Αιματοβαμμένη Κυριακή

.

Όλοι τις μέρες αυτές γυρνάμε τη μνήμη πίσω, στον περσινό Δεκέμβρη που στιγματίστηκε από τον τραγικό χαμό του μικρούλη Αλέξη Γρηγορόπουλου, γεγονός που αποτέλεσε αφορμή για μαζικής έκτασης επεισόδια και όχι μόνο στην Αθήνα. Έτσι συνηθίστηκε να μιλάμε για νέα Δεκεμβριανά. Ωστόσο δεν μπορώ να ξέρω πόσοι από εμάς σκεφτήκαμε τα Δεκεμβριανά του 1944 και το ρόλο που έπαιξαν στην μεταπολεμική, έως και τη σημερινή, Ελλάδα.

Ίσως επειδή συνηθίσαμε να διαβάζουμε πως αφορμή για τα Δεκεμβριανά αποτέλεσε η διαδήλωση του ΕΑΜ την Κυριακή 3 Δεκέμβρη 1944 κατά της αγγλικής, ουσιαστικά, κατοχής. Σαν να λέμε δηλαδή ότι ήμασταν υποχρεωμένοι να προσκυνήσουμε, όπως οφείλαμε και μετά την Επανάσταση του ΄21. Φυσικά ο λαός δεν είναι αμέτοχος σε αυτήν την ομηρία. Και πάλι λιγότεροι ήταν εκείνοι που αντιστάθηκαν. Εξάλλου και στα περσινά γεγονότα με την ίδια ελαφρότητα μυαλού βρέθηκαν άνθρωποι να πουν ότι ο μικρούλης Αλέξης δεν θα ήταν νεκρός, αν οι γονείς του πρόσεχαν!

Στο βίντεο προβάλλεται ένα μικρό απόσπασμα από συνέντευξη του ρεπόρτερ της Αντίστασης Σπύρου Μελετζή για τα Δεκεμβριανά καθώς και οπτικό υλικό από εκείνη την αιματοβαμμένη διαδήλωση που μόνο η περιγραφή της από τους ανθρώπους της οικογένειάς μου, μού έκοβε την ανάσα από μικρό παιδί. Εκείνο που μου έχει εντυπωθεί περισσότερο είναι ο τρόμος, η θλίψη και η οργή του 13χρονου, τότε, πατέρα μου: έφεραν οι Χίτες τους νεκρούς στο Αιγάλεω, από το Σύνταγμα, επάνω σε κάρα και τους πέταγαν αφού έκαναν την επίδειξή τους. Οι κοπέλες δίπλα στο σπίτι μας γνώρισαν τον πατέρα τους από τις κάλτσες…
Ενδιαφέρουν-Η Ελλάδα της ΕΑΜικής Αντίστασης με το φακό του Μελετζή, Ριζοσπάστης, 28-09-08, Ένθετη έκδοση : «7 ημέρες μαζί»
-ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ ΔΣΕ: ο δρόμος των λαών στην ιστορική αναδρομή, Pathfinder clubs
-Σπύρος Μελετζής, ο φωτογράφος της αντίστασης, μια παρουσίαση του έργου και της ζωής του από το forum του digital photography gr
- 3 Δεκέμβρη 1944, Η ένοπλη αγγλική επέμβαση, Ριζοσπάστης, 3-12-00