Καλημέρα

ά, Καμια φορά γράφουμε χωρίς λόγο ή αφορμή. Έτσι απλά σήμερα μας ήρθε να στείλουμε μια "Καλημέρα". Είναι πολύτιμη άλλωστε. Γι΄ αυτό μην την ξεχνάτε ποτέ. Καλημέρα λοιπόν σε όλους με ένα ποίημα του Γιάννη Ρίτσου από τις Παρενθέσεις (1946-1947).

Αυτάρκεια;
Τούτο το πρωινό έχει φορτωθεί στη ράχη του τον ήλιο
ανηφορίζοντας τους αττικούς λοφίσκους
σαν ένα παλληκάρι φορτωμένο με το ακορντεόν του.

Πάει κ΄ η νύχτα η χτεσινή με τη χαρά της,
και με το φόβο της για τη χαρά της. Πάει
κ΄η λύπη εκείνη που έλπιζε στο τέλος της.

Τα πεύκα, ο ήλιος, τα παράθυρα -και τα βλέπουμε.
Κάτω απ΄ τα δέντρα δυό καρέκλες. Γιατι δύο;
Α, ναι, η μια να καθήσεις, η άλλη ν΄ απλώσεις τα πόδια σου.