Αυλαία, ασύστατοι! Αιμορραγούν ως και οι πέτρες, σ’ αυτόν τον άνυδρο καιρό! ΑΥΛΑΙΑ (Γ. Μπλάνας, Στασιωτικό 53o)

31/5/08

Το ρεκόρ των αιώνιων αντιπάλων

Οι πρώτες προσπάθειες για την εισαγωγή του ποδοσφαίρου στη χώρα μας έγιναν το 1895 όταν ο ομογενής Α. Βλαστός μετέφρασε από την αγγλική τους κανονισμούς του αθλήματος που έμελλε να μας κατακτήσει. Το κείμενο του Βλαστού μάλιστα συμπεριλήφθηκε και στο πρόγραμμα των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων (1896). Την προσπάθεια αυτή ακολούθησε, 1898, η πρώτη επίσημη μετάφραση των κανονισμών από τον Ι. Χρυσάφη, οι πρώτοι Πανελλήνιοι αγώνες ποδοσφαίρου, 1906, η ίδρυση πολλών ομάδων και οι προσπάθειες αθλητικών παραγόντων για τη διάδοσή του.
Ο ΣΕΓΑΣ αναγνώρισε το ποδόσφαιρο το 1910 διοργανώνοντας και τους πρώτους επίσημους αγώνες (επικράτησε το Γουδί και ο Παμπειραϊκός). Την περίοδο των Βαλκανικών πολέμων και του Α΄ Παγκόσμιου η ποδοσφαιρική δραστηριότητα διακόπηκε για να αρχίσει ξανά το 1919 με πρώτη εκδήλωση τις προσπάθειες για τη διοργάνωση πρωταθλήματος Ελλάδας από πλευράς του ΣΕΓΑΣ, αν και οι ομάδες ήταν ακόμη λίγες. Το 1926 αρχίζει να διαπιστώνεται ότι για να πάει μπροστά το ποδόσφαιρο χρειαζόταν μια ανώτερη ποδοσφαιρική αρχή με αρμοδιότητες τέτοιες που θα της επέτρεπαν να οργανώσει και να εποπτεύσει το άθλημα που είχε ήδη αρχίσει να λατρεύεται από τους Έλληνες. Έτσι το Νοέμβριο του ίδιου έτους ιδρύεται η ΕΠΟ και αναγνωρίζεται αμέσως από τη FIFA.
Ωστόσο, το πρώτο πρωτάθλημα που διοργάνωσε ματαιώθηκε επειδή πρώτος ο Ολυμπιακός, και αργότερα σε ένδειξη συμπαράστασης ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ, ήρθαν σε προστριβή με την Ομοσπονδία, δημιουργώντας το ΠΟΚ. Τελικά οι ομάδες αυτές, που δεσπόζουν ακόμη στην ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα, έλαβαν μέρος στο πρωτάθλημα 1929-1930 το οποίο διοργάνωσε η ΕΠΟ. Τότε λοιπόν οι αιώνιοι αντίπαλοι βρέθηκαν αντιμέτωποι, έχοντας αποκλείσει τον Άρη, και τον Παναθηναϊκό να πετυχαίνει τη μεγαλύτερη νίκη του επί του Ολυμπιακού, με ένα σκορ που έχει μείνει αλησμόνητο στους φιλάθλους και των δύο ομάδων.
Ο Παναθηναϊκός την 1η Ιουνίου 1930 νίκησε με σκορ 8-2, στο γήπεδο της Λεωφόρου, την ομάδα του Ολυμπιακού και ενθουσιασμένοι οι «πράσινοι» κραύγαζαν: «Βάλαμε οκτώ στον Ολυμπιακό και τέσσερα στον Άρη, γεια σου Άγγελε Μεσσάρη». Ο Μεσσάρης είχε πετύχει τα 2 από τα 8 ιστορικά γκολ όπως άλλωστε από δύο πέτυχαν και οι Συμεωνίδης και Πιερράκος. Τα υπόλοιπα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού σημειώθηκαν από το Μηγιάκη και από τον Κουράντη του Ολυμπιακού (αυτογκολ) ενώ ο Γιώργος Ανδριανόπουλος ήταν εκείνος που μείωσε τη διαφορά για τους ερυθρόλευκους.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι την ημέρα εκείνη σημειώθηκαν και τα πρώτα, καταγραμμένα, επεισόδια μεταξύ των αιώνιων αντιπάλων, με τους φίλαθλους του Ολυμπιακού να έχουν ετοιμαστεί για την «κηδεία» του Παναθηναϊκού! Οδηγώντας σε πομπή ένα φέρετρο στο γήπεδο της Λεωφόρου είδαν τα όνειρά τους να γκρεμίζονται από τους παίκτες του Ούγγρου Γιόζεφ Κίνσλερ. Στο τέλος του αγώνα τα ξύλα του φέρετρου χρησιμοποιήθηκαν για τις μάχες μεταξύ φιλάθλων.
Ναι, η ιστορία επαναλαμβάνεται, τελικά, για τον απλό λόγο ότι εμπνεόμαστε από αυτήν είτε θετικά με τους Ούγγρους προπονητές είτε αρνητικά με θλιβερά επεισόδια .

Εικόνα: Από εμάς για τα 100 χρόνια του Παναθηναϊκού. Ως περήφανοι ΑΕΚτζήδες την χαρίζουμε στους φιλάθλους του, εξακολουθώντας να λέμε συγχαρητήρια σε κάθε νικητή και να πολεμούμε το έγκλημα.

Πηγές: Γ. Διακογιάννης, 100 χρόνια ποδόσφαιρο, τ. 4ος.
Αφιέρωμα,
http://www.san.simera.gr/

30/5/08

Καλημέρα

ά, Καμια φορά γράφουμε χωρίς λόγο ή αφορμή. Έτσι απλά σήμερα μας ήρθε να στείλουμε μια "Καλημέρα". Είναι πολύτιμη άλλωστε. Γι΄ αυτό μην την ξεχνάτε ποτέ. Καλημέρα λοιπόν σε όλους με ένα ποίημα του Γιάννη Ρίτσου από τις Παρενθέσεις (1946-1947).

Αυτάρκεια;
Τούτο το πρωινό έχει φορτωθεί στη ράχη του τον ήλιο
ανηφορίζοντας τους αττικούς λοφίσκους
σαν ένα παλληκάρι φορτωμένο με το ακορντεόν του.

Πάει κ΄ η νύχτα η χτεσινή με τη χαρά της,
και με το φόβο της για τη χαρά της. Πάει
κ΄η λύπη εκείνη που έλπιζε στο τέλος της.

Τα πεύκα, ο ήλιος, τα παράθυρα -και τα βλέπουμε.
Κάτω απ΄ τα δέντρα δυό καρέκλες. Γιατι δύο;
Α, ναι, η μια να καθήσεις, η άλλη ν΄ απλώσεις τα πόδια σου.

29/5/08

Μόνο από το θάνατο μαθαίνεις

Η Κωνσταντινούπολη το έτος 1450



«Όταν επρόκειτο να πεθάνει, η Άννα Κομνηνή ζήτησε να λάβει τη θεία κοινωνία από τη νεαρότερη μοναχή του μοναστηρίου στο οποίο είχε κλειστεί. Το κορίτσι μπήκε δειλά στο κελί της αυτοκράτειρας-μοναχής και στάθηκε αμή­χανο μπροστά της. Εκείνη χαμογέλασε και της είπε:»

Έλα, παιδί μου, πιο κοντά. Πάψε να τρέμεις!
Λίγη ψυχραιμία θα μπορούσε να προσθέσει αρκετά στην παρουσία σου.
Το κυριότερο: θα βοηθούσε μια γριά να νιώσει λίγη σιγουριά.
Δεν είσαι παρά μια νέα μοναχή˙
άγια αύριο, αν σταθείς στο ύψος των απαιτήσεων σου,
με σοβαρότητα επαγγελματική.

Προσπάθησε, προσπάθησε, καλή μου!
Θα σου φύγουν τα σκεύη από τα χέρια, όπως πας!
Κάνε αυτό που είναι να κάνεις γρήγορα.
Συντονισμός, ακρίβεια, ποιότητα, εξυπηρέτηση.
Μια μηχανή πρέπει να λειτουργεί σωστά,
αν είναι να προβάλει απαιτήσεις στην δύναμη του τυχαίου.
Ένα άλλοθι χρειάζεται.
Η επιμέλεια θα σου προσφέρει την απαραίτητη βάση συντονισμού.
Δεν θα σε βάλει κάτω μια μηχανή!
Μην σε νοιάζει τώρα ποιος την κουρδίζει.
Θα ’χεις καιρό να το σκεφτείς στα πλαίσια της επιθανάτιας φήμης σου.

Εκπλήσσεσαι βλέπω! Έτσι λοιπόν!
Τα μάτια σου ζωντάνεψαν. Κάτι είναι κι αυτό.
Σε χίλια χρόνια, η ζωγραφιστή γαλήνη τους θ’ αξίζει πολλά.
Ίσως ξεπεράσει ακόμα κι εκείνη την συμπαγή ανευθυνότητα της εικόνας,
ίσως μπορέσει να πει κάτι περισσότερο
από τις κολακευτικές προθέσεις του ζωγράφου:
μια πινελιά που προσπαθεί να υπερβεί την αυταρέσκεια της:
ένα πραγματικό έργο τέχνης.

Φαντάσου την ζωή σου έργο τέχνης!
Τόση ασημαντότητα θεοποιημένη
μόνο και μόνο επειδή κάποιος πίστεψε πως πόνεσες
παραπάνω από τους άλλους, πιο βαθιά ή πιο ουσιαστικά... αστείο πράγμα!
Δραστικό, εντούτοις, αν σκεφτείς πως δαπανάμε τις μέρες μας σαν υποψήφιοι θεοί,
για να κατακτήσουμε έναν τίτλο που μυρίζει χώμα.

Μην μου πεις πως ταράχτηκες!
Δεν είμαστε τίποτα περισσότερο από άνθρωποι, κορίτσι μου.
Αλλά αισίως και τίποτα λιγότερο.
Όσο για τ’ άλλα... αφέλειες:
η θαλπωρή να κατοικούμε τον όλεθρο μας με την άνεση του ολέθρου.
Απελπισία, θάνατος, σιωπή.
Πράγματα ήδη μακρινά μες στην αστόχαστη εγγύτητα τους.
(Κάτι ξέρει ο λαός. Αισθάνονται ασφάλεια με τέτοια πράγματα.
Γνωρίζουν πολύ λίγα για τον εαυτό τους.
Γι’ αυτό πρέπει να επιμένουν πως γνωρίζουν τα πάντα.
Δεν είναι εύκολο να περάσεις μια ζωή σαν να μην είσαι εκεί.)
Μόνο η επίπλαστη ασφάλεια των εικόνων
μπορεί να προστατεύσει τον άνθρωπο απ’ τον Άνθρωπο.
Εμείς, κάνουμε την διαφορά.

Εμπρός, κοίταξε με! Τι νομίζεις πως βλέπεις;
Αυτό το σώμα υπήρξε μια λύρα... ένα τόξο ίσως;
Χαμογελάς; Άκουσε προσεκτικά.
Μάτια ούτε μικρά ούτε πολύ μεγάλα,
φρύδια σαν χορδές συμμετρικά.
Χείλη σαν ρόδο που τσιγκουνεύεται την άνθιση του.
Πρόσωπο λευκό, μόνο τα μήλα βαμμένα πάντα τριανταφυλλί.
Να λοιπόν μια εικόνα. Φτιαγμένη με λέξεις, βέβαια.
Κι αν πεις πως ο λόγος έχει άλλη δύναμη παραστατική,
θα σου πω πως ο λακές που θ’ αναλάβει την καταγραφή της
παγιδεύτηκε ήδη σε μιαν ασήμαντη γνώση: την γραφή.
Καλύτερα να έγραφε συνταγές μαγειρικής.
Δεν θα είχε την παραμικρή πιθανότητα ν’ αντέξει
στην αρπακτική επίθεση του χρόνου,
αλλά θα κατάφερνε να πείσει μια παρθένα να σταθεί δίπλα του,
μέχρι να μην είναι παρθένα ούτε αυτός ικανός να την κρατήσει.
Έχω γράψει και ξέρω πως οι αναγνώστες ερεθίζονται
με το πριν και το μετά ενός βιβλίου.
Απλά, είναι αναγκασμένοι να το διαβάσουν,
προκειμένου να επινοήσουν τους λόγους
για τους οποίους δεν θα έπρεπε καν να είχε γραφτεί.

Έμενα η ζωή δεν μου ήταν ξένη.
Κρατώ ακόμα και τώρα εκείνη την φλόγα
που πυρπολεί τις μέρες μας στην ύπουλη αναστολή κάθε πραγματικής στιγμής. Ύπουλη, ναι!
Μια προσποίηση που προσποιείται αθωότητα.
Όταν τα πράγματα που αγαπάς σε πληγώνουν, πρόκειται για τραγωδία.
Πώς να διαλέξεις δυστυχία;
Η ζωή δεν έχει τίποτα να πει για την ζωή.
Μόνο απ’ τον θάνατο μαθαίνεις. Τι;

Σε πήρα μονότερμα ε;
Ας είναι αυτό το τέλος της ιστορίας μου.
Περιγράφοντας τα λυπηρά, φοβάμαι πως θα πικραθώ ακόμα περισσότερο.
Τελικά για ένα μόνο αγανακτώ:
η ψυχή μου υπήρξε αναίτια παρούσα σ’ αυτό το εμφύλιο σώμα
(σκληρή σαν διαμάντι ή ίσως άλλου είδους πλάσμα).
Κι είναι παράξενο να πεθαίνω ακόμα, έχοντας πεθάνει χιλιάδες θανάτους.
Θα ’ταν καλύτερα να είχα γίνει άψυχη πέτρα,
να κυλούν τα δάκρυα μου, χωρίς να νιώθω τις συμφορές...

Άρχισα πάλι!
Άννα (1999), εκδ. Ερατώ, Η Απάντησή του (2000), εκδ. Νεφέλη

28/5/08

Υπόθεση ηλιελαίου: Αγωγή κατά των Ελεγκτικών Αρχών

"Ζωγραφίζω παρέα με έναν Μαρσεγέζο που αστειεύεται τρώγοντας μπουγιαμπέσα.
Μην σου κάνει εντύπωση, ειδικά όταν ζωγραφίζει κανείς ηλιοτρόπια."
Vincent van Gogh, σε επιστολή του στον αδελφό του Teo (1888)

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια η επιστημονική κοινότητα βρίσκεται συχνά στο στόχαστρο επικρίσεων τόσο από τα ΜΜΕ όσο και από τους πολίτες. Ειδικότερα δε, εμείς οι τελευταίοι συνηθίζουμε να κρίνουμε τους επιστήμονες με πολιτικά κριτήρια και όχι πάντα από το αποτέλεσμα των πράξεών τους.

Πράγματι δεν είναι λίγες οι φορές που σκεπτόμενοι ως «γνήσιοι» Έλληνες, γινόμαστε καχύποπτοι και κακεντρεχείς απέναντί τους. Φυσικό είναι. Σε μια χώρα που «χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα» έχουμε την υποχρέωση πια να είμαστε επιφυλακτικοί προς εκείνους που θεωρητικά, τουλάχιστον, έχουν μια κάποια εξουσία όπως λ.χ. οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι.

Ωστόσο υπάρχουν και περιπτώσεις που οι κινήσεις ορισμένων επιστημόνων είναι ικανές να αντικρούσουν τις όποιες επιφυλάξεις των πολιτών. Είναι οι περιπτώσεις εκείνες που οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι κατεβαίνουν από τα έδρανα και αναλαμβάνοντας τα δικαιώματα που τους προσφέρει η βασική τους ιδιότητα, ως πολίτες, υπερασπίζονται το δικαίωμά μας να ζήσουμε με ασφάλεια και αξιοπρέπεια.

Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί ο Δρ Ιωάννης Α. Ζαμπετάκης, Λέκτορας Χημείας Τροφίμων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αγαπητός e-φίλος και συν-blogger. Η παρουσία του όλο αυτόν τον καιρό στην υπόθεση του μολυσμένου ηλιέλαιου είναι ιδιαίτερη, χρήσιμη και -πέρα από κάθε υπερβολή- ξεκάθαρη για όλους εμάς που δεν έχουμε τις γνώσεις να αναλύσουμε το θέμα.

Τώρα, ο κ. Ζαμπετάκης προχωρά ακόμη ένα βήμα πιο μπροστά προβαίνοντας σε αγωγή κατά των εμπλεκόμενων ελεγκτικών αρχών. Αναδημοσιεύουμε το σχετικό κείμενό του θεωρώντας ότι ο κάθε ένας από εμάς πρέπει να στηρίξει την ενέργεια αυτή αλλά και έχοντας την πεποίθηση πώς το ίδιο θα έκανε ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα.

Σύμφωνα με το άρθρο 10 του νόμου 178/2002 που είναι νόμος του Ελληνικού Κράτους από 1.1.2006,
«όταν υπάρχουν βάσιμοι λόγοι υποψίας ότι ένα τρόφιμο ή ζωοτροφή ενδεχομένως ενέχει κίνδυνο για την υγεία του ανθρώπου ή των ζώων, ανάλογα με τη φύση, τη σοβαρότητα και την έκταση αυτού του κινδύνου, οι δημόσιες αρχές προβαίνουν στις κατάλληλες διαδικασίες ώστε να ενημερώσουν το ευρύ κοινό σχετικά με τη φύση του κινδύνου όσον αφορά την υγεία, παρέχοντας όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία για την αναγνώριση του τροφίμου ή της ζωοτροφής ή του είδους του τροφίμου ή της ζωοτροφής και καθορίζοντας τον κίνδυνο που ενδεχομένως αυτό ενέχει και τα μέτρα που λαμβάνονται ή που πρόκειται να ληφθούν για την αποφυγή, τη μείωση ή την εξάλειψη του κινδύνου αυτού».

Επί 34 ημέρες [από 23.4.08 μέχρι σήμερα] καμιά αρμόδια αρχή [ΕΦΕΤ, ΓΧΚ] δεν μας έχει ενημερώσει για τη φύση του επιμολυντή [χημική δομή] και συνεπώς την τοξικότητά του.

Ξεκινώ άμεσα την απαραίτητη νομική διαδικασία αγωγής κατά των εμπλεκόμενων ελεγκτικών Αρχών για την ελλιπή ενημέρωση τόσο την δική μου όσο και του ευρύτερου καταναλωτικού κοινού.

Δρ Ιωάννης Α. Ζαμπετάκης
Λέκτορας Χημείας Τροφίμων
Πανεπιστήμιο Αθηνών

27/5/08

Το κρυφό σχολειό


Ενώ σήμερα ψηφίζεται η αναθεώρηση του Συντάγματος κατά τις διατάξεις που αφορούν στο ασυμβίβαστο των βουλευτών, το μέτωπο "Παιδεία" έχει πάρει φωτιά, μια και οι «επιχειρήσεις» από πλευράς της Κυβέρνησης φαίνεται να συνεχίζονται. Άξιο λόγου είναι το γεγονός ότι σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης τα βιβλία κρατούν σε εγρήγορση όλες τις κοινότητες (εκπαιδευτικούς, φοιτητές, μαθητές, γονείς κ.ά.).
Πράγματι στα Πανεπιστήμια αυτές τις μέρες επικρατεί ένας επιπλέον αναβρασμός δεδομένου ότι ο Υπουργός Παιδείας δια της γνωστής μας πια "τελεσιγραφικής μεθόδου", διαμήνυσε το αμετάκλητο της εφαρμογής του νέου νόμου για τα πανεπιστημιακά συγγράμματα αφήνοντας, με τον τρόπο αυτό, ανοικτό το ενδεχόμενο να μην διανεμηθούν βιβλία στις Σχολές με την έναρξη της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς.
Από την άλλη μεριά, το ζήτημα των βιβλίων στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση φαίνεται να πρωταγωνιστεί επίσης. Σήμερα (27/5/08) ο Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τάσος Κουράκης ερωτών τους Υπουργούς Εθνικής Παιδείας και Πολιτισμού έφερε στην επιφάνεια τα στοιχεία για τις σχολικές βιβλιοθήκες τα οποία κάθε άλλο παρά ελπιδοφόρα είναι αφού μόνο το 5% των δημόσιων σχολείων διαθέτουν βιβλιοθήκη. Ο κ. Κουράκης επισημαίνει μάλιστα ότι την τελευταία 8ετία η Πολιτεία είχε εξαγγείλει τη διάθεση περίπου 70,5 εκατομμυρίων ευρώ για το σκοπό αυτό ενώ σήμερα το ποσό αυτό προσαρμόσθηκε στα 15 εκατομμύρια με τα υπόλοιπα να αγνοούνται.
Φαίνεται λοιπόν ότι οι σχολικές βιβλιοθήκες έπεσαν στο βωμό του γενικότερου περιορισμού των δαπανών, οι οποίες όπως πάντα σε αυτή τη χώρα γίνονται με περικοπές σε βασικά αγαθά τα οποία υποχρεώνεται η Πολιτεία να προσφέρει στους Πολίτες της.
Και σαν να μην έφτανε αυτό σήμερα διαβάσαμε και το εξής ευτράπελο: σύμφωνα με εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας οι μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων θα επιστρέφουν τα βιβλία τους, ώστε όσα θεωρούνται κατάλληλα να επαναχρησιμοποιούνται (!) και τα υπόλοιπα να ανακυκλώνονται για την βελτίωση των σχολικών υποδομών!
Εκείνο όμως που δεν διαβάσαμε είναι το ύψος των αναμενόμενων καθαρών κερδών από το εγχείρημα αυτό (ή δεν έχει υπολογισθεί;) όπως και τα κριτήρια με το οποίο θα θεωρούνται επαναχρησιμοποιήσιμα κάποια βιβλία
Επίσης δεν διαβάσαμε πόσα χρήματα βάζει το Κράτος στα Ταμεία του από την υποχρεωτική ανακύκλωση στις Δημόσιες Υπηρεσίες (ή μήπως δεν γίνεται;).
Και τέλος παρέλειψαν να μας πουν αν δικαιολογείται η χρήση βιβλίων από «δεύτερο χέρι» στην 3η χιλιετία σε μια ευρωπαϊκή χώρα. Και μην αρχίσουμε τους ρομαντισμούς γιατί καταντάμε γραφικοί.
Με αφορμή λοιπόν το ζήτημα των βιβλίων και της γοητευτικής αναδρομής στα χρόνια που η εκπαίδευση των Ελλήνων κατά παράδοση στέναζε, παραθέτουμε το σχετικό ποίημα του Ιωάννη Πολέμη (1899) και μην σας περάσει από τα μυαλό καμιά πονηρή σκέψη του είδους: «αν δεν τα καταφέρουμε να συντηρήσουμε τα κτίρια θα κάνουμε μάθημα στις εκκλησίες»! Άντε για γέλια είμαστε παιδιά!

ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Απ' έξω μαυροφόρ' απελπισιά,
πικρής σκλαβιάς χειροπιαστό σκοτάδι,
και μέσα στη θολόκτιστη εκκλησιά,
στην εκκλησιά, που παίρνει κάθε βράδυ
την όψη του σχολειού,
το φοβισμένο φως του καντηλιού
τρεμάμενο τα ονείρατα αναδεύει,
και γύρω τα σκλαβόπουλα μαζεύει.

Εκεί καταδιωγμένη κατοικεί
του σκλάβου η αλυσόδετη πατρίδα,
βραχνά ο παπάς, ο δάσκαλος εκεί
θεριεύει την αποσταμένη ελπίδα
με λόγια μαγικά,
εκεί η ψυχή πικρότερο αγροικά
τον πόνο της σκλαβιάς της, εκεί βλέπει
τι έχασε, τι είχε, τι της πρέπει.

Κι απ' την εικόνα του Χριστού ψηλά,
που εβούβανε τα στόματα των πλάνων,
και ρίχνει και συντρίβει και κυλά
στην άβυσσο τους θρόνους των τυράννων,
κι από την σιγαλιά,
που δένει στο λαιμό πνιγμού θηλιά,
κι απ' των προγόνων τ' άφθαρτα βιβλία,
που δείχνουν τα πανάρχαια μεγαλεία,
ένας ψαλμός ακούγεται βαθύς
σα μελωδίες ενός κόσμου άλλου,
κι ανατριχιάζει ακούγοντας καθείς
προφητικά τα λόγια του δασκάλου
με μια φωνή βαριά.

«Μη σκιάζεστε στα σκότη! Η λευθεριά
σαν της αυγής το φεγγοβόλο αστέρι
της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει».

26/5/08

Γρηγόρης Λαμπράκης

Στις 22 Μαΐου 1963, στη Θεσσαλονίκη, κρατικοί και παρακρατικοί, όπως κομψά χαρακτηρίστηκαν μια χούφτα τομάρια, χτύπησαν θανάσιμα τον γιατρό, πρωταθλητή, ειρηνιστή και βουλευτή της Αριστεράς, Γρηγόρη Λαμπράκη έχοντας ήδη τραυματίσει σοβαρά τον Γιώργη Τσαρουχά, επίσης βουλευτή της Αριστεράς, τον οποίο κατάφεραν τελικά να εξοντώσουν οι Απριλιανοί μετά από φρικτά βασανιστήρια το 1968.
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης εξέπνευσε 100 ώρες αργότερα στις (27 Μαΐου 1963) ταρακουνώντας με το θάνατό του τα πολιτικά πράγματα της χώρας. Πράγματι λίγες ημέρες μετά δηλώνει παραίτηση από την Πρωθυπουργία ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο οποίος θεωρούσε ότι δεν απορρέανε πολιτικές ευθύνες από το έγκλημα αυτό.
Οι δικαστές Παύλος Δελαπόρτας, Χρήστος Σαρτζετάκης, Δημήτριος Παπαντωνίου (αντικαταστάθηκε) και Στυλιανός Μπούτης προκύπτει ότι όχι μόνο δεν δείλιασαν μπροστά στις απειλές του τότε Προέδρου του Αρείου Πάγου και πρώτου Πρωθυπουργού της Χούντας (1967) Κωνσταντίνου Κόλλια, αλλά δεν δίστασαν να προχωρήσουν την υπόθεση και να τη φθάσουν στο ακροατήριο. Εδώ αξίζει να θυμηθούμε ότι μερικές δεκαετίες αργότερα (1985) οι Καραμανλής και Σαρτζετάκης βρέθηκαν ξανά απέναντι, μετά την αιφνιδιαστική και μάλλον συμβολική για την ενίσχυση του αντιδεξιού προφίλ του Πα.Σο.Κ., κίνηση του Ανδρέα Παπανδρέου για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Σημαντικός όμως ήταν και ο ρόλος των Γιάννη Βούλτεψη, Δημήτρη Μπέρτσου και Γιώργου Ρωμαίου, όλοι δημοσιογράφοι, που εργάστηκαν για την υποστήριξη του έργου των δικαστών, χωρίς επίσης να υπολογίζουν τον κίνδυνο.


Ένα δεκάλεπτο βίντεο με αποσπάσματα από την ταινία «Ζ» (1969) του Κώστα Γαβρά, βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Βασίλη Βασιλικού, με τους Υβ Μοντάν, Ειρήνη Παπά και Ζαν Λουί Τρεντινιάν και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη.

Αύριο συμπληρώνονται 45 χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη που έγινε σύμβολο των αγωνιστών της Αριστεράς και της Ειρήνης. Δεν θα επαναλάβουμε τα ονόματα των επίσημων και ανεπίσημων αλητών. Άλλωστε είναι γνωστοί λεκέδες στα βιβλία της σύγχρονης ιστορίας μας. Θα κλείσουμε όμως με τον Τίγρη τον άνθρωπο που κυνήγησε τους φονιάδες καταφέρνοντας να τους ακινητοποιήσει και να συλληφθούν. Ο Μανώλης Χατζηαποστόλου πέθανε νοσηλευόμενος στην Καρδιολογική Κλινική του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου της Θεσσαλονίκης, τον Μάιο του 2001, σε ηλικία 72 ετών. Ήταν απλά ένας συνταξιούχος του ΟΓΑ.

Προτείνουμε σχετικά: Στέλιος Κούλογλου, Τη Νύχτα που έπεσαν οι μάσκες. Υπόθεση Λαμπράκη-Ζ. ΚΛΙΚ, τ. 134 - Ιούνιος '98 και εδώ σε 5 συνολικά οθόνες.

24/5/08

Παιδιά-μετανάστες σε απεργία πείνας

Ο δημοσιογράφος Jeff Israely στις 16 Μαΐου δημοσίευσε ένα άρθρο στο περιοδικό «Time» στο οποίο περιγράφει με ζοφερά χρώματα το μεταναστευτικό πρόβλημα της Ευρώπης και ειδικότερα της χώρας μας που αποτελεί την κυριότερη πύλη εισόδου από την Ασία.
Το σχετικό άρθρο στηρίζεται σε δηλώσεις της κ. Σοφίας Ιωάννου, εκπροσώπου του ελληνικού τμήματος της μη κυβερνητικής οργάνωσης των «Γιατρών του Κόσμου» και αναφέρεται στην απεργία πείνας παιδιών-μεταναστών που κρατούνται στη Λέρο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις κακές συνθήκες διαβίωσης και διατροφής.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, τους τελευταίους μήνες έχουν φθάσει στη Λέρο δεκάδες παιδιά, ηλικίας 10 έως 16 ετών, χωρίς τους γονείς τους πράγμα που διαμορφώνει ένα νέο είδος μετανάστευσης. Τα περισσότερα από τα 121 παιδιά που κρατούνται στο νησί είναι από το Αφγανιστάν, ενώ ανάμεσά τους βρίσκονται και άλλα από την Παλαιστίνη και τη Σομαλία. Αξίζει να σημειωθεί ότι η κατάσταση των μικρών ασυνόδευτων μεταναστών, προβλήθηκε ιδιαίτερα από τα ξένα ΜΜΕ σε αντίθεση με τα δικά μας τα οποία κατακλυζόμενα από τόνους ηλιελαίου (όχι άδικα από μια πλευρά), "γλίστρισαν" μακριά από τα άλλα προβλήματα.
Η κ. Ιωάννου μαρτυρεί ότι τα παιδιά αυτά στοιβαχτήκαν σε ένα θάλαμο με μικρότερο αριθμό κλινών και λίγες τουαλέτες ενώ επισημαίνει ότι η οργάνωσή της δεν υποκίνησε ούτε υποστήριξε με οποιονδήποτε τρόπο την απεργία πείνας των παιδιών, για την ανάδειξη του προβλήματος. Ωστόσο σύμφωνα με τις δηλώσεις της, πάντα, τα παιδιά σιτίζονται πλημμελώς, καταναλώνοντας κυρίως υγρή τροφή και μόνο κάθε τρίτη ημέρα ένα γεύμα. «Προφανώς», λέει η κ. Ιωάννου, «κάτι τέτοιο είναι επικίνδυνο για παιδιά 10 ή 11 ετών».







Το άρθρο συνεχίζει με το μεταναστευτικό πρόβλημα στην Ευρώπη, εστιάζοντας ειδικότερα στην Ελλάδα, στην Ιταλία και στην Ισπανία, ως χώρες των οποίων η γεωγραφία διευκολύνει την πρόσβαση των παράνομων μεταναστών. Τα χιλιάδες μίλια των ακτών, εύκολα προσβάσιμα, αποτελούν την οδό ώστε οι μετανάστες να διοχετευθούν προς το Βορρά ή τη Δύση της Ευρώπης. Μάλιστα, οι έμποροι ανθρώπων πολλές φορές δεν διστάζουν, προκειμένου να αποφύγουν τη σύλληψη, να πετάξουν το «εμπόρευμά» τους στη θάλασσα, πριν φθάσουν στην ακτή. Η πράξη αυτή που συχνά παρασέρνει στο θάνατο τους άτυχους μετανάστες έχει απασχολήσει πολλές φορές τα ΜΜΕ ενώ το «Time» αναφέρει ότι κάθε χρόνο στη Μεσόγειο χάνουν με αυτόν τον τρόπο τη ζωή τους, χιλιάδες (!) υποψήφιοι μετανάστες ενώ από την ΕΕ διαπιστώνεται αύξηση των αφίξεων στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας, τους τελευταίους μήνες.
Η κ. Ιωάννου στην ίδια συνέντευξη φέρνει ως παράδειγμα τη Λέρο στην οποία έχουν φθάσει περισσότεροι από 800 μετανάστες το πρώτο τετράμηνο του έτους δηλαδή ένας αριθμός πολλαπλάσιος του αντίστοιχου περσινού (45). Οι «Γιατροί του Κόσμου» που παράσχουν ιατρική φροντίδα στους μετανάστες του νησιού, διαπιστώνουν ότι η ελληνική Πολιτεία δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις νέες, αυξημένες ανάγκες εφόσον υπάρχει έλλειψη κατάλληλων εγκαταστάσεων και προσωπικού.
Ο Jeff Israely αναφέρεται, ακόμη, στην νέα μεταναστευτική πολιτική της Ιταλίας που υποσχέθηκε ότι θα ασκήσει ο νεοεκλεγείς πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Στο πλαίσιο αυτό την Πέμπτη (15/5) σε μια συντονισμένη επιχείρηση-σκούπα σε αρκετές πόλεις στην Ιταλία, απελάθηκαν περίπου 50 άνθρωποι από τη χώρα ενώ άλλοι 400 τέθηκαν σε επιτήρηση. Σημειώνει δε, ότι ο αρμόδιος υπουργός των εσωτερικών, Ρομπέρτο Μαρόνι, είναι το νούμερο 2 στην ιεραρχία της Λίγκας του Βορρά, παράταξη με ιδιαίτερα σκληρή στάση στο ζήτημα των μεταναστών και δεν αφήνει να περάσει απαρατήρητη η επιχείρηση δίωξης και τσιγγάνων-νομάδων.
Το άρθρο ολοκληρώνεται και πάλι με ό,τι αφορά στο πρόβλημα των παιδιών της Λέρου διαπιστώνοντας ότι οι αστυνομικές παρεμβάσεις, οι δημόσιες εκδηλώσεις οργής και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης δεν μπορούν να αποτρέψουν τους μετανάστες να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους, που είναι φτωχότερες. Η απάντηση άλλωστε, της κ. Ιωάννου στο ερώτημα του δημοσιογράφου «για ποιο λόγο στέλνονται μόνα τους τα παιδιά στη μετανάστευση;» ήταν καταπέλτης: «Έρχονται για τις ζωές τους».

16/5/08

Παιδεία: Υπό κρίση το δικαίωμα στην απεργία

Το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας βρίσκεται υπό κρίση και σε κρίση, πολλά χρόνια τώρα. Άλλωστε και σε άλλους σημαντικούς τομείς -ίσως και σημαντικότερους- όπως η Υγεία, επικρατεί το ίδιο χάος και ο ίδιος ερασιτεχνισμός. Διόλου παράξενο δεν είναι ότι όλες οι «προσπάθειες» των κυβερνώντων για τη βελτίωση της ζωής μας καταλήγουν στην αποβάπτιση των κοινωνικών αγαθών, από δημόσια σε ιδιωτικά. Ταυτόχρονα επιχειρούν, με διάφορους θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους (βλ. διαμαρτυρόμενους πολίτες στα ΜΜΕ), να μετατοπίσουν την αιτία των πράξεών τους προς τους εργαζόμενους και ειδικά σε εκείνους του ευρύ Δημόσιου Τομέα, αλλά και σε εκείνους του Ιδιωτικού Τομέα που διαχειρίζονται κρίσιμα προϊόντα ή υπηρεσίες.

Πράγματι, η προβολή από την Κυβέρνηση και τα ΜΜΕ των προβλημάτων που προκύπτουν από τις απεργιακές κινητοποιήσεις, είναι ανισόρροπη σε σχέση με την προβολή των αιτημάτων των απεργών και ακόμη πιο ανισόρροπη σε σχέση με τα προβλήματα που έχουν παγιωθεί, πλέον, στις ρίζες της δημόσιας διοίκησης και της κοινωνίας. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών ΑΕΙ-ΤΕΙ, των εργαζομένων στη ΔΕΗ αλλά και πρόσφατα των ιδιοκτητών και οδηγών βυτίων, αποτελούν τέτοια κραυγαλέα παραδείγματα ενώ αξιοσημείωτο είναι ότι αμέσως μετά άρχισε να διαφαίνεται η διάθεση περιορισμού του δικαιώματος στην απεργία.

Η πολιτική αυτή, όπως και οι περισσότερες, δεν περιορίζονται στον ελλαδικό χώρο. Σε επίπεδο ΕΕ λ.χ. το πρόβλημα του εκπαιδευτικού συστήματος είναι ανοικτό στις περισσότερες χώρες και οι ευρωπαίοι εταίροι προκύπτουν να εστιάζουν στο δικαίωμα ή όχι της απεργίας των εκπαιδευτικών παρά στη βελτίωση των παρερχομένων υπηρεσιών από το κράτος προς τους πολίτες.

Όμως τι είδους καθεστώς επικρατεί στην ΕΕ σχετικά με το δικαίωμα στην απεργία των εκπαιδευτικών; Διαφωτιστικό είναι το χθεσινό άρθρο του Alexandre Claude στην εφημερίδα Le Figaro, ο οποίος μας παρουσιάζει συνοπτικά τι ισχύει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες για το προσωπικό ασφαλείας των εκπαιδευτικών και το δικαίωμα στην απεργία των Δημοσίων Υπαλλήλων. Το παραθέτουμε στη συνέχεια ενώ μπορείτε να το διαβάσετε και στη γαλλική στον αντίστοιχο σύνδεσμο του τίτλου του.

___________________________________________________________

Ένα σύστημα που να υφίσταται στην πλειοψηφία των ευρωπαϊκών χωρών
Alexandre Claude-15/05/2008-Le Figaro
__________________________________________________________

Στην Ιταλία και την Ισπανία, οι καθηγητές υποχρεώνονται να υποδεχθούν μαθητές ενώ στη Γερμανία, οι καθηγητές δεν κάνουν την απεργία. Στην Ευρώπη, γενικότερα, υπάρχουν πολλές λύσεις για την κάλυψη των μαθητών σε περιπτώσεις απεργίας.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ δεν έχει συγκεκριμένη νομοθεσία, ωστόσο επιτρέπεται η επίταξη του προσωπικού λόγω «έκτακτης ανάγκης» για την εξασφάλιση στους πολίτες ενός σημαντικού, για τη ζωή, αγαθού. Αυτό γίνεται σπάνια, επειδή οι απεργίες αφορούν σχεδόν αποκλειστικά το δημόσιο τομέα. Όμως επειδή στο αγγλοσαξονικό εκπαιδευτικό σύστημα κυριαρχούν τα ιδιωτικά σχολεία, οι καθηγητές διστάζουν να απεργήσουν, φοβούμενοι να έρθουν σε απευθείας σύγκρουση με τους εργοδότες.
ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ και στην ΑΥΣΤΡΙΑ οι δημόσιοι υπάλληλοι στερούνται του δικαιώματος της απεργίας, με το επιχείρημα ότι κάτι τέτοιο θα ήταν αντίθετο με την ασφάλεια των πολιτών. Ωστόσο τα εργασιακά θέματα μπορούν και γίνονται αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ συνδικάτων και κυβέρνησης.
ΟΙ ΧΩΡΕΣ της ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ επιχειρούν να νομοθετήσουν, ακόμη, σχετικά με το δικαίωμα της απεργίας στο Δημόσιο. Στην Ιταλία οι μαθητές κάτω των 10 ετών αναλαμβάνονται από εκπαιδευτικούς σε περίπτωση της απεργίας. Το προσωπικό ασφαλείας προκαθορίζεται μεταξύ κυβέρνησης και συνδικάτων ενώ στις περιπτώσεις που μια απεργιακή κινητοποίηση τραβά εις μάκρος, εξασφαλίζονται, επίσης από εκπαιδευτικούς-προσωπικό ασφαλείας, οι εξετάσεις. Μεταξύ δε, δύο απεργιακών κινητοποιήσεων πρέπει να μεσολαβούν τουλάχιστον 10 ημέρες.
ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ επειδή η εκπαίδευση θεωρείται από το Σύνταγμα ως υπηρεσία ξεχωριστής-ουσιαστικής σημασίας για τους πολίτες, οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να ανακοινώσουν την απεργία τους, δέκα ημέρες πριν την έναρξή της. Εντός δύο ημερών από τη γνωστοποίηση η κυβέρνηση πρέπει, με τη σειρά της, να ανακοινώσει τον αριθμό εκείνου του προσωπικού ασφαλείας που θα εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ ισχύει νομοθετικά η επίταξη των απεργών. Αν και έχουν προσπαθήσει να επιβάλλουν με νόμο την υποχρέωση των εργαζομένων να διαθέτουν προσωπικό ασφαλείας, με σχετικό νόμο του 1992, οι διατάξεις του κρίθηκαν ως αντισυνταγματικές. Έτσι η υποχρέωση των εκπαιδευτικών να υποδεχθούν τους μαθητές, συζητείται κάθε φορά μεταξύ των κοινωνικών εταίρων ή καθορίζεται, κάποιες φορές, με υπουργική απόφαση. Στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει συναίνεση η κυβέρνηση έχει το δικαίωμα της επίταξης των απεργών στις δημόσιες υπηρεσίες. Το μέτρο αυτό εφαρμόσθηκε περίπου είκοσι φορές τα τελευταία χρόνια.
ΤΕΛΟΣ, στην ΕΛΛΑΔΑ η υπόθεση «προσωπικό ασφαλείας στα σχολεία» φαίνεται να έχει ταλαιπωρηθεί περισσότερο. Υπήρχε ως μέτρο μέχρι τα τέλη του 1980, οπότε οι εκπαιδευτικοί υποχρεώνονταν να διαθέσουν το 25% των ωρών διδασκαλίας τους σε περίπτωση απεργίας, ενώ σήμερα το μέτρο αυτό καταργηθεί.
Η ποικιλομορφία της νομοθεσίας απεικονίζει και τα ήθη, τις συνήθεις, των κατοίκων κάθε μιας από τις χώρες αυτές. Χωρίς να αντιγράψει από τα μοντέλα των χωρών, ο Xavier Darcos έχει τα παραδείγματα ώστε να χαράξει τη γαλλική λύση.

Στη φωτογραφία ο αδικοχαμένος καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας, ο οποίος δολοφονήθηκε στην Πάτρα, στις 8 Ιανουαρίου 1991, κατά τη διάρκεια μαθητικών κινητοποιήσεων.

14/5/08

Νέα ύποπτη εμπλοκή στον διαγωνισμό για το αίμα!

Σε προηγούμενη ανάρτησή μας παρουσιάσαμε το θέμα της προμήθειας αντιδραστηρίων Μοριακού Ελέγχου αίματος και την επιστολή της Διακομματικής Επιτροπής προς το ΣτΕ, ώστε να συνεχισθεί ο Διαγωνισμός.
Όπως προκύπτει από το χθεσινό δημοσίευμα της Αυγής ο διαγωνισμός συνεχίσθηκε, ωστόσο διαπιστώνεται νέα εμπλοκή στο ζήτημα που παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον και δίνει άλλες διαστάσεις στο ζήτημα.
______________________________________
ΝΕΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΣΤΟΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΜΑ
Η ΑΥΓΗ 13/5/2008
Του Βασίλη ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
__________________
Την άρνηση των δύο ενδιαφερομένων εταιρειών, της "Chiron" και της "Roche", να καταθέσουν προσφορές τιμών στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης στο πλαίσιο του διεθνούς διαγωνισμού για την εγκατάσταση του μοριακού ελέγχου του αίματος με τη μέθοδο ΝΑΤ στα νοσοκομεία της χώρας αντιμετωπίζει τώρα η διακομματική επιτροπή της Βουλής για το αίμα! Η επιτροπή έχει καλέσει εκ νέου τις δύο εταιρείες να καταθέσουν τιμές στην προσεχή συνεδρίασή της, την Τετάρτη 21 Μαΐου, αλλά ουδείς μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις.

Το σίγουρο είναι ότι τόσο η "Chiron" όσο και η "Roche" προετοιμάζονται για την περίπτωση που ο διεθνής διαγωνισμός τιναχθεί στον αέρα, μετά από τις αλλεπάλληλες προσφυγές των δύο στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, καμία από τις δύο εταιρείες δεν θα ήθελε να έχει προσφέρει πολύ χαμηλότερη τιμή στον διαγωνισμό σε σχέση με τις τιμές που δίνουν στις αμαρτωλές απ' ευθείας αναθέσεις που ισχύουν σήμερα στις συνεργασίες τους με τα νοσοκομεία της χώρας.

Το υπουργείο Υγείας έχει πολλά εργαλεία για να πιέσει τις δύο εταιρείες να συμμορφωθούν και να συμβάλλουν ως οφείλουν στην ολοκλήρωση του διαγωνισμού, αλλά επιδεικνύει περιέργως ιδιαίτερη ανοχή στις τακτικές των δύο εταιρειών και ενισχύει με τη σειρά του την κωλυσιεργία.

Σύμφωνα με πολύ καλά πληροφορημένες πηγές της "Α", μάλιστα, την υπόθεση του διεθνούς διαγωνισμού και τις επιμέρους διαστάσεις του εξετάζει ήδη το Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο ζήτησε πριν από λίγες ημέρες συγκεκριμένα έγγραφα τόσο από το υπουργείο Υγείας όσο και από τις δύο εμπλεκόμενες εταιρείες, προκειμένου να διερευνήσει το αξιόπιστο και το νόμιμο του συνόλου των διαδικασιών υπό τις οποίες διεξάγεται ο διεθνής διαγωνισμός.

Παρέμβαση του ΣτΕ για την κωλυσιεργία
Στο μικροσκόπιο του ΣτΕ έχουν μπει τα παράνομα μνημόνια που είχε υπογράψει ο γενικός γραμματέας Υγείας Αριστ. Καλογερόπουλος - Στράτης με τις δύο εταιρείες "Chiron" και "Bioanalytica" (εκπροσωπούσε την "Roche") για τη συνέχιση των αμαρτωλών απ' ευθείας αναθέσεων για τον μοριακό έλεγχο του αίματος με τιμή... 50, ακόμη και 60 ευρώ ανά φιάλη αίματος. Υπενθυμίζεται ότι η διακομματική επιτροπή της Βουλής για το αίμα επιθυμεί να πετύχει τιμή γύρω τα 30 ευρώ ανά φιάλη αίματος στον διεθνή διαγωνισμό, όπως ισχύει και στις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. Το ΣτΕ διερευνά τώρα εάν τα μνημόνια εφαρμόζονται, καθώς περιέχουν ρήτρα για διάρκεια ισχύος πού έφθανε τα πέντε χρόνια.

Το ΣτΕ έχει θορυβηθεί, καθώς, ενώ ο διεθνής διαγωνισμός για το αίμα βρίσκεται πρακτικά σε φάση ολοκλήρωσης, διοικήσεις νοσοκομείων της χώρας εμφανίζονται να προχωρούν ακόμη και τώρα σε απ' ευθείας αναθέσεις στην εταιρεία "Chiron", όπως αποκάλυψε πρόσφατα η "Α" για το νοσοκομείο της Αθήνας "Ερυθρός Σταυρός" και το "Δρακοπούλειο" Κέντρο Αιμοδοσίας. Επίσης, το ΣτΕ έχει θορυβηθεί και από την πρόσφατη απόφαση του Δ.Σ. του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας (ΕΚΕΑ) να παραχωρήσει με απευθείας ανάθεση το μοριακό έλεγχο του αίματος στην εταιρεία "Bionalytica". Οι τιμές οι οποίες ορίζονται σε όλες τις περιπτώσεις, βεβαίως, είναι πολλαπλάσιες των οικονομικών προσφορών των εταιρειών "Chiron" και "Roche" στον διεθνή διαγωνισμό του υπουργείου Υγείας...

Έτσι, το ΣτΕ πιθανολογεί βασίμως ότι η εφαρμογή των παρανόμων μνημονίων του γενικού γραμματέα Υγείας είναι ο λόγος για τον οποίο το υπουργείο Υγείας συναινεί απροκάλυπτα στην κωλυσιεργία που εφαρμόζουν οι δύο εταιρείες στον διεθνή διαγωνισμό. Αυτή η συνενοχή του υπουργείου Υγείας φαίνεται ότι υπαγορεύει και την άρνηση του υπουργείου να αποστείλει στον εισαγγελέα το πόρισμα 1188/14-4-2008 των επιθεωρητών του Σώματος Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας (ΣΕΥΥΠ) για τον μοριακό έλεγχο του αίματος στο νοσοκομείο της Αθήνας "Αμαλία Φλέμινγκ", πόρισμα που καταγράφει σοβαρές υπερβάσεις και παρατυπίες από τις εταιρείες "Chiron" και "Roche".

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο γενικός γραμματέας Υγείας πρότεινε κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Σαββάτου 10 Μαΐου της διακομματικής επιτροπής της Βουλής να δοθεί προθεσμία... επ' αόριστον στις δύο εταιρείες, προκειμένου να καταθέσουν τιμές στη διαπραγμάτευση όποτε εκείνες επιθυμούν! Η πρόταση του Αριστ. Καλογερόπουλου - Στράτη προκάλεσε την πολύ έντονη αντίδραση των εκπροσώπων του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ στην επιτροπή, με αποτέλεσμα ο γενικός γραμματέας Υγείας να μην επιμείνει.

Την ενεργοποίηση και το ενδιαφέρον του ΣτΕ προκάλεσαν τόσο οι αλλεπάλληλες προσφυγές των δύο εταιρειών κατά του διαγωνισμού όσο και τα σχετικά δημοσιεύματα του Τύπου, καθώς και το γεγονός ότι ο διεθνής διαγωνισμός του υπουργείου Υγείας για το αίμα έχει ήδη κλείσει... δύο χρόνια και φως στο τούνελ δεν φαίνεται.

9/5/08

Το σύνδρομο της ΟΥΛΕΝ

Πηγή: ΕΡΤ

Απλή αναδημοσίευση των πρακτικών της χθεσινής συνεδρίασης της Βουλής. Ευρηματική η εισαγωγή του κ. Αλαβάνου, αναλυτικότατη παρουσίαση του ζητήματος του ΟΤΕ αλλά και του τρόπου λειτουργίας του Κοινοβουλίου. Όσο για την απάντηση που έλαβε, και από ποιον την έλαβε; Τα γνωστά: μερικές λέξεις από τον αρμόδιο υπουργό.


Εξαιρετικό βέβαια ενδιαφέρον παρουσιάζει η αντιπαράθεση του κ. Αλογοσκούφη με τον κ. Κακλαμάνη. Εκεί ο υπουργός έκανε μάθημα για τα σύνδρομα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου! Εμ! ο άνθρωπος σε τι άλλο να αναφερθεί μετά από τέτοια Γερμανολαγνεία;

Παρενθετικά: Μήπως τελικά έχει δίκιο ο Υπουργός Παιδείας στις δηλώσεις του σχετικά με μερίδα πανεπιστημιακών;


ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
Η΄ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗ
ΙΒ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΛΣΤ΄
Παρασκευή 9 Μαΐου 2008

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Το λόγο έχει ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλαβάνος.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Danke shon, Herr President. Herr Alogoskoufis, in welche Sprache warden wir sprechen? Im deutsch? Im griechish? Λυπάμαι.

Φαίνεται ότι τη γλώσσα που συζητάτε με την DEUTSCHE TELEKOM δεν την καταλαβαίνετε καθόλου. Σε αυτό το σημείο εκφυλισμού, δηλαδή όταν συζητάμε για κεντρικά ζητήματα ανάπτυξης της χώρας μας να μην ξέρουμε σε τι γλώσσα να μιλήσουμε.

Θέλω να πω ότι λυπάμαι που αποχώρησε ο κύριος Πρωθυπουργός. Τι φοβήθηκε ο κύριος Πρωθυπουργός; Για ποιο λόγο δραπέτευσε κατ’ αυτόν τον τρόπο; Είχαμε δει πολλά σκηνικά μέχρι να φτάσουμε στην ώρα του Πρωθυπουργού, τον Πρωθυπουργό να λέει ότι είναι σε ταξίδι, τον Πρωθυπουργό να λέει ότι έχει να πάει σε περιοδεία, τον Πρωθυπουργό να λέει ότι πρέπει να κλειστεί στο Μαξίμου, τον Πρωθυπουργό να λέει ότι είναι διαδηλωτές στο Μαξίμου και ότι δεν μπορεί να έρθει στην «Ώρα του Πρωθυπουργού», αλλά να έχουμε τον Πρωθυπουργό εδώ και να σηκώνεται να φύγει μόλις έρχεται η ερώτηση που απευθύνεται στον ίδιο από τον Πρόεδρο μιας Κοινοβουλευτικής Ομάδας για το κεντρικό ζήτημα το οποίο κρίνεται αυτές τις ημέρες και το οποίο αποτελεί το κεντρικό θέμα στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, δεν το είχαμε ξαναδεί!

Κατά τη γνώμη μου δεν φεύγει από εμπάθεια απέναντι στον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς ή από φόβο απέναντι στον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς, δεν φεύγει ούτε από άγνοια επειδή δεν έχει ενημερωθεί -πιστεύω ότι έχει ενημερωθεί και αν δεν έχει διαβάσει τα κείμενα, θα έχει ακούσει μία πεντάλεπτη, τρίλεπτη τοποθέτηση δική σας προς τον Πρωθυπουργό- αλλά πιστεύω ότι φεύγει από ενοχή.

Διότι αυτό που κάνετε σήμερα στιγματίζει τη ζωή της χώρας και τις προοπτικές της χώρας όλο τον αιώνα που έρχεται. Διότι εάν τον περασμένο αιώνα αποικιοκρατία σήμαινε ότι κατέχει μία ξένη δύναμη τα εδάφη μιας άλλης χώρας και αξιοποιεί τους πλουτοπαραγωγικούς της πόρους, τον 21ο αιώνα αποικιοκρατία σημαίνει ότι άλλες μεγαλύτερες χώρες ή επιχειρήσεις χωρίς πατρίδα μπορούν και εκμεταλλεύονται τα βασικά πεδία που δίνουν τις δυνατότητες ανάπτυξης σε μία χώρα.

Και το βασικό πεδίο που δίνει αυτή τη δυνατότητα ανάπτυξης σε μία χώρα σήμερα, στον αιώνα μας, είναι το πεδίο της πληροφορικής, των επικοινωνιών και όλων των τεχνολογιών που συνδέονται με αυτές και βρίσκονται σε εξέλιξη. Γι’ αυτό η Γαλλία ελέγχει τον Οργανισμό των Κρατικών Τηλεπικοινωνιών. Γι’ αυτό το Βέλγιο τον ελέγχει. Γι’ αυτό οι Γερμανοί τον ελέγχουν. Γι’ αυτό η Κύπρος τον ελέγχει. Κι εσείς εδώ έρχεστε να τον εκποιήσετε. Λυπάμαι! Λυπάμαι, κύριε Αλογοσκούφη!

Τουλάχιστον, θα έπρεπε να έχετε ένα αίσθημα υποστήριξης της υπόστασης και περηφάνιας για τη χώρα μας. Όταν βγήκε χθες ο Διευθύνων Σύμβουλος της DEUTSCHE TELEKOM, ο Ρένε Όμπερμαν, και είπε για να δικαιολογήσει το γεγονός ότι χάσανε εκατοντάδες χιλιάδες πελάτες στη Γερμανία, ότι ησυχάστε, έχουμε καλές επενδύσεις στο εξωτερικό, είπε επίσης κατά λέξη: «Θέλουμε να εξετάσουμε ευκαιρίες σε απομονωμένες αγορές». Έτσι είναι η Ελλάδα, η ευκαιρία για τις απομονωμένες αγορές. Είναι μία απομονωμένη αγορά που είναι ευκαιρία που θα είχε νόημα από πλευράς επιχειρηματικής και επενδυτικής.

Με αυτό τον τρόπο σας αντιμετωπίζει, όχι ως ένα μέσο, ως μία δυνατότητα να αναπτυχθεί μια συνεργασία με μία άλλη χώρα, να αναπτυχθεί ένας καινούργιος χώρος δράσεων κ.λπ., αλλά ως μια ευκαιρία, η DEUTSCHE TELEKOM, η οποία πιέζεται από τους ανταγωνιστές της, παρά την προστασία που έχει από την Γερμανική Κυβέρνηση να αντιμετωπίσει και να εξισορροπήσει τα σπασμένα μέσα από επενδύσεις τέτοιου τύπου!

Και όταν τον ρωτάτε, τι λέτε για τους εργαζόμενους που θα κινητοποιηθούν, λέει: «Αυτού του είδους οι αντιδράσεις είναι συνηθισμένες όχι σε μία χώρα της Ευρωπαϊκή Ένωση, όχι σε μία χώρα της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης, στη Νοτιανατολική Ευρώπη». Όσοι συνάδελφοι έχουν περάσει από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ξέρουν πολιτικά τι σημαίνει Νοτιανατολική Ευρώπη. Αυτή την Ελλάδα φτιάχνετε κι έχετε μεγάλες ευθύνες!

Εμείς πιστεύουμε ότι αυτό που κάνετε και μόνο αρκεί για να κατανοήσει η κοινωνία μας ότι αυτή η Κυβέρνηση είναι επικίνδυνη για τον τόπο και δεν μπορεί να ανοίξει καμία προοπτική, είναι ένας dealer και το μόνο που ξέρει είναι να πουλάει και αυτή η Κυβέρνηση πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό. Τι να πει κανείς εδώ; Πουλάτε τον Ελληνικό Οργανισμό Τηλεπικοινωνιών, ο οποίος πέρυσι είχε κέρδη 663 εκατομμύρια ευρώ παρά τα βάρη από τις εθελούσιες εξόδους και όλα αυτά που είχατε κάνει, στην DEUTSCHE TELEKOM, η οποία πέρυσι είχε κέρδη 569 εκατομμύρια ευρώ, παρά το γιγαντισμό τον οποίο έχει ως επικοινωνιακός οργανισμός μιας χώρας πολύ πιο ανεπτυγμένης και με πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό από εμάς.

Δίνετε το 3% για 400.000.000 ευρώ στη DEUTSCHE TELECOM, όταν αμέσως θα εξασφαλίσει 90.000.000 ευρώ μερίσματα από τις μετοχές που θα πάρει και όταν είχατε βάλει την COSMOTE, δηλαδή τον Ο.Τ.Ε., να αγοράσει όλο αυτό το συγκρότημα, τα μαγαζιά του Γερμανού, σ’ αυτή τη βρώμικη συναλλαγή και είχε δώσει 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ.

Έχετε μεγάλες ευθύνες από την αρχή, από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, τότε που ακουμπήσατε την υπόθεση του Ο.Τ.Ε., όπου του απαγορεύσατε να συμμετάσχει στον διαγωνισμό για την κινητή τηλεφωνία, δίνοντάς την τότε στην PANAFON και στην TELESTET. Χάρη στις προσπάθειες που κάναμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αναγκαστήκατε να κάνετε μετά από τρία χρόνια και άλλο διαγωνισμό και να υπάρξει η COSMOTE, διότι δεν ξέρετε τίποτε άλλο, παρά μόνο να πουλάτε.

Αυτός είναι ο ρόλος σας. Δεν έχετε το δικαίωμα να δίνετε τον κρατικό οργανισμό στη DEUTSCHE TELECOM, σε ένα γερμανικό οργανισμό, την ίδια στιγμή που υπάρχει μια μεγάλη δικαστική εκκρεμότητα για τις σχέσεις του Ο.Τ.Ε. με μια άλλη μεγάλη επιχείρηση της Γερμανίας, τη SIEMENS, όπου υπάρχουν τα στοιχεία και κυκλοφορούν πια στους δρόμους. Είναι γνωστό ότι στελέχη και της δικής σας παράταξης είναι εμπλεκόμενα σ’ αυτές τις παράνομες συναλλαγές και σ’ αυτή την επιβάρυνση του κρατικού οργανισμού του Ο.Τ.Ε. και σ’ αυτό το γονάτισμα που προσπαθήσατε να κάνετε στον Ο.Τ.Ε. απέναντι σε μια γερμανική επιχείρηση.

Η Κυβέρνηση του κ. Καραμανλή, όταν αυτό είναι εκκρεμές, έρχεται και λέει: «Θα δώσω τον Ο.Τ.Ε. σε μια άλλη γερμανική επιχείρηση». Έχετε μεγάλες πολιτικές ευθύνες και πιστεύω ότι θα έρθει η στιγμή που θα αναζητηθούν και οι οιεσδήποτε ποινικές ευθύνες που υπάρχουν και στις σημερινές συναλλαγές που γίνονται, διότι έχουμε δει ότι σε κάθε σημαντική ενέργεια η οποία έγινε στον Ο.Τ.Ε. τα τελευταία χρόνια, μαζί με τις πολιτικές ευθύνες υπάρχει και ένα σκοτεινό δωμάτιο, όπου διάφοροι μεσάζοντες και κομματικοί φίλοι, ακόμη και στελέχη των κομμάτων, έπαιξαν έναν βρώμικο ρόλο, προκειμένου να ανοίξει αυτός ο επικίνδυνος δρόμος κατάλυσης της δυνατότητας της χώρας μας να έχει μια παρουσία στον τεχνολογικό και οικονομικό τομέα, καθώς και στον τομέα της πληροφορικής.

Δεν μας είπατε τίποτα. Είναι παραμύθια και δικαιολογίες τα όσα μας είπατε. Έχετε να δώσετε μια μεγάλη απάντηση στον ελληνικό λαό. Δεσμεύετε το δημόσιο. Δεν έχετε καμία εγγύηση ότι το δημόσιο δεν θα πουλήσει. Δεν έχετε καμιά εγγύηση μέχρι πότε και πόσο η DEUTSCHE TELECOM κάτω από οποιαδήποτε επιχειρηματική απόφαση της στιγμής δεν θα την ξαναδώσει στην MIG ή στο Βγενόπουλο ή στο Ντουμπάι ή στο Κατάρ ή στη Σαουδική Αραβία ή στη νότια Κορέα έξω από κάθε λογική συνεργασίας σε εποχή διεθνοποίησης και μέσα στη λογική του ξεπουλήματος.

Καταλήγοντας, θέλω να πω το εξής: Σοβαρά, κύριε Αλογοσκούφη; Είναι τα 2,8 δισεκατομμύρια ευρώ που είπατε για να ανακτηθεί ο έλεγχος από το δημόσιο, το 50% συν μία μετοχή; Αυτό είναι το πρόβλημά σας; Εδώ η MIG αγόρασε μέσα σε μια νύκτα το 20% με δανεικά. Αυτό είναι το πρόβλημα για το μεγάλο ελληνικό κράτος, για το μέλος της ΟΝΕ, τα 2,8 δισεκατομμύρια ευρώ; Εάν τα είχατε, δηλαδή, θα κρατούσατε; Απλώς επειδή δεν τα έχετε, για λόγους δηλαδή δημοσιονομικούς τελικά, πωλείτε τον Ο.Τ.Ε.;

Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να ανακτηθεί ο δημόσιος έλεγχος. Χρειάζεται το 50% συν μία, διότι μόνο έτσι μπορεί να προστατευθεί μια δημόσια επιχείρηση μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να αντιμετωπιστεί η πιθανότητα επιθετικής εξαγοράς. Ξέρουμε ότι είναι δύσκολο, ξέρουμε ότι είναι πολύ πιο ακριβό, ξέρουμε ότι ο Ο.Τ.Ε. θα είναι τραυματισμένος και γι’ αυτό καλούμε τον ελληνικό λαό να δώσει τη δυνατότητα σε άλλες πολιτικές δυνάμεις να το κάνουν αυτό όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Το λόγο έχει ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γεώργιος Αλογοσκούφης.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ο Πρωθυπουργός θα ενημερώσει το Κοινοβούλιο σε κάθε περίπτωση, όταν ολοκληρωθούν και αν ολοκληρωθούν οι συζητήσεις που γίνονται σήμερα. Οι συζητήσεις βρίσκονται σε εξέλιξη.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΗΦΟΥΝΑΚΗΣ: Μακάρι, το δεύτερο.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Οι συζητήσεις βρίσκονται σε εξέλιξη. Και αυτό που μπορώ να διαβεβαιώσω επίσης είναι ότι σε καμία περίπτωση η συμφωνία δεν θα μπορεί να ενεργοποιηθεί, αν δεν έχει ψηφισθεί από τη Βουλή. Είναι μια προϋπόθεση, την οποία έχουμε θέσει ...

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Τι σημαίνει αυτό; Η Κολυμβήθρα του Σιλωάμ είναι η Βουλή;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Κύριε Πρόεδρε …


ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Για να ισχύσει η συμφωνία, θα πρέπει να ψηφισθεί από τη Βουλή.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Δηλαδή ό,τι κάνετε προεξοφλείτε ότι εμείς θα το κυρώσουμε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Κύριε Πρόεδρε, σας παρακαλώ πάρα πολύ.


ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Μα, είναι δυνατόν; Άρα, προεξοφλούμε δηλαδή ότι θα ψηφισθεί.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Σας παρακαλώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Δεν προεξοφλούμε τίποτε. Η Βουλή θα ψηφίσει ελευθέρως, όπως πάντα. Σε όλον τον κόσμο σήμερα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εφαρμόζεται η πολιτική των αποκρατικοποιήσεων και το δημόσιο σε όλον τον κόσμο σήμερα διασφαλίζει το δημόσιο συμφέρον μέσα από τη διαμόρφωση που ρυθμιστικού πλαισίου και στη συγκεκριμένη περίπτωση το δημόσιο διασφαλίζει την εφαρμογή του ρυθμιστικού πλαισίου και των κανόνων του ανταγωνισμού μέσα από την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων.
Έχουμε φύγει από την εποχή που οι δημόσιες επιχειρήσεις θεωρητικά διασφάλιζαν το δημόσιο συμφέρον και έχουμε πάει στην εποχή που οι ρυθμιστικές αρχές ρυθμίζουν κυρίως τις απελευθερωμένες αγορές.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Δεν είναι ρυθμιστική αρχή. Τη διορίζει η Κυβέρνηση. Δεν είναι ανεξάρτητη αρχή η Επιτροπή.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Βεβαίως η Κυβέρνηση. Η Κυβέρνηση εκλέγεται …

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Η Κοινότητα λέει ότι πρέπει να είναι ανεξάρτητες οι ρυθμιστικές αρχές.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Κύριε Κακλαμάνη, δεν μπορείτε να διακόπτετε.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Δεν μπορεί ο Υπουργός να υποτιμά τη νοημοσύνη μας.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Σας παρακαλώ πολύ, κύριε Πρόεδρε!

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Ανεξάρτητη Αρχή είναι η αρχή που τη διορίζει η Κυβέρνηση; Δεν είμαστε καλά!

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Σας παρακαλώ πάρα πολύ! Συνεχίστε, κύριε Υπουργέ.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Και στη Βουλή βεβαίως όλοι έχουμε την υποχρέωση να σεβόμαστε και τον Κανονισμό, κύριε Πρόεδρε.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Ναι και τη Βουλή πρωτίστως που δεν τη σέβεστε.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ (Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών): Το δημόσιο πουθενά στον κόσμο δεν θεωρείται κατάλληλο για μάνατζερ, ειδικά στην Ελλάδα, όπου ούτε οι καλύτερες επιλογές έχουν γίνει στο παρελθόν και είναι γνωστό ότι οι πολιτικές πιέσεις πολλές φορές έχουν οδηγήσει σε ολέθριες αποφάσεις.
Αναφέρθηκε προηγουμένως σε πολλές ολέθριες αποφάσεις και ο Αρχηγός του Συνασπισμού. Οι κακές επιλογές προσώπων, οι πολιτικές παρεμβάσεις λειτουργούν εις βάρος και των επιχειρήσεων και του καταναλωτή και τελικά εις βάρος της κοινωνίας και της οικονομίας.
Ακούσαμε τώρα αυτές τις ημέρες και το άκουσα και λίγο πριν, ότι δήθεν μόνο στην Ελλάδα το δημόσιο προχωρά στην αποκρατικοποίηση ή στη σύναψη στρατηγικών συμφωνιών για έναν τηλεπικοινωνιακό οργανισμό, ότι δήθεν πουθενά αλλού στην Ευρώπη δεν γίνεται αυτό. Στην Ισπανία η TELEFONICA είναι πλήρως αποκρατικοποιημένη. Η BRITISH TELECOM στη Βρετανία είναι πλήρως αποκρατικοποιημένη. Η EUCOM στην Ιρλανδία είναι πλήρως αποκρατικοποιημένη και κανείς δεν ξέρει όταν ένας οργανισμός είναι πλήρως αποκρατικοποιημένος ποιος τον ελέγχει. Στην KTM στην Ολλανδία το δημόσιο διατηρεί μόλις το 8%. Στην PORTUGAL TELECOM το δημόσιο έχει μόλις το 1,8%. Στην Ιταλία συζητείται αυτή τη στιγμή η στρατηγική συμμαχία της TELECOM ITALIA με την ισπανική TELEFONICA. Η Σουηδία και η Φιλανδία έχουν ένα κοινό τηλεπικοινωνιακό οργανισμό και στην Ευρώπη η τάση για στρατηγικές συμμαχίες είναι δεδομένη, όπως έγινε και στις αεροπορικές μεταφορές, όπου εμείς καθυστερήσαμε να δούμε τις τάσεις και βρεθήκαμε με την Ολυμπιακή στην κατάσταση που είναι σήμερα.
Σε ένα τηλεπικοινωνιακό περιβάλλον σύγκλισης των τεχνολογιών, σε ένα περιβάλλον εντεινόμενου ανταγωνισμού, συγκέντρωσης και στρατηγικών συμμαχιών, μεταξύ των εταιρειών του κλάδου, η λύση της στρατηγικής συμμαχίας που προσφέρεται σήμερα για τον Ο.Τ.Ε. είναι μια πάρα πολύ καλή λύση. Θα δώσει τη δυνατότητα στον Ο.Τ.Ε., να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά του, να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά όλες τις προκλήσεις, να θεμελιώσει την εξωστρέφειά του. Είναι προς όφελος του Οργανισμού, είναι προς όφελος των Ελλήνων καταναλωτών, είναι προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα. Μην πάμε πίσω στα σύνδρομα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
Σας ευχαριστώ πολύ.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Να πάμε στην εποχή της ΠΑΟΥΕΡ και της ΟΥΛΕΝ.