Αλέξης Γκόλφης

Η σημερινή μέρα, έχει σημαδευτεί από την εκτέλεση του Τσε, μια προσωπικότητα που αναντίρρητα είναι από τις πλέον αναγνωρίσιμες στον πλανήτη ως ταυτισμένη στο μυαλό εκατομμυρίων ανθρώπων με τη λέξη «επανάσταση». Ορισμένοι από αυτούς μάλιστα τον προσκυνούν ως νέο Χριστό, χωρίς να έχουν άδικο στο πλαίσιο του τρόπου που μεγάλωσαν και των βασάνων που «καπάρωσαν» πριν ακόμη γεννηθούν. Χωρίς να ιεραρχώ χαμηλότερα την τραγική απώλεια του Τσε Γκεβάρα (αλίμονο), σήμερα διαβάζοντας τα καλεντάρια του διαδικτύου θυμήθηκα τα συναισθήματα που με κατέκλυσαν όταν στις 9 Οκτωβρίου 2007, αποκαλύφθηκε ο θάνατος του Αλέξη Γκόλφη. Ενός ανθρώπου που τουλάχιστον οι μεγαλύτεροι σε ηλικία είχαμε ταυτίσει με τον Χριστό.

Ο Αλέξης Γκόλφης ήταν ο άνθρωπος που ενσάρκωσε τον Μανολιό-Χριστό, τον χαρακτήρα του έργου του Νίκου Καζαντζάκη «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ. Δυστυχώς όμως στη ζωή του δεν είχε την τύχη ούτε του μύθου του Χριστού ούτε του Μανολιού. Έτσι, ούτε αναστήθηκε ούτε η σωρός του τιμήθηκε όπως στο έργο του Ν. Καζαντζάκη. Ο Αλέξης Γκόλφης αναγνωρίσθηκε, σαν σήμερα, στα αζήτητα του νεκροτομείου Αθηνών δυο μήνες μετά τον θάνατό του (Αύγουστος 2007), ζώντας τα τελευταία χρόνια του σε άθλιες συνθήκες, ρακκοσυλέκτης και ουσιοεξαρτώμενος.

Τότε, συγκλονίστηκα από το «αζήτητο» του νεκρού μια κι αυτό το τέλος δεν τον εύχομαι ούτε στον μεγαλύτερο εχθρό μου. Συγκλονίστηκα ακόμη επειδή η τηλεοπτική σειρά στην οποία πρωταγωνίστησε ήταν η πρώτη (και από τις συνολικά τρεις) που έτυχε να παρακολουθήσω από την είσοδο των τηλεοράσεων στα σπίτια μας μέχρι σήμερα. Και ο λόγος δεν ήταν το όνομα του Νίκου Καζαντζάκη αλλά το «άρωμα προσφυγιάς» που έβγαζε. Εξάλλου, με σκυμμένο το κεφάλι, παραδέχομαι ότι ποτέ δε τα πήγαινα καλά με τον μεγάλο μας συγγραφέα μια και με απωθεί η επανάληψη των μύθων γύρω από πρόσωπο του Χριστού και άλλων θεανθρώπων.

Ωστόσο η σειρά αυτή με είχε συνεπάρει, εκεί στα 12-13 χρόνια μου που οι ιδέες του Τσε κάλυπταν τα πάντα. Στο πρόσωπο του Γκόλφη διέκρινα αυτό που ο Καζαντζάκης ήθελε να μας δείξει Απόδειξη αυτού ήταν όταν μια μέρα μετά από χρόνια τον είδα στο δρόμο αναφώνησα: «Ο Μανολιός!». Γιατί ο Αλέξης Γκόλφης ενσάρκωσε τον κάθε Μανολιό που αφάνισε η κοινωνία των κατακτητών, αφεντικών και «παπάδων». Τι κι αν κι αν το λέγανε Χριστό, Τσε, Άρη, Κώστα, Γιάννη, Γιώργο ή Νίκο;
.

.

Η τηλεοπτική μεταφορά του έργου «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» αποτελεί και την αρχαιότερη διασωθείσα σειρά της ελληνικής τηλεόρασης λόγω των καταστροφών που υπέστησαν τα φιλμς των παλαιότερων παραγωγών. Αναμφισβήτητα, θεωρείται και η δημοφηλέστερη της πρώτης εποχής της ΕΡΤ και κατά τη γνώμη μου μια από τις καλύτερες που έχουν προβληθεί μέχρι σήμερα από τους δέκτες μας. Τη διασκευή την είχε κάνει ο Νότης Περγιάλης, τη σκηνοθεσία ο Βασίλης Γεωργιάδης και την τηλεοπτική παραγωγή ο Κώστας Λυχναράς. Τρεις άνθρωποι που από μόνοι τους μπορούσαν να διαμορφώσουν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Όπως και το έκαναν με το εκλεκτό σύνολο ηθοποιών που επέλεξαν. Να σημειωθεί ότι το έργο του Καζαντζάκη είχε μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη από τον Ζιλ Ντασέν το 1957 με την Μελίνα στο ρόλο της Μαγδαληνής, πετυχαίνοντας και διεθνείς διακρίσεις.

Κλείνοντας, επειδή παρασύρθηκα από τα παλιά, αλλά και τον τραγικό θάνατο του αγαπημένου ηθοποιού προτείνω ορισμένες συνδέσεις που τις βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και με βοήθησαν να «στήσω» τα παραπάνω. Στη μνήμη του Αλέξη Γκόλφη και όλων των κατατρεγμένων της γης ο θρήνος της γριούλας του Καζαντζάκη λίγο πριν την ταφή του Μανολιού.

Αυτού του νέου τ΄ όνομα στο χιόνι είναι γραμμένο,
Το πήρε ο ήλιος κι έλιωσε και το νερό και χάθη…

.
Αλέκα
.
-Αλέξης Γκόλφης, βιογραφικά στοιχεία από την Βικιπαίδεια
-Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, Η τηλεοπτική σειρά από την Βικιπαίδεια
-Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (Celui qui doit mourir) του Ζυλ Ντασέν, από το myfilm.gr
-Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, Ζιλ Ντασέν, από τον Ριζοσπάστη
-Αλέξης Γκόλφης, φιλμογραφία, από το imdb.com
- Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, Νίκου Καζαντζάκη –με επιφύλαξη για τα πνευματικά δικαιώματα
.