Αυλαία, ασύστατοι! Αιμορραγούν ως και οι πέτρες, σ’ αυτόν τον άνυδρο καιρό! ΑΥΛΑΙΑ (Γ. Μπλάνας, Στασιωτικό 53o)

21/7/09

Θερινά ηλεκτρονικά σαλονάκια

Διανύουμε ένα καλοκαίρι θερμό. Αφήνουμε να μας διαν(λ)ύσει ένα καλοκαίρι γεμάτο –λογίες και –λαγνείες οι οποίες μάλιστα, όλες, έχουν και προοπτικές. Τα ΜΜΕ παλινδρομούν μεταξύ εκλογών, γρίπης, οικονομικής κρίσης, εγκληματικών και τρομοκρατικών οργανώσεων. Εμείς, ως συνήθως, απλοί θεατές των εξελίξεων αναμένουμε να μας πλήξουν αμέσως μετά … τα μπάνια, δηλώνοντας αδύναμοι να κάνουμε κάτι (γιατί άραγε;). Μάλιστα, όπως ακριβώς και για τη γρίπη, έτσι περιμένουμε για όλα ένα εμβόλιο. Πολιτικό, οικονομικό, ό,τι νάναι, φτάνει να δούμε άσπρη μέρα.

Μέσα σ΄ αυτό το ζοφερό τοπίο, εμείς διαλέξαμε ένα συνεχές πηγαινέλα δουλεύοντας, μη χάσουμε και την επαφή μας -η μεν με το γρίπη, ο δε με τα ΜΜΕ- και τότε τι θ΄ απογίνουμε; Γεφυρίζουμε, η αλήθεια είναι, πολύ συχνότερα τον τελευταίο καιρό. Και για να γίνουμε πιο σύγχρονοι, εννοούμε ότι εκτοξεύουμε «γαλλικά» δεκάκις ημερησίως σ΄ όποιους και σε ό,τι μας υποχρεώνει να βολοδέρνουμε ολημερίς και ολονυκτίς.

Ωστόσο αποφασίσαμε να ανταμείψουμε τον εαυτό μας και να κάνουμε μικρές αλλά συχνές διακοπές από την καθημερινότητα. Εδώ ή μακρύτερα, σε θάλασσες ή σε πόλεις, δουλεύοντας ή όχι, προγραμματίζοντας ή υλοποιώντας σχέδια απεμπλοκής μας από το βολόδερμα, όπως και να ΄χει, διακόπτουμε και θα διακόπτουμε συχνά την καθημερινότητα.

Το έργο με τίτλο 3 φύλλα καπνού, 1987-88, είναι του Πάνου Χαραλάμπους, που είχα την τιμή και την τύχη να γνωρίσω στα πρώτα φοιτητικά χρόνια μου. Τιμή επειδή αποτελεί έναν μεγάλο εικαστικό και τύχη επειδή τότε έμαθα ότι υπάρχουν άνθρωποι που περνούν πολύ σκληρά καλοκαίρια. α.μ.
.
Μέσα σ΄ όλα αυτά, και τις αλλαγές που σχεδιάζουμε, το bloging βρέθηκε στο μικροσκόπιο. Να συνεχίσουμε; Να σταματήσουμε; Η αλήθεια είναι ότι μας αρέσει να επικοινωνούμε με τον τρόπο αυτό. Αγαπούμε κι όλους εσάς με τους οποίους ανταλλάσουμε επισκέψεις στα ηλεκτρονικά σαλονάκια μας. Και περισσότερο επειδή οι επισκέψεις και οι διάλογοι διαπνέονται έντονα από τον «μη υποχρεωτικό» χαρακτήρα. Σημαντικό για εμάς αλλά και για εσάς πιστεύουμε.

Έτσι οι «Γεφυρισμοί» θα περπατήσουν τον επόμενο ενάμισι μήνα, κρίσιμο για τους συντάκτες τους, με περιορισμένα αφιερώματα αλλά με τακτική ανανέωση και επίσης τακτικές, ελπίζουμε, επισκέψεις στα σπιτικά σας. Κι αν κατά τη δική σας επίσκεψη, που μας ευχαριστεί πάντα, θελήσετε να σχολιάσετε, ενεργοποιήσαμε πάλι την «Κουπαστή μας» όπου μπορείτε να αφήσετε όσα σκεφθείτε, να συνομιλήσετε με εμάς και με άλλους ιστολόγους, να αφήσετε τα νέα σας, κι ό,τι θέλετε τελικά. Εξάλλου πιστεύουμε ότι αυτός ο τρόπος επικοινωνίας είναι πιο χαλαρός, λιγότερο στοιχισμένος με αυτά που γράφουμε και ίσως πιο ευχάριστος.

Για μια ακόμη φορά θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς που κατέχουμε τον θησαυρό της «Εγκυκλοπαίδειας των Τεράτων» του αδελφού και θείου, Γιώργου Μπλάνα. Και μια και γεμίσαμε τέρατα σ΄ αυτήν τη χώρα διαλέξαμε να παρουσιάσουμε, το διάστημα αυτό, γνήσια Ελληνικά Τέρατα. Ξεκινάμε σήμερα με ένα μικρό κείμενο αφού σας ζαλίσαμε, ήδη, πολύ. Θεωρούμε υποχρέωσή μας να σας ευχαρισήσουμε για μια ακόμη φορά για την παρουσία σας, τα μηνύματά σας, τα σχόλιά σας, την εκτίμησή σας. Περιμένοντας τα νέα σας σας ευχόμαστε να περάσετε όλοι καλά. Και μην ξεχνιόμαστε: Γεμίστε μπαταρίες παιδιά, έχουμε ζόρια μπροστά.
.
Ο ΑΓΓΕΛΟΚΑΜΩΤΟΣ

Στοιχειό πολύ επικίνδυνο είναι ο Αγγελοκάμωτος, ένα μωράκι της κούνιας που βγαίνει τα βράδια στο ρέμα του Ποδονίφτη, στο Χαλάνδρι, κοντά στην Αθήνα, και κλαίει σπαρακτικά. Κι όταν πάει κανένας διαβάτης να το συντρέξει, νομίζοντας πως το πέταξαν άστοργοι γονείς, εκείνο τον αρπάζει απ’ τον λαιμό κι αρχίζει να τον πνίγει. Κι αν δεν προλάβει να πει ο άτυχος: «Βόηθα Χριστέ και Παναγιά!» θα βρουν το πτώμα του την άλλη μέρα μέσα στα χορτάρια. Αν όμως προλάβει και πει τα ευλογημένα λόγια, ο Αγγελοκάμωτος γίνεται Βύθιος και φεύγει τρέχοντας.
.