ιδεολογική πλατφόρμα για το ΣΑ βασίζεται στην αποφυγή ενασχόλησης με ανούσιες θεωρητικές λεπτομέρειες που ενισχύουν την πολιτική απουσία. Αυτό γενικά επιτυγχάνεται με τον περιορισμό της ποσότητας συνεδριάσεων σε κλειστούς χώρους (κομματικά γραφεία, ταβέρνες, κλπ), τη συμμετοχή σε κοινωνικούς αγώνες με δράση στα πεζοδρόμια, την αύξηση της επικοινωνίας με τον λαό και των παρεμβάσεων αντί των συμβολικών κινήσεων.
-Για να ανακαλύψετε ποιες ανούσιες λεπτομέρειες πυροδοτούν τα συμπτώματα πρέπει να αρχίσετε με μια ήπια μελέτη των κοινωνικών προβλημάτων και σταδιακά να προσθέτετε ένα νέο κάθε μέρα καταγράφοντας ταυτόχρονα οποιοδήποτε σύμπτωμα σχετίζεται με την απουσία παρέμβασης για το συγκεκριμένο πρόβλημα. Αν λοιπόν ανακαλύψετε για παράδειγμα ότι η ενασχόληση με το εαν ο πρόεδρος φοράει μπλουτζίν ή καβαλάει μηχανή επιδεινώνει τα συμπτώματά σας, προσπαθήστε να την αποφύγετε.
- Σημαντικότερα προβλήματα βρίσκονται και μεγεθύνονται στην κοινωνία όπως: ανεργία, μείωση εισοδήματος, εκπαίδευση, υγεία, κ.ά. Αυτά μαζί με τα θεσμικά (όπως διαφθορά, κάμερες, ανθρώπινα δικαιώματα, κ.ά.) δρουν καταπραϋντικά στην προεδρολογία, απορροφούν την περίσσεια εγωκεντρικών εκκρίσεων και σταθεροποιούν το ιδεολογικό υπόβαθρο. Έτσι ανακουφίζουν από τους πολιτικούς-ιστορικούς πόνους και την απουσία από την κοινωνία.
- Με τη βοήθεια υγιών στελεχών μπορεί συχνά να περιορισθούν τα διάφορα συμπτώματα του ΣΑ, ωστόσο δεν επιτυγχάνεται η ίαση της νόσου. Αν έχετε έντονο πόνο μπορεί η ανάγνωση σχετικών δηλώσεων να δράσει, αλλά μόνο πρόσκαιρα. Αν ο αρχηγισμός είναι το κύριο σύμπτωμα τότε η αυτοκριτική μπορεί να λειτουργήσει θεραπευτικά και για τους άλλους (κάτι σαν σερβίρισμα καθαρτικού). Αντίθετα αν το κύριο σύμπτωμα είναι η έλλειψη συντονισμού και πειθαρχίας τότε η συλλογική δράση είναι η καταλληλότερη για την αντιμετώπιση της (κάτι σαν αντιδιαρροϊκά).
-Οι ιδεολογικές θεραπείες συνήθως απευθύνονται σε ασθενείς με μεγάλης έντασης συμπτώματα, αποβλέπουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους και ιδιαίτερα στη μείωση του άγχους και της υπερέντασης που φαίνεται να παίζουν ρόλο στην νόσο, ειδικά κατά τις προεκλογικές περιόδους.
-Τέτοιες είναι: η αναγνώριση και λειτουργία των οργάνων, η αποτύπωση συγκεκριμένων προγραμμάτων, οι μέθοδοι ιδεολογικής σύγκλισης, η ανανέωση των προσώπων ενίοτε και οι παραίτηση των ακατάλληλων προσώπων. Επιπλέον θεραπεία μπορεί να προσφέρει η ανάληψη σοβαρότητας. Δυστυχώς το θεραπευτικό αποτέλεσμα φαίνεται μετά από την εκλογική αναμέτρηση.
Εν κατακλείδι, το ΣΑ είναι μια χρόνια κατάσταση με συμπτώματα ποικίλου βαθμού και διάρκειας. Αρκετές φορές αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με αλλαγές στην κομματική συμπεριφορά και με τη μείωση του αρχηγικού άγχους. Όταν αυτό δεν είναι αρκετό τότε ο ασθενής μπορεί να δοκιμάσει, κατόπιν κοινωνικών πιέσεων, διάφορα "φάρμακα". Αυτό που πρέπει να θυμάστε είναι ότι από την πάθηση αυτή δεν κινδυνεύει η ιδεολογία σας με βάση τα μέχρι σήμερα στοιχεία που δείχνουν ότι δεν αυξάνει τον κίνδυνο για την εμφάνιση κάποιας άλλης σοβαρότερης νόσου, όπως η κακοήθης δεξιά στροφή, που αναφέρθηκε ήδη.
-