
Όταν ήταν 17 ετών (1943) πέθανε αιφνίδια από εγκεφαλική αιμορραγία


Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ, στις 30 Απριλίου του 1947, ξεκινά ίσως η πιο δύσκολη φάση της ζωής του. Για έναν περίπου χρόνο έμεινε άνεργος, χωρίς χρήματα, αλλά σύντομα ανακάμπτει όταν προσλαμβάνεται σε ένα μικρό στούντιο. Εκεί μπορεί να μην κατάφερε να προσεγγίσει τα στούντιο της Disney, που ήταν κατά βάθος και η επιδίωξή του, αλλά γνωρίσθηκε και συνδέθηκε φιλικά με άλλους καλλιτέχνες όπως ο Γουίλ Έλντερ, ο Τζακ Ντέιβις, ο Τζον Σέβεριν και ο Χάρβει Κούρτζμαν. Να σημειωθεί ότι η ομάδα αυτή δημιούργησε αργότερα (1952) το περίφημο περιοδικό MAD.

Την ίδια χρονιά (1948) ο Γκοσινί πετυχαίνει θέση καλλιτεχνικού διευθυντή στον οίκο Kunen, μέσω του οποίου εξέδωσε, με την υπογραφή του, συνολικά τέσσερα παιδικά βιβλία: Playtime Stories (βιβλίο puzzle) The Monkey in the Zoo, Water Pistol Pete and Flying Arrow και Jolly Jingle. Τότε γνωρίστηκε με τον Βέλγο καρτουνίστα, Ζοζέφ Γκιλέν, που δημοσίευε στο περιοδικό Spirou, με το ψευδώνυμο Ζιζέ, αλλά και μέσω αυτού με τον Μορίς ντε Μπεβέρ, μετέπειτα δημιουργό του αθάνατου Λούκι Λουκ, γνωστός ως Μόρις. Το 1950 παρουσιάζει με δικό του σενάριο και σκίτσο τον χαρακτήρα Dick Dicks, έναν ιδιωτικό αστυνομικό της Νέας Υόρκης με απίστευτες περιπέτειες.

Στην αρχή συνεργάσθηκαν για τη σειρά Sylvie που δημοσιευόταν στο γυναικείο περιοδικό Bonnes Soirées και στη συνέχεια για το La Libre Junior, στο οποίο δημοσίευσαν τις σειρές Jehan Pistole και Luc Junior. Το 1955 οι δύο συνεργάτες, μαζί με το Βέλγο καρτουνίστα Ζαν Μισέλ Σαρλιέ και τον Ζαν Εμπράντ, ιδρύουν την κοινοπραξία Edipress-Edifrance, δουλεύοντας κυρίως για την προβολή επιχειρήσεων. Ο Γκοσινί και ο Ουντερζό συνεργάσθηκαν επίσης στις σειρές Bill Blanchart για το Jeannot, Pistolet για το Pistolin και Benjamin et Benjamine για το ομώνυμο περιοδικό.

Η φιλία του Γκοσινί με τον Μόρις, απέδωσε καρπούς το 1955, με την εμφάνιση του φτωχού και μόνου κάου μπόι στο περιοδικό Spirou, τεύχος 906. Οι περιπέτειες του Λούκι Λουκ, και της μοναδικής φίλης του Ντόλι, δημοσιεύτηκαν στην αρχή στο περιοδικό Spirou και αργότερα στο Pilote, με τεράστια επιτυχία. Η συνεργασία τους κράτησε 22 ολόκληρα χρόνια, στη διάρκεια των οποίων ο Γκοσινί έγραψε περίπου 70 σενάρια. Μέχρι σήμερα αυτή η σειρά αποτελεί μία από πιο δημοφιλείς στην Ευρώπη, μαζί με τον Αστερίξ και τον Τεν Τεν.


Την ίδια χρονιά και για τις τρεις επόμενες, ο Γκοσινί γράφει τα κείμενα για τη σειρά Modeste et Pompon που δημοσιευόταν στο βελγικό περιοδικό Tin Tin, με σκίτσα του Αντρέ Φρανκέν. Οι δυο καλλιτέχνες παρουσίαζαν τις περιπέτειες ενός άτακτου νεαρού και της φίλης του.



Από το 1957 μέχρι το 1959, ο Γκοσινί γράφει τα κείμενα για το κόμιξ που δημοσιευόταν τότε στο Tin Tin, σε σκίτσα του Μορίς Μαρεσάλ, με τίτλο Prudence Petitpas. Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι η ηλικιωμένη Προυντένς, ένα καρτούν, ενσάρκωση της Μις Μαρπλ, που ζει με το αγαπημένο της γατί, Στάνισλας!

Ο Ούμπα-Πα, κάνει την εμφάνισή του στο Tin Tin το 1958, σε κείμενα του Γκοσινί και εικονογράφηση του Αλμπέρ Ουντερζό. Η σειρά εξακολούθησε να δημοσιεύεται μέχρι το 1962 στο βελγικό περιοδικό, αργότερα από τους οίκους Lombard και Dargaud, ενώ σήμερα τα δικαιώματα έχουν επιστρέψει στους δημιουργούς της.







Και συνεχίζει περιγράφοντας την κρίση της εποχής, αναφέροντας ότι τότε δεν προσκλήθηκε, στη συνέλευση του συνδικαλιστικού οργάνου των σκιτσογράφων, προφανώς επειδή λόγω της επιτυχίας τον θεωρούσαν… αφεντικό. Χαρακτηριστικό άλλωστε για την κρατούσα άποψη της εποχής είναι και το σκίτσο του Γκρεκ με τον Γκοσινί ως ιδιοκτήτη του Pilote.





Οι υπόλοιποι της συντροφιάς είναι ο αρχηγός Μα(τ)ζεστίξ, ο βάρδος Κακοφωνίξ, ο ψαρέμπορας Αλφαβητίξ, ο σιδηρουργός Αυτοματίξ αλλά και πολλοί άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι κάτοικοι του χωριού, άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι εκτός από το μόνιμο άγχος που έχουν, μην τυχόν τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι, επιδίδονται συχνότατα στο σπορ των καυγάδων και ειδικότερα των… ψαροκαυγάδων.

Ο Μα(τ)ζεστίξ μάλιστα, ο αρχηγός ή αλλιώς το γουρουνάκι της Μπονεμίνα, έχει ακόμη ένα άγχος πέραν του συνολικού περί πτώσης του ουρανού: αν θα σκύψουν οι βαστάζοι του, όταν περνούν τις πόρτες διότι αλίμονο αν έσκυβε ο αρχηγός! Η ... απήθεια των βαστάζων έχει δώσει αφορμή για σπαρταριστά περιστατικά στη.. βασιλική καλύβα!
Ο Αλφαβητίξ, ο μοναδικός ψαρέμπορος στην ιστορία του οποίου τα ψάρια ενίοτε ενοικιάζονται, αλλά συνήθως ίπτανται μετά τις δυναμικές παρεμβάσεις του Αυτοματίξ. Του σιδερά του χωριού ο οποίος επιτελεί και ένα επιπλέον έργο: προστατεύει μόνιμα τους Γαλάτες από ενδεχόμενη επίθεση των μελωδιών του Κακοφωνίξ! Σεβαστικός Γαλάτης, ποτέ μα ποτέ δεν χτυπάει εκείνο το ερείπιο τον Μαθουσαλίξ. Ω! μα τον Τουτάτης, είναι τρελοί αυτοί οι Γαλάτες!
Πρωταγωνιστές επίσης είναι και οι δύστυχοι Ρωμαίοι, όλων των βαθμίδων με προεξάρχοντα τον Ιούλιο Καίσαρα, Γαλάτες από τις περιοχές, εγγύς … της Βρετάνης (γιατί μην ξεχνάμε ότι το χωριό είναι το κέντρο του κόσμου!) αλλά και διάφοροι λαοί σ΄ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Το άλλο και πιο αγαπημένο σπορ των ανίκητων Γαλατών είναι η λεληλασία των 4 ρωμαϊκών οχυρών που προστατεύουν τα… σύνορα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τους βαρβάρους! Ενώ οι φτωχοί λεγεωνάριοι πέφτουν με μια στο πεδίο της μάχης, ο Ιούλιος παραμένει περήφανος στο άλογό του. Κι όταν τους χρειαστεί, οι Γαλάτες είναι κοντά του (βλ. Ο γιος του Αστερίξ και Ο Αστερίξ στην Ελβετία). Έτσι! Για να είναι βέβαιοι οι Γαλάτες ότι κάποτε θα διατάξει νέα επίθεση των ανίκητων λεγεώνων του. Που με άλλες λέξεις σημαίνει ξύλο. Και μετά το ξύλο ένα καλό τσιμπούσι κάτω από τον μονίμως έναστρο ουρανό!
Οι ήρωες ταξίδεψαν στην Ελλάδα, στην Αίγυπτο, στην Ινδία, στο Βέλγιο, στην Ελβετία, στην Κορσική, στη Μεγάλη Βρετανία, στην Ιταλία, στη Γερμανία, στην Ισπανία και στη Σκανδιναβία, έκαναν το γύρο της Γαλατίας, φιλοξενήθηκαν στη Λουτέτια (Παρίσι) και αντιμετώπισαν τους Νορμανδούς, ανακάλυψαν την Αμερικανική ήπειρο, πολλά-πολλά χρόνια πριν ο Κολόμβος φθάσει εκεί, και κράτησαν ως επτασφράγιστο μυστικό την επίσκεψή τους στην Ατλαντίδα. Τότε που ο λαίμαργος Οβελίξ λιμπίστηκε το μαγικό ζωμό με αποτέλεσμα να χάσει την.. κομψότητά του και να γίνει πάλι παιδί!
Βέβαια, αξίζει να επισημάνουμε ότι εκτός από τους Ρωμαίους, μόνιμα .. θύματα του Αστερίξ, του Οβελίξ και ενίοτε και του Ιντεφίξ είναι εκείνοι οι δύστυχοι πειρατές που σε κάθε περιπέτεια, βρίσκονται χωρίς πλοίο! Στο τέλος βέβαια είναι πάντα ελεύθεροι, αν και δαρμένοι, ώστε να αποχαιρετούν το ..σκαρί τους, το οποίο δεν ας μην ξεχνάμε ότι δεν το έχουν ξεχρεώσει ακόμη ….

Αλλά και τα αγριογούρουνα που ομολογουμένως πολλαπλασιάζονται με απίστευτο ρυθμό! Διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στις καθημερινές απαιτήσεις του Οβελίξ αλλά ούτε και να καλύψουν ένα γενναίο, γαλατικό τσιμπούσι κάτω από το φως του φεγγαριού. Κάποτε μάλιστα τα δύστυχα ζωντανά προσαρμόσθηκαν στο πολεμικό περιβάλλον τους. Κι έτσι οδηγούσαν πάντα τον Οβελίξ και τον Αστερίξ προς μία ρωμαϊκή περίπολο για να τους αποσπάσουν την προσοχή. Το αποτέλεσμα; Στη Ρώμη συζητήθηκε ξανά το θέμα επειδή ο Καίσαρας πίστεψε ότι οι Γαλάτες έχουν άγρια ζώα τα οποία επιτίθενται στους γενναίους λεγεωνάριους του Ακουάριουμ, Πετιμπόνουμ, Λαβδάνουμ και Μπαμπάορουμ. Αυτό το τελευταίο συνήθως ούτε ο ίδιος ο Ιούλιος δεν μπορούσε να το αρθρώσει σωστά!

Φυσικά από τις περιπέτειες του Αστερίξ, που διαδραματίζονται κυρίως σε δάση, δεν είναι δυνατόν να λείπουν και τα άγρια ζώα. Στην περιπέτεια Το Χρυσό Δρεπάνι,οι άτυχοι λύκοι, χωρίς να γνωρίζουν με ποιους έχουν να κάνουν τόλμησαν να αντισταθούν στους Γαλάτες. Τα αποτελέσματα σίγουρα, έπληξαν τη φήμη των περήφανων θηλαστικών, τα οποία, μα το Μπελισαμά, δεν τρώγονται κιόλας!Και οι γυναίκες. Αχ! Αυτές οι μόνιμες κάτοικοι ή γκεστ σταρ, ταράζουν τα νερά του χωριού σκορπίζοντας έρωτα, θαυμασμό αλλά και πολλές φορές βία και ανατροπή των ισορροπιών! Ξέρουν να μαγειρεύουν, να ερωτεύονται, να γοητεύουν, να διδάσκουν, να φιλοσοφούν αλλά πάνω απ΄ όλα ξέρουν να είναι Γαλάτισσες με ό,τι συνεπάγεται αυτό!
Ο Ρενέ Γκοσινί, έφυγε από τη ζωή πολύ νέος. Πέθανε στο Παρίσι αιφνίδια από καρδιακό επεισόδιο, σε ηλικία 51 ετών, στις 5 Νοεμβρίου 1977. Λίγο μετά το θάνατό του συνεχίστηκαν οι δικαστικές διαμάχες που είχαν προκύψει ήδη, με τον οίκο του Νταργκό. Οι περισσότερες ήταν νικηφόρες για την εταιρεία Αλμπέρ-Ρενέ που ιδρύθηκε από τον Ουντερζό. Τα δικαιώματα του συγγραφέα διαχειρίζεται η κόρη του Άννα, σε συνεργασία με τον σκιτσογράφο.
Μπορεί οι μετά θάνατον του πατρός, περιπέτειες του Αστερίξ να μην υστερούν εικαστικά σε σχέση με τις άλλες, ωστόσο είναι κοινή παραδοχή ότι υπολείπονται σεναρίου, παρ΄ όλες τις προσπάθειες του μεγάλου σκιτσογράφου να προσεγγίσει το πνεύμα του φίλου του. Εντονότερη κριτική ασκήθηκε για την τελευταία περιπέτεια (2005) με τίτλο Και ο ουρανός έπεσε στο κεφάλι τους, που ξένισε λόγω των εξωγήινων πλασμάτων τους κλασικούς αναγνώστες.

Η σύγκριση είναι αναπόφευκτη. Ο Ρενέ Γκοσινί, πέρα από το ανεξάντλητο χιούμορ του, μας μετέφερε μέσα από τις περιπέτειες των Γαλατών πολλά ιστορικά και πολιτισμικά στοιχεία διαφόρων λαών, οι οποίοι όπως είναι γνωστό, κατά κανόνα είναι …. τόσο τρελοί όσο και οι Ρωμαίοι! Αντίστοιχα ο μεγάλος δημιουργός στις περιπέτειες του Λούκι Λουκ, είχε συμπεριλάβει πλήθος πραγματικών γεγονότων και υπαρκτών προσώπων. Οι 33, συνολικά, περιπέτειες του Αστερίξ, εκ των οποίων οι 24 σε κείμενα του Γκοσινί, έχουν μεταφρασθεί σε περισσότερες από 100 γλώσσες στον κόσμο αλλά και σε πολλές διαλέκτους. Στη χώρα μας ειδικότερα έχουν κυκλοφορήσει αρκετά τεύχη στην Αρχαία Ελληνική αλλά και στην Ποντιακή, Κρητική και Κυπριακή διάλεκτο. Επίσης ορισμένες περιπέτειες μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο με έναν εξαιρετικό Ζεράρ Ντεπαρντιέ, στο ρόλο του Οβελίξ.
Ο χαρακτήρας που εμπνεύστηκε ο Ρενέ Γκοσινί, έχει καταξιωθεί ως ένα πραγματικό σύμβολο για τη Γαλλία. Μάλιστα όταν στα μέσα της δεκαετίας του ΄80 το Παρίσι διεκδικούσε τη διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων του 1992, ο τότε δήμαρχος της πόλης και μετέπειτα Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, Ζακ Σιράκ, απευθύνθηκε στον Αλμπέρ Ουντερζό ώστε να ετοιμάσει μία αφίσα και ένα τετρασέλιδο κόμιξ, για την προβολή των ενεργειών με κεντρικό ήρωα τον Αστερίξ. Το αποτέλεσμα ήταν τόσο πολύ όμορφο, που λέγεται ότι οι Αθάνατοι, παρόλο που δεν υπερψήφισαν το Παρίσι, δεν επέστρεψαν ποτέ το πρωτότυπο της αφίσας στο δημιουργό της.-
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Η γαλλική σελίδα του Ρενέ Γκοσινί
Βικιπαίδεια: Ρενέ Γκοσινί
Μετάφραση συνέντευξης του Γκοσινύ (1973)
Οι περιπέτειες του Μικρού Νικόλα
Ο Μικρός Νικόλας σε νέες Περιπέτειες
Ο Aστερίξ στη Γουόλ Στριτ
Ο κύριος Σπαγγέτι στην εφημερίδα του Τεν Τεν
Η σελίδα του Λούκι Λουκ
Εκδόσεις Le Lombard
Εκδόσεις ΜΑΜΟΥΘ COMIX
ΕΙΚΟΝΕΣ: Από τις παραπάνω ιστοσελίδες, τα τεύχη του Αστερίξ από τις εκδόσεις ΜΑΜΟΥΘ COMIX και ελεύθερα από το διαδίκτυο.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όπως πάντα κάθε παρατήρηση και διόρθωση είναι ευπρόσδεκτη. Αρκεί αυτή τη φορά να μην μου πέσει ο ουρανός στο κεφάλι!
.
ΕΔΩ το αφιέρωμα και σε e-book.