Το κείμενο που ακολουθεί εξηγεί γιατί ο Μάρτης θυμώνει και αγριεύει τον καιρό. Ασφαλώς, η εξήγηση μας δόθηκε τα παλιά χρόνια, τότε που δεν περνούσε από το μυαλό των ανθρώπων ότι δυο κόμματα μπορούν να διαλύσουν τη χώρα που ονειρεύονταν, τόσο ώστε να ζουν σε έναν διαρκή χειμώνα, με φουρτούνες, μπόρες και αντάρες…
της Δανάης Τσουκαλά*
Η Σίφνο είναι ένα νησί των Κυκλάδων που βγάζει μέταλλα. Τον αρχαίο καιρό ήταν ξακουστή γιατί έβγαζε ακόμα και πολύτιμα μέταλλα, μάλαμα και ασήμι. Με τα χρυσωρυχεία και τα αργυρωρυχεία της είχε πλουτίσει.
Αργότερα, ίσως γιατί τα κοιτάσματα του χρυσού και του αργύρου στερέψανε ή γιατί τα πλημμύρισε η θάλασσα, η Σίφνο φτώχυνε. Οι κάτοικοι της φεύγανε γυρεύοντας αλλού καλύτερη τύχη. Το νησί κόντεψε να μείνει έρημο.
Πιο ύστερα, κάπως βολευτήκανε τα πράματα. Η Σίφνο βγάζει πάντα μέταλλα. Κάτι αξίζουνε κι αυτά κι ας μην είναι μάλαμα κι ασήμι. Ύστερα, έχει πολύ ωραίο κλίμα. Η ζωή είναι ευχάριστη. Γι' αυτό φαίνεται παράδοξο που οι κάτοικοι της παραπονιούνται και λένε:
- Όλα καλά, δε λέμε, όμως το Μάρτη είναι αδύνατο να ζήσει κανείς σε τούτο το νησί.
Και σου εξηγούνε κιόλας γιατί ο Μάρτης είναι τόσο κακότροπος.
της Μαρίας Βουδούρογλου*
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ, λένε, τότε που οι μήνες ήταν ακόμα εργένηδες, μαζευτήκανε μια μέρα στη Σίφνο και αποφάσισανε να βρει ο καθένας τους από μια γυναίκα. Να τη βρει και να την παντρευτεί για να μην είναι έτσι έρημος και σκοτεινός χωρίς καμιά παρηγοριά στο σπιτικό του. Όλοι τους βάλανε προξενητάδες και βρήκε ο καθένας τους τη δικιά του. Ο Μάρτης όμως γελάστηκε και πήρε μια χανούμισσα. Κάποιος Σιφναίος του είχε πει πως οι Τουρκάλες είναι όμορφες. Ο Μάρτης τον πίστεψε και πήρε τη χανούμισσα ανεξέταστα.
Ω Μεγαλοδύναμε, τι γίνηκε τη βραδιά που η γυναίκα έβγαλε το γιασεμάκι που 'κρυβε τη μούρη της! Ο Μάρτης τραβούσε τα μαλλιά του από τον καημό του κι έκλαιγε σαν μωρό παιδί. Η γυναίκα του ήταν άσχημη, γριά, κουτσοδόντα και δεν είχε μήτε μια τρίχα στο κεφάλι της από τα γεράματα.
- Μωρή πανούκλα, της λέει θυμωμένος, να μη γυρνάς να με θωρείς γιατί θα σε ξαντερίσω.
Η γυναίκα του όμως δεν τον αχούσε. Δεν ήταν μόνο άσχημη, είχε και δικό της κεφάλι. Λες και το κάνει επίτηδες και από τότε γυρνάει και τον θωρεί ολοένα.
Κάθε φορά που γίνεται αυτό, ο Μάρτης από το θυμό του αμολάει τους αέρηδες και τις βροχές και φουσκώνει τις θάλασσες. Πιο πολύ από παντού αλλού, χαλάει τον κόσμο στη Σίφνο. Έχει φούρκα εκείνον το Σιφναίο που του 'πε πως οι Τουρκάλες είναι όμορφες και βγάζει το άχτι του πάνω στο νησί. Κάθε χρόνο, όταν έρθει ο καιρός του, λυσσομανάει. Λες και θα τινάξει τη Σίφνο στον αέρα!
*Δανάη Τσουκαλά, Μύθοι και Θρύλοι από τα νησιά μας, Κέδρος, Κατώφλι στον Κόσμο, Αθήνα, 1981 και 1995, Εικονογράφηση Μαρία Βουδούρογλου.
