Για την γιορτή σου Κώστα μου, ένα αγαπημένο σου τραγούδι κι ένα ποίημα. Κι επειδή everything is dust in the wind αλλά κι ο ουρανός δεν πρέπει να κρύψει τίποτε φρόντισε να τα πατήσεις όλα κάτω. Κι εμένα αν χρειαστεί. Φτάνει να κοιτάς ψηλά και να μην υπάρχει όριο…
Με την αγάπη μου να υπογράψω γιε μου; Θα ΄ναι λίγο…
Ο Ουρανός
Πρώτα να πιάσω τα χέρια σου
Να ψηλαφίσω το σφυγμό σου
Ύστερα να παμε μαζί στο δάσος
Ν΄ αγκαλιάσουμε τα μεγάλα δέντρα
Που στον κάθε κορμό έχουμε χαράξει
Εδώ και χρόνια τα ιερά ονόματα
Να τα συλλαβίσουμε μαζί
Να τα μετρήσουμε ένα-ένα
Με τα μάτια ψηλά στον ουρανό σαν προσευχή.
Το δικό μας το δάσος δεν το κρύβει ο ουρανός.
Δεν περνούν από δω ξυλοκόποι.
