Στη μνήμη των σφαγιασμένων συντοπιτών μας στις 29 Σεπτεμβρίου 1944 στο Αιγάλεω από Γερμανούς και ταγματασφαλ(ή)τες που προθερμαίνονταν ήδη από μήνες, για τα Δεκεμβριανά.
Για τη μνήμη των κοιμισμένων. Φωτογραφία από τα Δεκεμβριανά (1944).
[…] Αυτό που ζούμε δεν είναι ο κόσμος,
τ' απομεινάρια του είναι στα νύχια και στα δόντια μας.
Νιώθουμε βρώμικοι, αλλά είναι χορταστικό:
έστω, παρήγορο, αν πρόκειται να πεθάνεις
σαν λύκος χωρίς κυνόδοντες.
Μιλάμε, αλλά απευθυνόμαστε στον εαυτό μας.
Τόσο μοναχικοί την ώρα του θριάμβου,
τόσο λίγο γενναιόδωροι με τα κίνητρά μας.
Σαν να μάς φωτογραφίζει η ίδια η ιστορία
για λίγα κέρματα, σε κάποιο ήδη
παρηκμασμένο θέρετρο, τελευταία φορά. […]
[…] Το κοπάδι μαζεύεται στο μαντρί.
Ξεχνάει τί σημαίνει χθες, σήμερα, αύριο.
Τρώει, ξαπλώνει, χωνεύει.
Η ευτυχία δεν είναι ελπίδα πια, είναι επιδίωξη.
Ξηλώσαμε τον ύπνο μας,
για να μπαλώσουμε τα κουρέλια της μέρας. […]
Γιώργος Μπλάνας
Ι: Εγκληματίας
Απόσπασμα, όπως και ο τίτλος
