Προσωπικά, κοινωνικά, πολιτικά, όπως θέλει ο καθένας ας ερμηνεύσει τους στίχους του Γ. Σεφέρη. Απολογισμός και επαναπροσδιορισμός της ρότας μας, αν και δεν πιστεύω ότι μπορεί να μείνουμε με το «τίποτα». Πάντα υπάρχει κάτι ζωντανό, ακόμη, αρκεί τη μνήμη να ακονίζουμε.
.
.
.
Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας, τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα.
Φαντάζομαι, εκείνος που θα ξαναβρεί τη ζωή, έξω από τόσα χαρτιά,
τόσα συναισθήματα, τόσες διαμάχες και τόσες διδασκαλίες θα είναι
κάποιος σαν εμάς μόνο λιγάκι πιο σκληρός στη μνήμη...
..
Ποίημα: Από το «Τετράδιο γυμνασμάτων», Ίκαρος, 1993
Πίνακας: Β. Καντίνσκι, Λυρικό, 1911, Λάδι σε καμβά, Μουσείο Ρότερνταμ.
